Would You Stay With Me
8.8
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
4) ปะทะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 4 ‘ปะทะ’
‘ผลัวะ’
นั้นเป็นเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยิน ก่อนจะทันเห็นร่างของป็อปปี้เซไปกระแทกโต๊ะจนของบนโต๊ะรับแขกล้ม
กระจัดกระจายบนพื้น
“ไอ้เชี่ย เมิงทำอะไรฟางว่ะ”
‘ผวัละ’
ไม่มีคำตอบกลับมาจากปากของคนที่ชกเข้าไปอย่างไม่ทันตั้งตัว หากแต่มีหมัดลุนๆกลับมาเป็นการตอบคำถาม
แทน
โทโมะเซไปตามแรงหมัดปะทะกับร่างบางของเพื่อนสาวจนล้มไปกองที่พื้นทั้งคู่
แต่นั้นก็นับเป็นการเปิดศึกของสองหนุ่ม โดยมีฟางที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้ามองตามอย่างตกตะลึง
“โมะ!!”
เรียกชื่อเพื่อนชายอย่างตกใจ เพราะดูท่าหนุ่มญี่ปุ่นจะตกเป็นรองคนที่มองเผินๆก็พอจะรู้ว่าเขาคงจะมีชั้นเชิงในการ
ต่อสู้อยู่ไม่น้อย ต่างจากเพื่อนเธอที่เป็นหมัดมวยกับเขาที่ไหนกัน
“หยุดนะ โมะ พอก่อน”
รั้งแขนเพื่อนสนิทเอาไว้ แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายซักนิด เพราะผู้ชายบ้าเลือดทั้งคู่ไม่ฟังเสียงเธอซักนิด
โถ่เอ๊ย!!! เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วนะ
“นาย โทโมะ ฉันบอกให้หยุดไง”
แต่ตอให้เธอตะโกนจนเสียงแหบทั้งคู่ก็ไม่ยอมหยุดตามที่เธอสั่งเลยแม้แต่น้อย
“พี่ป็อป!!”
ฟางหันกลับไปมองเด็กสาวในชุดมัธยมที่พรวดพราดเข้ามาในห้องอย่าง งงงัน
อีกฝ่ายไม่รอช้าเข้าไปจับทั้งคู่แยกออกจากันในทันที
โทโมะชะงักหมัดที่กำลังจะเสยใส่ฝั่งตรงข้ามได้ทัน ก่อนที่มันจะปะทะเข้าใบหน้าขาวเนียนของเด็กสาว
“นี่มันอะไรกันค่ะ พี่ไปชกกับหมอนี่ทำไมกัน”
เด็กสาวถามพี่ชายด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ ฟางตรงเข้าไปพยุงเพื่อนชายไว้ได้ทัน ก่อนที่เพื่อนเธอจะล้มลงไปกองกับ
พื้นในสภาพยับเยิน ชนิดหมดมาดคุณหมอหน้าหล่อขวัญใจพยาบาลสาวกันเลยทีเดียว
“เมิงคิดจะทำอะไรฟาง”
โทโมะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้มันราบเรียบ ทั้งๆที่เขาอยากจะวิ่งไปเอามีดผ่าตัดมาแทงมันให้ตายด้วยซ้ำ
“พี่ป็อป พี่ทำอะไรใครค่ะ”
“ยัยแก้ว เรามาได้ยังไง”
ป็อปปี้ไม่ตอบคำถามแต่กลับเลือกจะถามอีกฝ่ายแทน แต่ แก้ว เด็กสาวในชุดมัธยมกลับไม่ใส่ใจคำถามของพี่ชาย
กวาดตามอง หญิงสาวและชายหนุ่มที่ยืนประคองกันอยู่ด้วยสาตางุนงง ก่อนจะเป็นเป็นเพลิงโทสะทันทีที่เห็นหน้า
คู่กรณีที่เป็นต้นเหตุความเจ็บของพี่ชาย
“ว่าไงค่ะ ทำไมคนพวกนี้ต้องชกพี่ป็อปด้วย?”
“ไม่มีอะไรหรอก เราไม่ต้องสนใจ”
“ทำแล้วไม่กล้ารับหรือไงว่ะ”
“โมะ พอแล้ว” ฟางดึงแขนเพื่อนชายที่ทำท่าจะเข้าไปชกป็อปปี้อีกซักทีเอาไว้สุดแรง
“นายว่าใคร พี่ฉันไม่เคยทำอะไรใครก่อน”
“พี่เธอมันวิเศษนักหรือไงห๊ะ”
“นาย!!” แก้วขึ้นเสียงอย่างโมโห เมื่อชายหนุ่มทำท่าจะไม่ยอมเลิกว่าพี่ชายตัวเองซักที
‘เพียะ’
แก้วสะบัดมือเข้าใส่ใบหน้าหล่อเหลาเป็นการสั่งสอนที่เขากล้าว่าพี่ชายเธอ
ฟางนิ่วหน้ากับอามรณ์ร้อนแรงของเด็กสาวตรงหน้า
“ยัยเด็กบ้า มันจะมากไปแล้วนะ เธอเป็นใครว่ะถึงได้กล้ามาตบฉัน”
โทโมะจ้องหน้าเด็กสาวอย่างเอาเรื่อง
แก้วเองก็จ้องตอบกลับมาอย่างไม่กลัวเกรงเช่นกัน
“พอแล้วโมะ ส่วนคุณ ฉันขอยืนยันคำเดิม จะไม่มีการยกเลิกโครงการรักษาฟรีเด็ดขาด”
ฟางดึงโทโมะออกจากห้องไป แต่อีกฝ่ายยังคงขืนตัวเอาไว้
“แก ขอโทษฟางมาก่อนกับสิ่งที่แกทำ”
โทโมะชี้หน้าป็อปปี้บังคับให้ชายหนุ่มเอ่ยคำขอโทษออกมา
“ได้ แต่ฉันจะยกเลิกไอ้โครงการบ้าๆนั้น”
ฟางหันไปจ้องหน้าป็อปปี้อย่างโมโห ที่เขายังไม่ยอมล้มเลิกความคิดเห็นแก่ตัวนั้นซะที
“ขอโทษสำหรับเรื่องที่ฉันจูบเธอ”
ป็อปปี้ยอมเอ่ยออกมาจนได้
“จูบ? นี่พี่ป็อปจูบยัยนั้นงั้นเหรอค่ะ” แก้วทวนเสียงสูง ปล่อยมือจากแขนพี่ชาย ก่อนจะเดิน
เข้าหาฟางที่มองเด็กสาวอย่างไม่เข้าใจกับความโกรธของเธอ
“เธออ่อยพี่ป็อปใช่มั้ย” สาวเท้าเข้าหาร่างบางของอีกฝ่ายอย่างหาเรื่อง
“ฉันไม่เชื่อ พี่ป็อปไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นกับใครก่อน นอกจากเธอจะยั่วพี่ป็อป”
“ฉันไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียดแบบนั้น และกรุณาถอนคำพูดที่ว่าฉันยั่วพี่ชายคุณซะด้วย”
ฟางพยายามสะกดอารมณ์ให้ราบเรียบ
“เธอมันพูดหญิงหน้าด้าน”
“มันจะมากไปแล้วนะ คุณเป็นใครถึงได้มาว่าฉันแบบนี้”
ฟางขึ้นเสียงใส่ทันที ที่คำหยาบคายหลุดออกมาจากปากบางของอีกฝ่าย
“แก้ว!!”
ป็อปปี้เองก็ตกใจไม่น้อยกับสิ่งที่น้องสาวเอ่ยออกมา
“อย่าเข้าใก้ลพี่ฉันอีก เพราะไม่งั้นฉันไม่เอาเธอไว้แน่”
กดเสียงต่ำข่มขู่หญิงสาวตรงหน้า สายตากร้าวบ่งบอกว่าเธอเอาจริง
“งั้นคุณก็รู้ไว้ด้วยว่า ฉันเองก็ไม่ได้อยากยุ่งถ้าพี่ชายคุณไม่คิดจะยกเลิกโครงการของฉัน”
น้ำเสียงนิ่งๆหากเอ่ยออกมาอย่างมาเกรงกลัว เธอไม่มีทางยอมให้โครงการนั้นต้องถูกยกเลิกไปเด็ดขาด...
^_____________________________________________________________^
อัพให้แล้วเนอะหรับใครที่รออยู่ ทวงมาได้ค่ะ แต่ไม่รับปากนะว่าจะอัพได้รึเปล่า อิอิ (วันนี้หยุดเลยมาอัพเน้อ)
ก็ขอบคุณย้อนหลังสำหรับทุกๆคอมเม้นนะค่ะ ได้อ่านบ้าง เรื่องนี้มันออกแนวแบบ นิยายๆละครๆนะค่ะ เอาเป็นว่า
จินตนาการเหมือนนั่งดูละครละกันเนอะ เพราะคนเขียนก็คิดแบบนั้นเวลาเขียนค่ะ
แก้วร้ายมั้ย? อืมมมมมม ต้องรอดูค่ะ ฮ่าๆ
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
‘ผลัวะ’
นั้นเป็นเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยิน ก่อนจะทันเห็นร่างของป็อปปี้เซไปกระแทกโต๊ะจนของบนโต๊ะรับแขกล้ม
กระจัดกระจายบนพื้น
“ไอ้เชี่ย เมิงทำอะไรฟางว่ะ”
‘ผวัละ’
ไม่มีคำตอบกลับมาจากปากของคนที่ชกเข้าไปอย่างไม่ทันตั้งตัว หากแต่มีหมัดลุนๆกลับมาเป็นการตอบคำถาม
แทน
โทโมะเซไปตามแรงหมัดปะทะกับร่างบางของเพื่อนสาวจนล้มไปกองที่พื้นทั้งคู่
แต่นั้นก็นับเป็นการเปิดศึกของสองหนุ่ม โดยมีฟางที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้ามองตามอย่างตกตะลึง
“โมะ!!”
เรียกชื่อเพื่อนชายอย่างตกใจ เพราะดูท่าหนุ่มญี่ปุ่นจะตกเป็นรองคนที่มองเผินๆก็พอจะรู้ว่าเขาคงจะมีชั้นเชิงในการ
ต่อสู้อยู่ไม่น้อย ต่างจากเพื่อนเธอที่เป็นหมัดมวยกับเขาที่ไหนกัน
“หยุดนะ โมะ พอก่อน”
รั้งแขนเพื่อนสนิทเอาไว้ แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายซักนิด เพราะผู้ชายบ้าเลือดทั้งคู่ไม่ฟังเสียงเธอซักนิด
โถ่เอ๊ย!!! เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วนะ
“นาย โทโมะ ฉันบอกให้หยุดไง”
แต่ตอให้เธอตะโกนจนเสียงแหบทั้งคู่ก็ไม่ยอมหยุดตามที่เธอสั่งเลยแม้แต่น้อย
“พี่ป็อป!!”
ฟางหันกลับไปมองเด็กสาวในชุดมัธยมที่พรวดพราดเข้ามาในห้องอย่าง งงงัน
อีกฝ่ายไม่รอช้าเข้าไปจับทั้งคู่แยกออกจากันในทันที
โทโมะชะงักหมัดที่กำลังจะเสยใส่ฝั่งตรงข้ามได้ทัน ก่อนที่มันจะปะทะเข้าใบหน้าขาวเนียนของเด็กสาว
“นี่มันอะไรกันค่ะ พี่ไปชกกับหมอนี่ทำไมกัน”
เด็กสาวถามพี่ชายด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ ฟางตรงเข้าไปพยุงเพื่อนชายไว้ได้ทัน ก่อนที่เพื่อนเธอจะล้มลงไปกองกับ
พื้นในสภาพยับเยิน ชนิดหมดมาดคุณหมอหน้าหล่อขวัญใจพยาบาลสาวกันเลยทีเดียว
“เมิงคิดจะทำอะไรฟาง”
โทโมะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้มันราบเรียบ ทั้งๆที่เขาอยากจะวิ่งไปเอามีดผ่าตัดมาแทงมันให้ตายด้วยซ้ำ
“พี่ป็อป พี่ทำอะไรใครค่ะ”
“ยัยแก้ว เรามาได้ยังไง”
ป็อปปี้ไม่ตอบคำถามแต่กลับเลือกจะถามอีกฝ่ายแทน แต่ แก้ว เด็กสาวในชุดมัธยมกลับไม่ใส่ใจคำถามของพี่ชาย
กวาดตามอง หญิงสาวและชายหนุ่มที่ยืนประคองกันอยู่ด้วยสาตางุนงง ก่อนจะเป็นเป็นเพลิงโทสะทันทีที่เห็นหน้า
คู่กรณีที่เป็นต้นเหตุความเจ็บของพี่ชาย
“ว่าไงค่ะ ทำไมคนพวกนี้ต้องชกพี่ป็อปด้วย?”
“ไม่มีอะไรหรอก เราไม่ต้องสนใจ”
“ทำแล้วไม่กล้ารับหรือไงว่ะ”
“โมะ พอแล้ว” ฟางดึงแขนเพื่อนชายที่ทำท่าจะเข้าไปชกป็อปปี้อีกซักทีเอาไว้สุดแรง
“นายว่าใคร พี่ฉันไม่เคยทำอะไรใครก่อน”
“พี่เธอมันวิเศษนักหรือไงห๊ะ”
“นาย!!” แก้วขึ้นเสียงอย่างโมโห เมื่อชายหนุ่มทำท่าจะไม่ยอมเลิกว่าพี่ชายตัวเองซักที
‘เพียะ’
แก้วสะบัดมือเข้าใส่ใบหน้าหล่อเหลาเป็นการสั่งสอนที่เขากล้าว่าพี่ชายเธอ
ฟางนิ่วหน้ากับอามรณ์ร้อนแรงของเด็กสาวตรงหน้า
“ยัยเด็กบ้า มันจะมากไปแล้วนะ เธอเป็นใครว่ะถึงได้กล้ามาตบฉัน”
โทโมะจ้องหน้าเด็กสาวอย่างเอาเรื่อง
แก้วเองก็จ้องตอบกลับมาอย่างไม่กลัวเกรงเช่นกัน
“พอแล้วโมะ ส่วนคุณ ฉันขอยืนยันคำเดิม จะไม่มีการยกเลิกโครงการรักษาฟรีเด็ดขาด”
ฟางดึงโทโมะออกจากห้องไป แต่อีกฝ่ายยังคงขืนตัวเอาไว้
“แก ขอโทษฟางมาก่อนกับสิ่งที่แกทำ”
โทโมะชี้หน้าป็อปปี้บังคับให้ชายหนุ่มเอ่ยคำขอโทษออกมา
“ได้ แต่ฉันจะยกเลิกไอ้โครงการบ้าๆนั้น”
ฟางหันไปจ้องหน้าป็อปปี้อย่างโมโห ที่เขายังไม่ยอมล้มเลิกความคิดเห็นแก่ตัวนั้นซะที
“ขอโทษสำหรับเรื่องที่ฉันจูบเธอ”
ป็อปปี้ยอมเอ่ยออกมาจนได้
“จูบ? นี่พี่ป็อปจูบยัยนั้นงั้นเหรอค่ะ” แก้วทวนเสียงสูง ปล่อยมือจากแขนพี่ชาย ก่อนจะเดิน
เข้าหาฟางที่มองเด็กสาวอย่างไม่เข้าใจกับความโกรธของเธอ
“เธออ่อยพี่ป็อปใช่มั้ย” สาวเท้าเข้าหาร่างบางของอีกฝ่ายอย่างหาเรื่อง
“ฉันไม่เชื่อ พี่ป็อปไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นกับใครก่อน นอกจากเธอจะยั่วพี่ป็อป”
“ฉันไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียดแบบนั้น และกรุณาถอนคำพูดที่ว่าฉันยั่วพี่ชายคุณซะด้วย”
ฟางพยายามสะกดอารมณ์ให้ราบเรียบ
“เธอมันพูดหญิงหน้าด้าน”
“มันจะมากไปแล้วนะ คุณเป็นใครถึงได้มาว่าฉันแบบนี้”
ฟางขึ้นเสียงใส่ทันที ที่คำหยาบคายหลุดออกมาจากปากบางของอีกฝ่าย
“แก้ว!!”
ป็อปปี้เองก็ตกใจไม่น้อยกับสิ่งที่น้องสาวเอ่ยออกมา
“อย่าเข้าใก้ลพี่ฉันอีก เพราะไม่งั้นฉันไม่เอาเธอไว้แน่”
กดเสียงต่ำข่มขู่หญิงสาวตรงหน้า สายตากร้าวบ่งบอกว่าเธอเอาจริง
“งั้นคุณก็รู้ไว้ด้วยว่า ฉันเองก็ไม่ได้อยากยุ่งถ้าพี่ชายคุณไม่คิดจะยกเลิกโครงการของฉัน”
น้ำเสียงนิ่งๆหากเอ่ยออกมาอย่างมาเกรงกลัว เธอไม่มีทางยอมให้โครงการนั้นต้องถูกยกเลิกไปเด็ดขาด...
^_____________________________________________________________^
อัพให้แล้วเนอะหรับใครที่รออยู่ ทวงมาได้ค่ะ แต่ไม่รับปากนะว่าจะอัพได้รึเปล่า อิอิ (วันนี้หยุดเลยมาอัพเน้อ)
ก็ขอบคุณย้อนหลังสำหรับทุกๆคอมเม้นนะค่ะ ได้อ่านบ้าง เรื่องนี้มันออกแนวแบบ นิยายๆละครๆนะค่ะ เอาเป็นว่า
จินตนาการเหมือนนั่งดูละครละกันเนอะ เพราะคนเขียนก็คิดแบบนั้นเวลาเขียนค่ะ
แก้วร้ายมั้ย? อืมมมมมม ต้องรอดูค่ะ ฮ่าๆ
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
