เพื่อนกัน...ฉันรักเธอTK

9.8

เขียนโดย eyez

วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 14.38 น.

22 บท

77 วิจารณ์

36.08K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 00.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

7) จูบแรก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ณ บ้านของฉันนT^T
"แกนอนไหนว้ะ?"พี่กวินถามโมะ
"นอนกับแก้ว- -"เห้ยย!โมะนายจะบ้าหรา ฉันน่ะ16เเล้ว ไม่ใช่เด็กแล้ววว
"โมะ!เราโตกันเเล้วนะ >//<"ฉันพูดเตือนโมะ
"งั้นโมะนอนพื้นก็ได้^^"เอิ่ม..-0-
"ไม่ได้ๆ"พี่กวินขัด
"เฮ้ย.."โมะกำลังจะอ้าปากเถียงแต่...
"เอิ่มๆเอางี้นะคะ บ้านเเก้วมีหลายห้องค่ะ เชิญเลือกห้องได้เลยย^[++]^"ฉันรีบขัดอารมณ์ของเพื่อนเเละพี่ทั้ง2
"ตกลง/ตกลง"
"พี่ขออาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวแก้วทำกับข้าวไว้เผื่อหน่อย หัดๆไว้นะที่รัก"พี่กวินนะเดินมาลูบแก้มฉันเเล้วเดินไปที่ห้องเฉยเลย อ้าาา!เขินน
"เฮ้ยย!ไอ้หน้าวอกที่รงที่รักอะไรว้ะ กลับมานี่นะเว้ยย!มาจับแก้มแก้วทำไมหาาา!"โมะได้เเต่โวยวายตามหลังพี่กวินไป
"โมะก็ใจเย็นๆหน่อยสิ-0-"ฉันเตือนโมะ
"ไม่รู้เเหละ โมะไม่ชอบให้ผู้ชายคนอื่นมายุ่งกับแก้ว"โมะพูด
"ทำไม?"ฉันถาม
"แก้วเป็นมากกว่าเพื่อน"อะไรนะOoO
"คืออะไรอ่าา?มากกว่าเพื่อน?"โมะไม่ตอบแล้วก็ยิ้ม พร้อมยื่นหน้ามาใกล้แทบทำใจฉันสั่นแน่ะ ฉันได้เเต่หลับตาปี๋
โป้กกก
"อะไรอ่ะโมะ?"ฉันโวยวาย
"เเก้วเป็นเหมือนคุณแม่ต่างหาก^[++]^"ระ..ร้ายกาจ- -
"เช้ออ~-3-"ฉันทำเป็นงอนเเล้วเดินไปเข้าครัวทำอาหาร
"รอด้วยครับคุณแม่^^"โมะวิ่งตามฉันมา
ณ ครัว
"แก้วจะทำอะไรอ่ะ?"โมะถาม ในขณะที่ฉันหยิบวัตถุดิบต่างๆมาวางไว้เคาต์เตอร์
"...."
"คุณแม่โกรธโมะ โอ๋ๆโกรธเรื่องอะไรเนี่ยยย โกรธที่โมะไม่จุ้บคุณแม่เหรอ^[++]^"ฉันเอาแตงกวาฟาดหัวโมะไปทีนึงด้วยความ หมั่นไส้
"บ้าเหรอ ไม่ใช่ซะหน่อย กลับไปเรียกแก้วเหมือนเดิมน่ะดีแล้ว เอ้ะ!เอามือออกด้วย มากอดเเก้วทำไมกัน-//-"ฉันพูด
"ขอโทษฮะ>,<"โมะรีบคลายกอด
เรารีบเร่งในการทำอาหาร เมนูวันนี้คือ"ไข่เจียวหมูสับที่ไหม้ๆค่ะ^^"
"อ้าาๆเสร็จเเล้ว โมะหั่นเเตงกวาด้วย ฉันสั่งโมะ
"ได้ครับ*0*"โมะตอบพร้อมทำสีหน้าตื่นเต้น(แค่หั่นแตงนี่นะ?- -)
"โอ้ยย~"อ้ะ!ไอ้เจ้าโมะเป้นไรอีกเนี่ย??ฉันรีบหันไปดู
"แงๆแก้วจ๋าาา เลือดดดด"มีดบาดมือโมะนี่เอง โหยย~คุณชายจริงๆ-0-
"อย่าร้องนะๆตามมานี่ๆ"ฉันลากโมะมาห้องนั่งเล่น แล้วก็สั่งให้โมะนั่งลงบนโซฟา แล้วตัวฉันก้ไปหยิบกล่องยามา
"อ้ะๆนี่ๆ"ฉันค่อยทายาที่นิ้วโทโมะให้เบาที่สุด...
"ฮะๆๆแก้วโมะเป็นคุณแม่เลย ดูเเลโมะเหมือนแม่เลย^^"โมะที่ทำหน้าร้องไห้เมื่อกี้ หัวเราะเเล้วมองมาทีฉัน
เอ้อ~มารยาจริงๆนะโมะ ติดยัยพิมมาเหรอ?
"เช้....."จังหวะที่ฉันสบตาโมะ ฉันก็รุ้สึกใจเต้นรัว ไม่ให้ใจเต้นได้ไง หน้าเราอยู่ห้างกันไม่กี่เซนเองนะ กรี๊ดดด!
อย่ามาใกล้นะ คุณแม่หวั่นหวายย~>O<
"แก้วว.... อืมมมมมมม"โมะเริ่มใกล้มาเรื่อยๆเเล้ววว และเเล้วริมฝีปากของฉันก็โดนโมะประทับเป็นที่เรียบร้อยค่ะ>< ฉันจูบตอบโมะอยู่นาน จนโมะเริ่มค่อยๆเลื่อนริมฝีปากมาที่ คอ ของฉัน เห้ยย!ไปใหญ่เเล้วว ฉันรีบดันตัวโมะออก
"โมะ!!พอแล้วว แฮกๆ>O<"ฉันผลักโมะออกไปไกลๆรัศมีหน้าฉัน
"เอ้ะ!เอ่อ ขอโทษนะเเก้ว^^"โมะที่เหมือนเพิ่งได้สติอมยิ้มนิดๆ เอิ่ม..ขอโทษจริงเหรอ?เนี่ยยT^T
"อืมๆรีบเอาข้าวไปจัดที่โต้ะได้เเล้ว><"ฉันโวยวาย
"คับ แก้วใจ^^"แล้วโมะเดินเข้าไปในครัว ฉันจึงเอากล่องยาไปเก็บ โอ้ยยย~คิดภาพเมื่อกี้เเล้วเขินโว้ย~
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ฝากเม้น+โหวตด้วยนะ :)
-----------------------------------------------------------------------------------------------

บท 6

สารบัญ

บท 8