Heart of cross...รักนี้ต้องเป็นของผมคนเดียว

 เคลียร์

เคลียร์

~ ตี๊ดดดดดดดดดดดดด ~

โทโมะ // :  ไม่น่ะแก้ว ฟื้นขึ้นมาสิได้ยินโมะไหมห๊ะ ฟื้นสิ ฮือ ๆ

คุณหมอ // : เชิญคุณออกไปรอด้านนอกน่ะครับ

โทโมะ // : โธ่เฟ้ย ทำไมไม่เป็นกูฟร๊ะ

ฟาง // : พี่โมะ คุณหมอมา

คุณหมอ // : คุณโทโมะครับ คุณแก้วหัวใจเต้นแล้วน่ะครับ

โทโมะ // : ผมเข้าไปหาแก้วได้ไหมครับ

คุณหมอ // : ได้ครับ

    โทโมะเข้าไปดูแลแก้วสี่วันสี่คืนแก้วก็ยังไม่ฟื้นสักทีจนกระทั่งวันที่ 5 แก้วค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมเห็นโทโมะกุมมือเธอแน่นบวกกับตอนนี้เอหิวน้ำมาก ๆ

แก้ว // : น้ำ

โทโมะ // : กะ แก้ว หิวน้ำหรอ

แก้ว // : ใช่

โทโมะ // : นี่น้ำมาแล้ว ค่อย ๆ ดื่มน่ะ

   แก้วดื่มน้ำจนหมดแก้วก็เพลียหลับไป พร้อมกับเสียงเปิดประตูของคนที่โทโมะไม่คาดฝันว่าจะมาที่นี้ นั้นคือพ่อแม่ของเขานั่งเอง

วิสิณี // : ตาโมะมานี่น่ะลูก กลับบ้านกับแม่

โทโมะ // : ผมไม่กลับครับ ผมจะอยู่เฝ้าเมียผม

วิสิณี // : แต่แกต้องกลับ

โทโมะ // : แต่ผมไม่กลับ

วิสิณี // : บอดดี้การด์ เอาตัวคุณดมะไปขึ้นรถ

แก้ว // : โทโมะ โอ๊ย ( เลือดออกทางสายน้ำเกลือ )

วิสิณี // : เงินค่ะรักษาพยาบาลไม่ต้องห่วงน่ะ ฉันจะจัดการให้เธอทุกบาททุกสตางค์

แก้ว // : ฮึกฮือ

~ ฟางเปิดประตูมา ~

ฟาง // : แก้วแกเลือดออก ฉันไปตามพยาบาลมาให้น่ะ

แก้ว // : อึก อือ ฟาง ฉะ ฉันฮือ ๆ

   แก้วต้องเจาะน้ำเกลือใหม่ ส่วนโทโมะก็โดนแม่จับขังไว้บนห้องนอนแถมยึดโทรศัพท์ไว้กับตัวอีกด้วยชายหนุ่มเป็นห่วงแก้วมากไม่รู้ว่าตอนนี้หญิงสาวจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง

~ 1 อาทิตย์ผ่านมา ป๊อปพาแก้วปีนขึ้นห้องโทโมะ ~

แก้ว // : จะดีหรอป๊อป

ป๊อปปี้ // : ดีไม่ดีป๊อปไม่รู้หรอกน่ะ แต่เจอไอ้โมะทีไรมันก็โทรมลงทุกที แก้วรีบเข้าไปหามันเถอะ เดี๋ยวป๊อปดูต้นทางให้

   แก้วเข้าไปภายในห้องนอนของโทโมะ ที่นอนโทรมอยู่นวดโกนไม่โกน น้ำท่าไม่อาบดูแล้วมอมแมมที่สุดตั้งแต่เคยเห็นชายหนุ่มมา

โทโมะ // : แก้ว ( โผล่เข้ากอด H_H )

แก้ว // : เบา ๆ สิเดี๋ยวแม่คุณได้ยิน

.....................................................................................................................................

 เย้ ๆ เจอกันแล้วน่ะ เม้น ๆ ผ่านอุปสรรคนี้ไปได้เช่นไรจะ แก้วกับโทโมะ