Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่38 แผนคืนดี... 
 
 
“ฟาง ฟางไม่ต้องร้องนะ”เจ้าตัวแสบที่เพิ่งปีนขึ้นมานั่งโซฟากับเธอ ก่อนจะยื่นมือเล็กมาเช็ดน้ำตาให้เธอ
 
 
“ครับ...”หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา
 
 
“ถ้าฟางไม่ชอบป๊อป เดี๋ยวฟร้องซ์จะคอยกันเค้าไม่ใช้เข้าใกล้ฟางเอง”เจ้าตัวแสบพูดอย่างเอาจริง
 
 
“ขอบคุณครับ”ฟางตอบก่อนจะลูบศีรษะทุย อย่างเอ็นดู
 
 
“ฟาง แต่ตอนนี้ฟร้องซ์หิวข้าวแล้ว...”เจ้าตัวแสบพูดอย่างออดอ้อน
 
 
“ครับ งั้นรอฟางแปปนึงนะ”เธอพูดก่อนจะเดินเข้าไปทำอาหารในครัว เด็กชายตัวน้อยก็นั่งดูทีวีไปเรื่อยๆ
 
 
ก่อนจะเห็นว่าที่แม่ยายของเขามายืนรออยู่ที่หน้าประตู
 
 
“แม่แก้วมีอะไรรึเปล่าครับ”
 
 
“แม่มาหาฟางนะจ้ะ”
 
 
“ฟางอยู่ในครัวครับ...”เจ้าตัวแสบตอบก่อนจะชี้ไปในครัว ก่อนแก้วจะเดินเข้าไปหาฟางที่กำลังขะมัก
 
เขม้นกับการทำอาหารอยู่
 
 
“อ้าว แก้วว่าไง”
 
 
“ฟาง เดี๋ยวฉันกับลูกจะมาอยู่ด้วยนะ โมะกับคุณภาณุจะไปดูงาน”แก้วพูดก่อนจะยิ้มกว้าง                   
 
เป็นเชิงขออยู่ด้วยคนนะ
 
 
“ได้สิจ้ะ”
 
 
“ขอบคุณมากนะฟาง”เธอเขย่าแขนฟางรัวๆก่อนจะเดินออกจากบ้านไร่ไป
 
 
สองแม่ลูกก็ทานข้าวเที่ยงกันตามปกติ
 
 
ตกเย็น
 
 
“มาแล้วค้า...”เสียงใสของมะยมร้องบอกตั้งแต่อยู่หน้าประตูบ้าน
 
 
ทำเอาเจ้าตัวแสบของเธอรีบออกไปรับทันที ก่อนจะเดินจูงมือสาวน้อยเข้ามาในบ้าน
 
 
“อ้าว พอดีเลยกำลังจะทานข้าวกันหรอ ดีเลยแก้วทำข้าวผัดมาให้”สาวร่างบางยื่นปิ่นโตอาหารส่งให้เธอ
 
 
“ขอบคุณนะแก้ว ทานด้วยกันนะ”ฟางพูดขณะจัดโต๊ะอาหาร
 
 
“ไม่ล่ะจ้ะ ฉันกับยัยหนูทานมาแล้ว”สาวร่างบางพูดก่อนจะยกลูบมือท้อง เพื่อยืนยันว่าอิ่มมากกกก
 
 
“จ้ะ งั้นแก้วเอาของไปเก็บก่อนเถอะ”สาวร่างบางยิ้มรับก่อนจะเดินเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องพักแขก
 
 
เมื่อลงมาข้างล่างก็ต้องยิ้มกับภาพที่ฟางป้อนข้าวผัดของเธอให้กับลูกน้อย และตัวเธอเองก็ทานเช่นกัน
 
 
แต่แทบจะตกบันไดเพราะยัยหนูของเธอก็ทานด้วย พระเจ้า! ก่อนจะเดินเนียนไปนั่งร่วมโต๊ะด้วย
 
 
“อร่อยมั้ย”
 
 
“อร่อยจ้ะ แก้วไม่ทานจริงๆหรอ”
 
 
“ไม่ล่ะฟางทานเถอะ แล้วนี่ยังทานได้อีกหรอเราน่ะ”เธอตอบฟาง ก่อนจะหันไปลูบผมนุ่มสลวยของลูกสาว
 
 
ก็ดีเหมือนกัน ลูกของเธอจะได้ไม่ต้องทำแผนพัง ก่อนจะยิ้มกระหยิ่มออกมา
 
 
เมื่อทานข้าวเสร็จฟางที่กำลังจะเก็บจานก็ต้องชะงักเมื่อโลกทั้งใบมันหมุนวนไปหมด  ก่อนจะดับลง…
 
 
แก้วที่เห็นทุกคนหลับหมดแล้วก็โทรบอกสามีหนุ่ม
 
 
“โมะ ทุกคนหลับหมดแล้วนะ”ก่อนเธอจะยินเสียงฝีเท้าเดินมา ป่านนี้คนงานในไร่คงหลับกันหมดแล้ว
 
 
ก็คนแล้วนี้นอนเร็วจะตาย หายห่วง...
 
 
“ทำให้สำเร็จนะคะ”เธอหันไปบอกเพื่อนสามี ก่อนจะอุ้มเด็กน้อยทั้งสองคนออกไปจากบ้าน
 
 
ร่างสูงค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ร่างบางที่หลับใหลอยู่ที่โซฟา ยกมือขึ้นปัดผมที่ปรกหน้าของเธอออก
 
 
ก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากมนของเธอ...
 
 
เขาอุ้มเธอขึ้นมานอนบนห้องนอน ก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่มให้
 
 
เขาเดินสำรวจรอบๆห้อง ข้างเตียงใหญ่มีเตียงเล็กๆ คงจะเป็นเตียงลูกชายตัวแสบของเขา
 
 
ห้องทั้งห้องมีของเล่นเกลื่อนกราดอยู่ คงไม่ต้องบอกว่าฝีมือใคร...
 
 
เขาเจออัลบั้มรูปเล่มใหญ่อยู่หลายเล่ม เขาหยิบขึ้นมาหนึ่งเล่มเพื่อเปิดดู
 
 
รูปที่เธออุ้มท้องลูกของเขาจนไอ้ตัวแสบค่อยๆโตขึ้นมาเรื่อยๆ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าฟร้องซ์เหมือนใคร
 
 
...เหมือนตัวเขาเอง
 
 
เขามันเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง...
 
 
เขาไม่เคยอยู่ดูแลเธอในวันที่เธออุ้มท้องลูกของเขา...
 
 
เขาไม่ได้อยู่กับเธอในวินาทีสำคัญนั้น...
 
 
เขาไม่ได้ช่วยเธอดูแลลูกเลย...
 
 
แต่ต่อไปนี้เขาจะชดเชยให้เธอและลูกเอง...
 
 
ก่อนเขาจะเดินไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าที่ภรรยาสาวของโทโมะเอาขึ้นมาให้ หยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำไป
 
 
ก่อนจะได้ยินเสียงตะกุกตะกักดังออกมาจากห้องนอน
 
 
เธอคงจะตื่นแล้ว...
 
 
 
 
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""