secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

9.2

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.56 น.

  34 ตอน
  351 วิจารณ์
  52.78K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 10.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง secret ความ(รัก)ลับของนายซุป'ตาร์

 

 

 

 

//แก้ว//
 
 
 
 
 
 

 

“แกว่าอะไรนะ!!!” เสียงยัยฟางดูจะตกใจ

 

“แกจะตกใจอะไรขนาดนั้นว่ะ” ฉันพูดขึ้น

 

 

 

   ฉันว่าฉันแนะนำตัวไปแล้วนะ ตอนนี้พวกฉันอยู่กันที่บ้านของยัยเฟย์-ฟาง พวกฉันมานั่งคุยเล่นๆกันธรรมดาแต่ที่ไม่ธรรมดาคือ ฉันบอกยัยพวกนั้นไปว่าฉันได้เป็ฯนักร้องยัยพวกนั้นก็ยิงคำถามใส่ฉันทันที ฉันไม่ได้ตอบอะไรมากเพียงแค่บอกว่าฉันจะให้เฟย์-ฟางเป็นสมาชิกด้วยเท่านั้น ซึ่งมีรึที่ยัยพวกนั้นจะปฏิเสธ

 

 

 

"แกอย่าลืมที่แกพูดไว้นะยัยแก้วว่าแกจะพาพวกฉันเข้าไปด้วย" เสียงยัยเฟย์พูดแล้วชี้หน้าฉัน

 

"เออฉันรู้แล้วหน่าแกไม่ต้องห่วงฉันคุยกับทางค่ายแล้ว" ฉันพูดแล้วลุกขึ้น

 

"แล้วนั่นแกจะไปไหน" ยัยฟางทักฉันที่กำลังเดินออกมา

 

"พอดีว่าฉันนัดกับโทโมะว่าจะไปเลี้ยงฉลองกันอ่ะ" ฉันพูดแล้วเดินออกไปแต่....

 

"ไม่คิดจะชวนพวกฉันหน่อยหรอ" ยัยเฟย์แขวะเข้าให้

 

"นี่ๆยัยเฟย์ก็จะไปทำไมเค้าจะไปสวีตกัน555" แต่ยัยฟางหนักกว่ายัยเฟย์อีก - -*

 

"แกจะบ้าไง!!!....เราเป็นเพื่อนกัน"

 

"ฉันรักเธอ~~" กรี๊ดดดดดฉันโดนยัย2พี่น้องนี่รุม

 

 

 

    ฉันรีบเดินจ้ำอ้าวออกมาทันทีที่ได้ยนประโยคบ้าของยัย2พี่น้องอันตรายที่สุด จะบ้ารึไงฉันกับโทโมะเราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนกันจริงนะถึงแม้ว่ามันจะดูสนิทกันเกินกว่าเพื่อนทั่วๆไปแต่ฉันก็มั่นใจว่าเราเป็นเพื่อนกัน ลพไม่น่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง

 

 

     ทันทีที่มาถึงร้านไอศครีมฉันก็มองหาโทโมะก่อนเลย ก็นะเขาเป็นผู้ชายก็ต้องมาก่อนสิ แล้วบุคคลที่ฉันมองหาอยู่ก็นั่งอยู่ที่โต๊ะริมสุดของร้าน เป็นมุมสบายๆเหมือนจะส่วนตัวนิดๆก็ดีเพราะฉันไม่ค่อยชอบอยู่รวมมากๆมันดูวุ่นวาย

 

 

 

"ขอโทษนะรอนานรึป่าว' ยังไมม่ทันนั่งฉันก็ถามโทโมะก่อนเลย

 

"ไม่นานหรอกโมะก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน" โทโมะหันมามองหน้าฉัน

 

"นี่ฉันถามจริงๆเถอะนายดีใจมั้ยที่เราได้เป็นนักร้องอ่ะ" ที่ฉันถามเพราะโทโมะนิ่งทุกสถานะการณ์เลย

 

"ก็ดีใจสิ....มากๆเลย" ไม่น่าเชื่อ-*-

 

"ชั่งเหอะกินๆๆ"

 

 

 

    ฉันตัดบทสนทนาแล้วสั่งไอศครีมรสโปรดมานั่งกินกับโทโมะ เราทั้งคู่แย่งกินของกันและกัน ในสายตาของคนอื่นโทโมะอาจจะดูนิ่งๆแต่เมื่ออยู่กับฉันเค้าจะกลายเป็นคนละคนเลยทีเดียวซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

 

 

"นี่ๆเร็จแล้วไปส่งแก้วด้วยนะโมะ" ฉันพูดขึ้น

 

"อืมได้สิแต่ต้องไปซื้อตุ๊กตาก่อนนะ"

 

"ซื้อให้ฉันด้วยนะ" ฉันเสนอความคิดแนวบังคับ

 

"หึหึ^^" โทโมะได้แต่ยิ้มอย่างเดียว

 

 

 

    แล้วโทโมะก็พาฉันมาที่ร้านตุ๊กตาน่ารักๆทั้งนั้นเลยอ่ะ อยากได้ >< ฉันถามโทโมะว่าจะซื้อไปให้ใครเค้าไม่ตอบเพียงแต่หยิบตุ๊กตามิกกี้เม้าส์ขึ้นมาดูๆแล้วก็ยิ้ม ฉันก็เลยไม่สนใจหันไปดูตุ๊กตาตัวอื่นๆภายในร้านอีกเยอะแยะมากมาย เผลอแปปเดียวในมือของโทโมะก็มีถุงตุ๊กตา2ถุง แล้วเราก็กลับบ้าน

 

 

 

"อ่ะ...ฉันซื้อให้" อยู่ดีๆโทโมะก็ยื่นถุงตุ๊กตามมาให้ฉัน

 

"อ๊ะ...ขอบใจ" ฉันพูดแล้วหยิบมากอดทั้งถุง

 

"ถึงบ้านฉันแล้ว....บ๊าย..บายนะ" ฉันพูดแล้วเปิดประตูรถออกแต่...

 

"เดียวสิ...ฟอด~~" นะ นายโทโมะหอมแก้มฉัน -////-

 

"...."

 

"ถือว่าเป็นรางวัลตอบแทน^^" -/////-

 

"พรุ่งนี้โมะมารับนะ" -////-

 

"บาย" แล้วนายโทโมะก็ขับรถหายไป

 

 

 

   ฉันก็ยังยืนช็อคอยู่ที่เดิมเหตุการณ์เมื่อกี้นี่ไม่ใช่เรื่องจริงใช่มะฉันฝันไปใครก็ได้บอกฉัยทีว่าฉันฝันไป  บอกสิว่าฉันฝันไป  แงๆ ฉันตั้งสติแล้วเดินเข้าบ้านไปอาบน้ำแล้วก็นอน

 

 

 

 

 

 

//โทโมะ//

 

 

 

 

   ตอนนี้อยู่กับโทโมะนะครับ ตอนที่ผมตัดสินใจหอมแก้มแก้วผมก็คิดแล้วคิดอีกตั้งนาน แต่ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ไหวเลยออกมาเป็นอย่างที่เห็น -////-

 

 

 

“น่ารักชะมัด^^”

 

 

 

    ผมนั่งยิ้มกับรูปของแก้วที่เป็นรูปแอบถ่ายบ้างแล้วก็รูปที่ผมกับแก้วเราถ่ายคู่กัน ผมยอมรับว่าแก้วคือผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมก็ยังมีหัวใจรักใครได้ เธอคือรักแรกของผมนั่นเองและผมก็คิดว่ามันจะต้องเป็นรักครั้งสุดท้ายด้วย ผมได้รู้จักกับแก้วเมื่อประมาน2ปีก่อนตอนที่เราเข้ามาอยู่มหาลัยแรกเลยเราเรียนคณะเดียวกันเลยทำให้รู้จักกันแล้วก็สนิทกันมาเรื่อยๆ มีแต่คนคิดว่าผมกับแก้วเราป็นแฟนกัน แต่แก้วก็มักจะปฏิเสธซึ่งผมแทบไม่เคยปฏิเสธเลยเพราะอะไรนะหรอก็ผมอยากให้มันมันจริงนะสิ ผมได้แต่หวังว่าแก้วจะมองมาทางผมบ้าง จะให้ผมไปสารภาพหนะหรอคำว่าเพื่อนมันคล้ำคอผมอยู่หนะสิผมกลัวเสียเธอกลัวเสียเพื่อนกลัวว่าเราจะมองหน้ากันไม่ติด

 

 

 

     ผมเลยเลือกที่จะเก็บความรู้สึกที่มีเลยคำว่าเพื่อนไว้เพียงคนเดียวแต่1ปีต่อมาอาการของผมก็เริ่มปิดไม่มิดเวลาผมเห็นแก้วคุยกับใครที่เป็นผู้ชายคนอื่นนอกจากผม มันรู้สึกโกธร หึง หวง แต่ผมรู้ว่าผมไม่มีสิทธิถึงขั้นนั้น ผมรู้ว่าผมอยู่จุดไหน

 

 

"ฝันดีนะครับแก้วใจของโมะ" ผมบอกกับรูปในมือ

 

"ป่านนี้แก้วจะหลับรึยังนะ" ผมคิดแล้วค่อยๆหลับไป

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------อ่าาาาาาเรามาอัพให้แล้วนะโปรดเถอะค๊าฟเม้นให้หน่อยนะครับ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา