Hey BOY!!! ฉันรักนาย

8.4

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 เวลา 12.35 น.

  12 chapter
  140 วิจารณ์
  23.84K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) เจอกันอีกครั้ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

           ณ.บ้านหลังสวย ที่โดนปัดทำความสะอาด แล้วตกแต่งให็ดูน่าอยู่ยิ่งขึ้น 

 

 

" เฮ้อ!! เสร็จซักที เอาละ ทีนี้ก็มีอะไรเพิ่มเติมอีกนิดหน่อย เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย หิวชะมัดเลย " ป๊อปปี้ที่จัดบ้านเสร็จก็เริ่มรู้สึกหิว

 

" ออกไปหาอะไรกินซักหน่อยดีกว่า " พูดเสร็จ เค้าก็จัดแจงจัดอะไรๆให้เข้าที่ ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุด เพื่อที่จะออกไปซื้อของมาฉลองบ้านใหม่ของเค้า

 

 

    ก่อนที่ชายหนุ่มจะขับรถออกไป เค้าไม่ลืมที่จะล็อคบ้าน ก่อนจะขับรถออกไป


 

" เอ๊ะ มีคนย้ายมาเมื่อไหร่กันนะ " ฟางที่เดินผ่านมา มองอดีตบ้านของเธอ ที่ดูสะอาดสะอ้าน และมีการตกแต่ง เพิ่มเติมนิดหน่อย จะบอกว่า ยายเจ๊จอมเคี้ยวคนนั้น ตกแต่งบ้านเธอเพิ่ม หรือทำความสะอาด ก็คงจะเชื่อไม่ได้ กว่าสิบปีแล้วที่เธอออกจากบ้านนี้ไป แล้วไม่เคยมีใครดูแลมันอีกเลย

 

 

" เห้อ ทำไมฉันถึงหาเงินค่าเช่าบ้านไม่ได้นะ " เธอยืนเกาะรั้วหน้าบ้าน ก่อนจะบ่นกับตัวเองเบาๆ เพราะตั้งแต่ที่พ่อเธอเสียไป เธอก็เป็นเสาหลักของบ้าน เธอพยายามทำงานทุกอย่าง เพื่อที่จะได้กลับมาอยู่ที่บ้านนี้อีกครั้ง เธอคิดถึงพ่อเธอ แต่ดูเหมือนยิ่งเธอพยายาม มันยิ่งไกลเธอออกไปทุกที

 

 

เหลือไปเห็น หน้าต่างบานหนึ่งเปิด บังเอิญมองไปเจอรูปขนาดกลางๆในกรอบวางอยู่ใกล้ๆหน้าต่าง มันเป็นรูปที่เธอจำได้ดี รูปของเธอ พ่อ แม่ แล้วก็น้องสาวตัวแสบของเธอตอนเด็ก มองไปก็ยิ้มไป ไม่รู้อะไรในตอนนั้น สั่งให้เธอปีนเข้าบ้านนั้นไปอย่างห้ามไม่ได้ เพราะตั้งแต่ย้ายออกมา ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่ได้กลับเข้ามาอีกเลย ถึงมาได้ก็เข้าไปในบ้านไม่ได้

 

 

เธอ หยิบรูปขึ้นมามองอย่างถือวิสาสะ รูปที่เธอคิดถึงเหลือเกิน มันเป็นความทรงจำที่แสนจะมีความสุขของเธอ ถ้าพ่อเธอไม่ทำงานหนัก จนป่วยหนัก เธอคงจะได้ยิ้มแบบในรูปอีกครั้ง

 

 

" แกร๊ก !!!! " ตายแน่ๆ เธอมัวแต่ยืนดูรูป จนได้ยินเสียงเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน คนเช่าบ้านหลังนี้ต้องกลับมาแล้วแน่ๆเลย ต้องหาที่ซ่อนก่อน ด้วยความที่บ้านนี้เป็นบ้านของเธอ ทำไมเธอจะไม่รู้ ว่ามันมีที่ซ่อนที่ไหนบ้าง วิ่งไปบริเวณหลังบ้าน ซ่อนพลางตัวในห้องลับที่เธอกับน้องสาวชอบเล่นกันตอนเด็กๆ มันเป็นห้องเก็บอุปกรณ์การบำรุงสวนต้นไม่ของคุณพ่อเธอนั่นเอง

 

 

" ถึงซักที เอาละ วันนี้เรามาฉลองบ้านใหม่กัน ถึงจะไม่มีใครว่าง แต่ก็อยากจะทำ " เสียงผู้ชายคนนึงพูด ในห้องครัว ที่มีบริเวณติดกับห้องที่เธอซ่อนตัวอยู่ ทำให้เธอรู้ว่าคนที่มาเช่านั้นเป็นผู้ชาย แล้วกำลังจะทำอาหาร

 

 

" พี่โทโมะนะไม่รู้จะบ้างานไปไหน แก้วก็ยังไม่กลับ ยายหวายก็ติดแฟน กินคนเดียวก็ได้ " เสียงผู้ชายคนนั้นบ่น

 

 

# Ohh Baby baby ถ้าเธอคิด ว่าเธอไม่รัก และไม่เหลือเหยื่อใย # เสียงโทรศัพท์เค้าดังขึ้น

 

 

" ครับ " เสียงเค้ากดรับโทรศัพท์ ทำให้เธอค่อยๆแง้มประตูดู เป็นจังหวะที่เค้าหันหลัง เธอจึงค่อยๆออกมาจากห้อง แล้วคลานไปยังประตูหลัง เพื่อวิ่งออกบ้านหลังนี้ไป

 

 

" พี่ก็อย่าลืมหาอะไรกินละ ทำงานมากไปนะ อ่อ อาทิตย์หน้าแก้วจะกลับมา ผมว่าแก้วอยากให้พี่ไปรับเธอ" เค้าพูดก่อนรีบกดวางเพื่อหันหลับมาดูอาหารที่ทำไว้ แต่กลับเห็นใครซักคนกำลังค่อยๆคลานผ่านครัวเค้าไป

 

 

" นี่เธอ เป็นใคร เข้ามาทำไม เป็นขโมยใช่ไม " เค้าที่ค่อยๆย่องตามเธอที่คลานไป แล้วก็กระชากตัวเธอขึ้นมาทันที

 

 

" เห้ยยย นาย...." เธออุทานอย่างตกใจ เมื่อเห็นหน้าเค้า

 

 

" ยาย วิจฉาชีพ เธอมาขโมยอะไรในบ้านฉัน " เค้าที่เห็นก็ตกใจไม่ต่างไปจากเธอพูดขึ้น

 

 

" ปะ ป่าว นาย มาอยู่ที่นี่ได้ไง " เธอถามเค้าติดๆขัดๆ

 

 

" ฉันต้องถามเธอ ไม่ใช่เธอมาถามฉัน " เค้ามองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง

 

 

" ก็บอกว่า ไม่ได้มาทำอะไรไงเล่า "

 

 

" แล้วมาอยู่ในบ้านฉันได้ไง จะบอกไม่บอก " เค้าบีบข้อมือเธอแน่น ก่อนจะจ้องอย่างจริงจัง

 

 

" บ้านนาย เออ ฉันจะไปทำงาน พอดีเดินไปเดินมา หลงทางเลยมาอยุ่นี่แหละ " เธอแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ

 

 

" หลงทาง มาโผล่ในบ้านฉันนินะ เหรอ สงสัยคราวนี้คงต้องแจ้งความแล้วละ " เค้าขู่เธออีกครั้ง

 

 

" ฮึ๋ยยย นายจะแจ้งทำไม ฉันบอกฉันหลงทางก็หลงทางซิ ถ้านายไม่เชื่อ ก็ค้นตัวฉันดู แล้วดูของนายซิ มีอะไรหายบ้าง" เธอบอกอย่างเหลืออดไม่ใช่อะไรหรอก ถ้าเธอต้องขึ้นโรงพัก จะเอาเงินที่ไหนไปประกันตัวเอง แถมถ้าเธอหยุดงานเธอต้องโดนไลล่ออก แม่กับน้องจะเอาเงินที่ไหนมาใช้ละ

 

 

" ค้นเหรอ เธอยังไม่ทันขโมยแล้วฉันลับมาก่อนมากกว่าละมั้ง "

 

 

" นี่ถ้านายจะคิดแบบนั้นก็ตามใจ แต่ฉันไม่ใช่ขโมย ฉันเป็นเจ้าของเก่าที่นี่ " เธอบอกเค้าไปอย่างเหลืออด

 

 

" หึหึ เธอนี่ ยังขี้โกหก ไม่เลิกเลยนะ เจ้าของบ้านที่นี่ ฉันเจอเข้าแล้ว เธออย่ามาอำฉันเลย "

 

 

" โธ่ เว้ย ยายเจ๊นั่นไม่ใช่เจ้าของบ้าน ฉันต่างหาก "

 

 

" ฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง เธอมันโตรชัดๆ "

 

 

" โอเคๆ นายจะให้ฉันพิสูจน์ยังไง ว่ามาเลย แต่รีบบอกนะ ฉันต้องรีบไปทำงาน "

 

 

" หึ แล้วเธอก็จะหนีไป ฉันไม่โง่ขนาดนั้นหรอก "

 

 

" แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง ห๊ะ "

 

 

" เซนต์สัญญา เป็นลูกจ้างฉัน ทำงานชดเชยค่าเสียหายที่ฉันจะเรียก "

 

 

" หือ ค่าเสียหาย อะไรของนายเนี่ย ฉันไม่ได้ขโมยอะไร แล้วไหน ของที่เสียหาย "

 

 

" ก็ ฉันเสียขวัญตั้งแต่เจอเธอตอนรถชนต์แล้วละ อ่า เซนต์ซะ ก่อนฉันจะเปลี่ยนใจจับเธอส่งตำรวจ"

เธอก้มมองกระดาษที่เค้าหยิบออกมาจากลิ้นชัก เป็นเอกสารการชดใช้หนี้ 

 

 

" ห๊ะ 30000 จะบ้าเหรอ ฉันจะเอาที่ไหนมาให้นาย "

 

 

" งั้นก็ไปโรงพัก "

 

 

" ไม่ได้นะ แล้วนายจะจ้างฉันเดือนละเท่าไหร่ "

 

 

" ก็ เดือนละ 5000ละกัน "

 

 

" จะบ้าเหรอ เมื่อไหร่จะหมด ฉันไม่ใช่พวกต่างด้าวนะ "

 

 

" งั้นก็มาทำงานแบบค้างคืน จะให้เดือนละ10000 "

 

 

" ไม่ได้ ฉันมีงานอื่นที่ต้องทำอีก สงสารฉันเถอะนะ ไหนจะน้องฉัน แม่ฉันอีกนะๆๆๆๆ " เธออ้อนเค้าดู

 

 

" งั้นเอาตารางงานที่เธอทำมาให้ฉัน แล้วฉันจะลองพิจารณาดูว่าจะให้เดือนละเท่าไหร่ " เธอจึงเดินไปหยิบกระดาษมาเขียนตารางงานของเธอให้เค้า

 

 

" อ๊ะ " เธอยื่นตารางงานให้เค้าก่อนจะนั่งลงข้างๆเค้า 

 

 

" นั่งเสมอเจ้านายเลยนะ " เค้าว่าเธอ เธอกลับทำหน้ามุ่ยคืนเค้าแต่ก็ไม่ได้ย้ายไปนั่งข้างล่างแต่อย่างใด

 

 

" จ. พ. ศ. 05.00น. ส่งหนังสือพิมพ์ อ. พฤ. ส. 05.00น. ส่งนมให้กับหมู่บ้านXXX

 

จ-ศ สอนพิเศษ เด็กที่เนิรสเซอร์รี่ 09.00น.-16.00น.

 

เสาร์-ทิตย์ Partimeที่โรงงาน รองเท้า 09.00น.-18.00น.

 

จ.-อา. เวลา19.00 - 00.00น. ล้างจานที่ร้านอาหารXXX หยุดวันพุธ "

 

 

" นี่ตารางทำงานเธอเหรอเนี่ย โอ้ยยยย มันจะว่างให้ฉันตอนไหน รวยละมั้ง เอาเวลาที่ไหนนอนเนี่ย ไ เค้าบ่นให้เธอฟัง

 

" ก็บอกแล้วไง สงสารฉันเหอะ ฉันไม่ได้ขโมยจริงๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ "

 

 

" หึๆ ลูกไม้เด็กๆ เะอทำจริงตามที่ให้มาหรือเปล่าก็ไม่รู้ "

 

 

" จะตามไปดูฉันทำงานปะละ " ฉันพูดกับเค้าอย่างหมดความอดทน

 

 

" แน่นอน ฉันจะตามไปดูเธอทำงาน "

 

 

" ฮึ๋ยยยย ย่ะ " เะอพูดก่อนจะสะบัดหน้าหนีอย่างโมโห

 

 

" แล้ว สรุปว่างให้ฉันวันไหน" เค้าถามอย่างกวนเธอ

 

 

" ตาไม่มีดุหรือไงละ ว่างอาทิตย์เช้า กับพุธกลางคืน " เธอตอบเสียงกระแทก ก่อนจะเดินหนีเค้าไป

 

 

 

 

 

 

หายไปนานเลย โทดทีนะ พอดีคอมเก๊าเสีย

 

ต้องนั่งแต่งใหม่หมดเลย รอหน่อยนะ....

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 


 


 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา