I love the evil demons. รักครั้งนี้เดิมพันด้วยหัวใจ

6

 

บ้านหลังใหม่

 

 

 

 

ฉันตื่นเช้าเหมือนอย่างเคยมาทำบุญตักบาตร  ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนฉันก็ยังรู้สึกเหมือนพวกเฮียยังอยู่ที่นี้ กับฉันทุกครั้งที่อยู่คนเดียวไม่ว่าจะมองไปทางไหนฉันก็ยังจดจำได้ว่าเคยทำอะไรรวมกับพวกเฮียบ้างมันทำให้ฉันร้องไห้ทุกครั้ง    แต่ชีวิตยังไงก็คงต้องเดินต่อไป  ฉันจะต้องเข้มแข็ง 

 

 

ปรี๊นนนนนนน

 

 

อยู่ๆก็มีเสียงรถคันหนึ่งมาจอดที่หน้าบ้าน  ใครมากันนะ  พอออกมาดูก็เจอกับคุณพ่อ คุณแม่ของพี่ป็อปและก็พี่ป็อปด้วย  พวกท่านมาทำอะไร

 

“  หนูแก้วเป็นยังไงบ้างจ๊ะ    น้าเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยนะ  ” แม่ของป็อปพูดขึ้น

 

“หนูไม่เป็นไรแล้วหล่ะค่ะ   คุณมาที่นี้มีธุระอะไรรึเปล่าค่ะ ”

 

“ น้าจะมารับหนูไปอยู่ที่บ้านนะจ๊ะ   ก่อนพี่ชายหนูจะเสียพวกเขาฝากหนูแก้วให้น้าช่วยดูแล  น้าก็อยากให้หนูไปอยู่ที่บ้าน  น้าจะได้สบายใจ  หนูแก้วว่าไงจ๊ะ ”

 

“ แก้วว่าไม่เป็นไรหรอกค่ะ   แก้วอยู่คนเดียวได้คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะค่ะ ”

 

“  แต่มันอันตราย และน้าสองคนก็เป็นห่วงหนูมากเลยนะ   น้าสองคนไม่สบายใจเลยที่เห็นหนูแก้วต้องอยู่คนเดียว”   คุณพ่อของป็อปพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

 

“ แต่...คือ..............”

 

“  นะ  อย่าทำให้น้าไม่สบายใจเลย ”

 

“ ใช่แก้ว  พี่ว่าไปอยู่กับพวกเราดีกว่านะ  พี่ว่าพี่ชายของแก้วก็ต้องการเช่นนั้นเหมือนกัน ”

ฉันไม่รู้จะบอกพวกเขายังไงดี  แต่ฉันอยู่คนเดียวได้จริงๆนะ ถึงแม้มันจะเหงาบ้าง แต่ฉันก็ไม่อยากรบกวนท่านทั้งสองนิ 

 

“  แก้ว...พี่ไม่อยากให้แก้วเป็นอันตรายหรอกนะ พี่รู้ว่าใครคนนั้นก็เคยมาตามรังครวญเราที่นี้ไม่ใช่หรอ ”   ใช่พี่โทโมะรู้ว่าฉันอยู่ที่นี้และถ้าเขารู้ว่าฉันอยู่คนเดียวมันก็คงไม่ดีแน่ๆ  ทุกอย่างมันจบแล้วเพราะฉะนั้นก็ไม่ควรรื้อฟื้นอะไรอีก

 

“  ค่ะ  แก้วตกลง ”

 

“ จริงหรอจ๊ะหนูแก้ว  งั้นตาป็ปอยู่ช่วยน้องเก็บของที่นี้นะ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะกลับบ้านไปเตรียมห้องให้น้องเขา ”

 

“ครับ”

 

 

หลังเก็บของไม่นานฉันกับพี่ป็อปก็ขนของมาที่รถ  ฉันรู้ว่าถึงแม้พี่ชายกับพี่ป็อปจะอยู่คนละกลุ่มและเรียกได้ว่าทั้งสองกลุ่มไม่ถูกกันเลย     แต่เป็นเพราะครอบครัวของพี่ป็อปกับครอบครัวของฉันเราสนิทกันมากเลยทำให้พี่ป็อปกับพวกเฮียสนิทและก็ไว้ใจกัน  พี่ป็อปจึงเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ที่ฉันเชื่อว่าเขาจะไม่ทำร้ายฉัน

 

 

“ ไปกันเถอะแก้ว ”

 

“ ค่ะ”     

ขับรถมาไม่นานก็มาถึงบ้านหลังหนึ่งแต่ดูๆแล้วมันกว้าง  มากอย่างกับวังแนะ  บรรยากาศรอบๆบ้านดูรมรื้น น่าอยู่ดี  เมื่อก่อนฉันก็เคยมาที่นี้ออกจะบ่อยนะแต่หลังๆก็ไม่ค่อยได้มาเพราะครอบครัวต้องย้ายไปอยู่ที่เชียงใหม่ ที่นี้ยังเหมือนเดิมอยู่เลย  ฉันมองบ้านและนึกถึงอดีต

 

“ แก้วถึงแล้วนะ  เป็นอะไรรึเปล่า”

 

“ เปล่าหรอกค่ะ  แก้วแค่คิดว่าที่นี้ยังเหมือนเดิมเลยนะค่ะ”

 

“ แก้วคิดว่างั้นหรอ  พี่ดีใจนะที่แก้วยังจำได้ ”

 

“ ใครจะไปลืมกันหล่ะค่ะ   พี่ป็อปนั้นแหละลืมรึยังก็ไม่รู้”

 

“พี่ไม่เคยลืมสักครั้งเลยตั้งหาก”  พี่ป็อปพูดแล้วเอามือมาขยี้ผมฉันเล่นอย่างอ่อนโยน  สัมผัศนี้ที่ฉันเคยได้รับทุกครั้งที่มาที่นี้ 

 

“  คุณหนูแก้วโตเป็นสาวเยอะเลยนะค่ะ “  ป้าแช่มแม่ครัวเก่าแก่ของตละกูลกล่าว  หญิงสาวยิ้มและรีบวิ่งเข้าไปกอด

 

“  แก้วคิดถึงคุณป้าแช่มมากๆเลยค่ะ”

 

“ ป้าก็คิดถึงคุณหนูเหมือนกันค่ะ”

 

“  หนู้แก้วมาเหนื่อยๆมากินน้ำก่อนดีกว่าจ๊ะ   แล้วป้าแช่มค่ะ    ฝากบอกให้เด็กๆเอาของของคุณหนูแก้วไปเก็บที่ห้องด้วยนะ  ”

 

“ค่ะ  คุณผู้หญิง”

 

 

 

 

ตกเย็น  @  ที่ห้องรับประทานอาหาร

 

 

 

 “ เป็นยังไงค่ะคุณหนูแก้ววันนี้ป้าเตรียมของชอบของหนูเยอะแยะไปหมดเลย”

 

“ อร่อยเหมือนเดิมค่ะป้า”

 

“ขอบคุณค่ะคุณหนู”

 

 

 

ทุกคนที่นี้ดีกับฉันมาก  ฉันไม่รู้ว่าจะครอบคุณพวกเขายังไงดี   คุณอาทั้งสองก็รักและเอ็นดูฉันเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง  พี่ป็อปก็เป็นพี่ชายที่แสนดี  เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากเลย  พ่อค่ะ  แม่ค่ะ  พี่ชายด้วย  ไม่ต้องเป็นห่วงแก้วหรอกนะค่ะ ตอนนี้แก้วมีความสุขมาก ทุกคนที่นี้เป็นคนดี  ไม่มีใครมาทำร้ายแก้วหรอกนะค่ะ  ฉันยิ้มและแหงนมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาว

 

 

 

ตอนเช้า

 

 

 

หลังจากที่ท่านข้าวเสร็จฉันกับพี่ป็อปก็นั่งรถมาที่มหาวิทยาลัย  เช้าวันนี้ก็เป็นเช้าที่ธรรมดาอีกวัน   ตอนนี้ฉันกับพี่ป็อปเริ่มสนิทกันมากแล้ว จนใครก็แซวว่าเป็นแค่พี่น้องกันจริงๆหรอ?  แต่ฉันกับพี่ป็อปเราเป็นแค่พี่น้องกันจริงนะ

“  ไงว่ะไอ้ป็อป ช่วงนี้มาโรงเรียนเช้านะ ”  เขื่อนเป็นคนแรกที่เอ่ยแซว เมื่อเราสองคนเดินลงมาจากรถ

 

“  แกไม่อยากมีปากไว้กินข้าวแล้วใช่ไหม  ไอ้เขื่อน”

 

“  แซวนิดแววหน่อยก็ไม่ได้  เหมือนไอ้โมะตอนนั้นเลย  คนนี้นะคนสำคัญ ”   พี่ป็อปถึงกับนิ่งไปกับคำพูดของเขื่อน ไม่ใช่แค่พี่ป็อปหรอกคนที่ถูกพาดพิงก็นิ่งเงียบไปเช่นกัน

 

“  แก้วแล้วไปไงมาไงถึงมากับพี่ป็อปได้หล่ะ”  ยัยเฟย์ถามขึ้นเพราะปกติฉันจะมาเองนะสิ

 

“ เออ...คือ....”

 

“  แก้วเข้าย้ายไปอยู่ที่บ้านพี่แล้วนะ”   ฉันกำลังจะบอกแต่พี่ป็อปก็พูดขึ้นมาก่อน

 

“  อืม   อยู่บ้านเดียวกันซะด้วย”

 

“  หุบปากไปเลยไอ้เขื่อน   ไม่ใช่ยังงั้นหรอกเฟย์  คือ ครอบครัวของแก้วกับพี่นะสนิทกันและตอนนี้แก้วไม่มีใครแล้ว  คุณพ่อกับคุณแม่ของพี่ก็เลยเป็นห่วงเลยรับแก้วมาอยู่ด้วยนะ”

 

“ อ๋อ !!!!  เฟย์เข้าใจแล้วค่ะ  เฟย์ก็ว่าดีเหมือนกันถ้าอยู่คนเดียวอันตรายแน่  เฟย์ได้ยินอย่างนี้ก็ค่อยโลงอกหน่อย”

 

“  ฟางครับ  โมะว่าเรารีบไปกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์จะไปซะก่อน”

 

“ ค่ะ   งั้นพี่ไปก่อนนะเฟย์  แก้ว  ”

 

“ค่ะ”