The answer เพราะเธอ {ต้อง} บอกรักฉัน
9.6
StrawberryTKCuTe
แชร์นิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“อื้มมมม~..พูดดิ..แต่ไม่ต้องพูดฉันก็พอรู้คำตอบอยู่แล้วล่ะ^^;;”
“หลงตัวเอง..ชิ ! อ๊ากกก อย่ากระแทกฉันแรงได้ไหมเล่า...เจ็บ >////<;” ร่างเล็กโวยลั่นเมื่อคนด้านหลังไม่ยอมผ่อนคลายให้เธอเสียที
ซ้ำจุดเดิมๆอยู่ได้...เจ็บชะมัด -////////-
“งั้น...หันหน้ามา^_^”
“มะ..ไม่ ! ไม่ๆๆๆๆ >O<; ” แก้วโวยลั่นไม่ยอมหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา แต่คนแข็งแรงกว่าดันพลิกร่างเธอขึ้นไปเสียอย่างนั้น ร่างบางก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาเขา
“สวยจัง...ข้างหน้าสวยกว่าข้างหลังอีกแหะ=.,=”
“อ๊ายย..ดูพูดเข้า...เฮ้ย..จะทำอะไร อย่านะ...ฉันเจ็บไปหมดแล้ว อย่าาาาา !”
คงไม่ต้องบอกนะว่าทำอะไร (?) =.,,,=
“อื้อๆๆๆๆ ฉันหึง...หึงนายมากๆๆด้วย เพราะฉันรักนายไงเล่า..นายโง่ >_<!”
ปริปากพูดออกมาจนได้นะ ยัยตัวดี ^[++++]^
“โอ๊ะ!” ร่างเล็กร้องขึ้นเบาๆเมื่อถูกร่างสูงใช้ไอศกรีมโคนจิ้มลงมาที่มุมปากจนเลอะเปรอะเปื้อน แต่ไอ้ตัวดีนี่สิ...ยังยืนยิ้มพลางหัวเราะเอาเป็นเอาตายสะใจที่ได้แกล้ง
หึ ! ไอ้บ้านี่...นี่ถ้าฉันมีแรง (?) จะลุกขึ้นมาไล่เตะมันเลย คอยดู !!
“ฮะๆๆๆ ตลกชะมัดเลยเบบี๋ ฮ่าๆๆ”
“ฮึ่ย ! ไอ้บ้า เล่นอะไรบ้าๆนี่..โอ๊ย!” นั่นไงไม่น่าเผลอลุกพรวดเลย ฉันเข่าอ่อนทรุดฮวบลงไปทันที ยังดีที่โทโมะใช้แขนแข็งแรงของเขาโอบช้อนฉันไว้ได้ทัน
-/////- หน้าอายจังแหะ >______<;;;
“มีแรงเหรอ ? จัดอีกรอบดีป่ะ”
O[_______________]o ;;;
“มะ..ไม่เอา เจ็บ ! >///////<…ฉันพูดไปแล้ว...แล้วนายอ่ะ” คราวนี้เป็นฉันบ้างที่เป็นฝ่ายถาม แต่หมอนั่นกลับลอยหน้าลอยตาไม่สนใจแถมยังทำหน้าตาหื่นๆปนเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน....ปลอดภัยมั้ยว่ะเนี่ย ? =___=;;
“เหรอ...อยากรู้ความในใจของฉันเหรอ ? งั้น...”
“งั้น ? งั้นอะไรห๊ะ !” แก้วถามเสียงดัง แก้มใสพองออกเล็กๆอย่างขัดใจ โทโมะลอบมองดวงหน้าหวานนั่นก่อนจะเอี้ยวตัวลงมากระซิบข้างหู ทำเอาแก้วถึงกับขนลุก.....
“ใช้วิธีง้างปากฉันเหมือนที่ฉันทำกับเธอวันก่อนสิ หึหึ !”
O____________O !!!
“อ๊า...แก้ว..หื้มมมม~…แบบนั้นแหละ...ใช่เลย..อา~” คนตัวสูงครางหึมๆในลำคออย่างสุขสมเมื่อร่างเล็กบนหน้าท้องแกร่งเขาขยับตัวอย่างคล่องแคล่วเสียจนเขาสติแตก ใครจะไปรู้ว่าแก้วจะกล้ารับคำท้าเขาล่ะ (?)
“ใช้วิธีง้างปากฉันเหมือนที่ฉันทำกับเธอวันก่อนสิ หึหึ !”
O____________O !!!
.
.
“ได้ !”
O{____}o ?
“พูด ! พูดสิว่านายรู้สึกยังไงกับฉัน...ถ้าไม่พูด ฉันขอบาย” ร่างเล็กตั้งท่าจะผละออกจากเขาจริงๆทำให้โทโมะต้องรีบคว้าเอวคอดนั่นมากอดไว้พลางกดลงให้เธอย้ำจุดเดิม ร่างแบบบางทำหน้าเหยเกด้วยความสยิวก่อนจะตีหน้าขรึมสั่งเขาอีกครั้งอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า !
“จะพูดมั้ย ! ไม่พูดก็นอนค้างอยู่คนเดียวไปเลย ฮึ !”
เล่นตัวดีนัก ตาบ้านี่!!!!!!!!
“อ๊ะ..อื้มมม~ พูดๆ...แรงอีกนิดดิ”
อ้ะ ! มีต่อรอง >/////////////<
“จะพูดไม่พูด ! “
“จ๋าจ้ะ >____<;;”
“เร็วสิ !”
“โอ๊ย ! T^T;” ร่างบางยกมือเผลอฟาดแก้มก้นเขา (?) ไปอย่างแรงจนโทโมะร้องลั่น ก่อนจะดึงร่างเล็กลงมากอดรัดจนเธอแทบจะแดดิ้นเพราะขาดอากาศหายใจ ร่างบางดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดเขาอย่างจนปัญญาจะหนี ยิ่งดิ้นยิ่งรู้สึกว่าช่วงล่างจะขยับลึกเข้าไปมากทุกทีๆ >_<
โอเค ไม่ดิ้นล่ะ -___-;;;
“พูด !”
“อ่าเค่ ^^;; ฉัน....”
“......” ร่างบางนิ่งเงียบรอฟังคำพูดจากปากเขาอย่างใจจดใจจ่อ
“ฉัน.........ฉันรักเธอ ยัยแก้วตัวเล็ก มามะมาจุ๊บอีกที ^3^;”
“ฮึ่ย -//////-“ แก้วยิ้มร่าหลังจากที่ได้ยินคำพูดนั้นออกมาจากปากของเขา
“ต่อนะ”
“หะ...ห๊ะ !?”
O[_____________]O !
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“อ๊ายยยย หัวฉันกระแทกเตียง...มันเจ็บนะเว้ยย >////<!”
“โทดๆๆสัญญาคราวนี้เบาๆล่ะ =.,= “
THE END
ว้ากกก รีบมารีบไป ไปแล้วน้า คือแบบว่ายังไงดี ?
มันยังไม่จบนะค้าบบบบบบ นุกไปแล้วน้าาาาา
วันนี้ใครไปงานวัดแขก แถวสีลมไำปเจอกันได้นะฮะ5555555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
