บันไดดอกรัก

ณ จังหวัดนครปฐม วันนี้เป็นวันประกวดนางงาม
ผู้ประกาศบนเวที – ผู้เข้ารอดคนที่หนึ่ง  ชนันต์ธรญ์  ครับผม
และฟางก็เดินมาบนเวที  ทุกคนมองมาที่ฟาง
ณ ที่โทโมะ
โทโมะเมาแล้วขับบ่อโคน
โทโมะ –โอ๊ย! ทำมั้ยมันซวยแบบนี้วะ (โทโมะผู้ทั้งที่เมา)
โทโมะก็ขึ้นมาจากบ่อโคน   และล้มไปอีก
โทโมะ – โอ๊ย!
ตูม!~~~
ณ ที่งานประกวด
ผู้ประกาดบนเวที – คนที่เข้ารอดคนสุดท้าย คือ ชนันต์ธรญ์ ครับ
ฟาง – ขอบคุณคะ
ณ ที่ของโทโมะ
โทโมะก็นึกขึ้นได้ว่ามีโทรศัพท์
โทโมะ – เออ! โทรศัพท์ทำไมไม่คิดวะ
โทโมะไปเอาเสื้อและยิบโทรศัพท์ปรากฏว่า โทรศัพท์พัง
โทโมะ – โอ๊ย! จะกลับบ้านไงวะเนี่ย
โทโมะได้ยินเสียงงาน
โทโมะ – เฮ้ย! เสียงงานที่นั้นต้องมีโทรศัพท์แน่
ณ ที่งาน
มีคนขอถ่ายรูปอยู่กลับฟางเยอะแยะ
โทโมะ – ขอยืมโทรศัพท์หน่อยครับป้า
ป้า – ป้าไม่มีจ้ะ
โทโมะ – ขอยืมโทรศัพท์ครับ
ไม่มีใครให้ยืมโทรศัพท์
ฟาง – ขอคุณคะ
โทโมะ – ส้มโอ
โทโมะเห็นฟาง มีโทรศัพท์มาถึงฟาง
ฟาง – 5 โหล ถึงยังเนี่ย
แก้ว – เดี๋ยวก็ถึงแล้ว
โทโมะ – โทรศัพท์คนสวยขอโทร
โทโมะสดุดขาคนล้มทับไปที่ฟาง
ฟาง – ว้าย! ไอบ้าอะไรเนี่ย อ้าย!
แก้ว – เฮ้ย! ฟางแกเป็นอะไรเนี่ย
โทโมะ – ขอโทษ
ฟาง – ไอบ้า
โทโมะ – มันเป็นอุบันติเหตุ
ฟางเดินไปแต่โทโมะดึงสบับขอฟาง
ฟาง – อ้าย!
สบับฟางหลุดแต่เซฟไว้ก่อน
ฟาง – อ้าย! ไอบ้า
ฟางเอาถ้วยราวัลฟาดหัวโทโมะ แก้วก็มาเพอดี
แก้ว – เฮ้ย! ฟางเป็นอะไรวะ
ฟาง – ไปก็เถอะฉันอาย
แก้ว – แต่
ฟาง – ค่อยเล่า
ฟางก่อนเล่าให้แก้วฟังบนรถ
แก้ว – แล้วทำมั้ยไม่บอกก่อนวะฉันจะได้ต่อยมันอีกซักตุบหนึ่ง
ฟาง – ไม่เป็นไรแต่ฉันไม่อยากให้เสียบรรยากาศนี่ราวัล
แก้ว – เออลืมไปเลย
แม่ของฟาง – อีนางเมียน้อย
น้าปิ่น – แกนั้นและเมียน้อยฉันอยู่กับพี่ชิดฉันก็ต้องเป็นเมียหลวงสิ
แม่ของฟาง – ไม่จริงๆ
น้าปีน – จริง
พ่อของฟาง – ปิ่น
ฟาง – พ่อ
แม่ของฟาง – พี่ชิด
พ่อของฟาง – พี่บอกแล้วไงห้ามมาที่นี่ กลับบ้าน
น้าปิ่น – กลับก็ได้
แม่ของฟาง – พี่ชิด
ฟาง – แม่พ่อเขาไม่รักเราแล้วละ (ฟางพูดทั้งร้องไห)
แม่ของฟาง – ไม่จริง ไม่จริง
วันรุ่งขึ้น
ที่ โทโมะตกบ่อ
แม่ของโทโมะ – โทโมะ
โทโมะ – ครับ
แม่ของโทโมะ – ยังมีหน้ามาครับอีกนะ นี่ถ้าตัวแกเป็นอะไรไปเนี่ยพ่อแม่จะเป็นอย่างไงรู้มั้ย
พ่อของโทโมะ – นี้คุณหุบภา ใจเย็นอย่าไปดุลูก
โทโมะ – ใช่ครับพ่อ พ่อพูดถูกอย่าไปบ่น
แม่ของโทโมะ – อีกและ
พ่อของโทโมะ – 555 ก็จับส่งตำรวจเลยซะหมดเรื่อง
โทโมะ – อ่าวพ่อทำไมละครับ
พ่อโทโมะ – ก็แกเมาแล้วขับไง
โทโมะ – ก็ต้องนั้นผมไม่ได้เมาครับผมแค่ง่วงแล้วก็เพอหลับเท่านั้นเอง
แม่ของโทโมะ – แต่ตอนที่ชาวบ้านมาส่งเนี่ยกลิ่นเหลาเนี่ยฟุ้งเต็มบ้านเลยนะ
โทโมะ – เออพ่อแม่เดี๋ยวค่อยไปคุยกันที่บ้านนะของยืมรถเดี๋ยวมา
พ่อ/แม่โทโมะ – เฮ้ย!
โทโมะไปดูที่เดิม
โทโมะ – การประกวดเทพีส้มโอ(โทโมะอ่านป้าย) เราต้องได้เจอกันอีกแน่คุณส้มโอ