secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

9.2

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.56 น.

34 ตอน

351 วิจารณ์

52.84K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 10.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

13)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

"ว่าแต่คู่ฉันแล้วคู่พวกแกล่ะเมื่อไหร่ลงตัวจ๊ะ" เจอฉันย้อนกลับไปเล่นเอายัยเฟย์กับยัยฟางรีบแก้กันอย่างเร่งด่วน

"แกจะบ้า...ฉันจะไปลงตัวกับใครแฟนก็ไม่มีสักคน" ยัยฟางบอกแล้วทำหน้าบู้

"งั้นเดี๋ยวฉันจะเสียสละตัวเองลองคบกับเธอเองก็ได้นะยัยเป็ด555+" ป็อปบอกอย่างผู้เสียสละ(?)

"ชิหุบปากไปเลยนะยะไอ้หน้าหมี" ยัยฟางบอกแล้วเดินหนีไปนั่งที่อื่น

"ไรอ่ะงอนเค้าหรอตัวเอง555+" ส่วนป็อปปี้ก็เดินตามยัยฟางไปแกล้งต่อ

"คู่เราไปไหนกันดีครับเฟย์เย่ของเขื่อน" เขื่อนที่เงียบไปนานเริ่มแกล้งยัยเฟย์บ้าง

"ชิฉันไปเป็นของนายตั้งแต่ตอนไหนมิทราบไอ้กบ!!" พูดจบยัยเฟย์ก็สบัดก้นเดินไปนั่งข้างๆยัยฟาง

"เหลือแต่คู่เราแล้วสินะ" โทโมะหันมามองหน้าฉันแล้วพูด

"ไปที่อื่นเหอะปล่อยให้2คู่นี้เข้าสวีตกันไป" ฉันบอกแล้วจูงมือโทโมะให้เดินออกมาจากห้องซ้อมเต้น

"แหนะๆจะแอบไปสวีตกันที่ไหนหรอจ๊ะคู่นี้" เขื่อนหันทมาแซวฉันกับโทโมะ

"ที่ๆไม่มีแกไงไอ้เขื่อน" โทโมะตอบกับเขื่อนเล่นเอาเขื่อนเงียบปากไปเลย

"5555+" ทุกคนต่างก็พาก่อนหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ผ่านไป2เดือน

วันนี้ฉันลากโทโมะออกมานั่งแถมวๆร้านกาแฟในห้างแห่งหนึ่งเนื่องจากว่าวันนี้ฉันกับโทโมะว่างแต่พวกที่เหลือติดเรียน 2เดือนที่ผ่านมามันเหมือนความฝันเลยล่ะโทโมะดูแคร์ฉันมากตามใจฉันทุกอย่างไม่ทำให้ฉันเสียใจเลย แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดีเพราะโทโมะเอาแต่จ้องหน้าฉันอยู่น่ะสิไม่คิดบ้างไงว่าฉันจะเขิน-///- ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับโทโมะ บอกตรงๆนะว่าตอนนี้ฉันยังสับสนกับตัวเองไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังคิดอะไรกับโทโมะเกินเพื่อนรึเปล่าแต่ฉันกลัวว่าถ้าสมมติว่าฉันกับโทโมะต้องเลิกกันแล้วเรา2คนจะกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันกับโทโมะอาจจะมองหน้ากันไม่ติดแล้วถ้าโทโมะมีคนใหม่ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะทำใจได้รึเปล่าแล้วตอนนี้โทโมะกำลังคิดอะไรกับฉันเหมือนกับที่ฉันกำลังคิดอยู่รึเปล่า...T^T

"เป็นอะไรรึเปล่าแก้ว" ในที่สุดโทโมะก็เอ่ยถาม

"เปล่า" ฉันตอบไปเพียงสั้น

"แล้วพาโมะมาที่นี่ทำไม" โทโมะก็ยังคงไม่หยุดถาม

"คง...พามาพักผ่อน" ฉันตอบโทโมะกลับไปพร้อมกับระบายยิ้มอ่อนๆ

"ฮะๆคนพามายังนั่งหน้าเคลียดอยู่เลยเป็นอะไรไป" โทโมะหัวเราะฉันเบาแล้วถามฉันต่อ

"ถ้าเราเลิกกัน..." ฉันพูดยังไม่จบโทโมะก็แทรกขึ้นมาก่อน

"จะไม่มีวันนั้น!" โทโมะเน้นเสียงดังและหนักพร้อมเลื่อนมือมากุมมือฉันไว้

"ใครจะไปรู้เรื่องของอนาคตได้ล่ะเผื่อว่าวันนั้นมาถึง..." ฉันบอกเสียงเบาๆ

"โมะบอกแล้วไงว่าจะไม่มีวันนี้นแน่นอนหรือว่าแก้วไม่ได้รักโมะ" โทโมะเอ่ยออกมาทำให้ฉันไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไงดี

"โมะพูดอะไรออกมา...โมะก็รู้ว่าที่เราคบกันเพราะว่าอะไร" ฉันพยายามอธิบายให้โทโมะเข้าใจว่าการที่เราคบกันเพราะว่าแค่จะกลบข่าวลือเสียๆหายๆก็เท่านั้น

"งั้นก็แสดงว่าแก้วไม่เคยรักโมะเลย..." โทโมะบอกเสียงเศร้าแล้วปล่อยมือจากฉัน

"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะโมะ" ฉันไม่รู้จะพูดอย่างไงแล้ว>0<

"แล้วแก้วรักใคร" โทโมะพูดขึ้นทำให้ฉันอึ้ง...นั่นสิฉันรักใคร

"แก้ว..." ฉันได้แต่ครางชื่อตัวเองเบาๆ

"กวินหรอ" โทโมะก้มหน้าลงไปกับโต๊ะแล้วถาม

"ไม่ใช่..." ฉันปฏิเสธเพราะฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับกวินจริงๆนั่นแหละ

"ถ้างั้นใครกันล่ะ...ที่ได้หัวใจของแก้วไป" โทโมะยังคงคาดคั้นเอาคำตอบจากฉัน

"ไม่มีใครทั้งนั้นแหละ" ฉันตอบกลับโทโมะไป

"แล้วระหว่างโทโมะกับกวินแก้วจะเลือกใคร" ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วTOT

"เอ่อ...แก้วว่าเรากลับบ้านกันเหอะ" ฉันพยายามเปลี่ยนประเด็นแต่ดูท่าทางจะไม่ได่ผลแห๊ะ!

"เดี๋ยวก่อนเรายังคุยกันไม่จบ" โทโมะจับแขนฉัน

"โทโมะฟังแก้วนะ...แก้วไม่ได้รักใครทั้งนั้นแหละไม่ว่าจะโทโมะหรือกวิน" ฉันเริ่มจริงจังขึ้นมาแล้วสิ

"เพราะอะไร..." โทโมะนี่ก็ยังคงถามไปเรื่อยๆ

"เพื่อน...คำว่าเพื่อนมันคั้นอยู่อย่างไงล่ะ" ฉันเริ่มพูดสิ่งที่อยู่ในใจแล้วสิ

...ruktomokaew...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ฝากกันด้วยนะคะไม่ค่อยได้เข้ามาสักเท่าไรแต่ก็จะแต่งให้จบนะคะ