Love Forever ชาติไหนก็รักเธอ

9.4

เขียนโดย Fakfaeng_love_TK

วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 18.30 น.

  20 ตอน
  328 วิจารณ์
  36.66K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) อาการ?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ทบทวนตัวละครก่อนอ่านนนน

ภาณุ = ป๊อปปี้              ปลายฟ้า = ฟาง

ธานนท์ = โทโมะ          กอหญ้า = แก้ว

ดนัย = เขื่อน               ม่านแก้ว = เฟย์

รินลดา = จินนี่              ภาพร = พิม

กานดา = ขนมจีน           นิภพ = จองเบ

ริสา = หวาย

 

 

 

 

ตอนที่ 12

 

 

…. วันต่อมา

 

“ยัยหญ้าแห้งงงง! เอกสารการประชุมที่ฉันให้เธอเตรียมเมื่อไรจะได้!”หลังจากการทำงานถ่ายภาพที่เชียงรายเสร็จสิ้นก็ถึงเวลาของงานเปิดตัวซึ่งยากและใหญ่พอสมควร ต้องเรียกแต่ละฝ่ายมาประชุมหลายๆรอบเพื่อให้งานออกมาดีที่สุด รวมถึงวันนี้ด้วย

 

“โอ๊ยยย! มันไม่ใช่อาหารตามสั่งนะ ที่สั่งแล้วอีกสิบนาทีจะได้ นายมาทำเองเลยดีกว่ามั้ย?!”อีกคนนั่งรอจะเอาเอกสารการประชุม แต่อีกคนก็นั่งหัวปั่นเร่งทำอย่างเต็มที่ อีกคนทนไม่ไหวต้องลุกมาตามเอง แต่ก็โดนสวนกลับอย่างเหลืออด . .. ใครๆก็คงจะเป็นแบบเธอแหละ - -

 

“อะ อืมๆ รีบๆหน่อยก็แล้วกัน”เมื่อเห็นว่าเธออารมณ์ขึ้นและมีทีท่าว่าจะลงยาก จึงเดินกลับเข้าห้องไปก่อน ปล่อยให้อีกคนนั่งเครียดต่อไป..

 

“เฮ้ย! แล้วผังงานล่ะว่ะ? . . . ฮึ่ย! ลืมเอามาได้ไงเนี่ย ไหนจะเอกสารที่อยู่กับคุณดนัยอีก”นึกขึ้นได้ว่าลืมงานชิ้นสำคัญไว้อยู่ที่บ้าน หากจะเดินทางไปเอาก็เห็นว่าจะไม่ทัน

 

“ฮัลโหล คุณดนัยครับ ผมธานนท์เองครับ . . ผมลืมเอกสารกับคุณดนัยน่ะครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณดนัยอยู่ที่ไหนครับ ….. อ่อ เอางั้นก็ได้ครับ ขอบคุณมากครับ”เมื่อได้คำตอบจากอีกคนแล้ว ก็นึกอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกดสายหาใครอีกคน

 

“ฮัลโหล นิภพ . . . อยู่บ้านใช่มั้ย ขึ้นไปเอาผังงานบนโต๊ะห้องผม มาให้ผมที่บริษัทหน่อย แล้วก็แวะไปบ้านคุณดนัย บอกว่าผมให้มาเอาเอกสาร เดี๋ยวผมจะส่งที่อยู่ไปให้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆ!

 

“ค๊าาา! สักครู่นะคะ ...... อ้าว! คุณภาณุ”

 

“สวัสดีครับคุณฟ้า :D”

 

“สวัสดีคะ มาได้ไงค่ะเนี่ย แล้วรู้ได้ยังไงค่ะว่าวันนี้ฟ้าอยู่บ้าน?”

 

“เอ่อ โทรถามคุณม่านแก้วน่ะครับ -/////-”ปากบอกไป แต่หน้ากลับแดงไม่รู้ตัว

 

“ฮ่าๆ คะ เข้ามาก่อนสิค่ะ ^^”เดินเข้ามาตามคำชวนของหญิงสาว พอเข้ามาก็มองไปรอบบ้านอย่างพิจารณา

 

“คุณฟ้ากำลังทำอะไรอยู่หรอครับ?”

 

“อ๋อ ฟ้ากำลังจะทำความสะอาดบ้านน่ะค่ะ อาจจะดูรกไปหน่อย ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ . . . แล้วคุณณุไม่ไปทำงานหรอค่ะ?? ”

 

“ผม เอ่อ … ผมว่างครับวันนี้ ไม่อยากอยู่บ้าน เลยมาหาคุณฟ้าดีกว่า อืมมมม ให้ผมช่วยมั้ย?”

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวคุณณุจะเหนื่อยเปล่าๆ”ใจก็อยากให้ช่วย แต่เห็นว่าเค้าเป็นลูกคุณหนู อาจจะไม่เคยทำอะไรแบบนี้ เรื่องงานบ้านปกติผู้ชายก็ไม่ถนัดอยู่แล้ว

 

“ให้ผมช่วยเถอะครับ จะได้ทำเสร็จเร็วๆ”ตอนนี้เธอไม่รู้จะตอบเขายังไง แต่ในหัวของเธอคิดแต่ว่า . .

 

 

‘ทำไมไม่มีภาพโผล่ขึ้นมาล่ะ? ....หรือว่าฉันหายแล้ว?! ><’

 

 

“แน่ใจนะค่ะ?”

 

 

[Paifah  talk]

     

         ปกติเวลาฉันอยู่กับคุณณุ มันก็มีภาพขึ้นมาเป็นช่วงๆ เห็นเป็นฉันกับเค้าอยู่ด้วยกัน . .  แต่วันนี้ไม่ ฉันหายแล้วเหรอ? หรือว่ายังไงกันแน่? ฮึ่ยๆๆ เลิกคิดๆ กลับมาที่เรื่องคุณณุต่อดีกว่า

 

“แน่ใจนะค่ะ?”ฉันก็อยากให้ช่วยอยู่หรอกนะ แต่กลัวคุณณุเค้าจะทำไม่เป็นน่ะสิ!

 

“ครับ!”เอาเถอะๆ ยังไงฉันก็ห้ามเค้าไม่ได้อยู่แล้ว -3-

 

“ก็ได้ค่ะ งั้นคุณณุล้างจานก็แล้วกัน ห้องครัวอยู่ทางนู่น เชิณค่ะ ^^;”ฉันให้งานที่คิดว่าน่าจะง่ายสำหรับเค้า เพราะจานก็มีไม่กี่ใบเอง

 

       เค้าเดินไปตามทางที่ฉันชี้ ส่วนฉันก็กลับขึ้นมากวาดห้องข้างบนต่อ บอกตามตรงนะ เป็นห่วงคนข้างล่างมากเลย ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง

 

  เพล้งงงงง!!

 

“เสียงจานแตก”

 

“คุณณุ! เกิดอะไรขึ้นค่ะ?”ฉันรีบวิ่งลงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้เลยค่ะ . . . คุณณุทำจานแตก

 

“เอ่อ . . แหะๆ ขอโทษนะครับ เดี๋ยวผมเก็บให้”

 

“ระวังโดนบาดนะค่ะ”

 

“โอ๊ย!!”น่านไง ยังไม่ทันขาดคำเลย - -

 

“เป็นอะไรมากหรือเปล่าค่ะ . .. เลือดไหลไม่อยู่เลย เดี๋ยวฟ้าทำแผลให้ก่อนดีกว่า”ฉันพาเค้ามานั่งที่เก้าอี้ก่อน แล้วจึงเดินไปหาอุปกรณ์มาทำแผล ความจริงฉันน่าจะให้คุณณุเค้าปัดฝุ่นเฉยๆน่าจะดีกว่านะ(?)

 

“โดนบาดลึกเลย ฟ้าว่าคุณณุนั่งพักก่อนดีกว่านะค่ะ เดี๋ยวที่เหลือฟ้าทำเอง”

 

“ผมมารบกวนคุณฟ้าใช่มั้ยครับ?”เค้าทำหน้าตาเศร้าๆเหมือนเด็กไม่มีผิด

 

“ไม่หรอกค่ะ ฟ้าเข้าใจว่าคุณณุอยากช่วย แต่ถ้าทำไม่เป็นก็บอกฟ้ามาตรงๆดีกว่านะ ^o^”

 

“ผมขอโทษนะครับ เอาเป็นว่าผมจะพาไปทานข้าวเป็นการขอโทษและกันครับ”ตอนแรกก็ว่าจะตอบปฏิเสธนะ แต่ก็กลัวจะเสียใจ(อยากไปก็บอกมาเถอะ)

 

“ก็ได้ค่ะ งั้นนั่งรออีกสักพักนะค่ะ”

 

“ผมหมายถึงไปตอนนี้นะครับ”อะไรนะ?! ตอนนี้!!!

 

“ห๊ะ! แต่ฟ้ายัง....”

 

“เดี๋ยวผมจะให้คนที่บ้านมาทำให้ คุณฟ้าไปกับผมนะครับ?”

 

“แต่ว่ามัน ....”

 

“ถือเป็นคำขอโทษจากผมนะ”เค้าพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนปนบังคับ แล้วคนอย่างฉันก็คงจะปฏิเสธไม่ได้อยู่ดี

 

“เอางั้นก็ได้ค่ะ = =”

 

 

@ห้างจุดจุดจุด(คิดเอาเองนะ ^[++]^)

 

       ในระหว่างที่กำลังนั่งทานอาหารกันอยู่ เค้าก็โทรกำชับลูกน้องที่เค้าสั่งในไปทำความสะอาดบ้านของหญิงสาว ก่อนจะหันมาชวนคุยเรื่องงานที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีปัญหาอะไร

 

“อืมๆ ทำความสะอาดดีๆนะ อย่าให้มีอะไรแตกล่ะ ....ดีมาก เอ่อ คุณฟ้าครับ ผมลองส่งภาพบางส่วนไปให้ลูกค้าดู  เค้าบอกว่าดูอาร์ตดี ตรงตามที่เค้าต้องการเลย”

 

“ดีจังเลยค่ะ แบบนี้ฟ้าค่อยโล่งหน่อย ง่ำๆๆ”

 

“หึ กินเหมือนเด็กเลยนะ”เค้าหยิบผ้าเช็ดหน้าก่อนจะเอือมมือไปเช็ดตรงมุมปากของหญิงสาว เธอสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยอมให้เค้าเช็ดให้แต่โดยดี

 

 

‘หัวใจ . . มันชักจะเต้นแรงไปแล้วนะ!’

 

 

“คุณฟ้าครับ”เค้าเรียกเธอเมื่อเห็นเธอนิ่งไป สายตาของเธอจ้องมองที่ใบหน้าเค้าอย่างไม่วางตา

 

“. . . . .”

 

“คุณฟ้า”

 

“ . . . . .”ลองเอามือโบกไปมาที่หน้าก็ยังคงเหมือนเดิม

 

“คุณฟ้า!”

 

“อ๊ะ! . . คะ ค่ะ?”

 

“หึๆ จ้องหน้าผมทำไมครับ มีอะไรติดอยู่บนหน้าผมเหรอ?”

 

“ปะ เปล่าค่ะ ไม่มีๆ เอ่ออออ คุณณุอิ่มแล้วใช่มั้ยค่ะ? ฟ้าก็อิ่มแล้วเหมือนกัน เราไปกันดีกว่านะ”หยิบกระเป๋าแล้วลุกหนีทันที อาจจะเป็นเพราะแก้มแดงๆของเธอทำให้เธอต้องรีบหนีไปตั้งหลักก่อน

 

“^___^ . . . น้องครับเช็คบิลครับ”

 

 

 

 

 

“ฮึ่ยยย! หน้าอายชะมัดเลยยัยฟ้า! ไปจ้องหน้าเค้าอย่างนั้นได้ยังไง แล้วจะเริ่มพูดยังไงดีเนี่ย ><”

 

“ก็พูดตามปกตินี่แหละครับ”

 

“คุณณุ!! . . อะ เอ่อ มาตอนไหนค่ะ? ^^;”พูดขึ้นอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆคนบางคนก็มาไม่ให้สุ่มให้เสียง

 

“เมื่อกี้ครับ คุณฟ้าจะไปไหนต่อรึเปล่า?”รู้ว่าเธอคงอายเลยเปลี่ยนเรื่องไป

 

“มะ ไม่หรอกค่ะ คือ ทั้งอาทิตย์ฟ้าไม่มีงานเลย จะมีอีกทีก็อาทิตย์หน้า คุณณุจะพาฟ้าไปไหนก็แล้วแต่เถอะค่ะ แค่พาฟ้ามาทานข้าวฟ้าก็เกรงใจแล้ว”

 

“นั้นคือคำขอโทษที่ผมทำจานแตก แต่ตอนนี้ผมถือว่าผมพาคุณฟ้ามาเที่ยว อยากไปไหนบอกผมมาเลย”

 

“คุณณุ! แต่ว่า . . .”

 

“คำไหนคำนั้นครับ”

 

“ . . . . . ก็ได้ค่ะ งั้น....”

 

“…..?”

 

“พาฟ้าไปชลบุรีได้มั้ยค่ะ?”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลี้ยวขวา บ้านหลังที่ 3 . . . หลังนี้เอง บ้านคุณดนัย”ไม่รอช้ารีบเลี้ยวรถเข้าบ้านไปทันที(เพราะประตูเปิดอยู่) แล้วแบบนี้คนในบ้านจะหาว่าเราเป็นโจรมั้ยล่ะว่ะ? ไอ้นิภพเอ๊ยยยย! ~

 

“มีใครอยู่มั้ยครับ?”เดินเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ในใจขอให้สักคนเดินออกมาทีเถ๊อะ!

 

“เอ๊ะ! นั่นใครน่ะ?”จู่ๆก็ได้ยินเสียงเล็กๆมาจากทางไหนก็ไม่รู้ หันซ้ายหันขวาก็ยังไม่เจอ

 

“นายเป็นใคร!”หันมาอีกทีก็เจอผู้หญิงร่างโปร่ง ดูดีมีราศี เดินเข้ามาหาและถามอย่างสงสัย ไม่ใช่ใคร . . กานดาเอง

 

“เอ่อ . . ผะ ผม”

 

“หรือว่า . . . นายจะเป็นโจร! ออกไปเลยนะไอ้โจรบ้า คิดจะมาขโมยอะไรในบ้านฉัน! ออกไป! นี่แน่ะๆๆ!!”เมื่อความคิดไปไกลเกินกว่าจะฟังอีกคนพูด พอดีกับที่ตรงนั้นมีไม้กวาดวางอยู่ ก็รีบหยิบขึ้นมาแล้วกระหน่ำตีไม่ยั้ง

 

“โอ๊ยๆๆ! คุณครับ ฟังผมก่อน! โอ๊ยย! ผมไม่ใช่โจร!!”

 

“ไม่ใช่โจร?! งั้น . . นายก็ต้องเป็นโรคจิต ใช่มั้ย ใช่มั้ย?! นี่แน่ะๆๆๆ!”

 

“โอ๊ยยยๆๆ! เฮ้ยยยยยยยย! ฟังผมก่อนสิ! ผมไม่ใช่ทั้งสองนั้นแหละ โจรหรือโรคจิตที่ไหนมันจะมายืนให้คุณตีอยู่แบบนี้!”

 

 

‘เอ่อ . . . นั้นสิ ซวยแล้วยัยดา -*-’

 

 

“ละ แล้วคุณเป็นใคร?!!”เมื่อคิดดังนั้นก็ถ้อยห่างแล้วชูไม้กวาดขึ้นพร้อมจะตีได้ทุกเมื่อ แล้วจึงถามแบบกล้าๆกลัวๆ

 

“ผม นิภพ เป็นคนขับรถของคุณธานนท์ คุณธานนท์ให้ผมมาเอาเอกสารที่อยู่กับคุณดนัย ที่นี้รู้รึยังว่าผมเป็นใคร? - -+”คำตอบของเค้าทำเอาเธอหน้าเสียเล็กน้อย

 

“นายเองเหรอ ฉันก็นึกว่าคุณธานนท์จะมาเอาเองซะอีก . . . ยะ ยืนรอตรงนั้นแหละ!”วิ่งหายเข้าไปในห้อง ปล่อยให้อีกคนยืนจับหัวจับแขนดูรอยช้ำ แม้จะเจ็บบ้างในบางจุด แต่เค้ากลับไม่โกรธเธอเลย ไม่รู้เป็นเพราะอะไร?

 

“อ่ะ . . ฉะ ฉันขอโทษนะ พอดีตอนนี้ฉันอยู่บ้านคนเดียว ฉันเลยกลัว”ยื่นแฟ้มเอกสารให้ก่อนจะบอกเหตุผลที่ตนนึกว่าเค้าเป็นโจร

 

“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ”

 

“เอ่อ . . นายชื่อนิภพใช่มั้ย?”

 

“ครับ แล้วคุณชื่ออะไรล่ะ?”

 

“ฉันชื่อกานดา เรียกฉันว่าดาก็ได้ ขะ ขอโทษอีกรอบนะ”

 

“ครับ :)”เค้าเดินขึ้นรถแล้วรีบขับออกไปทันที เพราะกลัวว่าจะไปส่งงานต่างๆของธานนท์ไม่ทันเข้าประชุม

 

 

‘ผมหวังว่าจะได้เจอคุณอีกนะ . . .’

 

 

“หน้าตาแบบนี้เนี่ยนะเป็นแค่คนขับรถ . . ไม่น่าเชื่อเลย”เธอยืนดูอยู่จนรถของเค้าขับออกไป เธอรู้สึกดีกับเค้า และก็รู้สึกแปลกใจมากที่เค้าไม่โกรธเธอ

 

 

‘ฉัน กับ นาย .... เคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า?’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-พาฟ้าไปชลบุรีได้มั้ยค่ะ-

-Paifah-

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------

 

สงสัยเรื่องนี้จะได้เป็นนิยายดองซะแล้ว 555555 5

ช่วงนี้สมองตีบตัน แถมตอนนี้ยังไม่สบายด้วย TT^TT

อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยมาก ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะ :))

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา