BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 
" เขื่อน ฉันอยากรู้ว่าฉันจะเอากล้วยไม้พันธ์นี้ส่งออกยังไง " โทโมะที่จู่ๆก็เอ่ยยถามเขื่อนขึ้นแบบลอยๆ
 
 
" อะไรกันไอ้โมะ แกก็รู้นิ ว่าต้องทำยังไง นำเข้าตั้งหลายอย่างมาถามฉันทำไมเนี่ย " เขื่อนที่ไม่ได้ใส่ใจับคำถามพูดตอบแบบไม่ได้ติดใจอะไร
 
 
" เออ น่าพันธ์นี้มันไม่ง่ายแบบงานอื่นนิ ออกมาดูให้กูหน่อยซิ " ดึงแขนเพื่อนเดินตามออกมายังบริเวณสวนหน้าบ้าน
 
 
" เออๆ อะไรของมึงนักหนาเนี่ย เฟย์เย่ เดี๋ยวพี่มานะ " หันไปบอกแฟนสาวที่กินคุ้กกี้แล้วดูทีวีอย่างไม่สนใจใคร
ฟางกับแก้วมองตามสองหนุ่มแต่ก็ไม่ได้เอะใจ จึงนั่งอ่านนิตยาสารต่อ
 
 
" ไอ้เขื่อน คืนนี้กูจะไปช่วยไอ้ป๊อป " โทโมะที่ลากเขื่อนออกมาไกลพอสมควรบอกกับเพื่อนทันทีที่มั่นใจว่าไม่มีใครตามมา
 
 
" อะไรของมึงไอ้โมะ มึงจะไปช่วยได้ยังไง มันอยู่ในมือหมอแล้ว อีกอย่างมันก็โทรมาหาน้องฟางแล้วด้วย "
 
 
" ไอ้เขื่อน มึงฟังกูนะ ไอ้ป๊อปไม่ได้เป็นอะไร คนที่เป็นคือลูกน้องมันกับจินนี่ ไอ้ป๊อปมันแค่ปล่อยข่าวเฉยๆ พวกมันจงใจจะปิดปากไอ้ป๊อป "
 
 
" ห๊ะ มึงว่าไงนะ " อุทานอย่างตกใจ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมครอบครัวของแฟนสาวเค้ากับไอ้ป๊อปมันยุ่งเหยิงแบบนี้
 
 
" ไอ้เขื่อนมึงฟัง อย่าพึ่งถามอะไรตอนนี้ เวลาเรามีไม่มาก อีกอย่างให้สามสาวรู้ไม่ได้ "
 
 
" อืม มึงรีบๆเล่ามาเลยไอ้โมะ "
 
 
" ไอ้ป๊อป กับคุณพ่อรู้ว่านายมาร์คสามีใหม่แม่ของสามสาวกับแม่เลี้ยงพวกเธอมีความสัมพันธ์กัน แล้วจะปิดปากครอบครัวนี้ "
 
 
" หมายความว่า..."
 
 
" กูบอกอย่าพึ่งถาม อย่าพึงสงสัย ฟังกูก่อน "
 
 
" ไอ้ป๊อปมันโทรหากูว่าจะบุกไปหามรดกตัวจริงคืนนี้ กูเลยจะไปช่วยมัน แต่ก็กลัวพวกนั้น จะย้อนกลับมาทำร้ายสามสาวกะครอบครัวที่บ้าน กูอยากให้มึงอยู่ดูแลสาวๆ "
 
 
" เรื่องสำคัญขนาดนี้มึงไม่บอกกูก็ทำ แต่ทำไมว่ะทำไมเค้าต้องจองล้างจองผลาญกับฟางจังวะ"
 
 
" ถ้าให้กูเดานะ คุณแม่ของสองสาวน่าจะมีความลับอะไรซักอย่างว่ะ แล้วฟางน่าจะเปป็นคนที่ได้ผลประโยชน์เต็มๆ ไม่ก็มันจี้ฟางได้แค่คนเดียว " โทโมะวิเคราะห์ประเดน
 
 
" อืม แล้วมึงจะไปกี่โมง จะบอกกับสามสาวยังไง "
 
 
" กูจะอ้างเรื่องงาน แล้วออกไปค่อยนัดไอ้ป๊อป มึงอย่าลืมนะ ดูแลสามสาวดีๆ มีอะไรกระซิบแก้วแก้วพอรู้เรื่องแต่อย่าบอกว่ากูไปไหนละกัน กูลางไม่ค่อยดีเลย "
 
 
" อืม ตามนั้น "
 
 
  ก่อนที่สองหนุ่มจะแยกย้ายออกไป บุคคลปริศนาที่ได้ยินบทสนธนาขงทั้งสองคน ก็รีบเดินหนีไป ก่อนที่สองคนนี้จะรู้ตัว
 
 
" อ่าว พี่โมะตกลงยังไงค่ะ " แฟนสาวเอ่ยถามเค้าด้วยรอยยิ้ม
 
 
" คงยากอ่าแก้ว เพราะมันยังไม่สมบูรณ์ ต้องปรับปรุงพันธ์อีกนิดนึงอ่า" ตอบแฟนสาวก่อนจะนั่งลงข้างๆ
 
 
" เฟย์จ๋า กินซะจะหมดเลย พี่ยังไม่ได้กินเลยนะ " เขื่อนเอ่ยแซวแฟนสาว
 
 
" พี่เขื่อน อยากกินก็บอกเฟย์ดีๆซิ เดี๋ยวเฟย์ทำให้ " คำตอบพร้อมลอยยิ้มของเฟย์ทำให้เขื่อนถึงกับสะอึก
 
 
" เอ่อ พี่ว่าพี่ไม่ดีกว่า พี่ไม่หิวเท่าไหร่ พี่แซวเราเฉยๆ" ตอบแฟนสาวยิ้มๆ ก่อนที่คนอื่นจะแอบขำกับอาการของเขื่อน ใครก็รู้ว่าแฟนเค้านะ แม่ครัวหัวเห็ดเลย ชอบนักอะไรแปลกๆเนี่ย ปรุงตามใจตัวเองไม่สนสูตรและขั้นตอน
 
 
" ค่ะ ยังไงถ้าหิว พี่เขื่อนรีบบอกเฟย์เลยนะ "
 
 
" คะ ครับ "
 
 
" น้องฟาง รอไอ้ป๊อปเหรอ " โทโมะที่หันไปสังเกตุเห็นเลยถามน้องสาวแฟนขึ้น ทำให้ทุกสายตามองไปยังฟาง
 
 
" เออ คือ ค่ะ ฟางรอฟังอาการของพี่ป๊อปนะค่ะ " ตอบยิ้มๆก่อนจะก้มลงอ่านนิตยาสารกลบเกลื่อน 
 
 
" โทรไปถามคุณอาซิ ไม่เห็นต้องนั่งรอเลย "
 
 
" ได้เหรอค่ะพี่โมะ "
 
 
" ลองดูซิ "
 
 
" ค่ะ " ฟางตอบสั้นก่อนกดโทรศัพท์ต่อสายตรงหาว่าที่พ่อของสามีในอนาคตเธอ
 
 
" ไงหนูฟาง เป็นไงบ้างลูก " ทันทีที่พ่อป๊อปปี้กดรับก็ทักว่าที่ลูกสะไภ้ทันที
 
 
" ค่ะคุณพ่อ ฟางสบายดีค่ะ คุณพ่อละค่ะ " ครั้นจะถามเรื่องที่ค้างใจก่อนก็กลัวจะดูเสียมารยาท
 
 
" พ่อสบายดี ห่วงตาป๊อปเหรอลูก " คำพูดของพ่อทำให้ลุกชายที่นั่งข้างๆ ถึงกับยิ้มไม่หุบ
 
 
" เออ ค่ะ แล้วคุณพ่อไม่ไปหาพี่ป๊อปเหรอค่ะ "
 
 
" พ่อติดประชุมด่วนนะ พึ่งกลับมา ตาป๊อปรักษาไปเยอะแล้ว ใกล้หายแล้ว พึ่งวางโทรศัพท์คุยกับพ่อไปเอง เดี๋ยวคงโทรหาหนูล่ะ " ผู้เป็นพ่อที่หันไปมองตามตัวหนังสือบนกระดาษที่ลูกชายชูขึ้น ถึงกับหลุดขำ
 
 
" ค่ะ พี่ป๊อปไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหมค่ะ " ฟางถามย้ำเพื่อความสบายใจ
 
 
" ใช่ พี่เค้าพ้นขีดอันตรายแล้ว หนูฟางรอโทรศัพท์จากมันเถอะ เดี๋ยวโทรหาหนูไม่ติด มันจะลงแดงตายซะก่อน"
ผู้เป็นพ่อ เอ่ยแซวลูกชายตัวเอง
 
 
" ค่ะ งั้นคุณพ่ออย่าลืมดูแลตัวเองนะค่ะ แล้วฟางจะไปหาบ่อยค่ะ สวัสดีค่ะ " บอกพ่อของแฟนอย่างเป็นห่วงก่อนจะวางสายไป
 
 
" ไปไหนตาป๊อป " เอ่ยแซวลูกชายที่เค้าเรียกมาคุยเรื่องงานแล้วก็เรื่องคืนนี้ ที่กำลังจะเดินออกห้องไป
 
 
" ไปโทรศัพท์ครับ "
 
 
" แหมๆ อย่าให้มากจนลืมทำงานละ " พ่อเอ่ยแซวลูกชายอีกครั้งก่อนจะหวัเราะชอบใจในควมเฟี้ยวซึ่งเหมือนกับเค้าตอนหนุ่มๆเปะเลย
 
 
" ก็มันคิดถึงนี่ครับพ่อ ขอซักสามชั่วโมงนะครับ " เอ่ยท้ายก่อนเดินกลับห้องตัวเอง
 
 
.....................................................................................................................................
 
 
" แหม น้องฟางยิ้มออกเลยนะ " วางโทรศัพทย์ปุ๊บก็โดนพี่สาวคนโตแซวทันที
 
 
" พี่แก้วก็ พี่ป๊อปปลอดภัยแล้วค่ะ " บอกกับทุกคนทันที แต่ก่อนที่ทุกคนจะได้เอ่ยถามอาการ ดทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ทำให้เธอรีบรับทันที
 
 
" สวัสดีค่ะ " รับอย่างมีความหวังว่าจะเป็นแฟนหนุ่มที่รออยู่
 
 
" งอนแล้วนะ พี่โทรหาไม่ติด คุยกับใครมา " แกล้งแซวแฟนสาวทั้งๆที่รู้ความจริง
 
 
" โหว พี่ป๊อป ฟางโทรไปหาคุณพ่อพี่มานั่นแหละ "
 
 
" จริงเหรอครับ โทรไปทำไม "
 
 
" ก็ใครละ ใจร้าย ไม่โทรหาฟางเลย ฟางต้องงอนพี่ต่างหาก " สาวเท้าเดินออกจากห้องรับแขก เดินตรงขึ้นไปชั้นบนทันที
 
 
" คนมีความรักก็งี้แหละ น่าอิจฉา " แก้วพูด ทำให้ทั้งสี่คนมองหน้ากัน ก่อนจะหัวเราะอย่างชอบใจ
 
 
    เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัวทั้งสองคนคุยกันผ่านไปเกือบชั่วโมง
 
 
" เอะ "
 
 
" อะไรเหรอฟาง "
 
 
" ปะ เปล่าค่ะ "
 
 
" แล้วดูแลตัวเองดีหรือเปล่า อย่าให้ใครมาทำอะไรนะ สัญญากับพี่แล้วด้วย "
 
 
" ค่ะ ฟางเข้าใจพี่นะค่ะ พี่ป๊อปแค่นี้ก่อนนะค่ะ พอดีฟางหิวนะค่ะ "
 
 
" อ่อ ครับ พี่รักฟางนะ กินเยอะๆละ "
 
 
" ค่ะ ฟางก็รักพี่ค่ะ " กดวางโทรศัพท์ ก่อนจะเดินออกห้องนอนไปเพื่อตามแม่เลี้ยงที่ดูมีพิรุธของเธอ
 
 
 
 

 
 
 
 หวังว่าทุกคนยังไม่ลืมเรื่องนี้นะ หวังว่ายังจะจำมันได้
 
ฝาก HEY! BOY ด้วยนะค่ะ รีดเดอร์ที่รัก ..