Bad Boy Brothers
jam68
29) เดิมพัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~โรงยิม~
"มาทำมั้ยค่ะ?"ฉันหันไปถามพี่เคนตะ
"มาฝึกไงครับ"
"ฝึก?"ฉันทำหน้างง
"พี่ว่าเราเข้าไปข้างในกันดีกว่า"พี่เคนตะลงจากรถไป อ้าว!ฉันรีบตามลงมาเราเดินเข้ามาในห้องที่เข้าฝึกยูโดกันอยู่
"เฮ้ยโดม!"พี่เคนตะพูดขึ้น
"เฮ้ย!ไอ้เคนตะแกกลับมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะ?"พี่โดมเพื่อนพี่เคนตะและพี่เขื่อนทัก
"สามวันแล้วเ้ว้ย!"
"เด็กๆครับพักสิบนาทีนะ"พี่โดมหันไปบอกนักเรียน
"ว่าแต่แกมาหาฉันมีไรป่ะว่ะ?"พี่โดมเดินมาหาพวกเรา
"ฉันมีเรื่องให้แกช่วยหน่อยว่ะ!"
"เรื่องอะไรว่ะ?แต่ถ้าเป็นเรื่องเงินนี้ไม่ได้นะเว้ยช่วงนี้ฉันช๊อต 5555"พี่โดมพูดขำๆ
"ไม่ใช่เว้ย!คือฉันอยากให้แกช่วยสอนยูโดให้หน่อยอ่ะ"
"สอนยูโด?"พี่โดมทำหน้างงฉันเองก็งงเหมือนกัน
"โตเป็นควายแล้วแกจะเรียนทำมั้ยว่ะ"
"คือ........"พี่เคนตะเข้าไปกระซิบกับพี่โดมสองคน อะไรกันอ่ะ!ฉันไม่รู้เรื่องอีกแล้วนะ
"พี่!บอกฉันบ้างสิ"ฉันพูดขึ้น
"ก็เรื่องไอ้เขื่อนไง"
"นี้พี่จะเอาจริงหรอ?"ฉันไม่คิดว่าพี่เคนตะจะเอาจริง!แล้วอีกอย่างเราไม่รู้ด้วยว่าใครหาเรื่องใครก่อนพี่เขื่อนอาจจะผิดก็ได้นะ
"แต่ว่า..."
"พี่ตัดสินใจแล้ว!เรานะแค่ให้กำลังพี่ก็พอ"
"แหมๆๆๆ...หวานกันจังนะเว้ย"พี่โดมแซว
"เออน่า!งั้นะพรุ่งนี้ฉันจะมาเริ่มเรียนละกันนะเว้ย"พี่เคนตะบอก
"ได้เลยเด็กใหม่ 5555"พี่โดมตบไหล่พี่เคนตะเบาๆ
"งั้นฉันไปละต้องไปสนามยิงปืนต่อ"
"สนามยิงปืน!พี่จะไปทำมั้ย?"ฉันถาม
"ก็ไปฝึกยิงปืนไงเฟย์!มันยิงเพื่อนพี่นะ"พี่เคนตะเดินนำออกไป
.................................................................................................................................
~โรงพยาบาล~
วันนี้พี่เขื่อนต้องเซอร์ไพส์มากแน่ๆกับหนังสือที่พี่เคนตะซื้อมาให้ฉันอยากเห็นหน้าพี่เขื่อนได้รับหนังสือพวกนี้จังเลย 5555 ฉันเปิดประตูห้องค้างให้พี่เคนตะถือหนังสือเข้ามา
"โห่!!แกกลัวฉันเหงามากหรอว่ะถึงซื้อหนังสือมาให้ฉันเยอะขนาดนี้อ่ะ"พี่เขื่อนพูดขึ้นดูท่าจะดีใจมากเลยนะเนี่ย
"แน่นอนสิว่ะ"
"สุดยอดเลยว่ะเจ้าชาย!น็อคมืด!"พี่เขื่อนรับหนังสือจากพี่เคนตะไปเปิดดู
"แนวข้อสอบบริหารการโรงแรม...ปึ๊ก!"
"ภาษาอังกฤษในการโรงแรม...ปึ๊ก!"
"การบริหารและจัดการงานโรงแรม...ปึ๊ก!"
"อะไรของแกว่ะเนี่ย!?!"พี่เขื่อนขว้างหนังสือเล่มสุดท้ายลงพื้นและหันมาจ้องพี่เคนตะ
"ก็หนังสือที่แกต้องการไง"
"ฉันฝากแกซื้อหนังสือโป๊ไม่ใช่หนังสือบริหาร!!"พี่เขื่อนโวย
"เฟย์บอกว่าอีกเดือนกว่าๆแกต้องสอบเพื่อจบปีสี่แล้วนะ"
"แล้วไงว่ะ?"
"แกควรจะอ่านหนังสือพวกนี้เพื่อให้เกรดแกดีขึ้น"
"พ่อฉันยังไม่เคี่ยวเข็ญขนาดนี้เลยนะเว้ย!"
"ฉันเลยต้องจัดการเองไง"
"แกยุ่งอะไรด้วยว่ะ!"
"ฉันบอกตรงๆนะเว้ย!แกแม่งน่าสมเพชว่ะ!"
"อะไรนะ!?!น่าสมเพชงั้นหรอ!"
"ใช่!วันๆเอาแต่สร้างเรื่องสมควรแล้วแหละที่พ่อแกบอกว่าแกไม่เอาไหน!"
"ไอ้เคน!!"พี่เขื่อนรีบลุกออกจากเตียง
"พี่!ระวัง!"ฉันรีบวิ่งเข้าไปประคอง
"ปล่อยฉันเฟย์!วันนี้ฉันจะเอาเลือดมันออก!!"
"แกดูสภาพตัวเองตอนนี้ก่อนดีกว่าว่ะ!ไม่ต่างอะไรกับหมาหรอก!!"
"ไอ้เคน!!"
"พี่!พอแล้ว!.....พี่เคนก็เหมือนกันจะยั่วโมโหพี่เขื่อนทำมั้ยเนี่ย"
"เฟย์!เราเป็นแฟนพี่ก็มาอยู่ข้างพี่สิจะไปช่วยมันทำมั้ย"พี่เคนตะเดินเข้ามาดึงฉัน
"ไม่ได้!!"พี่เขื่อนดึงฉันไว้
"แกอย่ายุ่งกับของคนอื่นน่า"
"ไอ้เจ้าชาย!แกนะเก่งกว่าฉันทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน กีฬา หรือแม้แต่เอาชนะใจสาว...แต่มีสองเรื่องที่แกไม่มีวันชนะฉัน"
"......."
"เรื่องแรกคือการต่อสู้!ถึงเราจะเสมอกันตลอดแต่เวลาโดนรุมแกไม่เคยสู้ได้เลย"
"แล้วอีกเรื่องละ?"
"หึ"
"......."
"อีกเรื่องที่แกไม่ชนะฉัน....ก็หัวใจยัยนี้ไง!!"พี่เขื่อนดึงฉันเข้ามากอด
"ไอ้เขื่อนมึง!!"
"เออ!!กูแย่งแฟนมึงมาเองแหละ!!ยัยนี้เป็นแฟนกู"
"มึงจะทำอะไรก็ควรจะขออนุญาตกูก่อนนะเว้ย!!มึงมันหมาลอบกัด!!"
"ใช่!!กูมันเลว!!กูมันหมาลอบกัด!!แล้วไงว่ะ!?!กูรักยัยนี้ก่อนที่มึงจะคบกันด้วยซ้ำ!!"
"เฟย์!ทำมั้ยเฟย์ทำแบบนี้?"พี่เคนตะถาม ฉันเอาแต่ก้มหน้าไม่กล้าจะสบตา
"เฟย์!ตอบพี่มาสิ...เฟย์!!"พี่เคนตะตวาดลั่นแล้ววิ่งเข้ามาเขย่าตัวฉัน ฉันก็ได้แต่ยืนร้องไห้
"แกอย่าแตะต้องเฟย์นะเว้ย!!"พี่เขื่อนผลักพี่เคนตะออก
"บอกพี่มาสิเฟย์!!ทำมั้ยเฟย์ทำแบบนี้!!บอกพี่มา!!"
"ก็เพราะพี่นั้นแหละ!!!"ฉันตัดสินใจพูดออกมา
"พี่ทิ้งฉันไปต้องสามปี!ฉันเหงานะ"ฉันร้องไห้ออกมาอีก
"พี่กลับมาแล้วไง"
"ตลอดเวลาสามปีพี่เคยนึกถึงเฟย์บ้างมั้ย!!สามปีกับจดหมายสามฉบับ...พี่รู้มั้ยว่าเฟย์อ่านมันซ้ำไปซ้ำมาจนจำได้ทุกตัวอักษร พี่ไม่เคยคิดถึงเฟย์เลย ฮึก เฟย์รู้มั้ยว่ามันเหงาแค่ไหนที่ต้องอยู่คนเดียว ถ้าไม่มีพี่เขื่อนค่อยดูแลเฟย์คงไม่ร่าเริงแบบนี้หรอก ฮึก พี่เขื่อนดูแลเฟย์มาตลอดแล้วพี่จะไม่ให้เฟย์รักเค้าได้ยังไง!"
"สามฉบับหรอ"พี่เคนตะพูดขึ้น
"พี่เป็นอะไรหรือเปล่า?"ฉันหันไปถามพี่เขื่อนที่ดูหน้าซีดๆหรือจะเจ็บแผล
"เปล่าๆ"
"สามฉบับงั้นหรอ?"พี่เคนตะยังประโยคเดิม
"ฉันเองแหละ"พี่เขื่นพูดขึ้น อะไรกัน?ฉันงงไปหมดแล้วนะ
"ฉันเป็นคนเอามันไปเผาเอง จดหมายเป็นร้อยๆฉบับที่แกส่งมาหาเฟย์ฉันเอาไปเอง...ฉันตื่นมารอบุรุษไปรษณีย์หน้าบ้านเธอทุกเช้าเพื่อแยกจดหมายของมันออกไปเผาทิ้งแต่มันก็ยังอุตส่าห์หลุดไปหาเธอจนได้"ฉันไม่อยากจะเชื่อ!คนที่ฉันไว้ใจมาตลอดหักหลังฉันงั้นหรอ
"ฉบับแรกที่มันหลุดไปก็ตอนที่ฉันไปผ่าตัดไส้ติ่ง ฉันกระวนกระวายแทบตายว่ามันจะไปถึงมือเธอมั้ยและมันก็ไปถึงเธอจริงๆ ส่วนฉบับที่สอง..."
"ตอนพี่ไปออกค่ายและฉบับสุดท้ายตอนกีฬาสีที่พี่ไม่ได้กลับบ้าน"ฉันตอบแทน
"ใช่"พี่เขื่อนก้มหน้า
"พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง!!พี่รู้มั้ยว่าฉันทรมานแค่ไหน"ฉันผลักพี่เขื่อนจนล้มลง
"ฉันก็ปลอบเธอแล้วไง"
"นั้นมันเรียกว่าฉวยโอกาส!!พี่เข้ามาทำดีกับฉัน คอยปลอบฉัน คอยดูแลฉันตอนที่ฉันอ่อนแอ พี่มาหลอกให้ฉันรักทำมั้ย!พี่ทำแบบนี้ทำมั้ย!!ทำทำมั้ย!!ทำทำมั้ย!!!"ฉันเข้าไปทุบพี่เขื่อน
"พอแล้วเฟย์!พอแล้ว!"พี่เคนตะเข้ามาลากฉันออก
"แกปล่อยเฟย์นะเว้ย!!"พี่เขื่อนจะเข้ามาดึงตัวฉันแต่พี่เคนตะเอาตัวมาบังไว้
"เสียแรงที่ฉันไว้ใจให้แกดูแลเฟย์"พี่เคนตะพูดขึ้น
"ผู้หญิงคนนี้!ฉันขอคืน"พี่เคนตะดึงฉันเข้าไปกอด
"ไม่ได้นะเว้ย!!ตอนนี้เฟย์รักฉัน!เฟย์ไม่ได้รักแกแล้ว!"
"ทำมั้ยจะไม่ได้ว่ะ!ในเมื่อเฟย์เปลี่ยนไปรักแกได้...ก็ต้องเปลี่ยนกลับมารักฉันได้เหมือนกัน"
"แต่เฟย์เป็นแฟนฉันนะ!!"
"เฟย์ก็เป็นแฟนฉันเหมือนกัน!ฉันมีข้อเสนอให้แก"
"อะไร!?!"
"แกต้องสอบให้ได้เกรดสามขึ้นส่วนฉันจะทำให้แกดูว่าเวลาโดนรุมฉันก็สู้ได้เหมือนกัน"
"แล้วแกจะเอาอะไรเป็นเดิมพันละ?"
"นี้ไง"พี่เคนตะจับตัวฉันไว้
"อะไร?"พี่เขื่อนทำหน้างงฉันเองก็งงเหมือนกัน
"หัวใจของเฟย์คือรางวัลครั้งนี้"พี่เคนตะบอก หัวใจฉัน!ฉันคือรางวัล...พี่เคนบ้าไปแล้วววววว
"เฟย์ไม่ใช่สิ่งของที่จะเอามาเป็นเดิมพันนะเว้ย!!"
"ถ้าแกไม่รับฉันจะถือว่าแกแพ้!เฟย์เป็นของฉัน"พี่เคนตะโอบไหล่ฉัน
"ไม่ได้นะเว้ย!!"
"งั้นแกต้องเล่นเกมนี้"พี่เคนตะพูดจบก็พาฉันเดินออกไปทันที ฉันได้ยินเสียงพี่เขื่อนโวยวายและเสียงของหล่นแตก!สงสัยจะโวยวายทำลายข้าวของแน่ๆ
เป็นเวลาเกือบเดือนหลังจากพี่เคนตะพนันกับพี่เขื่อนสองคนนี้ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละขั้ว พี่เคนตะจากหนุ่มที่ดูอบอุ่นใจดีตอนนี้พี่เค้าดูแบดบอยมากคงเป็นเพราะพี่เข้าเอาแต่เรียนการต่อสู้ต่างๆแถมยังเที่ยวไปหาเรื่องให้ตัวเองโดนรุมบอกว่าเป็นการฝึกฝีมือ พี่เขื่อนจากหนุ่มแบดบอยที่ทำตัวไร้สาระไปวันๆตอนนี้ก็ใส่แว่นหนาอ่านหนังสือกองโตตั้งแต่เช้ายันเย็นส่วนฉันก็ลำบากที่ต้องวิ่งไปดูแลพี่เคนตะกับพี่เขื่อนสลับกัน เมื่อวานฉันไปดูแลพี่เคนตะที่สนามยิงปืนวันนี้ฉันก็เลยต้องมาดูแลพี่เขื่อนที่โรงพยาบาลเดี๋ยวจะงอแงหาว่าลำเอียงอีก
"นี้!ค.ร.น มันคืออะไรหรอ?"พี่เขื่อนถาม
"พี่!พี่เรียนมาตั้งแต่ประถมแล้วนะ"
"ก็ฉันจำไม่ได้นี้!ฉันจำได้แต่ ก.ก.น อ่ะ"
"พี่!ช่วยหยุดคิดเรื่องอย่างว่าสักแปบได้มั้ย"
"ฉันยังไม่ได้คิดเลยนะมีแต่เธอนั้นแหละ...ชอบอ่ะดิ"
"บ้า!!พี่อย่านอกเรื่องสิ"
"งั้นเธอก็อธิบายมาสิ"ฉันเริ่มอธิบายตั้งแต่ความหมายพร้อมยกตัวอย่างมาให้ดูเป็นสิบๆเพราะพี่แกไม่เข้าใจ
"แล้ว ห.ร.ม อ่ะ?"
"ฉันถามพี่หน่อยว่าบริหารการโรงแรมมันเกี่ยวอะไรกับ ห.ร.ม ค.ร.น ด้วยเนี่ย?"
"ก็มันบอกว่าบัญชีการโรงแรมคล้ายๆกับหลักการของห.ร.ม ค.ร.น อ่ะ"บัญชีบ้าอะไรว่ะเนี่ย!สรุปวันนี้ทั้งวันฉันต้องนั่งสอนคณิตพี่เขื่อนใหม่ทั้งหมด
.................................................................................................................................
~เช้าวันใหม่~
วันนี้ฉันก็มาโรงพยาบาลอีกตามเคยเพราะพี่เคนตะบอกให้มาช่วยสอนพี่เขื่อนนะ
"เป็นไงบ้างว่ะไอ้น้องชาย?"เสียงพี่ป๊อบปี้นี้
"ยังไม่ตาย!"
"คนเค้าอุตส่าห์มาเยี่ยมนะเว้ยทำมั้ยแกพูดแบบนี้ว่ะ!"เสียงพี่โทโมะ
"ผมเข้าโรงบาลมาเกือบเดือนจนจะออกอาทิตย์หน้าอยู่แล้วแต่พวกพี่พึ่งมาเยี่ยมผมเนี่ยนะ!"
"ก็ไอ้โมะมันบอกว่าแกโดนรุมแล้วก็หัวเราะฉันก็นึกว่าแกโดนสาวๆรุมซะอีก"
"ผมไม่ได้มั่วแบบพี่นะ!"
"ฉันไม่ได้มั่วนะเว้ย!แค่สนองความต้องการของสาวๆแค่นั้นเอง"
"ว่าแต่พวกพี่หายหัวไปไหนกันมาเนี่ย?"
"ฉันมีอะไรจะอัพเดตเว้ยน้องชาย!พวกฉันมีแฟนแล้วนะเว้ย"พี่โทโมะบอก
"แบบพี่หาแฟนได้ด้วยหรอ?"
"ใครเค้าจะเหมือนแกว่ะไอ้น้องชาย!มัวแต่นอนอยู่โรงพยาบาลระวังจะหาแฟนไม่ทันนะเว้ย"พี่ป๊อบปี้พูด
"ผมมีแฟนก่อนพวกพี่อีกพี่อย่ามามั่วนะ!"
"ใครว่ะ?อย่าบอกนะว่ายัยเฟย์สาวข้างบ้านอ่ะ"น้ำเสียงพี่โทโมะคงอยากรู้มาก
"ใช่!นั้นแหละแฟนผม"น่ารักที่สุดเลยแฟนใครเนี่ย>///<
"แกอย่าหลอกพวกฉันไปหน่อยเลยน่า"
"ผมไม่ได้หรอกนะ!นั้นแฟนผมจริงๆ"
"ฉันจะบอกอะไรแกให้นะเว้ยไอ้เขื่อน!แกเล่นจีบสาวข้างบ้านมาเป็นแฟนเพื่อรับมรดกนี้ระวังพ่อจับได้นะเว้ย"จีบเพื่อรับมรดก...พี่เขื่อนจีบฉันเพราะต้องการมรดกจริงๆหรอเนี่ย อยู่ดีๆน้ำตามันก็ไหลออกมา!ฉันเป็นได้แค่นี้ใช่มั้ย ฉันวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
