พรหมลิขิตรัก พิสูจน์หัวใจ (NC)

หลังจากจบบทรักไปไม่นาน ร่างบางก็หลับไป ร่างสูงจึงเอาเสื้อมาใส่ให้หญิงสาวเพราะกลัวว่าเธอจะไม่สบาย

หลังจากนั้นเสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น….



  ‘ ฮาโหล ’ เสียงปลายสายทักทาย

  ‘ ว่าไง ’ ป็อปปี้ได้ยินเสียงปลายสายก็รีบหาผ้าขนหนูมาห่มท่อนล่างเอาไว้ก่อนที่จะเดินออกไปนอกระเบียง

‘ เกมจบรึครับ พี่ชาย? ’ ชายหนุ่มในยินคำถามอย่างงั้นก็ถึงกับสะอึก

  ‘ ….. ’ ป็อปปี้ไม่ตอบอะไร

  ‘ หึ รักยัยนั่นเข้าแล้วหล่ะสิ อย่าลืมกติกาสิพี่ชาย ’

  ‘ บ้าหน่า ฉันไม่เคยรักยัยนั่นเลย… ’ ชายหนุ่มพูดเสียงเบาลง เพราะความไม่มั่นใจเท่าไร่ เขารักเธอจริงๆ แต่เขาไม่ยอมรับเพราะมันเป็น ‘กติกา’ แต่เค้าวางแผนไว้ว่า จบเกมนี้จะขอเธอแต่งงาน…

‘ โอเค เกมนี้นายชนะ งั้นอีกสองอาทิตย์ ผมคงจะกลับไทย แต่คงไม่ได้เจอ แค่นี้นะไอ้พี่ชาย ’ ปลายสายพูดจบร่างสูงก็กดสายทิ้งทันที



“ เห้อออ ” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมายาวก่อนที่จะกลับเข้าไปในห้องแต่ทว่า…

“ พี่ไม่เคยรักฟางเลยหรอคะ?.. ” หญิงสาวที่เป็นเครื่องเดิมพันของเกมนี้ได้เดินออกมาจากห้องเขา..

“ ฟางตื่นตั้งแต่เมื่อไร ” ชายหนุ่มถามด้วยเสียงแผ่วเบา

“ ฟางเพิ่งตื่นค่ะ ฟางเพิ่งลืมตา ฟางเพิ่งตาสว่างค่ะว่าความจริงมันเป็นยังไง ” หญิงสาวพูดจบ น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลลงมาไม่หยุด

“ ฟาง คือมันไม่ใช่อย่างงั้นนะฟาง คือพี่… ” เขาไม่สามารถระบายความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในใจได้ เขาไม่สามารถพูดออกมาได้จริงๆไม่รู้ทำไม

“ งั้นหรอคะ อย่าแก้ตัวเลยค่ะเสียเวลา ” เธอพูดจบก็รีบปาดน้ำตาอย่างลวกๆก่อนที่จะก้าวไปที่ประตูเพื่อออกจากห้อง เพื่อหนีความจริงที่เจ็บปวด

“ ฟาง ฟังพี่ก่อน… ” เขารีบวิ่งไปกอดเธอจากด้านหลัง เพื่อยื้อเธอเอาไว้ เพราะเขามีลางสังหรณ์ว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้เจอเธออีก



“ คุณคิดว่าคุณชนะเกมนี้ใช่มั้ยคะ ” หญิงสาวกดเสียงต่ำลง

“ …… ” เขาไม่ตอบอะไร

“ คุณคิดผิดแล้วค่ะ คุณแพ้ แล้วฉันขอพูดไว้ ณ ที่ตรงนี้เลยนะคะ ว่า ‘ฉันก็ไม่ได้รักคุณ’ ชิวิตนี้อย่าพบเจอกันอีก ” เธอพูดจบก่อนที่จะลูกบิดเพื่อเปิดออกจากห้อง

“ ฟาง..” เขากระชากข้อมือเธอเอาไว้

“ ปล่อยฉันค่ะ มือของคุณมันสปรก!! ” เธอพูดพร้อมกับสะบัดข้อมือออก แต่ไม่เป็นผลเพราะยังไง ‘ผู้หญิงยังไงก็อ่อนแอกว่าผู้ชาย’

“ เธอสปรกผัวตัวเองสินะ ” เขาพูดจบก็กระชากตัวหญิงสาวไปที่เตียงอีกครั้ง ก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างไม่ใยดี “ สปรกสินะ หึ ” เขาพูดจบก็ประกบปากร่างบางไว้อีก จูบที่เต็มไปด้วยความโกรธและความต้องการ ชายหนุ่มยืนขึ้นกับเตียงและสั่งให้ร่าบางนั่งคุกเข่า เสมอกับเอวของตัวเองพอดีก็ที่จะกระชากผ้าที่พันร่างกายของตัวเองออก และทำท่าจะจับแกนกายยัดเข้าไปในริมฝีปากสวยหวาน



“ หยุดเถอะค่ะ ฉันขอร้อง ถ้าคุณเคยรักฉันแม้มันจะเป็นเสี้ยววินาทีฉันขอให้คุณหยุดการกระทำต่ำๆแบบนี้!! ” ร่างบางพูดทั้งน้ำตา ร่างสูงไม่ฟังคำขอร้องใดๆจากร่างบางทั้งนั้น จับแกนกายยัดเข้าริมฝีปากสวยของเธอ แล้วตัวเองก็กระแทกสะโพกเข้า-ออกตามอารมณ์รัก ร่างบางได้แต่นั่งนิ่งๆน้ำตาไหลมาไม่ขาดสาย เธอไม่แตกต่างจากโสเภณีเลยด้วยซ้ำ



“ อ๊าาาาาาา ” เสียงแห่งความสุขของร่างสูงที่ถึงจุดสุดยอด “ กลืนมันลงไป ” ร่างบางทำตามคำสั่งของร่างสูง กลืนมันลงสู่ลำคอ ร่างสูงเห็นใบหน้าร่างบางที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาก็รู้สึกผิดขึ้นมา จึงถอนแกนกายออกมาจากปากขอร่างบาง



“ อย่าหวังว่าชาตินี้ ฉันและคุณ จะกลับมารักกัน! ” ร่างบางพูดจบก่อนหอบเสื้อที่กองอยู่กับพื้น แล้วก็เดินไปที่ประตูห้อง น้ำตายังคงไม่หยุดไหล ในขณะที่เธอกำลังเดินไปนั้น ทุกอย่างมันเบลอมืดลง มืดลง มืดลง......