รอได้เต็มใจให้เสมอ...

                                                วันรุ่งขึ้น

แก้วตื่นมาแต่เช้าถักเปียแล้วเกล้าผมแต่งหน้าโทนอ่อนๆพร้อมฉีดน้ำหอมกลิ่นดอกไม้อ่อนๆเตรียมรอเพื่อนที่แอบ

ชอบแก้วเพราะเมื่อวานแก้วไปขอร้องแต่เพื่อนที่แอบชอบแก้วก็ตอบรับว่าจะเป็นแฟน(กำมะลอ)ให้แก้วถึงแม้

ว่าจะเจ็บก็ตามแต่ก็ยินดี

เฟย์:ยัยแก้วไอ้พีชมารับแกแล้วเว๊ย

ฟาง:ลงมาเร็วๆ

แก้ว:อื้อๆ

แก้วพูดก็จะรีบลงมาขึ้นรถพีช

พีช:แก้วพร้อมแล้วจริงๆหลอ??

พีชถามเพื่อความแน่ใจ

แก้ว:ใช่แก้วอยากจะให้พี่เขารู้แก้วตามตื้อเหนื่อยมานานแสนนานแต่ถ้าวันนึงแก้วมีคนอื่นแล้วพี่เค้าจะรู้สึกยังไง

แก้วอยากให้พี่เขารู้ว่าแก้วเจ็บมากเพียงใด!!

พีช:อืมเราเข้าใจนะว่าแก้วเจ็บที่ต้องรอคอยตลอด

แก้ว:ก็พี่เขาไม่เคยรู้เลยแก้วไม่ดีตรงไหนแก้วก็ดูดีกว่าผู้หญิงทั้งหมดที่เก่งทั้งฮอตเปลี่ยนตัวเพื่อเขาแต่เขายังไม่

สนแก้วอยู่ดีนี่พีช

พีช:เฮ้อใจเย็นๆก่อนแล้วกันนะ

ในขณะที่แฟน(กำมะลอหรือพีช)ที่กำลังปลอบแก้วไม่ใช่เดือดอยู่นั้นเอง...

                         ณ มหาวิทยาลัย

แก้วกับพีชเดินมาพร้อมกันเมื่อโทโมะเห็นก็รีบเร่งฝีเท้ามาหาแก้วทันที

โทโมะ:แก้ว!!

แก้ว:มีอะไรฮะ?

แก้วถามด้วยประโยคธรรมดา

โทโมะ:แก้วเอาไอ้นี่มาทำไม

แก้ว:ก็แฟนผมนี่ฮะแล้วพี่ยุ่งไรด้วย

โทโมะ:พี่มีสิทธิ์!!

แก้ว:สิทธิ์ไรฮะ??

โทโมะ:ก็สิทธิ์.....พี่ชายไง

แก้ว:พี่ชายไม่แท้ซิไม่มีสิทธิ์พี่น่ะไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลยนะฮะผมจะรักใครจะมีแฟนใหม่ก็ชั่งผม!!

แก้วพูดแล้วเดินจากไปโทโมะกำมือแน่นอยากจะต่อยไอ้คนที่จับมือแก้วเหลือเกินโทโมะพยายามห้ามไม่ให้

น้ำตาตัวเองไหลเพราะความเจ็บใจหรืออาการแบบนี้เรียกว่าหึงกันนะ??.....