จับใจนายเพลย์บอย

__Tomo__
 
หลังจากคืนงานวันเกิดเคนตะผมยังไม่ได้ติดต่อกับใครในเคโอติดแต่ผมจะโทรไปหาฟางทุกวันเธอไม่ยอมรับสาย
เพราะเธอคงโกรธที่ผมทิ้งเธอไว้  คืนนั้นมีคนที่บ้านโทรมาบอกว่าขโมยขึ้นบ้านแต่พอผมกลับไปที่บ้าน  ในบ้าน
ไม่มีความผิดปกติเลยแต่มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเขามาหาผม  เธอคือเนยเด็กเก่าของผมนั้นเองเธอเป็นคนชอบเอาแต่
ใจตามรังเกผู้หญิงทุกคนที่เขาใกล้ผม  และผมก็ตัดสินใจแล้วว่าจะเด็ดขาดกับเธอ เธอจะได้เลิกยุ่งกับชีวิตผม
ซะทีเพื่อนคงคิดว่าผมคืนดีกับเธอแล้วแต่มันกับไม่ใช่เพราะผมไม่เคยรักเธอ   และผมก็คิดว่าเจอคนที่ใช่แล้วและ
เธอคนนั้นก็คือ ฟาง  ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น
 
___Poppy  fang___
 
ตอนนี้ฉันยังยืนอยู่ข้างถนนถึงแม้ว่าจะมีเสียงเย็นชาจากผู้ชายคนนั้น  คนที่ฉันไม่อยากเจอมากที่สุด ป๊อปปี้เขา
ตะโกนเรียกฉันขึ้นรถแต่อย่าคิดว่าจะหลงกลคนอย่างนาย ฉันพยายามจะไม่ยุ่งกับกลุ่มผู้ชายพวกนี้อีกอย่าว่าแต่
ป๊อปปี้เลยที่ฉันไม่ยอมคุยด้วยแม้แต่โทโมะโทรมาหาฉัน ฉันยังไม่รับเลย ยังไงฉันก็จะออกมาจะฝูงหมาป่านี้ให้ได้
 
“ นี่เธอฉันตะโกนเรียกเธอนานแล้วนะไม่ได้ยินรึไง ” 
 
“……………………………………” ยังไงฉันก็ไม่ยอมไปกับเขาเด็ดขาด
 
“ ที่ฉันพูดเธอไม่รู้เรื่องใช่ไหมฟาง ”
 
 ตอนแรกผมพยายายใจเย็นแล้วแต่เธอทำเหมือนผมไม่มีตัวตน  ผมตัดสินใจลงจากรถแล้วพุ่งหาตัวเธอทันที
 
“ นี่นายจะทำอะไรปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ  ปล่อย  ปล่อยย ” อยู่ๆป๊อปปี้ก็ลงมาอุ้มร่างของฉันขึ้นรถ
 
“ เธอเห็นรึป่าวว่าฝนกำลังจะตกถ้าเธออยากเป็นไข้ตายก่อนเรียนจบก็ลงไปได้นะฉันไม่ว่าแล้ว ”
 
“  แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายถ้าฉันตายจริงๆคงจะดีสิ  ”
 
“  บอกทางกลับบ้านมาเดี๋ยวไปส่ง  ” ผมเขาใจตัวเองจริงๆทั้งที่ตั้งใจจะออกไปเที่ยวแต่พอเจอยัยนี่ข้างทางผม
ต้องมาตามง้อเธอ ในใจผมรู้สึกเป็นห่วง  และไม่อยากให้ใครมาใกล้เธอนอกจากผม
 
“  จอด  จอด  หลังนี้แหละ นายกลับไปได้แล้ว ขอบใจที่มาส่งนะ ”
 
“  คนเขามาส่งแท้ ผู้หญิงอะไรไม่มีน้ำใจจะชวนไปกินน้ำบ้างก็ไม่มี  ” ผมพูดลอยๆก่อนเธอจะลงรถ
 
“  ก็ฉันขอบใจนายไปแล้วจะเอาอะไรอีก  กลับไปได้แล้ว  ” พูดจบฉันก็รีบเดินเข้าบ้าน
 
 
 
__Poppy__
 
ผมไม่เขาใจทั้งๆที่เธอปฏิเสธแต่ผมกับนั่งยิ้มกับการกระทำของฟาง  และแล้วคืนนี้ผมก็ผิดนัดเพื่อนในกลุ่มมันคง
นัดไปกินเหล้าอีกตามเคย  แต่ผมว่าคืนนี้ผมไม่ไปแล้วดีกว่ากลับไปนอนที่บ้านพรุ่งนี้จะได้ตื่นไปมหาลัยแต่เช้า
ทันทีที่ผมเข้ามาในบ้านก็มีเสียงแหลมๆ เอยขึ้นมา
 
“  อ้าวตาป๊อปคืนนี้ไม่ไปเที่ยวหรอ ” เสียงพี่สาวที่ถามน้องชายตัวแสบ
 
“  ในสายตาพี่กี้ป๊อปเป็นคนแบบนั้นหรอ ” พูดยิ้มๆ ก็คนมันมีความสุข
 
“  แล้วนี่เป็นอะไรยิ้มอยู่ได้ ” จะไม่ให้แปลกใจได้ไงไอ้น้องชายมันผิดปกติขนาดนี้
 
“  ป๊อปไปนอนแล้วนะครับ มันดึกแล้ว บายๆ ”
 
หลังจากที่เจ้าน้องชายขึ้นห้องผู้เป็นพี่หันกลับไปดูนาฬิกาทันที 22:30 นี่มันดึกแล้วหรอ ปกติน้องชายเธอกลับ
บ้าน ตีหนึ่งตีสอง บ้างวันก็ไม่กลับ แต่นี่มันเพิ่งสี่ทุ่มครึ่ง  คิดแล้วก็หัวเราะกับอาการแปลกๆของน้องชาย
 
____ณ คณะบัญชี_______
 
__fang___
 
วันนี้ไม่มีเรียนมากเพราะเดี๋ยวมหาลัยจะมีกิจกรรม นักศึกษาบางคนก็กลับบ้านก่อนแต่สำหรับฉันยังนั่งอยู่กลับกลุ่ม
เพื่อนเพื่อนๆ ซึ่งก็คือยัยเฟย์กับยัยแก้ว สองคนนี้จะมีเรื่องมาเล่าให้ฟังเสมอ
 
แก้ว : เฟย์เป็นไงบ้างได้เต้นรำกลับเขื่อนด้วย เขาชวนแกคุยบ้างไหม
 
เฟย์ : ก็คุยบ้างนายนั้นนะพูดมากจนฉันรำคาญเลยละแก้ว แล้วแกละแก้วคู่พี่จองเบเลยนะ
 
แก้ว : เขาก็ดีอ่ะ พูดก็เพราะอยู่ใกล้และยิ่งหล่อๆ
 
แก้ว : แล้วฟางละพี่โทโมะเป็นไง ได้ข่าวว่ามด้วยกันด้วย
 
ฟาง : พี่เขาก็น่ารัก
 
เฟย์ : แค่นี้จริงๆหรอ เห็นพี่โมะมองจนจะกินฟางอยู่แล้ว
 
แก้ว : แต่วันงานฟางสวยมากเลยนะ  จะว่าสวยที่สุดในงานก็ว่าได้ ใครๆเขาว่าฟางกับพี่โมะเมาะสมกัน
 
เฟย์ : ใช่ๆ ในงานมีแต่คนมองฟางทั้งนั้นเลย โดยเฉพาะคนนั้นคนที่ หล่อๆในกลุ่มเอโอคิกอ่ะ
 
แก้ว : พี่ป๊อปปี้ใช่ป่ะเฟย์   เพื่องเรานี่เสน่ห์แรงจริงๆ
 
คำพูดของเฟย์กับแก้วทำให้ฉันถึงกับสะดุ้งมีได้ได้ยินชื่อๆนั้น เขามองฉันจริงหรอในงานมีคนสวยน่ารักกว่าฉันตั้ง
เยอะเขาคงไม่มองหรอ ถ้ามองคงมองเพราะเกียด คงไม่ไม่มองเพราะรักหรอก
 
“ สาวๆ ครับทำอะไรกันอยู่ ” ถ้าให้ฉันเดาคงจะเป็นนายเขื่อนและก็ใช้จริงๆ
 
“ เขื่อนมาทำอะไร เห็นไมเขาคุยกันอยู่ ” เฟย์ด่าเขื่อนน่าเสียเลย
 
 “ ไม่มีอะไรว่าจะมาชวนไปเที่ยว ไม่ไปก็ได้นะจะได้ไม่เสียตังเลี้ยง  ” เขื่อนพูดงอนๆ
 
“ เลี้ยงในโอกาสอะไรอะเขื่อน ” ฟางถามบ้าง
 
“ อ่อ เลี้ยงสาวๆคู่เต้นรำ อาหารดีทั้งนั้นอร่อยด้วยนะ ”
 
“ เราไปกันนะ ” เฟย์เห็นคนแรกที่ไม่ปฏิเสธคำชวน  เพราะดูเขื่อนพูดอาหารอร่อยทั้งนั้นจะให้พลาดได้ไง
 
“ ไปก็ได้  ฟางไปด้วยกันนะไปกันเยอะๆสนุกดี  ”
 
“ ไม่ไปได้ไหม ” ถ้าฉันไปฉันก็ต้องไปเจอผู้ชายคนนั้นเมื่อคืนก็เจอคืนนี้ยังเจออีกหรอ
 
“  ไม่ได้ฟางต้องไป ”
 
“  แต่ฟางต้องไปทำงานนะกว่าจะเลิกก็เกือนสามทุ่ม ” ฉันพยายามหาข้ออ้างที่ดีที่สุด
“  เดี๋ยวให้แก้วกับเฟย์ไปก่อนแล้วเขื่อนจะไปรับฟางทีหลัง ตกลงตามนี้นะ  ”
 
สุดท้ายฉันก็ปฏิเสธไม่ได้ยังไงก็ต้องเจอกันอยู่ดี  เขื่อนก็ไปส่งเฟย์กับแก้วที่โรงแรมแล้วเดี๋ยวสามทุ่มจะมารับฟางที่
ร้านแต่เดี๋ยวนะเขื่อนไม่รู้ว่าฉันทำงานที่ไหนแล้วเขาจะมารับฉันได้ไง หรือว่าจะเป็น…………………..
 
 

ขอโทษทุกคนไม่ได้อัพนาน ไม่รู้ว่ายังมีคนอ่านอยู่รึป่าว
เม้นเยอะๆ น่ะ