รอได้เต็มใจให้เสมอ...

                                                วันรุ่งขึ้น
แก้วตื่นมาแต่เช้าถักเปียแล้วเกล้าผมแต่งหน้าโทนอ่อนๆพร้อมฉีดน้ำหอมกลิ่นดอกไม้อ่อนๆเตรียมรอเพื่อนที่แอบ
ชอบแก้วเพราะเมื่อวานแก้วไปขอร้องแต่เพื่อนที่แอบชอบแก้วก็ตอบรับว่าจะเป็นแฟน(กำมะลอ)ให้แก้วถึงแม้
ว่าจะเจ็บก็ตามแต่ก็ยินดี
เฟย์:ยัยแก้วไอ้พีชมารับแกแล้วเว๊ย
ฟาง:ลงมาเร็วๆ
แก้ว:อื้อๆ
แก้วพูดก็จะรีบลงมาขึ้นรถพีช
พีช:แก้วพร้อมแล้วจริงๆหลอ??
พีชถามเพื่อความแน่ใจ
แก้ว:ใช่แก้วอยากจะให้พี่เขารู้แก้วตามตื้อเหนื่อยมานานแสนนานแต่ถ้าวันนึงแก้วมีคนอื่นแล้วพี่เค้าจะรู้สึกยังไง
แก้วอยากให้พี่เขารู้ว่าแก้วเจ็บมากเพียงใด!!
พีช:อืมเราเข้าใจนะว่าแก้วเจ็บที่ต้องรอคอยตลอด
แก้ว:ก็พี่เขาไม่เคยรู้เลยแก้วไม่ดีตรงไหนแก้วก็ดูดีกว่าผู้หญิงทั้งหมดที่เก่งทั้งฮอตเปลี่ยนตัวเพื่อเขาแต่เขายังไม่
สนแก้วอยู่ดีนี่พีช
พีช:เฮ้อใจเย็นๆก่อนแล้วกันนะ
ในขณะที่แฟน(กำมะลอหรือพีช)ที่กำลังปลอบแก้วไม่ใช่เดือดอยู่นั้นเอง...
                         ณ มหาวิทยาลัย
แก้วกับพีชเดินมาพร้อมกันเมื่อโทโมะเห็นก็รีบเร่งฝีเท้ามาหาแก้วทันที
โทโมะ:แก้ว!!
แก้ว:มีอะไรฮะ?
แก้วถามด้วยประโยคธรรมดา
โทโมะ:แก้วเอาไอ้นี่มาทำไม
แก้ว:ก็แฟนผมนี่ฮะแล้วพี่ยุ่งไรด้วย
โทโมะ:พี่มีสิทธิ์!!
แก้ว:สิทธิ์ไรฮะ??
โทโมะ:ก็สิทธิ์.....พี่ชายไง
แก้ว:พี่ชายไม่แท้ซิไม่มีสิทธิ์พี่น่ะไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลยนะฮะผมจะรักใครจะมีแฟนใหม่ก็ชั่งผม!!
แก้วพูดแล้วเดินจากไปโทโมะกำมือแน่นอยากจะต่อยไอ้คนที่จับมือแก้วเหลือเกินโทโมะพยายามห้ามไม่ให้
น้ำตาตัวเองไหลเพราะความเจ็บใจหรืออาการแบบนี้เรียกว่าหึงกันนะ??.....