รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต

 
          ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางอารมณ์ดีมือทั้งสองขยี้ผมให้แห้ง อ๊ะ!ยัยเฟย์ทำของอะไรหล่นล่ะเนี่ย? - -" เอาไปให้คืนดีมั้ยนะแต่เจ้าตัวเดินออกไปไกลแล้วถ้าไปตอนนี้คงไม่ทันแน่ -3- ฉันจึงเดินเข้าไปหยิบขึ้นมา..O[]o น..นี่มั้น..รูปนายหน้าลิงนี่!!! ฉันตกใจมากแล้วทำท่าสะดุ้งโหยงก่อนแก้วจะหันมามองปากเรียวของเธอกำลังจะขยับแล้วพูด
 
          "เธอเป็นอะไรอีกยะ? -^-"
 
          "แก้ว..มาดูนี่เซ่ -[]-"
 
          "เฮ้! นี่มันรูปนายเถื่อน เอ้ย!นายเขื่อนนี่หว่า OoO เฟย์มีมันได้ไงล่ะเนี่ย!" แก้วขมวดคิ้วครุันคิดอย่างสงสัย
 
          "เอ๋..มันแปลกๆนะแก้ว!" 
 
          "สงสัยเราต้องไปถามความจริงจากยัยเฟย์แล้วล่ะ เธอรีบไปเปลี่ยนเสื้อเถอะ"
 
          "จ้า ^o^" ฉันยิ้มให้แก้วแล้วเดินไปแต่งตัว
 
          เอ๊ะ!ทำไมเฟย์ถึงได้มีรูปนายนั่นได้นะ..แปลกไปแล้วนะ แล้วก็ท่าทางมีพิรุธของเฟย์อีก ฉันชักจะสงสัยตงิดๆแล้วแฮะ..หรือว่าเราคิดมากไป? -,.- เอาเป็นว่าถามเฟย์ตรงๆอย่างที่แก้วบอกดีกว่ามั้ง? ไม่สิๆ!แอบสืบมาดีกว่า วะฮ่าฮ่า! งานนี้ถนัด! =o= (ไรเตอร์ : นางเอกของเราสงสัยจะบ๊อง!) หลังจากที่ฉันแต่งตัวสำเร็จเสร็จสรรพฉันกับแก้วก็อดกินข้าวจนได้ T^T เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะฉันอาบน้ำนานเกินไปน่ะสิ โฮ Tot ไม่น่าเลยฟาง..ฉันพึมพำออกมาเบาๆก่อนที่ร่างบางของฉันเดินเข้าร้องเรียนด้วยอารมณ์หงุดหงิด
 
          "ฮะๆ ยัยปลาเน่านี่!"
 
            ต้นเสียงของใครบางคนพูดแทรกขึ้นมาให้ฉันรู้ตัวก่อนจะมานั่งที่โต๊ะ ใครกันนะที่เรียกฉันว่าปลาเน่า! จับได้แม่จะยัดใส่ถังขยะแล้วเตะไปโรงงานทำเป็นคนอร์รสหมู ฉึกฉึก ซะเลย!! ฮึ่ย -0^ ฉันมองหายัยปากเสีย จ..เจอแล้ว!ยัยแองเจิ้ลนี่เอง ชื่อไม่เห็นเข้ากับตัวเองเลย ! นางร้ายชัดๆ
 
          "เธอว่าฉันเหรอ?" ฉันพูดพลางยกมือเอานิ้วชี้เข้าหาตัวเอง
 
          "จะว่าใครได้ละ! ยัยปลาเน่า" สาวเจ้าแลบลิ้นให้ฉันก่อนจะสะบัดหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบหลีกสายตาไม่เป็นมิตรของฉัน ทันใดนั้นแก้วที่เงียบมานานก็พูดแทรกด้วยอารมณ์บ่จอยของเธอ
 
          "นี่ๆ!ก่อนจะว่าคนอื่นหัดดูตัวเองบ้างยัยแห้วเอ้ยย!! -0-"
 
          "กรี๊ดดดดด!!!! เธอจะเอาอีกคนหรือไงห๊ะ?ยัยทอม!"หญิงสาวไม่รีรอดึงตัวเองขึ้นจากโต๊ะก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเราสองคน
 
          "เธอกล้ามั้ยล่ะ?" แก้วแล้วถลกแขนเสื้อตัวเอง แต่..แผลที่แก้วช่วยฉันจากพวกนายป๊อปปี้ยังไม่หายช้ำเลยนะ แก้วปกป้องฉันตลอดเลยเหรอเนี่ย?ขอบคุณนะแก้ว ทีนี้ฉันจะช่วยตัวเองให้มากกว่านี้..ฉันจะอ่อนแอไม่ได้!
 
          "พอเหอะแก้ว! ฉันจัดการเอง" ฉันพูดพลางดึงตัวแก้วให้มาข้างหลังตัวเอง และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับยัยแองเจิ้ลแล้ว
 
          "หึ!กว่าจะสู้คนอื่นเขาได้นะ..เธอน่ะมันเกาะเพื่อนยัยฟาง!!" 'เพี้ยะ!!!' หน้าของฉันหันไปทางซ้ายด้วยแรงมือของหญิงปลายเสียง เจ็บเหลือเกิน..ฉันไปทำอะไรให้่เธอ? ฉันยืนเฉยพลางเอามือลูบแก้มตัวเองเบาๆก่อนจะจ้องหน้ายัยแองเจิ้ลอย่างเอาเรื่อง! ครั้งนี้ฉันจะจัดการเธอเอง!!
 
          "ฟางเป็นอะไรมากมั้ย?" แก้ววิ่งมาจับตัวฉันก่อนจะจ้องหน้ายัยแองเจิ้ลด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
 
          "อย่าห่วงเลยนะแก้ว..ฉันจัดการเองได้" มือขวาของฉันชูขึ้นสองนิ้วให้แก้ว ก่อนจะยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน เธอเชื่อใจฉันนะแก้ว..
 
          'เพี้ยะ!..' ฝ่ามีอรหันต์ของฉันตบไปที่แก้มของยัยแองเจิ้ลจนสาวเจ้าหน้าหันไปอีกทาง แองเจิ้ลหันหน้ามาก่อนจะเอามือข้างขวาจับไหล่ฉันไว้
 
          "เธอกล้ามากนะฟาง.." เสียงเย็นยะเยือกของแองเจิ้ลตาทั้งสองข้างเราประสานกัน..
 
          "..."
 
          "อย่ามายุ่งกับป๊อปปี้อีกล่ะ! หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะ..เธอไม่รอดแน่!" สิ้นสุดเสียงขู่ยัยนั่นก็เดินกลับไปนั่งที่ตัวเองปล่อยใก้ฉันยืนอึ้งอยู่กับแก้ว อะไรกันเนี่ย! นี่มันวันซวยอะไรของฉัน!!! O[]o

   ง่าา!! T^T เมื่อยมือมากอ่ะ!! 555 แต่มันก็คุ้มมากเนอะที่ได้พิมพ์ความคิดของตัวเองให้รีดเตอร์ทุกๆคนได้อ่าน ไรเตอร์ดีใจมากน้า..ที่คอยติดตามผลงานมาตลอดยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ  // ถ้ามีตรงไหนเขียนผิดพลาดหรือวิบัติก็ขออภัยด้วยนะคะ ^^'
   โปรดติดตามตอนต่อไป ,, ขอบคุณค่ะ! ;D