Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)
OUM_PF
15) ไปเที่ยว...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTime out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่15 ไปเที่ยว...
ฟางรอคำตอบจากปากของป๊อปปี้อย่างใจจดใจจ่อ ก็เขาเล่นลากเสียงยาวซะ เธอกลัวนี่นาว่าเขาจะไม่พาเธอไป
เที่ยว
“งั้นก็นอนพักก่อน...เดี๋ยวจะพาไป”ป๊อปปี้บอกก่อนจะยิ้มอย่างกรุ่มกริ่ม
“อย่ามาหลอกฟางนะ...ฟางไม่ใช่เด็กนะคะ ที่บอกอย่างนี้แสดงว่าจะไม่พาฟางไปเที่ยวใช่มั้ย”
“นี่ ฉันไม่ใช่คนไม่รักษาสัญญานะ เลิกงอแงแล้วนอนก็ได้แล้ว”ป๊อปปี้เอ็ดร่างเล็กเบาๆ
“ไม่เป็นไรค่ะถ้าพี่ป๊อปไม่อยากพาฟางไปก็ไม่เป็นไร”ฟางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าๆก่อนจะล้มตัวลงนอน
ป๊อปปี้มองร่างเล็กที่ล้มตัวลงนอน ก่อนจะส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ
‘เด็กอะไร ขี้งอนชะมัด’ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่พาเธอไปเที่ยวสักหน่อย เขาจะพาเธอไปเที่ยวที่....
เขาคิดก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆฟาง ก่อนเธอจะละเมออะไรออกมาอุบอิบ แล้วก็กอดหมับเข้าที่แขนแกร่งของเขา
ทำเขาดึงเธอเข้ามากอดทันที
‘ช่วยไม่ได้อยากยั่วฉันดีนัก งั้นขอกอดเป็นหมอนข้างสักวันละกัน’
ฟางตื่นขึ้นมาในช่วงบ่าย อาการของเธอเริ่มดีขึ้นแล้วคงเป็นเพราะยาที่ออกฤทธิ์ทำให้เธออาการดีขึ้นมาก
ก่อนจะมองไปที่คนตัวโตที่กำลังโอบกอดเธอไว้ เธอรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา
ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีทางเป็นของเธอเลยสักวัน ไม่ว่าจะวันนี้ หรือวันข้างหน้า...
เฉกเช่นเดียวกับหัวใจของเขาที่ไม่มีวันเป็นของเธอ...
ก่อนใบหน้าหล่อคมที่เธอลอบมองอยู่จะลืมตาโพลงขึ้นมา ทำให้เธอตกใจไม่น้อย เมื่อเขารู้ตัวว่าเธอกำลังแอบมอง
เขาอยู่ ทำให้ใบหน้านวลแดงก่ำขึ้นมาทันที
“ฉันหล่อมากรึเปล่า” คำถามของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมามากกว่าเดิมเสียอีก
ป๊อปปี้มองใบหน้านวลอย่างพอใจ เมื่อใบหน้าแสนหวานของคนตรงหน้าขึ้นสีจัด แถมเจ้าตัวยังก้มหน้างุดไม่ยอม
ตอบคำถามของเขา ทำให้เขาเชยคางมนขึ้นมาเพื่อสบตาตาเขา แต่คนตัวเล็กก็ยังหลบตาเขาอยู่ดี
“ก็เห็นเธอมองหน้าฉันอยู่ตั้งนาน”ฟางตาโตขึ้นมาทันที เมื่อเขารู้ว่าเธอแอบมองเขานอนหลับอยู่ตั้งนาน
“ตกใจอะไร...ฉันรู้ทันเธอหรอกหน่ายัยเด็กบ้า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มนวลเสียฟอดใหญ่
ทำให้ฟางหน้าขึ้นสีมากกว่าเดิมเพราะความเขิน
ก็...เขาเพิ่งหอมแก้มเธอเป็นครั้งแรกนี่นา
ก่อนที่ป๊อปปี้จะเอ่ยกับเธอ
“หิวข้าวหรือเปล่า...ทานข้าวแล้วจะได้ทานยา”ฟางที่ไดยินคำว่า ทานยา ก็หน้าเสียขึ้นมาทันที เธอต้องจำใจตอบ
เขาว่า
“ยังไม่หิวค่ะ”ทั้งที่แท้จริงแล้ว ตอนนี้เธอแทบจะกินช้างได้ทั้งตัวอยู่แล้ว
“ว้า...แย่จังเลยว่าจะพาออกไปทานข้างนอกซะหน่อย...เห็นไอ้เขื่อนบอกว่าร้านอาหารแถวนี้อร่อยมากกกก”
ทำเอาฟางกลืนน้ำลายดังเอื๊อกทันที เมื่อเขาพูดยั่วน้ำลายเธอถึงขนาดนี้
“ทานข้าวแต่ไม่ทานยาได้มั้ยคะ”ฟางถามออกมาอย่างมีความหวัง แต่ความหวังของเธอต้องมลายลงทันที
เมื่อชายหนุ่มสวนกลับมาโดยไม่ต้องคิด
“ไม่ได้” คำตอบของเขาทำให้เธอหน้ายู่ลงทันที
“แม่ก็ไม่ใช่...ทำไมต้องบังคับให้กินยาด้วย”ฟางบ่นอุบอิบอยู่คนเดียว เมื่อคิดว่าป๊อปปี้คงไม่ได้ยิน
“ก็ไม่ใช่น่ะสิ...แต่เป็นสามี”ทำเอาฟางตาโตเมื่อรู้ว่าป๊อปปี้ได้ยินที่เธอบ่นอยู่กับตัวเอง ก่อนป๊อปปี้จะขยี้ศีรษะเล็ก
เบาๆ ฟางจะผุดลุกขึ้นมานั่ง
“พี่ป๊อป...หัวฟางฟูหมดแล้ว” ก่อนป๊อปปี้จะลุกขึ้นนั่งบ้าง
“ปกติมันก็ฟูอยู่แล้วนี่...ตั้งแต่เล็กจนโต”ป๊อปปี้คิดถึงเด็กผู้หญิงขี้แย รูปร่างตุ้ยนุ้ย ขี้ใจน้อย แต่ก็ร่าเริง สดใสอยู่
ตลอดเวลา เขาเคยไปนั่งดื่มน้ำชากับเธอในบ้านตุ๊กตาหลังน้อย ที่ทาสีชมพูหวานแหววของเธอ ตอนอายุ14 เขา
คิดว่าตอนนั้นเธออายุน่าจะประมาณ 9 ขวบได้ ก็เธอกับเขาห่างกันห้าปีถ้าจำไม่ผิด
“พี่ป๊อปจำได้ด้วยหรอคะ...”เหตุการณ์ครั้งเมื่อเขามาเที่ยวที่บ้านของเธอ เพื่อเล่นกันกับพี่ชายของเธอตามประสา
เด็กผู้ชาย ทำให้เธองอแง เพราะมีใครเล่นกับเธอ แต่ก็มีพี่ผู้ชายหน้าตาน่ารักคนนึง ตอนนั้นเธอว่าเขาหน้าเหมือน
หมีพูห์นะ ถึงจะน้อยกว่าตอนนี้แต่ก็ยังเหมือนอยู่ดี เขามาพูดคุยกับเธอ ก่อนจะนั่งดื่มน้ำชาเป็นเพื่อนเธอกับ
อลิซตุ๊กตากระต่ายน้อยแสนน่ารักของเธอ ฟางคิดก่อนจะอมยิ้มเมื่อคิดถึงภาพที่เด็กชายที่กำลังย่างเข้าสู่วัยรุ่นมา
นั่งดื่มน้ำชาเป็นเพื่อนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกับตุ๊กตากระต่าย ในบ้านตุ๊กตาสีชมพูหวานแหวว
และเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เธอตกหลุมรักเขา...จนเวลาล่วงเลยมา...ความรู้สึกนั้นก็ก่อตัวเป็นความรัก...
จนทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพนี้...รักเขาข้างเดียว
“คิดอะไรอีกล่ะเนี่ย...มาเดี๋ยวเช็ดตัวให้ แล้วเธอก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า...แล้วเดี๋ยวฉันจะพาไปเที่ยว” เมื่อได้ยินว่าเขา
จะพาเธอไปเที่ยว ก็กอดหมับเข้าที่แขนแกร่ง และเขย่าอย่างกระตือรือร้น
“จริงๆนะคะ”
“อื้ม...ถามมากเช็ดตัวดีกว่าเหม็นกลิ่นตัวเธอจะแย่”ป๊อปปี้พูดก่อนเดินหายไปในห้องน้ำ ฟางที่มองตามเขาไป
อย่างไม่พอใจ เธอก็ได้แต่ค้อนลมค้อนอากาศแทน
ก่อนป๊อปปี้จะลงมือเช็ดตัวให้เธอ แล้วเขาก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ส่วนเธอก็เดินกระเพก ๆมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อน
จะเดินลงไปข้างล่างพร้อมกัน
“นี่ฟางเธอเดินดีๆหน่อยสิ...เดี๋ยวก็ตกบันไดหรอก”
“ก็ฟางเจ็บเท้านี่คะ”ฟางพูดก่อนจะส่งค้อนวงใหญ่ให้ชายหนุ่ม ก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อชายหนุ่มโอบเข้า
ให้ที่เอวบาง รั้งเข้ามาใกล้ก่อนจะช่วยประคองเธอ อย่างใกล้ชิด ทำเอาสาวเจ้าหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย
“ผมจะพาน้องไปทานข้าวนอกบ้าน ไปก่อนนะครับ”ป๊อปปี้เอ่ยบอกทุกคนที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันที่ห้องรับแขก
ก่อนจะประคองฟางไปที่รถทันทีราวกับจะกลัวใครห้ามไม่ให้ไป
ทำเอาทุกคนอึ้ง อึ้ง และอึ้ง ก่อนจะหันมาสบตากันและพร้อมใจกันปล่อยเสียงหัวเราะออกมา
ปีศาจน้ำแข็งมีความรัก!!!!!
.................................................................................................
ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะจ้ะ วันนี้ว่างมากกก อาจจะมาอัพให้อีกทีตอนสี่โมงเย็น แต่อันนี้ก็ต้องดู
อีกทีว่าคอมเม้นเป็นที่น่าพอใจรึเปล่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
