Heart of cross...รักนี้ต้องเป็นของผมคนเดียว

9.8

เขียนโดย tomoloveforeverน๊า

วันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.19 น.

  30 chapter
  81 วิจารณ์
  71.91K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 มกราคม พ.ศ. 2556 10.22 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) หวั่นไหว ( 1 )

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

     หญิงสาวเดินลงมาข้างล่าง พร้อมเห็นโทโมะนอนหลับอยุ่ที่โซฟา แต่ไม่ได้ห่มผ้า เธอเลยเดินไปห่มให้ แต่ชายหนุ่มกลับดึงมือเธอไว้แน่นพร้อมค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

โทโมะ // : ห่วงฉันหรือไงถึงได้ลงมา

แก้ว // : เปล่า ฉันแค่ลงมาหาน้ำดื่มน่ะ 

โทโมะ // : ปากแข็งดีน่ะ มีอะไรก้ว่ามาสิ

แก้ว // : แก้วยังไม่อยากกลับไปหาพี่ป้อง 

โทโมะ // : ทำไมล่ะ หรือว่า หลงรักฉัน

แก้ว // : เปล่า ฉันแค่อยากดูหน้าอกนายว่าเจ้บหรือเปล่า จะทำแผลให้น่ะ

โทโมะ // : เอาสิ

  แก้วค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของชายหนุ่มออกจนหมด เผยให้เห็นอกที่มีรอยเขียวช้ำจากการโดนเธอตีด้วยโคมไฟอย่างแรง แก้วไปหยิบน้ำแข็งมาประคบรอยช้ำนั้น

แก้ว // : เจ็บหรือเปล่า

โทโมะ // : เจ็บ เธอไปนอนต่อเหอะ ฉันประคบเอง

แก้ว // : ให้แฉันประคบให้เถอะ 

โทโมะ // : ฉันไม่อยากล่วงเกินเะอ เพราะเะอไม่ได้รัก และเต็มใจให้ฉัน ฉันอยากลืม

แก้ว // : ตะ แต่ว่า ฉัน

โทโมะ // : เธอทำไมพูดมาสิ

แก้ว // : ฉันหวั่นไหวกับนายไปแล้ว และนายก้มีสิทธิ์ที่จะแสดงความเป็นเจ้าของในตัวฉัน

โทโมะ // : เธอยอมฉันหรอแก้ว

แก้ว // : ฉันแค่ให้นายกอดเท่านั้นน่ะ 

โทโมะ // : มากกว่ากอดได้ไหม

    ชายหนุ่มไม่รอคำอนุญาตจากหญิงสาวประกบริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากบางทันที หญิงสาวจุบตอบชายหนุ่มอย่างห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว มือทั้งสองข้างของเธอคล้องคอชายหนุ่มอย่างรักใคร่จูบนี้เนินนานและอ่อนละมุนก่อนที่หญิงสาวจะสงสัญญาณให้ชายหนุ่มถอนริมฝีปากของเขาออกจากริมฝีปากของเธอ

แก้ว // : อืม

โทโมะ // : ถ้าแก้วแน่ใจตามที่พูดมา โมะก็ขอบคุณน่ะครับ

    ชายหนุ่มไซร์ซอกคอขาวเนียนพร้อมไล้ลงมาตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกายของหญิงสาวตอนนี้บนร่ายกายของคนทั้งสองไม่มีอาภรณ์ปกคลุมอยุ่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว ชายหนุ่มดูดดื่มกับอกคู่สวยพร้อมใส่แกนกลางและเริ่มขยับตามจังหวะรักที่อ่อนละมุน

แก้ว // : อ๊าห์ อือ อี้ ทะ โท โมะ กะ แก้ว 

โทโมะ // :  อ๊า อือ อี้ กะ แก้ว มะ มี อะ ไร หรอ อ๊า

แก้ว // : อ๊า อี้ อือ อ๊า กะ แก้ว มะ ไหว แล้วอ๊า

โทโมะ // : อีา อือ อ๊าห์ มะ โมะ ก็เหนื่อยแล้ว อ๊า ซี๊ด

แก้ว // : โมะ แก้วมีอะไรจะบอก อ๊าห์

โทโมะ // : อะไรครับ

แก้ว // : โมะรักแก้วมากใช่ไหม แก้วก็รักโมะน่ะ 

โทโมะ // : โมะก็รักแก้ว แก้วอยู่กับโมะที่นี้น่ะ โมะขออะไรแก้วหน่อยสิ

แก้ว // : ค่ะ 

โทโมะ // : เรียกโมะว่าที่รักน่ะ 

แก้ว // : ค่ะที่รัก 

   โทโมะถอนแกนกลางออกจนหมด เมื่อมันปล่อยลำธารสีขาวขุ่นลงสุ่ร่างกายของหญิงาวขนหมด เขากอดหญิงสาวไว้ที่โซฟาอย่างแน่นหนาจนถึงเช้าของวันใหม่
 
..................................................................
 
 แก้วใจอ่อนแล้วเย้ ๆ โหวต เม้น ให้พิมที  

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา