Bad Boy Brothers

 
"ทำมั้ยพ่อต้องให้พวกเราหาแฟนด้วยละ!ผมไม่อยากผูกมัดกับใครตอนนี้นะ!"ป๊อบปี้บอก
"ฉันไม่สน!!"พ่อเดินสะบัดก้นออกไป สวัสดีครับ!ผมชื่อป๊อบปี้ เป็นลูกชายคนโตของบ้านอัครอภิมหาเบิ้มสกุล ไม่รู้ว่าทวดของทวดของทวดจะตั้งนามสกุลให้มันยาวไปทำมั้ยเวลาผมสอบที่ไรเขียนชื่อเกือบไม่ทันทุกทีเลย แต่อย่าไปสนใจเลยผมก็บ่นไปงั้นอ่ะมันอัดอั้นมานาน ผมชอบรถมาก ผมหยิ่ง(ทำตัวให้สมกับเป็นลูกคนโต) ผมเลว และที่สำคัญ ผมหล่อ!! ผมเป็นลูกคนโตแน่นอนว่าเป็นที่หนึ่ง แม่รักผมเป็นที่หนึ่ง ผมเรียนเป็นที่หนึ่ง ผมเก่งกีฬาเป็นที่หนึ่ง และผมเลวเป็นที่หนึ่ง!! 
"ว่าไงจ๊ะป๊อบปี้ลูกรักกกกก"คุณแม่แองเจอลิน่าของผมเข้ามากอด
"สวัสดีครับแม่!"ผมยกมือไหว้
"แม่คิดถึงลูกที่สุดเลยจ๊ะ"และหอมแก้มผมด้วย
"พวกเราก็อยู่ตรงนี้นะแม่!!"โทโมะบอก ไอ้เด็กเรียกร้องความสนใจ!!
"ตายแล้ว!!แม่มองไม่เห็น!"
"ขอบคุณครับที่เห็นพวกเราอยู่ในสายตา=_=;;"เขื่อนบอก
"อย่างอนนะจ๊ะลูกเขื่อน!งั้นเดี๋ยวแม่ซื้อเคโรโระตัวใหม่ให้นะ"
"จริงหรอครับแม่!"เขื่อนตาเป็นประกาย
"จริงสิจ๊ะ!"
"เซ็งเว้ย!!"ไอ้โมะตะโกนขึ้น เรียกร้องความสนใจอีกล่ะ!
"เป็นอะไรไปละตาโมะ?"
"ก็พ่อนะสิครับ!ให้พวกเราหาแฟนให้ได้ก่อนที่จะกลับมาจากญี่ปุ่นไม่งั้นจะไม่ยกมรดกให้"
"ตายแล้ว!!พ่อกล้าสั่งลูกๆแบบนี้เลยหรอ!"
"ใช่ครับแม่!ป๊อบละเซ็งเลย เวลาแค่สองอาทิตย์ใครจะไปมีแฟนได้"
"ใช่ๆ!และตอนนี้ผมยังไม่อยากมีด้วย"โทโมะเสริม
"แล้วที่ลูกคบอยู่ละจ๊ะ?"
"เลิกไปหมดแล้วเมื่อกี้เอง"
"ลูกก็โทรไปขอคืนดีสักคนสิลูกแล้วพามาให้พ่อดู"
"นั้นนะสิ!งั้นโมะขอตัวไปโทรศัพท์ก่อนนะครับ"ว่าแล้วไอ้โมะก็วิ่งขึ้นห้องไป
"แล้วเขื่อนละ?"แม่หันมาถามเขื่อน
"ผมไม่แคร์ผมมีแฟนแล้ว"
"ห๊ะ!!เป็นใคร? หัวนอนปลายเท้ามีมั้ย? ลูกมีแฟนตอนไหน?ทำมั้ยแม่ไม่รู้"แม่ร่ายชุดใหญ่
"เอาไว้พ่อกลับมาแม่ก็รู้เองละตอนนี้ผมขอไปรับแฟนก่อนนะครับ!ซาหวัดดีคร๊าบบบ"เขื่อนยกมือไหว้แล้วเดินผิวปากออกไป
"งั้นก็เหลือแต่ผมนะสิที่ไม่มีแฟนอ่ะ"ผมพูดเศร้าๆ
"งั้นวันนี้ป๊อบไปออกงานกับแม่สิเพื่อจะเจอสาวๆที่ถูกใจ"แม่เสนอ
"งานอะไรครับ?"
"งานวันเกิดคุณหญิงแจ่มศรีนะลูก"
"งานคนแก่"
"นี้!ป๊อบอย่ามาว่าแม่นะ แม่ออกจะวัยรุ่น"
"ครับๆ-_-^"
"ป๊อบตกลงนะลูก"
"ถึงป๊อบบอกไม่ไปแม่ก็บังคับป๊อบอยู่ดี"
"แม่ไม่ได้บังคับนะลูกแค่วอนให้ไปด้วยเฉยๆเอง"
"โอเคครับ!งั้นป๊อบขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะครับ"
"จ๊ะ!เอาหล่อๆนะลูก"
..................................................................................................................................
"ยัยฟาง!!แกจะไปไหน?"คุณแม่สมสุดาเรียกฉันก่อนจะก้าวขาออกจากบ้าน
"ไปหาเพื่อนนะแม่"ฉันหันมายิ้มแห้งๆ
"ไปหาเพื่อนหรือไอ้ทนายต่ำต้อยนั้นกันแน่!!"
"แม่!!อย่าไปว่าพี่จองเบแบบนั้นสิ!"
"ทำมั้นฉันจะว่าไม่ได้!ถ้าแกยังไม่เลิกยุ่งกับมันฉันจะส่งแกกลับออสเตรเลีย"
"แม่......."ฉันลากเสียงยาว
"ไม่ต้อง!!แกไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!"
"โห่แม่!แต่ฟางนัดเพื่อนไว้จริงๆ"
"นัดได้ก็ยกเลิกได้!"
"แม่อ่ะ!!"
"ไม่ต้องเลย!วันนี้แกต้องไปงานวันเกิดคุณหญิงแจ่มศรีกับฉัน"
"ไม่ไปได้มั้ยอ่ะ!"
"ไม่ได้!!ไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้!"แม่ชี้ไปทางบันได ฟางเดินคอตกกลับขึ้นห้อง
.............................................................................................................................
~ห้องนอนฟาง~
"พี่จองเบ...ฟางไปหาพี่ไม่ได้แล้วนะค่ะ"ฉันโทรไปหาแฟนแสนดีที่คุณแม่สั่งห้ามคบ ห้ามคุย ห้ามยุ่งเนื่องจากฐานะสู้ทางบ้านฉันไม่ได้!!ทำมั้ยแม่ต้องเอาทรัพย์สินเงินทองมาเปรียบเทียบด้วยก็ไม่รู้
(ทำมั้ยละครับ?)
"วันนี้ฟางต้องออกงานสังคมกับแม่นะค่ะ"
(อ๋อครับ!งั้นฟางไปเหอะ)
"พี่จองเบไม่โกรธฟางนะค่ะ"
(ไม่หรอกครับ!ฟางไม่ได้หนีพี่ไปเที่ยวผับ เที่ยวบาร์สักหน่อย)
"ขอบคุณนะค่ะที่เข้าใจฟาง!เอาไว้พรุ่งนี้ฟางไปอยู่ด้วยทั้งวันเลยโอเคมั้ยค่ะ"
(ก็ได้ครับแล้วแต่ฟางเลย)
"งั้นฟางขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ"ว่าแล้วฉันก็กดวางสายไป แฟนใครเนี่ยน่ารักมากกก สุภาพสุดๆ
.................................................................................................................................
~บ้านคุณหญิงแจ่มศรี~ 
"น้ำครับ"พนักงานเอาเครื่องดื่มมาให้ฉัน ดื่มอ่ะดีนะพีโนนัวร์ เมอโล หรือซาห์ร่าดี โอ๊ย!อยากดื่มทุกอย่างเลยอ่ะ เอาอะไรดีนะ เอาอะไรดี เอาอะไรดี งั้นอันนี้ละกัน เมื่อคิดอยู่นานจนพนักงานจะเดินหนีฟางก็เลือกหยิบเมอโลไวน์อ่อนๆมาจิบเบาๆ
"อร่อยจริงๆเลย"ฉันยิ้มหน้าบาน ไม่ได้ดื่มมาตั้งนานแล้วขอสักหน่อยเหอะนะวันนี้
~ฮืม...เลิกกันนะเธอ ก่อนมันจะสายไป ฮืม...เลิกกันนะเธอ ก็เราไปเข้าใจ~
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
"พี่โฟน!"ฉันเดินเลี่ยงไปตามทางเดินเพื่อหาที่เงียบๆก่อนจะกดรับ
"ว่าไงพี่โฟน?"
(ไม่รับพรุ่งนี้เลยละ!)
"หาที่คุยอยู่!พอดีมาออกงานกับแม่นะ"
(อะไรเข้าฝันแกว่ะฟาง)
"แม่บังคับมาอ่ะดิ!"
(สมน้ำหน้า 555)
"เออน่า!ว่าแต่พี่โทรมาทำมั้ยอ่ะ?"
(ก็เหงาอ่ะ)
"ทำมั้ย!แฟนไม่อยู่อ่ะดิ"
(รู้ดีนี้)
"เออพี่โทรมาก็ดีละ!คือแม่อ่ะเค้าไม่ยอมเชื่อว่าฉันเลิกกับพี่จองเบแล้วอ่ะจ้องจับผิดอยู่เรื่อยเลยทำไงดีอ่ะ?"
(แล้วแกเลิกกันจริงป่ะล่ะ?)
"จะบ้าหรอ!!หาได้ที่ไหนผู้ชายดีๆแบบนี้อ่ะ"
(สุภาพ เรียบร้อย ไม่เที่ยวกลางคืน เรียนๆๆๆๆ ชีวิตอยู่กับหนังสือแบบนี้อ่ะนะดีของแกอ่ะ)
"เออน่า!ฉันให้พี่ช่วยคิดนะไม่ใช่มาวิจารณ์แฟนฉัน"
(ก็มันจริงหว่า...รักไปได้ไงว่ะ)
"เรื่องของฉันเหอะนะ!"
(เออๆๆๆ...แล้วแกจะทำไงอ่ะ?)
"ฉันถามพี่นะไม่ใช่ให้มาย้อนถามฉัน!"
(งั้นเอางี้มั้ย!แกก็ลองหาผู้ชายสักคนควงไปบอกแม่ว่าเป็นแฟนดิแม่จะได้เลิกสงสัยไง)
"แล้วฉันจะหาจากไหนอ่ะ?ผู้ชายหล่อๆ ฐานะดีๆเท่าเราอ่ะ"
(มีอยู่นะ!แต่ฉันไม่อยากให้แกยุ่งเท่าไรว่ะ)
"ทำมั้ยอ่ะ"
(ก็คนนี้อ่ะหล่อมากแต่เลวโครตอ่ะ)
"ใครอ่ะพี่?"
(ป๊อบปี้ลูกชายคนโตของตระกูลอัครอภิมหาอะไรเนีี่่ยแหละ ได้ข่าวว่าพ่อเค้าให้หาแฟนอ่ะไม่งั้นจะไม่ได้รับมรดก)
"มีแบบนี้ด้วย"
(ก็บอกแล้วไงว่าเลวอ่ะและก็ทำตัวเรื่อยๆไปวันๆอ่ะคนเป็นพ่อคงไม่อยากให้ลูกเป็นแบบนี้มั้งเลยเอามรดกมาขู่อ่ะ)
"แล้วพี่จะให้ฟางไปคบกับคนแบบนี้เนี่ยนะ"
(ก็แค่เอาไปบังหน้าเอง!แกก็ต้องการแฟน เค้าก็ต้องการแฟนน่าจะได้ละ)
"แล้วถ้าเค้าไม่ยอมอ่ะ?"
(แล้วฉันจะรู้มั้ยเนี่ย!)
"เออๆ...แล้วจะเจอได้ที่ไหนอ่ะ?"
(แกลองหาดูในงานสิคนนี้อ่ะชอบมาออกงานสังคมกับแม่อ่ะ)
"เออๆ...จะพยายามละกันนะ"
(แค่นี้นะฟางวิลมาแล้ว)
"ค่ะๆ...เชิญพี่ไปหาแฟนพี่เหอะ"