BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

9.4

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.

  40 chapter
  760 วิจารณ์
  91.41K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
    หัวหิน....
 
 
" เฮ้อ ถึงซักที ง่วง" ผมพูดทันทีที่ขับเลี้ยวเข้ามาถึงรีสอร์ทของครอบครัวผม
 
 
" เฮ้ ไม่ได้เลยนะ ทำงานก่อน จะได้รีบๆกลับกัน" ฟางบอกกับผม แต่คนอย่างผมจะฟังเธอเหรอ ผมเดินลงรถ แล้วเดินเข้าไปด้านในทันที โดยมีเธอที่กำลังโวยวาย เดินตามผมเข้ามาติดๆ
 
 
 
" สวัสดีค่ะ คุณภาณุ" พนักงานต้อนรับเอ่ยทักทายผม
 
 
" ครับ ผู้จัดการอยู่ไหม" ผมถามถึงผู้จัดการ ก่อนที่เธอจะขอตัวไปตามผู้จัดการมาพบผม โดยผมนั่งรอตรงล็อบบี้ดื่มเวลคัมดริ้งรอ จริงๆผมน่าจะเรียกผู้จัดการไปพบผมที่ห้องส่วนตัวผม แต่ผมแค่นึกสนุกไม่อยากให้ยายฟางรู้อะไรเกี่ยวกับตัวผมมากมายต่างหากละ
 
 
" นี่ๆๆ โรงแรมนี้สวยน้อ แล้วเราต้องทำอะไรบ้างละ"
 
 
" ยังไม่รู้อ่า กำลังรออยู่ว่ามีงานอะไรบ้างนะ" ผมตอบคำถามฟางไป
 
 
" สวัสดีค่ะคุณภาณุ มีอะไรให้แอร์รับใช้ค่ะ" ผู้จัดการสาวสวยเดิมเข้ามาทักทายผม
 
 
" ป่าวครับ แค่จะถามถึงโครงการ ยิม ฟิตเนสแอนส์สปาร์นะครับ ว่าสร้างไปถึงไหนแล้ว ผมจะมาเก็บดีเท็ลเล็กๆน้อยๆด้วยนะ"
 
 
" ค่ะ ตอนนี้ใกล้สมบูรณ์แล้วค่ะ เหลือแค่ตกแต่งภายใน กับภายนอกอีกนิดหน่อยนะค่ะ จะให้แอร์ตามหัวหน้าวิศวะกรให้ไหมค่ะ" เธอถามผมอย่างรู้หน้าที่
 
 
" ยังไม่ดีกว่าครับ อ่อ เปิดห้องให้ผมห้องหนึ่งนะครับ เอาห้องปรกติละ"
 
 
" ค่ะ " ถึงจะงงนิดๆแต่ก้ทำตามอย่างว่าง่าย เพราะปรกติเจ้านายเธอจะพักห้องพักส่วนตัวสุดหรู แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่พักห้องนั้น
 
 
" เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฟางถือเองก็ได้" ฉันหันไปบอกพนักงานยกกระเป๋า ที่กำลังจะเอื้อมมือมาช่วยถือกระเป๋าโน๊ตบุ๊คกับกล้องที่ตานั่นสั่งให้ฉันถือตามเค้าตลอดเวลา นี่แหละคือหน้าที่ฉัน ตานั่นบอกมา
 
 
" เร็วๆซิ ฉันง่วงจะแย่ละ" ฉันรีบเดินตามนายนั่นขึ้นลิฟท์ไปทันที
 
 
" ป๊อป วันนี้ต้องค้างเหรอ แล้วนายจะให้ฉันนอนที่ไหนเหรอ" ฉันถามเค้าขณะที่อยู่ในลิฟท์
 
 
" ก็ห้องเดียวกับฉันไง" เค้าหันมาตอบฉันหน้าตาย
 
 
" นายจะบ้าเหรอ ฉันเป็นผู้หญิงนะย๊ะ"
 
 
" แหม เรารู้ๆกันอยู่นะ เมื่อคืนเธอก็นอนห้องเดียวกับฉัน" ผมตอบเธอแล้ว หันหน้ายิ้มเยาะเธอที่กำลังทำท่าจะกินไส้ผม
 
 
    แล้วเราสองคนก็ออกจากลิฟท์มา คุณแอร์ผู้จัดการตามผมขึ้นมาด้วยลิฟท์อีกตัวหนึ่ง แล้วเดินนำทางผมกับฟางไปยังห้องพักของเราคืนนี้
 
 
" นี่ค่ะ มีอะไรเรียกแอร์ได้ตลอดเลยนะค่ะ" ผมได้แต่ยิ้มน้อยๆ จริงๆแอร์ก้คือเด็กเก่าผมคนนึง เพื่อตำแหน่งผู้จัดการ เธอเลยคบกับผม แต่ก็แค่สองวัน ผมบอกแล้วผมมันเพล์บอย หึหึ
 
 
" ฉันหนัก" ทำไมถึงยังไม่รีบเปิดย๊ะ ฉันส่งเสียงขัดขึ้น ก็เพราะหมั่นไส้เหลือเกินกับอาการส่งยิ้มเล็กน้อยให้กันไปมา เพราะฉันอยากรีบทำงานเสร็จเร็วๆ แล้วจะได้ไปจากนายนี่ซะที
 
 
"  นี่เมื่อกี้ เธอกำลังหึงฉัน" ทันทีที่เดินเข้าห้องมา นายนั่นก็พูดขึ้นทันที
 
 
" เฮ้อ นายนี่ท่าจะหลงตัวเองขนาดหนัก ว้าววว ห้องสวยจัง" ฉันหันไปจิกเค้า แล้วหันมาสนใจห้อง
 
 
" เธอมันก็พวกปากแข็ง ไม่ยอมรับความจริง" เค้าแอบจิ๊กฉันกลับก่อนเราสองคนจะเดินออกไประเบียงเพื่อดูวิว
 
 
" นี่ ป๊อปห้องมันมีเตียงเดี่ยวอ่า ฉันต้องนอนโซฟาใช่ปะ" ฉันถามเค้าแล้วทำท่าถอนหายใจ
 
 
" ทำไมเหรอ ก็เธอบอกฉันเองนี่ว่า ให้ฉันรวมค่ากินพักให้ด้วย มันก็ต้องห้องเดียวกันแหละ" 
 
 
" เห้อ ไหนบอกว่ารวยไง ที่แท้ก็งก เชอะ" ฉันตอบแล้วหันหน้ามองวิวทะเล
 
 
" คนรวยประหยัดไม่เป็นหรือไงละ อีกอย่างหัดไว้จะได้ชิน เพราะต่อจากนี้เธอต้องเป็นแฟนฉัน"
 
 
" ห๊ะ นายจะบ้าหรือไงกันละ ใครเค้าจะเป็นแฟนนายกัน"
 
 
" ไม่รู้ ก็เมื่อคืน เธอรับปากฉันแล้ว"
 
 
" ฉันไปรับปากนายตอนไหนย๊ะ"
 
 
" เอาน่าตอนไหนก้ตอนนั้นแหละ เธอนี่พูดมากจริงๆเลย"
 
 
" นี่ ฉันยืนยันคำเดิม ฉันไม่ทำ"
 
 
" ถ้าเธอไม่ทำ ฉันก็.......อะไรดีนะ " เค้าหยิบโทรศัพท์ของเค้าขึ้นมา แล้วทำท่าคิด
 
 
" แล้วนายจะทำไม ห๊ะ "
 
 
" ปล่อยคลิปคืนนั้นไงละ อ่อ อย่านึกว่าแค่ขโมยโทรศัพท์ไปลบก็จบละ ฉันส่งเข้าอีเมล์ฉันหมดแล้ว 5555"
 
 
" หึ ฉันก็หลงคิดว่านายเป็นคนดี ที่แท้นายก็..." น้ำตาเธอค่อยๆไหลออกมา
 
 
" เห้อ เธอก็แค่ทำตามที่ฉันขอ ฉันสัญญาว่าพอทุกอย่างเรียบร้อย ฉันจะให้เธอลบมันเองกับมือเธอ "
 
 
" ฉันยังเชื่อนายได้อยุ่อีกเหรอ"
 
 
" หรือเธอจะเสี่ยงละ " เค้าถามเธอเสียงเย็นชา
 
 
" ก็ไม่แน่ คนอย่างฉันมันไม่เหลืออะไรแล้วนิ จะโดนแบบนี้อีก มันก็คงไม่มีใครสนใจหรอก"
 
 
" แต่ฉันสัญญา ว่าถ้าเธอตกลงช่วยฉัน ฉันจะเอาคอนโดเธอคืนมาให้เธอ แถมระหว่างนั้น เธอก็จะมีค่าจ้างรายเดือนที่ต้องช่วยงานฉันต่างหากอีก"
 
 
" แต่ .... ฉัน"
 
 
" เอาเถอะ ฉันคิดว่าเธอเองก็คงไม่มีทางเลือกอะไรมากมาย เธอก็รู้ว่าคอนโดมันราคาประมาณเท่าไหร่ ไม่อยากได้ของคืนเหรอ แถมยังได้แหกหน้าไอ้นั่นอีก "
 
 
         ฉันที่นิ่งคิดกับคำพูดเค้า เค้าพูดถูก คอนโดไม่ใช่ราคาถูกๆ เป็นสิบล้าน ฉันคงไม่มีปัญญาเอาคืน แล้วพวกมันก็ต้องเอาเงินไปผลาญเล่น แถมพวกมันยังต้องหัวเราะฉันอีก ฉันยอมไม่ได้หรอก
 
 
" แล้วนายจะทำอะไรฉันไหม" ฉันหันไปมองเค้าอย่างคาดคั้นความจริง
 
 
" ไม่รู้ ดูก่อน ตามความเหมาะสม "
 
 
" เหอะๆ ฉันนี่เหมือนผู้หญิงขายตัวเข้าทุกวันๆแล้วนะเนี่ย" นั่งลงปาดน้ำตาตัวเอง
 
 
" ฉันจะซื้อ ถ้าเธอจะขายให้ฉัน" เค้าพูดจริงจัง แล้วมองหน้าฉัน
 
 
" หึ นายมันไม่ใช่คน เคยคิดถึงจิตใจความรู้สึกของคนอื่นบ้างไหม ทั้งๆที่นายก็มีใครเยอะแยะ นายจะมาซื้อฉันทำไม"
 
 
" เพราะฉันสงสารเธอ ไม่อยากให้เธอทนอยู่แบบนี้อีก ฉันรู้ว่าการโดนทรยศแล้วเหลือตัวคนเดียว มันทรมานแค่ไหน"
 
 
" ฟังเหมือนดูดีนะ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจนายอยู่ดี" ฉันปาดน้ำตา แล้วลุกออกไปยังวิวเดิม นอกระเบียง
 
 
" เห็นนั่นไหม พรุ่งนี้เราต้องไปตรวจสอบ ออกแบบ ตกแต่ง ทุกอย่างมีไอเดียอะไรเสนอได้เลยนะ" เค้าชี้ให้ฉันมองลงไปที่ริมทะเลที่มีห้องกระจกขนาดใหญ่ ดูหรูหรามาก แต่ยังไม่มีอะไรตกแต่งข้างใน
 
 
" อืม " ฉันตอบแล้วเดินเข้าห้องไป
 
 
" ไปซื้อเสื้อผ้ากันไหม ไม่ได้เตรียมมาไม่ใช่เหรอ" เค้าเดินตามเข้ามาแล้วเอ่ยถามฉันขึ้น หลังจากที่ฉันนั่งดูทีวีตรงโซฟา
 
 
" อืม " ฉันตอบเค้าแค่นั้น
 
 
" นี่แหละ สถานการณ์แบบนี้แหละ ที่ฉันไม่รับปาก ว่าเธอจะโดน" เค้าพูดเสร็จก็ตรงเข้ามาจูบฉัน โดยไม่เปิดโอกาสให็ฉันได้คิดทางหนีได้เลย ลิ้นเค้าหยอกล้อกับลิ้นของฉัน ทำให้ฉันเผลอเคลิ้มกับสิ่งที่เค้าส่งให้ แล้วครางออกไปอย่างลืมตัว
 
 
" ไง จะต่อหรือจะไป" เค้าผละออกจากจูบแล้วถามฉันขึ้น มองหน้าฉันยิ้มอย่างพอใจ
 
 
" อะ อืม " ฉันก้มหน้าตอบเค้าไป ไม่รู้ว่าเมื่อกี้ฉันเผลอไปได้ยังไง
 
 
" ตอบแบบนี้ ต้องการต่อใช่ไหมละ" ทันทีที่เค้าผลักฉันลงเตียง ฉันก็ตะโกนขึ้น
 
 
" ไม่ต่อ ไปซื้อเสื้อผ้าย่ะ" ฉันตอบแล้วผลักอกเค้าออกจากฉัน
 
 
" หึหึ นึกว่าอยากต่อ เห็นครางออกมา" เค้ายิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะก่อนถามฉัน 
 
 
" อ๊ายยย อีตาบ้าป๊อปปี้" ฉันที่ทุบเค้า รีบเดินออกจากห้องมาทันทีโดยไม่หันมองหน้าเค้าเลยซักนิด
 
 
             ผมขำยายนั่นชะมัดเลย จริงๆที่ผมอยากให้เธอมาแกล้งเป็นแฟนผมก็เพราะว่าเธอไม่หวังจะจับผม พอจบเรื่องผมจะได้สลัดเธอทิ้งแบบไม่ต้องอะไรมากมาย แล้วอีกอย่างเธอไม่งอแง ทำตัวเป็นเด็กคงจะทำให้พ่อผมเปิดรับเธอได้ไม่อยาก
 
 
" หิวอะไรหรือเปล่า" ผมถามยายนั่นหลังจากขับรถออกมา
 
 
" ฉันอยากกินอาหารทะเล" ฉันบอกแล้วยิ้มให้เค้าอย่างเจ้าเล่ห์
 
 
" 555 นึกว่าอะไร อันนั้นตอนเย็นค่อยกินละกัน กลับไปกินที่โรงแรม " ผมบอกเธอ แล้วขับรถเลี้ยวเข้า ห้างสรรพสินค้าไปทันที
 
 
      มาทางด้านแก้วกับโทโมะบ้าง
 
 
" สวัสดีค่ะ " หลังจากที่เสียงโทรศัพท์ปัญญาอ่อนของแก้วดังขึ้น แก้วก็กดรับทันที
 
 
" พี่แก้ว เฟย์นะ พี่เป็นไงบ้าง สบายดีไหม"
 
 
" ยายเฟย์ เป็นไงมั่งเราพี่สบายดี คิดถึงเฟย์จัง "
 
 
" เฟย์ก็คิดถึงพี่แก้ว แล้วตอนนี้พี่อยุ่ไหนเหรอ เฟย์โทรไปหาพ่อมา พ่อบอกพี่ เออ... เอ่อ ไปเที่ยวนะ"
 
 
" อ่อ พี่อยุ่เชียงใหม่ พี่มาเที่ยวนะ มีอะไรเหรอ"
 
 
" พี่แก้ว เฟย์ขอโทษนะค่ะ ที่ทำให้พี่ต้องมาลำบาก พี่ป๊อปเค้าทำอะไรพี่หรือเปล่า"
 
 
" โธ่ยายเฟย์ พี่ไม่ได้มาเที่ยวกับพี่ป๊อป พี่มากับพี่โมะ"
 
 
" อ่าว แต่คุณพ่อบอกเฟย์่ว่า พี่ไปกับพี่ป๊อป"
 
 
" พวกพี่โกหกนะ ขึนบอกไปตามความตริง พี่คงได้ออกมาอยู่หรอก "
 
 
" แล้วพี่กับพี่โมะ..."
 
 
" ยายเฟย์ พี่ป๊อปรู้ว่าพี่กับพี่โมะรักกัน พี่ป๊อปไม่เคยทำอะไรพี่ แถมยังคอยช่วยพี่กับพี่โมะอีก เฟย์สบายใจเถอะ"
 
 
 " แต่เมื่อตอนวันหมั้น พี่ป๊อปอาละวาดน่ากลัวมากเลยนิค่ะ"
 
 
" พีป๊อปนะ แค่ไม่รู้ว่าเฟย์กับพี่เขื่อนเป็นแฟนกันมาก่อน แกเลยโวยวายที่โดนหักหน้านะ"
 
 
" แล้ว แบบนี้ พี่ป๊อปเข้าใจพวกเฟย์หรือยังค่ะ"
 
 
" ก็ พอรู้อะไรบ้างแล้ว แต่พี่ป๊อป เฟย์ก็น่าจะรู้นิสัย ชอบวางฟอร์ม ให้พี่เขื่อนกลับมาง้ออธิบายนิดหน่อย ก็หายแ้ล้ว"
 
 
" ค่ะ ถ้าเฟย์กลับไป เฟย์จะไปขอโทษพี่ป๊อปกับพี่เขื่อนเอง อ่อ พี่เจอพี่ฟางบ้างไหมค่ะ"
 
 
" ช่วงนี้ไม่เลยนะ พี่โทรไปก็ไม่ติด "
 
 
" เฟย์ว่าเฟย์เห็นพิชชี่กับผู้หญิงคนอื่นนะพี่แก้ว ยังไงพี่แก้วดูแลพี่ฟางหน่อยนะ"
 
 
" โอเคๆ แล้วพี่จะพยามติดต่อฟางแล้วดูแลให้ ยังไงพี่จะโทรหานะ"
 
 
" ค่ะฝากบอกพี่ฟางด้วยนะค่ะว่าคิดถึงมากๆ รักพี่แก้วกับพี่ฟางค่ะ"
 
 
" พี่ก็รักเราสองคน" 
 
 
" เฟย์เหรอครับ " โทโมะถามแฟนสาวเมื่อเธอคุยเสร็จ
 
 
" ค่ะ โทรมานึกว่าแก้วอยุ่กับพี่ป๊อปนะค่ะ" ตอบแล้วยิ้มให้แฟนหนุ่ม
 
 
         กลับมายัง ป๊อปปี้-ฟาง
 
 
" เป็นอะไร หือ" ผมเข้าไปกอดฟางจากด้านหลัง เพราะผมเห็นเธอยืนเหม่อมองไปนอกระเบียงตั้งแต่กลับมาจากซื้อของแล้วละ
 
 
" ปะ ป่าว หิวหรือยัง " เธอที่แกะมือผมออก หันมาถามผม
 
 
" หิวอะไรละ.....เธอ หรือ ข้าว" ผมแซวเธอ ทำให้เธอก้มหน้าไป
 
 
" ฉะ ฉันหิวแล้ว ไหนละอาหารทะเลฉัน" ฟางบอกแล้วเดินแทรกตัวเข้ามานั่งในห้อง
 
 
"  อืม ลงไปกินกันดีกว่า ฉันสั่งให้เค้าทำไว้ให้แล้ว" ผมบอกแล้วเดินจูงมือเธอ
 
 
" เออ ฉันว่าฉันเดินตามนายก็ได้" เธอบอกผม แล้วมองมาที่มือที่ผมจับ
 
 
" ฉันเคยจับเยอะกว่านี้อีก แล้วเวลาอยู่กับฉัน เลิกเกรงได้แล้ว ให้มันสมบทบาทหน่อย"
 
 
" อ้ายยยย ชิส์" ฉันมองหน้าเค้าแบบไม่สบอารมณ์ แต่ก็ยอมเดินไปควงแขนเค้าที่ยื่นมาให้ฉันควงอย่างเลี่ยงไม่ได้จริงๆ
 
 
" 555 ฉันชอบเธอที่ขี้วีนแบบเมื่อกี้มากกว่านะ " เค้าบอกแล้วเราก็เดินคงกันลงไปที่ร้านอาหารภายในโรงแรม
 
 
 
 
 
 
 
เม้นท์+โหวตด้วยนะ
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา