Love Forever ชาติไหนก็รักเธอ

ทบทวนตัวละครก่อนอ่านนนน(เนื่องจากกระแสจำชื่อตัวละครไม่ได้ มาแรง)
ภาณุ = ป๊อปปี้              ปลายฟ้า = ฟาง
ธานนท์ = โทโมะ          กอหญ้า = แก้ว
ดนัย = เขื่อน               ม่านแก้ว = เฟย์
รินลดา = จินนี่              ภาพร = พิม
กานดา = ขนมจีน           นิภพ = จองเบ
ริสา = หวาย
 
 
 
 
ตอนที่ 7
   
[Paifar talk]
 
“ผมขอโทษครับ . . . . . . อ้าว คุณไม่ใช่พนักงานที่นี่นิ?! คุณเป็นใครครับ?”นายนี่เป็นใคร? แถมยังรู้อีกว่าฉันไม่ใช่พนักงานที่นี่ สงสัยจะมาบ่อย  แต่ . . . . อ่ะ!
 
 
 
“ อะ โอ๊ย! เฟย์จ๋าา เบาๆหน่อยสิ”
 
“ขอโทษนะ เจ็บมากไหม?” 
 
“เอ่อ........ขะ ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ -/-”
 
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ ^~^ ………โอ๊ยยยยย! เฟย์เบาๆ!”
 
 
 
“อะ เอ่อ ฉัน . . . .”นี่มันภาพอะไรอีกแล้ว! ทำไมฉันเห็นผู้ชายคนนี้อยู่กับม่านแก้ว ไหนจะตอนที่ฉันเห็นภาพคุณกอหญ้ากับผู้ชายคนนั่นอีก โอ๊ยยยย! ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ!
 
“หืม? มีกล้องด้วย หรือว่า . . . คุณจะเป็นช่างภาพที่จะมาร่วมงานกับเรา?”รู้ได้ไง?
 
“ใช่คะๆ ฉันเป็นช่างภาพ พอดีคุณกอหญ้าแนะนำมาน่ะค่ะ”หลังจากที่ตั้งสติได้ ฉันก็ตอบคำถามของเขา
 
“อ๋อออออ!  งั้นยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อดนัย เป็นเพื่อนกับเจ้าของงานน่ะครับ แล้วคุณชื่อ. . .”
 
“ฉันปลายฟ้าค่ะ เรียก ฟ้า เฉยๆก็ได้”ดูท่าทางคุณดนัยเจ้าชู้ใช่เล่นเลยนะเนี่ย มีการทำตาหวานใส่ฉันด้วย แต่เสียใจค่ะ! ตอนนี้สโลแกนของฉันคือ รักยังไม่ยุ่ง ของมุ่งแต่งานและเงิน! (= =)
 
“คุณปลายฟ้า . . . คุณๆๆๆๆ อ๋อ! ผมรู้จักคุณฟ้าอยู่นะครับ แหม! ไม่นึกเลยว่าจะได้เจอตัวจริง ว่าแต่คุณฟ้าจะไปไหนครับ? ให้ผมไปส่งมั้ย?”ถ้าฉันจะบอกว่าเกลียดคนเจ้าชู้จะผิดมั้ย? -0-
 
“ฉันจะไปห้องคุณธานนท์ค่ะ แต่ฉันไม่รู้ว่าไปทางไหน”
 
“หื้มม! ผมก็กำลังจะไปพอดีเลย งั้นเราไปด้วยกันนะครับ!”
 
“คะ ค่ะๆ”และแล้วฉันปฏิเสธเค้าไม่ได้ T^T ฉันเดินตามคุณดนัยไป ระหว่างทางเขาก็ชวนฉันคุยไปด้วย อ๋อ . . ที่แท้เค้าก็เป็นเจ้าของโรงแรมแถวโรงพยาบาลที่น้องฉันทำงานอยู่นี้เอง อืมมมม? ดูๆไปก็ไม่ค่อยเหมือนคนเจ้าชู้นะ แค่อัธยาสัยดี(?) เขาชวนคุยเรื่องภาพถ่ายของฉัน มันทำให้ฉันรู้ว่า . . . . . .ฉันเองก็ดังเหมือนกันนะ!  ^-^
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึ่ย! น่าเบื่อออออ!”เสียงหญิงสาวในชุดแม่บ้านร้องออกมาเพื่อระบายอารมณ์  เหนื่อยจริงๆ . . เหนื่อยกับการทำงาน เหนื่อยกับการเฝ้ารอ ใครบางคนที่ไม่เคยสนใจเธอ!
 
“อ้าวพี่ริน มาทำอะไรที่สวนหลังบ้านค่ะ?”ผู้หญิงตัวเล็กนามว่า สวย สาวใช้ที่อยู่ร่วมห้องกับรินลดาถามขึ้น หลังจากที่ตามหาทั่วบ้าน
 
“เอ่อ . . . มาสูดอากาศนิดหน่อย เรามีอะไรเหรอ?”
 
“คือ ป้าจันสั่งให้พี่รินไปซื้อของตามที่เขียนไว้อ่ะค่ะ”ชูกระดาษให้ดูเป็นหลักฐาน
 
“ปกติมันหน้าที่เราไม่ใช่รึไง?!”ขึ้นเสียงและชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย คนตัวเล็กกว่าได้แต่ก้มหน้า พอเธอรู้ตัวก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นเหมือนเดิม
 
“กะ ก็ป้าแกบอกว่า จะให้สวยไปช่วยทำความสะอาดบ้าน เพราะว่าวันนี้คุณหญิงจะกลับมาแล้วก็ครอบครัวของคุณดนัยจะมาทานข้าวด้วย”
 
“อะไรนะ? ครอบครัวคุณดนัย”
 
“ใช่แล้วพี่ริน . . . . . แต่ตอนนี้สวยออกมานานแล้ว เดี๋ยวจะโดนป้าแกดุเอา สวยขอโทษนะพี่ริน นี่จ๊ะ รายการกับเงิน”เอากระดาษและเงินใส่มือหญิงสาว ก่อนจะวิ่งขึ้นบ้านไปที่ห้องรับแขก ใบหน้าใสมองกระดาษในมือ รู้สึกอยากบดขยี้ให้แหลก รู้สึกอยากตะโกนออกมาดังๆ . . .
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หัวหอมกับกระเทียมมันอยู่ตรงไหนล่ะเนี่ย!”เมื่อมาถึงตลอดก็เดินซื้อของไปเรื่อยๆ แต่คงจะใช่เวลานานหน่อย แน่สิ . . .การมาตลาดครั้งแรกในรอบหลายปีของรินลดานี่นา . .
 
“กรี๊ดดดดดดดด พี่เควินค๊าาา ช่วยให้จุ๊บแจงเป็นนางแบบได้มั้ยค่ะ ถ้าพี่เควินช่วย จุ๊บแจงยอมทำทุกอย่างเลยค๊า!”เธอชะงักพร้อมกับหันไปมอง เธอเห็นผู้หญิงผิวคล้ำๆตัวสูงน่าจะไม่เกิน 150 กับผู้ชายผิวขาว หน้าตาถือว่าหล่อ ดูไปดูมาก็คล้ายๆนายแบบ เธอเดินไปหลบตรงต้นเสา เพื่อจะแอบฟังบทสนทนาของคนทั้งสอง
 
“เอ่อ . . . น้องจุ๊บแจงครับ นางแบบเนี่ย เค้าต้องสูง 160 ขึ้นน่ะครับ แต่น้อง . . .”
 
“โอ๊ยยยย! จะไปสนมันทำไมค่ะ สนแค่หน้าตาก็พอค่ะ”
 
“หึๆ ยังไงก็ไม่ได้ครับ . . . เอางี้ดีกว่า นี้นามบัตรพี่ ถ้าน้องจุ๊บแจงเปลี่ยนตัวเองได้เมื่อไร โทรหาพี่เลยนะ ;D”พูดเสร็จก็เดินออกไป หญิงสาวตัวเล็ก(หรือเตี้ย?)ได้แต่ทำหน้าจ๋อย รินลดาไม่รอช้ารีบเดนเข้าไปหาทันที
 
“อา . . น้องชื่อจุ๊บแจงใช่มั้ย?”สาวตัวเล็กหันหน้ามามองหญิงสาวอย่างสงสัย
 
“ใช่ . . . แล้วเธอเป็นใคร”
 
“ฉันชื่อรินลดา   เอ่อ . . ขอถามหน่อยนะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครหรอ?”
 
“พี่เควินน่ะเค้าเป็นถึงแมวมองเชียวนะ สร้างดารานางแบบให้ดังหลายคนแล้ว”
 
“งั้นหรอ? . . . . ฉันขอนามบัตรของพี่เค้าได้มั้ย?”
 
“อ่ะ เอาไปสิ มันคงไม่มีประโยชน์สำหรับฉันหรอก เดี๋ยวฉันไปประกวดตามที่ต่างๆเอาก็ได้!”ยื่นนามบัตรให้แล้วเดินจากไป หญิงสาวมองตามอย่างสมเพศ
  
  
‘หึ! หน้าตายังกะปลวก หวังจะเป็นดารานางแบบ ต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่ก็ไม่ได้เป็นหรอก!’
 
 
“เควินงั้นหรอ . . . . หึ ในที่สุดโอกาสของฉันก็มาถึง ;)”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
[Danai talk]
 
“อืมมมมม ไม่เห็นมีใครอยู่เลย”พอผมพาคุณคนสวยมาที่ห้องของคุณธานนท์ก็ไม่มีใครอยู่เลย เท่าที่ผมรู้มา วันนี้คุณกอหญ้าไม่ได้เข้าประชุมด้วยไม่ใช่หรอ? งั้นเธอก็ต้องนั่งทำงานอยู่ที่ห้องสิ?
 
“ไม่ใช่เค้ากำลังประชุมกันอยู่หรอคะ?”
 
“ไม่หรอกครับ ผมโทรมาถามพนักที่นี้แล้ว เค้าบอกว่าคุณกอหญ้าไม่ได้เข้าประชุม”เอ๋? แล้วเธอไปไหน?
 
      แอ๊ดดดด~
 
“อะ อ้าว คุณฟ้า คุณดนัย . . ”ผมกับคุณฟ้าหันไปมองประตูพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เห็นคุณกอหญ้าเปิดประตูเข้ามา เธอทำผมอึ้งเลยครับ หน้าเธอซีดมาเลย มือก็กุมท้องไว้ เธอค่อยๆเดินมาหาผมกับคุณฟ้า แต่เดินได้ไม่กี่ก้าวเธอก็ . . .
 
    ฟุบ!~
 
“คุณกอหญ้า!!”จู่ๆเธอก็ล้มลงไปกองกับพื้น ผมกับคุณฟ้ารีบวิ่งไปดูเธอทันที
 
“คุณกอหญ้าเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ?! ทำไมหน้าซีดจังเลย”
 
“ฉันท้องเสียค่ะคุณฟ้า สงสัยเมื่อวานจะทางของผิด แล้วก็ปวดท้องอันนั้นด้วย เลยหนักเข้าไปใหญ่  อะ โอ๊ยย!”
 
“เอ่อ. . . . ปวดท้องอันนั้น อะไรหรอครับ?”ผมไม่เข้าใจจริงๆนะ - -
 
“ฉันหมายถึงปวดท้องผู้หญิงน่ะค่ะคุณดนัย”อ๋อ . . . ตายแล้ว! นี่ผมถามอะไรลงไปเนี่ย -//-  (= =)
 
“แล้วม่านแก้วไม่ได้มาด้วยหรอค่ะคุณฟ้า?” ม่านแก้ว? ใครว่ะ??
 
“พอดีม่านแก้วงานเข้าน่ะ เลยไม่ได้มาด้วย ฟ้าว่าคุณกอหญ้ามานั่งที่โซฟาดีกว่านะค่ะ”ผมกับคุณฟ้าช่วยกันพยุงคุณกอหญ้าขึ้นมานั่งบนโซฟาในห้องทำงานของคุณธานนท์ พร้อมกับหายาดมมาให้เธอ ดูแล้วคุณกอหญ้ามีสิทธิ์จะเป็นลมได้ทุกเมื่อเลยนะเนี่ย
 
    แอ๊ดดดดด~
 
“อ้าว! คุณดนัย มาตั้งแต่เมื่อไรครับ? แล้วคุณ . . . ?   เฮ้ย! ยัยหญ้าแห้ง เธอเป็นอะไร!”คุณธานนท์เองแหละที่เปิดประตูเข้ามา ตอนแรกก็ทักผมแล้วไปสะดุดตากับคุณฟ้า ตาสุดท้ายก็มาตกใจกับอาการของคุณกอหญ้า แหม! ถ้าไม่ติดว่าสองคนนี้ชอบกัดกันนะ ผมคงคิดว่าเป็นแฟนกันไปแล้ววว -0-
 
“คุณกอหญ้าปวดท้องน่ะครับ”
 
“นี่เธอไหวมั้ยเนี่ย”ฟังผมอยู่หรือเปล่าาา !! >[]<
 
“วะ ไหวๆ นายไปคุยงานเถอะ เดี๋ยวอีกสักพักฉันจะตามไป”
 
“ไม่ต้องตามไปไหนทั้งนั้น นั่งพักอยู่นี่แหละ”
 
“แต่ว่า . . . . .”
 
“ไม่งั้นฉันหักเงินเดือนเธอ!”
 
“ไอ้ . . ชิ! ก็ได้ย่ะ!”แล้วเธอก็หันไปดมยาดมต่อ ตอนแรกพวกผมกะว่าจะนั่งคุยงานกันที่โซฟา แต่ก็เอาเถอะ ย้ายมานั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานก็ได้ ดนัยน้อยชิวๆครับบ! ^[+++]^
 
“ยัยหญ้าแห้งเอ๊ย! ดื้อจริงๆ . . . . . เดี๋ยวอีกสักพักคุณภาณุจะตามมานะครับคุณดนัย แล้วคุณ . . .”
 
“ฉันชื่อปลายฟ้าค่ะ พี่สาวของม่านแก้ว”
 
“พี่สาว . . . อ๋อ! นี่คุณฟ้าออกจากโรงพยาบาลแล้วหรอครับ?”ไปรู้จักกันตอนไหน?
 
“เพิ่งออกเมื่อช่วงบ่ายนี้เองค่ะ ”
 
“ผมดีใจมากเลยนะครับที่คุณฟ้ามาร่วมงานกับเรา ยินดีต้อนรับเข้าสู่โปรเจคใหม่ของบริษัทครับ”คุณธานนท์ยื่นมือออกมา แล้วคุณฟ้าก็จับตอบ นี่ขนาดผมยังไม่ได้จับมือเธอเลยนะเนี่ย TT
 
“อ่ะ!!”
 
 
 
 
 
‘‘ที่รักครับ เราไปเที่ยวเหมือนคู่นั้นบ้างดีกว่าเนอะ!  ^3^~’’ 
 
‘‘นี่แกสองคน.......’’
  
‘เฮ้ย!ฟางไม่ใช่นะ นี่!นายโทโมะ ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ใช่ที่รักนาย! แล้วฉันก็ไม่ไปเที่ยวด้วย ฉันจะอยู่กับฟาง’’ 
 
‘‘งั้นก็ให้ฟางไปด้วยสิ’’

‘‘อืมมมมม ก็ดีนะ จะได้ไปซื้อของด้วย เนอะแก้ว’’

‘‘งั้นเราไปเลยดีกว่า’’
 
 
 
 
 
“คุณฟ้า ”
 
“ . . . . . . . ”อ้าวทำไมจู่ๆคุณฟ้งถึงเงียบไปล่ะ?
 
“คุณฟ้าครับ? คุณฟ้า . . . .คุณฟ้า!”
 
“อะ เอ่อ . . ค่ะ?”
 
“คุณฟ้าเป็นอะไรรึเปล่าครับ ไปนั่งพักกับคุณกอหญ้าก็ได้นะ”ผมบอกเธอ
 
“ไม่ค่ะๆ ฉันยัง ok เมื่อกี้คิดอะไรเพลินไปหน่อยอ่ะคะ ขอโทษนะค่ะ ^^”
 
“เฮ้! โทษทีที่มาช้า”ว๊ายยย~ คุณภาณุของดนัยมาแล้ววววว *0* (เก็บอาการหน่อย - -)
 
“0_0!! คุณ”  <<< หน้าคุณฟ้า
 
“0_0 ผู้หญิงคนนั้น . . .”  <<< หน้าไอ้ภาณุ . . . เฮ้ย! ไปรู้จักกันตอนไหน บอกสุดหล่อคนนี้บ้างเด่!~ ToT
 
“ระ รู้จักการแล้วเหรอครับคุณภาณุ คุณฟ้า?”คุณธานนท์ก็ออกอาการงงเหมือนกันแหะ
 
“อ๋อ เราเจอกันที่โรงพยาบาลโดยบังเอิญค่ะ เอ่อ . . . คุณภาณุใช่มั้ยค่ะ?”
 
“คะ ครับๆ ไม่คิดเลยนะครับว่าจะได้เจอกันอีก  คุณ . . ฟ้า?”
 
“ค่ะ ฉันชื่อปลายฟ้า เรียกว่าฟ้าก็ได้ค่ะ ^^”สนิทกันเร็วดีเนาะสองคนนี้ - - อิจฉาเว้ยยยยย ><
 
“งั้นเรามาเริ่มคุยงานกันเลยดีกว่านะครับ”หลังจากนั้นพวกเราทั้งสี่คนก็เริ่มคุยงานกัน โดยบางทีคุณกอหญ้าก็ร่วมแจมด้วย และแล้ว สุดท้ายผมก็ได้ข้อสรุปที่สุดแสนจะลงตัว . . .
 
 
ก็คือ อีกสองสัปดาห์พวกเราจะไปทำงานที่เชียงราย พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ก็จะมาเปิดตัวที่โรงแรมผม เฮ้อออ~ ง่ายกว่าที่คิดไว้นะเนี่ย
 
 
“คุณฟ้าจะกลับยังไงครับ? ให้ผมไปส่งมั้ย?”นี่มันก็จะหกโมงครึ่งแล้วนี่แหละโอกาสทองของผม ^3^
 
“คุณฟ้ากลับกับผมก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งยัยหญ้าแห้งพอดี”อ้าว! อย่ามาพูดแบบนี้สิครับคุณธานนท์ - -+
 
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณธานนท์ไปส่งกอหญ้าเถอะค่ะ นั่งหลับแบบนั่นคงเมื่อยคอแย่เลย”อืมมม ก็จริงอย่าที่คุณฟ้าพูด ลองนึกสภาพคนนอนหัวตกหมอนสิครับ ผมล่ะเมื่อยแทน = =
 
“อืม . . . ก็ได้ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”คุณธานนท์พูดก่อนจะอุ้มคุณกอหญ้าแล้วเดินออกไป ผมมองตามอย่างอิจฉา(มากกกกกกก -.-) ที่นี้ก็เหลือแค่ผม คุณฟ้า และก็ไอ้ภาณุ . . ทำไมไอ้ณุมันมองคุณฟ้าแปลกๆว่ะ??
 
“ไอ้ณุ! นี่แกไม่กลับบ้านรึไง”มันเบี่ยงสายตามาหาผม บรื๋อ~ น่ากลัว
 
“ทั้งอยากทั้งไม่อยาก”อ้าวไอ้นี้ กวนผมซะแล้ว - -+
 
“เถอะน่า แค่ทานข้าวเดี๋ยวกัน มันจะเป็นอะไรว่ะ”
 
“ฉันขี้เกียจฟังผู้ใหญ่เค้าพูดเรื่องฉันกับน้องดา”อย่าว่าแต่แกเล๊ยยยย! ฉันก็เหมือนกัน =__=
 
“เฮ้อออ~ แต่ยังไงแกก็ต้องไปอยู่ดี งั้นฉันไปส่งคุณฟ้าก่อนนะ”
 
“เดี๋ยว! ไม่ต้องหรอก”ผมกำลังจะหันหลัง แล้วมันจะมาเรียกอะไรผมอีก -*-
 
“ทำไม! คุณฟ้ารอฉันอยู่”
 
“หึ คุณฟ้าเค้าออกจากห้องไปตั้งแต่แกชวนฉันคุยเรื่องทานข้าวแล้วเว้ย”ห๊ะ! ไปตอนไหน TT
 
“โธ่! ไอ้เว_! ทำไมแกไม่บอกฉันว่ะ”
 
“แกไม่ได้ถาม ;)”แล้วมันก็เดินออกจากห้องไปอย่างหน้าตาเฉย . . . . ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนผมกระโดดถีบไปนานแล้ว -..-+
 
 
 
‘คุณฟ้า . . ผมรู้สึกเหมือนเราเคยรู้จักกัน คุณทำให้ใจของผมเต้นแรง . . .ที่จริงแล้วคุณเป็นใคร?’
 
‘เขาชื่อภาณุงั้นหรอ? เวลาที่ฉันเห็นเขา ภาพต่างๆมันชอบโผล่ขึ้นมาตลอดเลย . . . ทำไมกัน?’
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
กริ๊งงงงงง!
 
“ฮัลโหล สวัสดีครับ”เมื่อเห็นว่าเป็นใครโทรมาก็ไม่ลังเลที่จะกดรับ
 
“สวัสดีค่ะหมอ ไม่ทราบว่าหมอบอกคนไข้รึยังค่ะ?”
 
“บอกแล้วครับ อาการก็ดีขึ้นตามที่หมอริสาบอกเลย . . . แล้วหมอริสารู้ได้ยังไงครับ ว่าถ้าคนไข้ตั้งสติแล้วจะไม่ปวดหัว?”หมอที่รักษาปลายฟ้าถามขึ้น
 
“อ่อ . . พอดีฉันรู้จักกับเธอน่ะค่ะ ก็เลยรู้ว่าการขาดสติคือจุดอ่อนของเธอ”
 
“แล้วทำไมหมอริสาไม่มาบอกเธอเองล่ะครับ?”
 
“มันมีเหตุจำเป็นนิดหน่อย ทำให้ฉันไม่สามารถบอกเธอเองได้ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณหมอมากนะค่ะที่ช่วยบอกเธอ”
 
“ครับ ไม่เป็นไรครับ”เมื่อหมอวางสายไป เธอก็ลอบถอนหายเบาๆ
 
“อ้าว! หมอริสามาอยู่นี่เอง ม่านแก้วตามหาซะทั่วเลย -0-”แอบสะดุ้งเล็กๆเมื่อพยาบาลผู้ช่วยมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง
 
“เอ่อ . . .  มีอะไรรึเปล่าม่านแก้ว?”
 
“ม่านแก้วจะกลับบ้านแล้ว เลยจะมาบอกหมอริสาซะหน่อย งั้นกลับก่อนนะค่ะหมอ ^.^”
 
“จ๊ะ กลับดีๆนะ ^^”ถ้าม่านแก้วรู้ว่าเธอมีเซนต์เกี่ยวกับอดีต เธอคงจะถูกถามไม่หยุดแน่ๆ
 
 
‘เฮ้อออ~ ดีนะเนี่ยที่ม่านแก้วไม่ได้ยิน เกือบซวยแล้วมั้ยล่ะเรา = =’
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
-งั้นหรอ? . . . . ฉันขอนามบัตรของพี่เค้าได้มั้ย?-
-Rinlada-
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------

หุหุ ผิดหวังกันไปตามๆกัน ที่แท้ก็ดนัยน้อยนี้เอง ฮ่าๆ
 
ผ่านมา 7 ตอนแล้ว รู้สึกว่ามันจะไม่มีอะไรคืบหน้าเลยแหะ = ='
 
แต่ก็เอาเถอะเนาะ!           . . . ♥