secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

เรื่องsecret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นใครกันล่ะ...ที่ได้หัวใจของแก้วไป" โทโมะยังคงคาดคั้นเอาคำตอบจากฉัน

 

 

 

 

"ไม่มีใครทั้งนั้นแหละ" ฉันตอบกลับโทโมะไป

 

 

 

 

"แล้วระหว่างโทโมะกับกวินแก้วจะเลือกใคร" ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วTOT

 

 

 

 

"เอ่อ...แก้วว่าเรากลับบ้านกันเหอะ" ฉันพยายามเปลี่ยนประเด็นแต่ดูท่าทางจะไม่ได่ผลแห๊ะ!

 

 

 

 

"เดี๋ยวก่อนเรายังคุยกันไม่จบ" โทโมะจับแขนฉัน

 

 

 

 

"โทโมะฟังแก้วนะ...แก้วไม่ได้รักใครทั้งนั้นแหละไม่ว่าจะโทโมะหรือกวิน" ฉันเริ่มจริงจังขึ้นมาแล้วสิ

 

 

 

 

"เพราะอะไร..." โทโมะนี่ก็ยังคงถามไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

"เพื่อน...คำว่าเพื่อนมันคั้นอยู่อย่างไงล่ะ" ฉันเริ่มพูดสิ่งที่อยู่ในใจแล้วสิ

 

 

 

 

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

"นั่นแหละโมะเกลียดคำนั้นมากที่สุด!" โทโมะคะตอกใส่ฉันอย่างดังจนคนในร้านหันมามองหน้าแล้วหันไปซุบซิบกันก็แน่สิเราเป็นถึงศิลปินนี่หน่า

 

 

 

 

"ไปคุยกันที่อื่น" ฉันบอกเสียงแข็งแล้วเดินออกมานอกร้าน

 

 

 

 

"เดี๋ยวสิแก้วรอโมะด้วย" โทโมะเองก็รีบวางเงินค่าเครื่องดื่นแล้ววิ่งตามแก้วออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

   ฉันไม่ได้สนใจเสียงของโทโมะแม้แต่น้อย แต่กลับเร่งฝีเท้าให้ก้าวเร็วๆเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเจอหน้าโทโมะอีก อะไรกัน!!จากเรื่องเล็กๆกลายเป็นเรื่องใหญ่ซะได้ นี่คือการทะเลาะกันในรอบ2เดือนที่คบกันมาเลยนะเนี๊ยพูดง่ายๆก็ทะเลาะกันครั้งแรกนั่นแหละ! ฉันไม่ไหวจะเคลียแล้วนะรู้ทั้งรู้ว่าเราคบกันเพราะอะไรแล้วไหนจะยังเรื่องที่ฉันรักใครอะไรนั่นแหละไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้รักใครหรอกนะแต่ฉันยังสับสนอยู่ต่างหากล่ะยะ!

 

 

 

 

 

 

 

 

  บางทีการที่เราลองห่างกันดูก็น่าจะดีเพราะตลอดเวลา2เดือนที่ผ่านมาเราแทบจะตัวติดกันเลยก็ว่าได้ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด อ้อ!!อีกเรื่องนึงที่ฉันลืมบอกนั่นคือฉันกับโทโมะเปิดตัวไปแล้วว่าคบกัน เหล่าfcพวกฉันก็ดีใจกันยกใหญ่ ทวีตมาแสดงความยิมดีกับฉันก็เยอะ ฉันก็ตอบไปทุกคนที่ทักมานั่นแหละ...แต่เหตุการณ์วันนี้มันทำให้ฉันชักไมม่แน่ใจแล้วสิว่าโทโมะคบกับฉันแบบหลอกๆรึเปล่าแล้วอย่างนี้ฉันควรจะปรึกษาใครดีล่ะ สักคนที่ฉันพอที่จะเล่าหรือระบายสักเรื่องให้ฟัง สักเรื่องที่ฉันกำลังกังวน สักเรื่องที่ฉันกำลังสงสัยและสักเรื่องที่อยู่ในใจฉันมาตลอด2เดือน...

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชิฉันต้องรู้ให้ได้!" ฉันตั้งมั้นแล้วกดไอโฟนโทร.หาใครสักคนที่ฉันคิดว่าต้องพึ่งได้แน่ๆ

 

 

 

 

"รับสิว่ะ" เนื่องจากว่าปลายสายไม่มีการตอบรับฉันเยออกอาการหงุดหงิดนิดๆหน่อย

 

 

 

 

 

 

 

 

   ในขณะที่ขาของฉันก็ก้าวยาวๆและเร็วๆเพ่ื่อที่จะรีบไปขึ้นแท็กซี่ตรงถนนข้างหน้าห้างในใจก็สั่งให้ปลายรับสักที ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าโทโมะตามฉันอยู่รึเปล่าหรือจะคาดกันไปไหนแล้วก็ไม่รู้ฉันไม่ได้สนใจเท่าไรเอาไว้ฉันหาคำตอบให้กับตัวเองได้เมื่อไรแล้วฉันจะรีบติดต่อกลับไปเคลียต่อแล้วกันนะโทโมะT^T ในที่สุดฉันก็มาถึงถนนหน้าห้างแล้วที่นี้ก็เหลือแต่รอให้แท็กซี่สักคนผ่านมาสินะแต่ยังไม่มีท่าทีว่าปลายสายจะรับโทรศัพท์จากฉันเลยTOT เอาไงดีถ้ากลับบ้านไปตอนนี้ต้องเจอโทโมะแน่ๆเลยเพราะเค้าคงไปรอฉันอยู่ที่นั่นแล้วชัวๆงั้นไปที่นี่ก่อนแล้วกัน...

 

 

 

 

 

 

  ไม่นานนักแท็กซี่ที่ฉันรอก็มาจอดให้ฉันขึ้นรถ ฉันไม่ลังเลอะไรทั้งนั่นรีับก้าวขึ้นรถแล้วบอกจุดหมายปลายทางทันที ขณะที่มือก็ยังคงกดโทร.หาบุคคลเดิมซ้ำๆมา5สายแล้ว ทำไมรับสักทีว่ะ ฮึย!!โมโหแล้วนะ!!

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ค่ะค่ารถไม่ต้องทอน" ฉันเอ่ยบอกแล้วเร่งฝีเท้าให้เข้ามาใกล้ยังจุดหมาย

 

 

 

 

 

"อ้าวแก้ว!มาทำอะไรที่นี่ล่ะวันนี้ไม่มีซ้อมไม่ใช่หรอ" นั่นแหละบุคคลที่ฉันต้องการเจอมากที่สุดเอ่ยทักฉันทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าไปอย่างถือวิสาสะเต็มที่ ก็อยากจะรักษามารยาทอยู่หรอกนะแต่ไม่ใช่ตอนนี้เท่านั้นเอง!

 

 

 

 

"ไม่คิดจะรับโทรศัพท์กันหน่อยหรอ" ฉันที่ตอนนี้เลือดขึ้นหน้าเริ่มเปิดประเด็น

 

 

 

 

"โทษทีนะฉันไม่ได้ยินน่ะ" อีกฝ่ายบอกอย่างสำนึกผิดเต็มที่

 

 

 

 

"ช่างมัน!กวิน...แก้วมีเรื่องให้ช่วย" เมื่อเริ่มคุมสติได้แล้วเริ่มเปิดจุดประสงค์ของการมาครั้งนี้

 

 

 

 

"เรื่องด่วนมากสินะถึงได้รีบร้อนมาซะขนาดนี้" ทำเป็นรู้ดี...ฉันแอบด่าในใจเท่านั้นแหละT^T

 

 

 

 

"เรื่องของแก้วกับโทโมะ" ฉันบอกแล้วนั่งลงเว้นระยะห่างจากกวินนิดหน่อยพอประมาณ

 

 

 

 

"ทำไมล่ะอย่าบอกนะว่าทะเลาะกันมมาน่ะฉันไม่เชื่อหรอก" กวินบอกแล้วอมยิ้มเหมือนว่าฉันล้อเล่น

 

 

 

 

"เรื่องจริง...แก้วถึงได้มาที่นี่ไงล่ะ" ฉันบอก

 

 

 

 

"เป็นไปได้ไงในเมื่อโทโมะก็ดูรักแก้วดีนิ"กวินเริ่มทำหน้าตาเหมือนอยากรู้เรื่องขึ้นมาแล้วสิ

 

 

 

 

"ก็เป็นไปแล้ว...บางแก้วอาจจะผิดเองก็ได้" ฉันหยิบไอโฟนของตัวเองออกมาแล้วกดผิดเครื่องทันที

 

 

 

 

"ปิดเครื่องทำไมล่ะ" กวินถามฉัน

 

 

 

 

"อยากอยู่คนเดียว...อยากระบายความในใจให้ใครสักคนที่สามารถช่วยแก้วได้...แก้วเลยมาหากวิน" ฉันทำหน้าเศร้าซึ่งกวินเห็นแล้วเศร้าตามไปด้วย

 

 

 

 

"ไหนๆลองเล่าเรื่องมาสิ" ฉันเริ่มเล่าเรื่องทุกอย่างให้กวินฟังจนหมดซึ่งกวินก็นั่งฟังอย่างตั้งใจสงสัยคงจะสงสารฉันมากแน่ๆเลย...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ฝากด้วยนะคะ นานๆทีจะได้เข้ามาเลยต้องอัพเยอะๆหน่อยเดี๋ยวไม่มีใครตาม