Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)
8.5
OUM_PF
แชร์นิยายฟิคชั่น
20) อย่าให้สายเกินไป...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTime out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่20 อย่าให้สายเกินไป...
งานปาร์ตี้ถูกจัดขึ้นที่ศาลาหลังใหญ่ริมชายทะเล ทุกคนช่วยกันขนของกินเข้ามาภายในศาลา ที่ตอนนี้สองหนุ่ม
ป๊อปปี้และเขื่อนกำลังจุดเตาย่างอยู่ วันนี้ป๊อปปี้สวมเสื้อพิมพ์ลายดอกชบาสีฟ้าสวมทับเสื้อกล้ามสีขาวและกางเกง
ขาสั้นสบายๆ ส่วนเขื่อนนั้นขอคงคอนเซ็ปเดิม ขอแสบๆ เขาสวมเสื้อพิมพ์ลายต้นมะพร้าวสีเขียวแสบตา ส่วนสอง
สาวที่กำลังขนน้ำและอาหารมาอย่างพะรุงพะรังนั้น วันนี้ฟางใส่เดรสสีชมพูอ่อนเนื้อบางช่วยขับผิวขาวอมชมพูของ
เธอให้โดดเด่นยิ่งขึ้น ใบหน้าหวานวันนี้ถูกแต่งแต้มอย่างอ่อนๆแต่เธอก็ดูน่ารัก น่ารักอย่างที่ใครเห็นใครก็ต้องชม
ผมยาวสลวยถูกปล่อยไว้ ให้ปลิวพลิ้วไปกับสายลมที่พัดผ่าน...
ส่วนเฟย์วันนี้แอบเซ็กซี่น้อยๆกับชุดเดรสสีฟ้าคราม ที่ยาวกรอมเท้า แต่กลับแหวกขึ้นมาจนเห็นขาเรียวสวยของเธอ
ใบหน้าถูกแต่งอย่างอ่อนๆ แต่ทว่ากลับดูเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก ผมถูกเกล้าขึ้นไปเป็นมวยเหน็บด้วยดอกกล้วยไม้สี
ขาว ดูเก๋ไม่เบา..
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันก็ลงมือรับประทานอาหารทันที ก่อนสาวหน้าหวานจะ
อาสาไปเฝ้าเตาปิ้งย่าง
“ตาป๊อป ไปดูน้องหน่อยสิลูก ยืนอยู่คนเดียวคงเหงาจะแย่”ก่อนคุณหญิงดารารัตน์จะมองมายังสาวแก้มบุ๋มที่ตั้ง
หน้าตั้งตากินอย่างไม่สนใจอะไรเลย
“ครับแม่”ก่อนเข้าจะลุกไปดูคนตัวเล็กตามคำบอกของมารดา
ฟางที่มองป๊อปปี้ที่เดินมาหาเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม และเหมือนเขาจะรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่จึงตอบออก
มา
“คุณแม่บอกว่าให้ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนเธอน่ะ...แล้วนี่อิ่มแล้วหรอถึงได้เดินออกมาแบบนี้”
“ค่ะ ฟางอิ่มแล้ว แล้วพี่ป๊อปอิ่มแล้วหรอคะ”
“ยัง อาหารไม่อร่อยรึไงถึงได้กินน้อย”
“เปล่าค่ะ...ฟางแค่ทานไม่ค่อยลง พี่ป๊อปจะทานอีกมั้ยคะเดี๋ยวฟางจะย่างให้ ใกล้จะสุกแล้วนะคะเนี่ย”
“อื้ม...อยากกินปู แกะให้ด้วย”ป๊อปปี้บอกก่อนจะนั่งนั่งบนโต๊ะตัวเล็กอีกตัวที่ตั้งอยู่บริเวณใกล้กัน
“ค่ะ รอแปปนึงนะคะ”ฟางพูดก่อนจะคีบปูที่สุกพอดีขึ้นมา และนั่งลงตรงกันข้ามกับชายหนุ่ม แล้วก็ลงมือแกะปู แต่
ยังไม่ทันแกะชายหนุ่มก็จับมือเธอไว้ก่อน
“มันร้อนเดี๋ยวค่อยแกะก็ได้”เขาพูดก่อนจะนั่งจ้องตาเธอ ทำเอาเจ้าตัวเขินจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ปล่อยให้เขานั่ง
จ้องหน้าเธอต่อไป
ฝั่งคนเป็นพ่อแม่เห็นอย่างนั้นก็อดจะยิ้มออกมาไม่ได้
“ดูตาป๊อปสิ จะกินหนูฟางแทนปูอยู่แล้วนะนั่น นั่งจ้องซะขนาดนั้น”คุณชายภาคิณพูดขึ้น ซึ่งก็เรียกเสียงหัวเราะจาก
ทุกคนได้เป็นอย่างดี ฝ่ายฟางกับป๊อปปี้ก็งงเป็นไก่ตาแตกเมื่อโต๊ะที่อยู่ห่างออกไปหัวเราะดังลั่น
“หัวเราะอะไรกันนะ”ฟางเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
“ไม่รู้ อยากกินปูแล้ว แกะให้หน่อย”ป๊อปปี้เอ่ยก่อนจะรู้สึกใบหน้าที่ร้อนผ่าวของเขา เขาก็พอจะรู้ว่าโต๊ะนั้นคงจะ
แซวเขากับสาวหน้าหวานอยู่เป็นแน่ ก่อนจะงับก้ามปูที่ฟางส่งมาให้เขา เธอตาโตทันทีก็เธอไม่คิดว่าเขาจะให้เธอ
ป้อนด้วย ก่อนจะมองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ ‘เธอนี่มันทำอะไรก็น่ารักไปหมดสิน่า’
ก่อนเขาจะทานอาหารจนอิ่มโดยมีคนตัวเล็กนั่งป้อนให้อยู่ ส่วนเขาก็นั่งงับอย่างเดียว
“ฟาง ฉันขอไปเดินย่อยอาหารหน่อยนะ จะไปด้วยกันรึเปล่า”
“ไม่ล่ะค่ะ พี่ป๊อปไปเถอะ”เมื่อเธอบอกอย่างนั้นเขาก็เดินออกมาทันที แต่ระหว่างที่เดินอยู่นั้นสายตาก็ไปสะดุดเข้า
กับร่างของน้องสาวจอมยุ่งของเขา ก่อนเขาจะเดินไปหาเธอ
“ว่าไงยัยเฟย์ ไอ้เขื่อนไม่มาด้วยหรอ”ป๊อปปี้เอ่ยถามเมื่อเห็นน้องสาวเดินอยู่คนเดียว
“อ้าวพี่ป๊อป ไอ้พี่เขื่อนกำลังดวลไวน์กับคุณพ่อทั้งสองอยู่น่ะค่ะ เฟย์เลยออกมาเดินย่อยอาหาร แล้วจะกลับไปกิน
ใหม่ อิอิ อาหารมื้อนี้อร่อยมั้ยคะ”
“อร่อย ก็เป็นปกติ”
“ปกติแน่หรือคะ นึกว่าอร่อยขึ้นเพราะมีคนป้อนซะอีก”เฟย์ถาม ก่อนจะส่งยิ้มล้อๆมาให้พี่ชายของเธอ
“อื้ม ปกติเหมือนเดิม”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะรู้สึกว่าใบหน้าของเขาร้อนผ่าวขึ้นมาอีกแล้ว แต่เพราะความมืด จึงทำให้
เฟย์ไม่เห็นใบหน้าที่แดงก่ำของเขา ไม่เช่นนั้นคงจะโดนยัยตัวยุ่งล้อเข้าให้เป็นแน่...
“พี่ป๊อปคะ ถ้าเฟย์ถามอะไรที่เป็นการละลาบละล้วง เฟย์ขอโทษนะคะ”เฟย์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้
คนเป็นพี่รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต
“เฟย์อยากรู้ว่าพี่ป๊อปคิดยังไงกับน้องฟาง”เมื่อเจอคำถามแรก ก็ทำเอาเขาผงะทันที
“เออ...พี่ก็ไม่รู้”ก่อนเฟย์จะหันหน้าไปมองท้องทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาล
“พี่เคยรู้สึกไม่พอใจเมื่อมีผู้ชายคนอื่นมายุ่งกับน้องฟางมั้ยคะ”เขารู้สึกโกรธมากด้วย แทบอยากจะเหยียบไอ้ผู้ชาย
คนนั้นให้หายไปกับแผ่นดินเลยด้วยซ้ำ
“เคย”
“พี่เคยรู้สึกดีใจที่น้องฟางจดจำรายละเอียดต่างๆในตัวพี่ได้ มั้ยคะ”เขาดีใจ ดีใจมากด้วยที่เธอคอยเอาใจ คอยตาม
ใจ คอยทำนู้นทำนี่ให้เขา
“เคย”
“พี่เคยรู้สึกเป็นห่วงผู้หญิงคนไหนนอกจากแม่มั้ยคะ”เฟย์รอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
“เคย”
“ใครกันคะ”
“ก็เราไง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลูบผมนุ่มของน้องสาวเบาๆ
“พี่ป๊อป เฟย์จริงจังนะ”
“เอ้า พี่ก็ตอบไปแล้วนี่ เราจะเอาอะไรอีก”ก่อนจะผลักศีรษะสวยของน้องสาวเบาๆ
“งั้นนอกจากเฟย์...พี่เป็นห่วงใครอีก”เฟย์ถามอย่างยอมแพ้ให้กับความปากแข็งของพี่ชายเขาน่ะเป็นห่วงเธอ
ต่อให้เธอหกล้มแผลใหญ่ขนาดไหนเขาก็ไม่มีทางทำแผลให้แน่ ถ้ายังมีคนรับใช้อยู่ในบ้าน
ต่อให้เธอขาหักหรือหกล้ม เขาก็คงจะไม่รีบเข้ามาประคองอย่างแน่นอนหากยังมีคุณพ่อและคู่หมั้นหนุ่มอยู่ตรงนั้น
ต่อให้เธอเป็นไข้กลางดึก เขาก็คงไม่ลงทุนแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาเช็ดตัวและหายาให้กินหากยังมีแม่ดูแลอยู่
เขาคงไม่ทำให้เธออย่างที่เขาทำแบบนี้กับให้กับ...ฟาง
“ก็...”ป๊อปปี้เองก็ไม่รู้จะตอบน้องสาวว่ายังไง ถ้าตอบออกไปเขาคงเสียฟอร์มแย่
“น้องฟางใช่มั้ยคะ...”เฟย์ถามก่อนจะหันหน้ามามองหน้าพี่ชาย
“บ้าน่ายัยเฟย์ เพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว...กลับไปกินต่อไป”ป๊อปปี้พยายามพูดเปลี่ยนเรื่อง
“ถ้าคำตอบของพี่คือ ใช่ทั้งหมด เฟย์ก็ขอบอกพี่ป๊อปว่าตอนนี้พี่กำลัง รัก น้องฟางนะคะ”
รักงั้นหรือ ไม่จริงเขาไม่เคยรักเธอ เขารักพิมคนเดียว ถึงแม้เวลาจะผ่านมา5ปีแล้ว แต่เขาก็...
เขาไม่รู้ว่าจะใช้คำว่ามั่นใจได้อีกหรือไม่ ก็เพราะเขาเองก็ไม่มั่นใจในตัวเองเหมือนกัน...
นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย ทำไมชีวิตของเขาถึงเป็นอย่างนี้ โธ่เว้ย!!! ก่อนชายหนุ่มจะหลุดอย่างจากภวังค์เมื่อน้องสาว
เรียกชื่อของเขา
“พี่ป๊อป...รู้ใจตัวเองหรือเปล่า”
“ไม่หรอกเฟย์...พี่ไม่ได้รักเธอหรอก...พี่ยังรักพิมอยู่”คำตอบของเขา ไม่ดูน่าเชื่อถือสักนิด ก็ด้วยน้ำเสียงที่แสดง
ถึงความไม่มั่นใจ เธอเป็นน้องของเขานะคลานตามกันมาตั้งแต่เล็กๆทำไมเธอจะไม่รู้
“เฟย์ว่าแล้ว...ว่าพี่ต้องตอบแบบนี้”เฟย์พูดก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเกลียวคลื่นที่กำลังซัดสาดเข้ามาที่ชายฝั่ง
ทะเล ก่อนจะทิ้งประโยคสุดท้ายไว้ให้พี่ชายได้ฉุกคิด
“รักคนที่เขารักเราดีกว่านะ...อย่าปล่อยเวลาให้ผ่านเลยไป...แล้วมารู้ใจตัวเองในวันที่สาย...”ก่อนเธอจะเดินจาก
ไปเหลือไว้เพียงชายหนุ่มที่กำลังถามใจตัวเองว่า
เขารักใคร...
...........................................................................................................
ฮุฮุ มีคนบอกว่ากลัวนางเอกของเราตาย อันนี้ก็...รอดูกันต่อไปยังไงฝากติดตามนิยายเรื่องนี้
ด้วยนะจ้ะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้น และก็โหวตนะจ้ะ^^
งานปาร์ตี้ถูกจัดขึ้นที่ศาลาหลังใหญ่ริมชายทะเล ทุกคนช่วยกันขนของกินเข้ามาภายในศาลา ที่ตอนนี้สองหนุ่ม
ป๊อปปี้และเขื่อนกำลังจุดเตาย่างอยู่ วันนี้ป๊อปปี้สวมเสื้อพิมพ์ลายดอกชบาสีฟ้าสวมทับเสื้อกล้ามสีขาวและกางเกง
ขาสั้นสบายๆ ส่วนเขื่อนนั้นขอคงคอนเซ็ปเดิม ขอแสบๆ เขาสวมเสื้อพิมพ์ลายต้นมะพร้าวสีเขียวแสบตา ส่วนสอง
สาวที่กำลังขนน้ำและอาหารมาอย่างพะรุงพะรังนั้น วันนี้ฟางใส่เดรสสีชมพูอ่อนเนื้อบางช่วยขับผิวขาวอมชมพูของ
เธอให้โดดเด่นยิ่งขึ้น ใบหน้าหวานวันนี้ถูกแต่งแต้มอย่างอ่อนๆแต่เธอก็ดูน่ารัก น่ารักอย่างที่ใครเห็นใครก็ต้องชม
ผมยาวสลวยถูกปล่อยไว้ ให้ปลิวพลิ้วไปกับสายลมที่พัดผ่าน...
ส่วนเฟย์วันนี้แอบเซ็กซี่น้อยๆกับชุดเดรสสีฟ้าคราม ที่ยาวกรอมเท้า แต่กลับแหวกขึ้นมาจนเห็นขาเรียวสวยของเธอ
ใบหน้าถูกแต่งอย่างอ่อนๆ แต่ทว่ากลับดูเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก ผมถูกเกล้าขึ้นไปเป็นมวยเหน็บด้วยดอกกล้วยไม้สี
ขาว ดูเก๋ไม่เบา..
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันก็ลงมือรับประทานอาหารทันที ก่อนสาวหน้าหวานจะ
อาสาไปเฝ้าเตาปิ้งย่าง
“ตาป๊อป ไปดูน้องหน่อยสิลูก ยืนอยู่คนเดียวคงเหงาจะแย่”ก่อนคุณหญิงดารารัตน์จะมองมายังสาวแก้มบุ๋มที่ตั้ง
หน้าตั้งตากินอย่างไม่สนใจอะไรเลย
“ครับแม่”ก่อนเข้าจะลุกไปดูคนตัวเล็กตามคำบอกของมารดา
ฟางที่มองป๊อปปี้ที่เดินมาหาเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม และเหมือนเขาจะรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่จึงตอบออก
มา
“คุณแม่บอกว่าให้ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนเธอน่ะ...แล้วนี่อิ่มแล้วหรอถึงได้เดินออกมาแบบนี้”
“ค่ะ ฟางอิ่มแล้ว แล้วพี่ป๊อปอิ่มแล้วหรอคะ”
“ยัง อาหารไม่อร่อยรึไงถึงได้กินน้อย”
“เปล่าค่ะ...ฟางแค่ทานไม่ค่อยลง พี่ป๊อปจะทานอีกมั้ยคะเดี๋ยวฟางจะย่างให้ ใกล้จะสุกแล้วนะคะเนี่ย”
“อื้ม...อยากกินปู แกะให้ด้วย”ป๊อปปี้บอกก่อนจะนั่งนั่งบนโต๊ะตัวเล็กอีกตัวที่ตั้งอยู่บริเวณใกล้กัน
“ค่ะ รอแปปนึงนะคะ”ฟางพูดก่อนจะคีบปูที่สุกพอดีขึ้นมา และนั่งลงตรงกันข้ามกับชายหนุ่ม แล้วก็ลงมือแกะปู แต่
ยังไม่ทันแกะชายหนุ่มก็จับมือเธอไว้ก่อน
“มันร้อนเดี๋ยวค่อยแกะก็ได้”เขาพูดก่อนจะนั่งจ้องตาเธอ ทำเอาเจ้าตัวเขินจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ปล่อยให้เขานั่ง
จ้องหน้าเธอต่อไป
ฝั่งคนเป็นพ่อแม่เห็นอย่างนั้นก็อดจะยิ้มออกมาไม่ได้
“ดูตาป๊อปสิ จะกินหนูฟางแทนปูอยู่แล้วนะนั่น นั่งจ้องซะขนาดนั้น”คุณชายภาคิณพูดขึ้น ซึ่งก็เรียกเสียงหัวเราะจาก
ทุกคนได้เป็นอย่างดี ฝ่ายฟางกับป๊อปปี้ก็งงเป็นไก่ตาแตกเมื่อโต๊ะที่อยู่ห่างออกไปหัวเราะดังลั่น
“หัวเราะอะไรกันนะ”ฟางเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
“ไม่รู้ อยากกินปูแล้ว แกะให้หน่อย”ป๊อปปี้เอ่ยก่อนจะรู้สึกใบหน้าที่ร้อนผ่าวของเขา เขาก็พอจะรู้ว่าโต๊ะนั้นคงจะ
แซวเขากับสาวหน้าหวานอยู่เป็นแน่ ก่อนจะงับก้ามปูที่ฟางส่งมาให้เขา เธอตาโตทันทีก็เธอไม่คิดว่าเขาจะให้เธอ
ป้อนด้วย ก่อนจะมองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ ‘เธอนี่มันทำอะไรก็น่ารักไปหมดสิน่า’
ก่อนเขาจะทานอาหารจนอิ่มโดยมีคนตัวเล็กนั่งป้อนให้อยู่ ส่วนเขาก็นั่งงับอย่างเดียว
“ฟาง ฉันขอไปเดินย่อยอาหารหน่อยนะ จะไปด้วยกันรึเปล่า”
“ไม่ล่ะค่ะ พี่ป๊อปไปเถอะ”เมื่อเธอบอกอย่างนั้นเขาก็เดินออกมาทันที แต่ระหว่างที่เดินอยู่นั้นสายตาก็ไปสะดุดเข้า
กับร่างของน้องสาวจอมยุ่งของเขา ก่อนเขาจะเดินไปหาเธอ
“ว่าไงยัยเฟย์ ไอ้เขื่อนไม่มาด้วยหรอ”ป๊อปปี้เอ่ยถามเมื่อเห็นน้องสาวเดินอยู่คนเดียว
“อ้าวพี่ป๊อป ไอ้พี่เขื่อนกำลังดวลไวน์กับคุณพ่อทั้งสองอยู่น่ะค่ะ เฟย์เลยออกมาเดินย่อยอาหาร แล้วจะกลับไปกิน
ใหม่ อิอิ อาหารมื้อนี้อร่อยมั้ยคะ”
“อร่อย ก็เป็นปกติ”
“ปกติแน่หรือคะ นึกว่าอร่อยขึ้นเพราะมีคนป้อนซะอีก”เฟย์ถาม ก่อนจะส่งยิ้มล้อๆมาให้พี่ชายของเธอ
“อื้ม ปกติเหมือนเดิม”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะรู้สึกว่าใบหน้าของเขาร้อนผ่าวขึ้นมาอีกแล้ว แต่เพราะความมืด จึงทำให้
เฟย์ไม่เห็นใบหน้าที่แดงก่ำของเขา ไม่เช่นนั้นคงจะโดนยัยตัวยุ่งล้อเข้าให้เป็นแน่...
“พี่ป๊อปคะ ถ้าเฟย์ถามอะไรที่เป็นการละลาบละล้วง เฟย์ขอโทษนะคะ”เฟย์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้
คนเป็นพี่รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต
“เฟย์อยากรู้ว่าพี่ป๊อปคิดยังไงกับน้องฟาง”เมื่อเจอคำถามแรก ก็ทำเอาเขาผงะทันที
“เออ...พี่ก็ไม่รู้”ก่อนเฟย์จะหันหน้าไปมองท้องทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาล
“พี่เคยรู้สึกไม่พอใจเมื่อมีผู้ชายคนอื่นมายุ่งกับน้องฟางมั้ยคะ”เขารู้สึกโกรธมากด้วย แทบอยากจะเหยียบไอ้ผู้ชาย
คนนั้นให้หายไปกับแผ่นดินเลยด้วยซ้ำ
“เคย”
“พี่เคยรู้สึกดีใจที่น้องฟางจดจำรายละเอียดต่างๆในตัวพี่ได้ มั้ยคะ”เขาดีใจ ดีใจมากด้วยที่เธอคอยเอาใจ คอยตาม
ใจ คอยทำนู้นทำนี่ให้เขา
“เคย”
“พี่เคยรู้สึกเป็นห่วงผู้หญิงคนไหนนอกจากแม่มั้ยคะ”เฟย์รอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
“เคย”
“ใครกันคะ”
“ก็เราไง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลูบผมนุ่มของน้องสาวเบาๆ
“พี่ป๊อป เฟย์จริงจังนะ”
“เอ้า พี่ก็ตอบไปแล้วนี่ เราจะเอาอะไรอีก”ก่อนจะผลักศีรษะสวยของน้องสาวเบาๆ
“งั้นนอกจากเฟย์...พี่เป็นห่วงใครอีก”เฟย์ถามอย่างยอมแพ้ให้กับความปากแข็งของพี่ชายเขาน่ะเป็นห่วงเธอ
ต่อให้เธอหกล้มแผลใหญ่ขนาดไหนเขาก็ไม่มีทางทำแผลให้แน่ ถ้ายังมีคนรับใช้อยู่ในบ้าน
ต่อให้เธอขาหักหรือหกล้ม เขาก็คงจะไม่รีบเข้ามาประคองอย่างแน่นอนหากยังมีคุณพ่อและคู่หมั้นหนุ่มอยู่ตรงนั้น
ต่อให้เธอเป็นไข้กลางดึก เขาก็คงไม่ลงทุนแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาเช็ดตัวและหายาให้กินหากยังมีแม่ดูแลอยู่
เขาคงไม่ทำให้เธออย่างที่เขาทำแบบนี้กับให้กับ...ฟาง
“ก็...”ป๊อปปี้เองก็ไม่รู้จะตอบน้องสาวว่ายังไง ถ้าตอบออกไปเขาคงเสียฟอร์มแย่
“น้องฟางใช่มั้ยคะ...”เฟย์ถามก่อนจะหันหน้ามามองหน้าพี่ชาย
“บ้าน่ายัยเฟย์ เพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว...กลับไปกินต่อไป”ป๊อปปี้พยายามพูดเปลี่ยนเรื่อง
“ถ้าคำตอบของพี่คือ ใช่ทั้งหมด เฟย์ก็ขอบอกพี่ป๊อปว่าตอนนี้พี่กำลัง รัก น้องฟางนะคะ”
รักงั้นหรือ ไม่จริงเขาไม่เคยรักเธอ เขารักพิมคนเดียว ถึงแม้เวลาจะผ่านมา5ปีแล้ว แต่เขาก็...
เขาไม่รู้ว่าจะใช้คำว่ามั่นใจได้อีกหรือไม่ ก็เพราะเขาเองก็ไม่มั่นใจในตัวเองเหมือนกัน...
นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย ทำไมชีวิตของเขาถึงเป็นอย่างนี้ โธ่เว้ย!!! ก่อนชายหนุ่มจะหลุดอย่างจากภวังค์เมื่อน้องสาว
เรียกชื่อของเขา
“พี่ป๊อป...รู้ใจตัวเองหรือเปล่า”
“ไม่หรอกเฟย์...พี่ไม่ได้รักเธอหรอก...พี่ยังรักพิมอยู่”คำตอบของเขา ไม่ดูน่าเชื่อถือสักนิด ก็ด้วยน้ำเสียงที่แสดง
ถึงความไม่มั่นใจ เธอเป็นน้องของเขานะคลานตามกันมาตั้งแต่เล็กๆทำไมเธอจะไม่รู้
“เฟย์ว่าแล้ว...ว่าพี่ต้องตอบแบบนี้”เฟย์พูดก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเกลียวคลื่นที่กำลังซัดสาดเข้ามาที่ชายฝั่ง
ทะเล ก่อนจะทิ้งประโยคสุดท้ายไว้ให้พี่ชายได้ฉุกคิด
“รักคนที่เขารักเราดีกว่านะ...อย่าปล่อยเวลาให้ผ่านเลยไป...แล้วมารู้ใจตัวเองในวันที่สาย...”ก่อนเธอจะเดินจาก
ไปเหลือไว้เพียงชายหนุ่มที่กำลังถามใจตัวเองว่า
เขารักใคร...
...........................................................................................................
ฮุฮุ มีคนบอกว่ากลัวนางเอกของเราตาย อันนี้ก็...รอดูกันต่อไปยังไงฝากติดตามนิยายเรื่องนี้
ด้วยนะจ้ะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้น และก็โหวตนะจ้ะ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
