จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

“หลับซะแล้ว” โทโมะเดินขึ้นมาบนบกหลังจากที่ว่ายน้ำอย่างสมใจแล้ว เขาคิดไวว่าจะพาเธอลงไปว่ายอีกสักรอบ

 

แล้วจะพากลับห้องพักแล้ว แต่เขาว่าเขาคงไม่ต้องให้เธอว่ายแล้วล่ะ ก็ในเมื่อเธอหลับไปแล้ว

 

“ถ้าไม่สบายจะทำยังไงเนี่ย” เขาส่ายหัวกับร่างตรงหน้าที่หลับไปทั้งๆที่ชุดก็ยังเปียกอยู่ เขาช้อนตัวเธอขึ้นแล้วพา

 

เดินกลับห้องพักทันที

 

 

ห้องนอนของ โทโมะ

 

        เขาอุ้มเธอเข้ามาในห้องได้ก็รีบพาลงอ่างอาบน้ำทันที กลัวเธอจะไม่สบายเอา ถึงจะไม่ค่อยอยากอาบน้ำให้

 

เพราะกลัวไข้จะขึ้น แต่ก็จำเป็นต้องอาบให้เพราะในสระว่ายน้ำมีแต่สารพวกคลอรีน

 

“ตื่นมาอาบน้ำได้แล้ว” เขาค่อยๆเขย่าตัวเธอเบาๆให้เธอตื่นขึ้นมา

 

“อือ...” แก้วครางออกมาเบาๆก่อนจะพลิกตัวนอนหงายอยู่ในอ่างน้ำไม่ยอมตื่น

 

“นี่มันไม่ใช่เตียงนอนนะ ที่มันอ่างอาบน้ำ” เขาพูดอย่างหัวเสียเล็กน้อย

 

“...” ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่หลับอยู่

 

“งั้นฉันอาบให้แล้วนะ” โทโมะพูดแล้วทำการถอดเสื้อผ้าของแก้วออกทั้งหมดเพื่ออาบน้ำ เอายิ้มออกมาทันทีเมื่อ

 

เห็นท่าทางของคนที่นอนอยู่นั้นนอนขดเป็นลูกแมว เขารีบอาบน้ำให้เธออย่างรวดเร็วเพื่อที่จะให้เธอได้พักผ่อน

 

เสียที จะให้นอนในอ่างมันก็กระไรอยู่

 

-----------------------------

 

        โทโมะอุ้มแก้วมาไว้บนเตียงนอน จัดการใส่เสื้อผ้าให้เธอ เป็นชุดนอนกระโปรงยาวแขนขาวสีชมพูที่เขาซื้อ

 

มาให้แต่แก้วไม่เคยหยิบมาใส่ วันนี้แหละที่แก้วจะได้ใส่

 

“วันนี้เจอแต่เรื่องร้ายๆ หลับฝันดีนะครับ” โทโมะพูดแล้วก้มลงจูบอย่างแผ่วเบาที่หน้าผากของแก้ว มือหนาลูบไปที่

 

ผมของหญิงสาวเป็นการกล่อให้เธอหลับแต่มือหนากลับไปสะดุดกับลูกมะนาวที่หน้าผากของเธอ

 

“หัวโนเชียว” เขาพูดแล้วพรางนึกว่าวันนี้เธอเจอแต่เรื่องเจ็บตัวแล้วเขาก็ยังไม่ได้ทำแผลให้เธอเลย เขาหยิบยาแก้

 

ช้ำมาทาให้ที่แผลแรกนั้นคือหน้าผากของเธอ แผลนี้ได้มาจากตอนเช้าที่เขาพาไปซื้อชุดคลุมท้อง ที่เขาแกล้ง

 

เบรกรถทำให้เธอที่ไม่คาดเข็มขัดพุ่งไปกระแทกกับหน้ารถ แผลที่สองคือบริเวณกลางหัวด้านหลัง แผลนี้ได้มาจาก

 

ตอนที่ว่ายน้ำที่เขาเล่นพิเรนทร์ดึงขาเธอ ทำให้เธอหงายหลังแล้วหัวก็ชนขอบสระ แผลที่สามที่ใบหน้า มีรอบนิ้ว

 

มือเป็นปื้น แผลนี้ได้มาจากฝีมือ..แม่ของเขาเอง

 

-------------------------------------

 

เช้าวันต่อมา

 

“อือ..” ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมา รู้สึกหิวข้าวมาก เมื่อวานฉันหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ มาอยู่บนเตียงนอนได้ไงฉันก็ไม่รู้ ไม่

 

รู่อะไรทั้งนั้น

 

“คุณโทโมะคงไปทำงานแล้วสินะ” ฉันพูดแล้วเดินออกจากห้องนอนเพื่อดูว่าเขาออกไปทำงานรึยัง

 

ในครัว

 

“อ้าว ตื่นแล้วหรอ? นี่ฉันกำลังทำอาหารเช้าให้เธออยู่เลย” เขาพูดทั้งๆที่มือก็ยุ่งอยู่กับหม้อที่ตั้งไฟอยู่

 

“คุณรีบไปทำงานเถอะ เดี๋ยวฉันทำต่อเอง เดี๋ยวคุณไปทำงานสาย” ฉันพูดแล้ว ฉันเดินเข้าไปยืนข้างๆคุณโทโมะ

 

แล้วชะเง้อหน้าเข้าไปดูสิ่งที่เขากำลังทำอยู่

 

“แปปเดียวก็เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันทำเองดีกว่า อีกอย่าง..” เขาพูดแล้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน

 

“ทำไมหรอ?”

 

“ฉันกลัวเธอทำคอนโดฉันไหม้ ฮ่าๆ” เขาพูดอย่างอารมณ์ตี

 

“คนบ้า! ฉันไม่ได้ทำอาหารแย่ขนาดที่จะทำให้คอนโดคุณไหม้ได้ซะหน่อย ถึงจะทำไม่เก่งแต่ฉันก็พอทำได้หรอก

 

น๊า” ฉันพูดแล้วกอดอกทำหน้าบู๊ใส่เขา

 

“อ่ะๆเสร็จแล้ว ยกไปนั่งทานที่โต๊ะไป” เขาตักข้าวต้มใส่ถ้วยแล้วให้ฉันยกไปไว้ที่โต๊ะ

 

 

เพล้ง!!

 

“เฮ้ยย!! ถือยังไงของเธอเนี่ย!!” ฉันโดนเขาว่ายกใหญ่หลังจากที่ฉันยกถ้วยข้าวต้มแล้วเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ฉันก็

 

ทำถ้วยข้าวต้มนั้นดิ่งลงพื้น แล้วมันก็แตก ข้าวต้มก็เละเต็มไปหมด

 

“มะ..มันร้อน ฉันขอโทษ TT” ฉันพูดอย่างหน้าเสีย

 

“ร้อนแล้วทำไมไม่เอาผ้าจับล่ะ! จะฝืนยกทำไมกันเล่า!!” เขาพูดแล้วปิดเตาแก๊สแล้วก้มลงไปเก็บเศษถ้วยที่แตก

 

“ฉันเก็บเอง คุณไปทำงานเถอะ” ฉันก้มลงไปเพื่อจะช่วยเขาเก็บแต่มันไม่ถนัดเท่าไรเพราะฉันก้มลงไปแต่มันติด

 

ท้องของตัวเองทำให้ฉันก้มได้ลำบากแล้วก็ช่วยเขาเก็บไม่ได้

 

"ไม่ต้อง!!" เขาตวาดฉัน แล้วดึงตัวฉันให้ลุกขึ้นแล้วพาไปนั่งรอที่โต๊ะทานข้าวแล้วเขาก็เดินเข้าครัวไปอีกครั้ง

 

 

 

กึก!!

 

        เขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับข้าวต้มชามใหม่ที่เขาวางบนโต๊ะอย่างเสียงดังแล้วเขาก็เดินเข้าครัวไปที่รอบ

 

        ฉันได้แต่ตักข้าวต้มนั้นเข้าปากพร้อมน้ำตาคลอเบ้า ไม่คิดว่าการที่ฉันทำถ้วยข้าวต้มแตกมันจะทำให้เขา

 

โกรธฉันขนาดนั้น ฉันผิดขนาดนั้นเลยรึไง TTOTT

 

 

 

ปัง!!

 

        สักพักเสียงนี้ก็ตามมา เสียงเขาปิดประตู เขาออกไปทำงานแล้ว พอเกิดเรื่องขึ้นเขาก็ไม่พูดกับฉันสักคำ ฉัน

 

ได้แต่มองไปทางประตูที่ปิดสนิท โกรธฉันมากขนาดนั้นเลย

 

“ฮึก..ฮืออ” ฉันทนอาการที่มีอะไรจุกที่คอไม่ไหว ทำให้ฉันต้องก้มหน้าซบกับโต๊ะแล้วปลดปล่อยน้ำตาออกมา

 

ทำไมเขาต้องเย็นชาขนาดนั้น ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วย!!

 

----------------------------------------------------------------------------------------------

โอ้เย่กลับมาอีกครั้งหลังจากหายไปนานๆๆๆๆๆ

ฝากเม้น+โหวตหน่อยน๊า

22 กรกฎาคม 2556

13:57