รักเธอนะยัยตัวแสบ(TomoKaew)

ฉันดันตัวออกจากโทโมะ
“ทำตามที่หวายบอกนะ”
“ไม่แก้วฉันทำไม่ได้”โทโมะบีบแขนฉันแน่น
“ได้ยินมั้ยโทโมะ ยัยแก้วมันบอกให้ตบมันไง”หวายหันมาพูดอย่างซะใจ
“นะโทโมะแก้วขอร้อง” ฉันขอร้องโทโมะพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมา
“เร็วๆสิ แค่ตบแค่นี้มันยากนักหรือไง”หวายหันมาเร่ง ทำให้โทโมะหันไปมองหวายด้วยความรัง
เกียจ
“เชื่อสิถ้าคนที่ฉันต้องตบเป็นเธอฉันจะไม่ลังเลเลย”
“กรี๊ด โทโมะทำไมพูดกับหวายอย่างนี้”ช่วงจังหวะที่หวายเผลอเคนตะที่รอจังหวะอยู่แล้วรีบพุ่งเข้าไปแย่งมีดจากหวาย แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อหวายหันมาเห็นแล้วตวัดมีดโดนแขนเคนตะเป็นทางยาว เคนตะจับแขนตัวเองไว้แน่น
“ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ”หวายร้องอย่างตกใจก่อนที่จะปล่อยมีดลงพื้นทันที ทำให้โทโมะรีบเข้าไปล๊อกตัวหวายเอาไหว ป๊อปปี้รีบเข้าไปดูฟางที่ร้องไห้อยุ่ เฟย์รีบเข้ามาหาฉัน
“แก้วไม่เป็นอะไรนะ” เฟย์ถามฉันด้วยความเป็นห่วง
“ฉันไม่เป็นไร” ฉันตอบแล้วรีบเข้าไปดูฟาง
“ฟาง แก้วขอโทษ”ฉันพูดขอโทษฟาง ฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฟางเจ็บตัว
“ไม่เป็นไรแก้ว”ฟางเข้ามากอดฉัน สักพักโทโมะก็กลับเข้ามาในห้อง
“แล้วหวายละ”เขื่อนถามโทโมะ
“ฉันพาไปให้อาจารย์แล้ว รู้สึกว่าอาจารย์จะไล่ออก”
“คนอย่างนั้นก็สมควรโดนแล้ว”เฟย์พูด
“นี่สนใจฉันบ้างสิ ฉันก็เจ็บนะ”เสียงของเคนตะเรียกความสนใจของพวกเราทุกคนก่อนที่จองเบจะไปพยุงเคนตะขึ้นมา
“แก้วไปโรงพยาบาลกัน”โทโมะเข้าพยุงฉันก่อนที่พวกเราทั้ง8คนจะเดินออกมาจากห้อง
 
หลังที่พวกเราออกจากโรงพยาบาลก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ตอนนี้โทโมะกำลังขับรถกลับบ้านอยู่
ฉันได้ยาแก้อักเสบมา แผลที่มือดีนะที่ไม่ต้องเย็บเนี่ย
“ยังเจ็บแผลอยู่มั้ย”โทโมะหันมาถามฉัน“ไม่เจ็บแล้ว”
“จริงอ่ะ”
“อืม ที่จริงก็เจ็บนิดหน่อยนะ”แล้วฉันก็ต้องยอมรับออกมาเมื่อโทโมะถามฉันเสียงเข้ม โทโมะเลี้ยวรถเข้ามาจอดในบ้านพอฉันจะลงจากรถ โทโมะกลับดึงมือฉันเอาไว้
“มีอะไร ฉันจะเข้าบ้าน” ฉันถามอย่างงงๆ
แล้วอยู่ๆโทโมะก็ดึงมือข้างที่เจ็บของฉันขึ้นไปก่อนจะก้มลงจูบที่บริเวณแผล แล้วโทโมะก็เงยหน้าขึ้นมาพูดว่า
“เนี่ยอ่ะยาชั้นดีเลยนะ รับรองหายแน่ๆ”โทโมะยิ้มอย่างภูมิใจ
“บ้าหรอ ถ้าทำอย่างนี้แล้วมันหายหมอเค้าจะมีไว้ทำไมฮะ”ฉันรีบลงจากรถทันที ฉันรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า ฉันได้ยินเสียงของต้นเหตุที่ทำให้ฉันอายหัวเราะอยู่ในรถ
“แม่ค่ะ โทโมะแกล้งหนูอ่ะ” เมื่อฉันเข้ามาในบ้านก็วิ่งเข้าไปหาแม่ทันที โทโมะเดินตามเข้ามาอย่างอารมณ์ดี
“แล้วลูกไปทำอะไรให้พี่เค้าก่อนล่ะ” หลังจากที่แม่พูดเสร็จ โทโมะก็หัวเราะดังลั่น
“แม่อ่ะ”ฉันมองแม่อย่างงอนๆก่อนที่จะเดินขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเอง เมื่อมาถึงห้องฉันก็ทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วก็กลิ้งไปกลิ้งมายิ่งคิดถึงหน้าของโทโมะที่หัวเราะฉันทำให้ฉันหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม
ก๊อกๆๆ
“ทำอะไรอยู่อ่ะแก้ว” ตัวการที่ทำให้ฉันหงุดหงิดเปิดประตูเข้ามาในห้องฉันก่อนที่จะเดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆฉัน ไม่รู้ไม่สน ฉันเอาหมอนปิดหน้าตัวเองแล้วทำเป็นไม่สนใจคนที่พึ่งเข้ามา
“แก้ว”โทโมะเรียกฉันเสียงหวาน เชอะที่อย่างนี้มาทำเป็นอ้อน ไม่สนหรอก> ^ <
“อย่างอนนะ โมะแค่แกล้งเล่นนิดเดียวเอง”
“ใครงอน ไม่มี๊ ไม่มี”ฉันลุกขึ้นมานั่งก่อนที่จะปฏิเสธเสียงสูง
“โอ้โห อย่างนี้เนี่ยนะไม่งอน”โทโมะพูดพร้อมกับยื่นมือมาบีบแก้มฉันอย่างหมั่นเขี้ยว
“นี่เจ็บนะ”ฉันโวยวาย แต่โทโมะก็ไม่สนใจกลับดึงฉันให้ไปนั่งตักของตัวเองหน้าตาเฉย
“ดีกันนะครับ”โทโมะกอดฉันพร้อมกับยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูฉัน“ชิส์” ฉันหันหน้าหนีโทโมะ บอกแล้วไงว่าไม่ได้งอนไม่ต้องมาง้อเลย
“ดีกันน้า น้า น้า”โทโมะเอาคางมาวางบนไหล่ฉันแล้วก็พูดอย่างอ้อนๆ
“ก็ได้” (แล้วเมื่อกี้ใครบอกว่าไม่ได้งอน)
“แฟนใครเนี่ยน่ารักที่สุด”
“ไปนอนได้แล้วไป”ฉันไล่โทโมะไปนอน เพราะฉันเองก็เริ่มง่วงแล้วเหมือนกันวันนี้เจอเรื่องวุ่นวายมาทั้งวัน
“ไปก็ได้แต่ขอ GoodNight Kiss ก่อน” โทโมะยื่นหน้ามาตรงหน้าฉัน
จุ๊บ
“ฝันดีนะค่ะ โทโมะของแก้ว”
จุ๊บ แล้วโทโมะก็หอมแก้มฉันคืนก่อนที่จะพูดว่า
“ฝันดีเหมือนกันครับแก้วของโทโมะ”
คืนนี้ฉันต้องนอนหลับฝันดีแน่เลย  >///<

เม้น+โหวตเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะ  (เสียใจเม้นน้อยมากT^T)
ไรเตอร์กำลังแต่เรื่องใหม่อยุ่คอยติดตามกันด้วยนะจ๊ะ