Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าบอกว่ารักเธอ ตอนที่4 ถามใจตัวเอง
 
“ฮึก...ฮือๆ...”ฟางที่กำลังกลั้นน้ำตาเมื่อเขาคนนั้นเดินจากไป เธอก็อดไม่ได้ปล่อยน้ำตาเจ้ากรรมให้ไหลลงมาตาม
 
ครรลองธรรมชาติ หลังจากที่พยายามกลั้นน้ำตาไว้นานแสนนาน เธอพยายามบอกกับตัวเองเสมอมาว่า
 
‘ต้องมีสักวันสิยัยฟาง ที่เขาจะรักเราบ้าง’ แต่ครั้งนี้เธอคง ต้องถามใจตัวเองดูสักครั้งแล้วหละว่า จะรอ ต่อไปหรือเปล่า
 
แต่ก่อนที่เธอจะถามตัวเอง ก็...
 
‘Hum…เลิกกันนะเธอ...ก่อนมันจะสายไป’เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นปลุกให้ร่างเล็กตื่นขึ้นมาจากภวังค์                 
 
เธอมองชื่อของสายเรียกเข้าก่อนที่จะกดรับอย่างไม่ลังเล
 
“สวัสดีค่ะคุณป้า”ฟางเอ่ยทักทายปลายสาย
 
“ตายแล้ว!หนูฟาง เรียกว่าคุณแม่สิจ้ะ”คุณหญิงดารารัตน์ จิระคุณเอ่ยปรามหญิงสาวที่เรียก นางว่า คุณป้า
 
“เอ่อ...ค่ะ คุณแม่มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”หญิงสาวเอ่ยถามอย่างสงสัย
 
“ก็ไม่เชิงว่าธุระหรอกจ้ะก็...หนูพอจะมีเวลาว่างหรือเปล่าจ้ะวันนี้”คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยถาม อย่างเกรงใจ
 
“ค่ะ ฟางอยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว”
 
“งั้น หนูฟางมาหาแม่ที่บ้านหน่อยได้มั้ยจ้ะ”
 
“ได้สิคะ งั้นเดี๋ยวฟางจะรีบออกไปนะคะ”
 
“จ้ะ รีบมานะจ้ะ”
 
“ค่ะ”หญิงสาวบอกลาปลายสายอย่างนอบน้อมก่อนจะกดตัดสายไป เธอเดินหายไปในห้องน้ำ เพื่อทำธุระส่วนตัว
 
เมื่อเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินทางไปที่บ้านจิระคุณ โดยแท็กซี่ก็เธอขับรถไม่ เป็นนี่นา แล้วก็จะมีใครไปรับไปส่งเธอ
 
ได้ตลอดกันเล่า...
 
ส่วนเรื่องถามใจตัวเองก็คงต้องเก็บใส่ลิ้นชักไว้ก่อน... .....................................................................................
ตอนสุดท้ายสำหรับวันนี้แล้วนะจ้ะ เริ่มรู้สึกว่าปั่นไม่ทัน ก็มีคนยุให้อัพนี่นา เรามันก็เชื่อคนง่ายซะด้วย ก็เลยอัพเอาใจซะหน่อย