Love Sad (PF TK)

8.8

เขียนโดย Fakfaeng_love_TK

วันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 22.42 น.

  36 ตอน
  581 วิจารณ์
  69.33K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

   [Tomo talk]

สวัสดีครับ ผมโทโมะสุดหล่อนะครับ ;) (หลงตัวเอง - -) วันนี้ผมนัดป๊อปกับฟางมาเที่ยวที่ผับ ก็สองคนเนี่ยไม่ค่อยได้มาเที่ยว วันๆอ่านแต่หนังสือ นานๆได้ออกมาเปิดหูเปิดตาที งานนี้ผมเลยกะว่าจะจัดหนักให้สองคนนี้ซะหน่อย! ^[++]^

‘‘ไอ้โมะ ฉานนนนนปวดหัวว่ะ’’น่านไง ไอ้ป๊อปเริ่มมีอาการแล้ว หลังจากที่ดื่มไปได้ประมาณสองแก้ว

‘‘เฮ้ย! เรื่องปกติ แกคอไม่แข็งเอง มันก็ต้องมีอาการบ้างแหละ’’ผมพูดกับไอ้ป๊อป ส่วนอีกคนหนักกว่าอีก - -^

‘‘โกโบะะะะะ ฉานนนนขออีกแก้วววววววว!’’เมาไม่พอ ยังเรียกชื่อผมผิดอีก นี้ฟางดื่มไปแค่แก้วเดียวเองนะ ยังเป็นขนาดนี้ - -

‘‘เธอเมาแล้วนะฟางงงงงง’’ไอ้ป๊อปพูด มันก็ไม่ต่างอะไรจากฟางนักหรอก - -

‘‘อ่ะๆ ลองดื่มอีกแก้ว’’ผมยื่นให้ไอ้ป๊อปอีกแก้วแต่.......

‘‘ให้ฉานนนนนนนนหรอออออ? ขอบบบจายยยยยยๆๆๆ’’ยัยเป็ดกลับแย่งไป เฮ้ย! แก้วนั้นมันแรงนะเว้ย! ให้ตาย! วันนี้จะรอดไหมเนี่ย

‘‘ยัยเป็ดฉันให้ไอ้ป๊อป!’’ไม่ทันแร้วววววววว!~เข้าปากลงในกระเพาะยัยเป็ดเรียบร้อย - -

‘‘เอิ๊ก! อาย่อยๆเอาอีกกกกกก’’ผมคิดถูกไหมเนี่ย ที่พายัยเป็ดมาด้วย

‘‘น้องๆขออีก 2 แก้ว’’ผมจำต้องสั่งมา ไม่งั้นยัยเป็ดอาละวาดแน่ ดูจากสภาพแล้วมีความเป็นไปได้สูงงงงงงง!

‘‘อาวววววววมาาาาอีกกกกกก เอิ๊ก!’’ผมรับยื่นให้ยัยเป็ดเลย เพราะกลัวเธออารมณ์เสีย แล้วอีกแก้วให้ไอ้ป๊อป

‘‘ไอ้ป๊อป แกว่าฉันคิดผิดไหมว่ะที่พายัยเป็ดมาด้วย?’’ผมถามไอ้ป๊อป ที่ตอนนี้สีหน้าแสดงอาการชัดเจนว่า.....

‘‘ฉานนนนก็ม่ายยยยยยรู้!’’เมา - -“  มีผมคนเดียวสินะที่ยังมีสติอยู่

‘‘เฮ้ยยยยย ยยย ย! เอามาอีกดิ๊!’’แล้วผมก็ต้องให้เธอกับไอ้ป๊อปกินอีกแก้วแล้วแก้วเล่าจนกระทั่ง.......

‘‘เฮ้ย!แกดูน้องคนนั้นดิ สวยว่ะ’’มีคนกลุ่มนึงเพิ่งเข้ามาในผับ มองฟางอย่างกับนักล่าที่เจอเหยื่อ

‘‘แหม!สวยๆแบบนี้ ไม่เอาไม่ได้แล้วนะลูกพี่!’’ไอ้เตี้ยคนหนึ่งพูดขึ้น สงสัยพวกมันต้องคิดเรื่องอย่างว่ากับฟางแน่ๆเลย แล้วคนกลุ่มนั้นก็เดินมาทางโต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่

‘‘เฮ้ย! ไอ้น้อง ผู้หญิงคนนี้มีแฟนยัง?’’ไอ้ดำฟันเหยินพูดขึ้น (ดูจากสภาพแล้วชื่อนี้เหมาะสุด)

‘‘เอ่อ........’’ผมไม่รู้จะตอบยังไง

‘‘ลูกพี่กูถามมึงไม่ได้ยินรึไงว่ะ!’’ไอ้เตี้ยคนเดิมพูด

‘‘ใจเย็นก่อน! ตกลงแกจะตอบฉันได้ยัง’’มันพูดกับลูกน้องก่อนจะถามผมอีกครั้ง

‘‘ผะ...ผมก็ไม่รู้ครับ’’เห็นผมอย่างนี้ ผมก็กลัวนะ

‘‘ได้ไงว่ะ! มาด้วยกันแล้วไม่รู้ เฮ้ย!จัดการ’’ลูกน้องของมัน 3-4 คนเดินมาหาผมด้วยน่าตาที่จะฆ่าคนได้ทุกเมื่อ มันเข้ามาในผับได้ยังไงว่ะ - -*

‘‘เฮ้ย!!!!!!!!’’พระเจ้า!มีคนช่วยผมแล้ว

‘‘มึงเป็นใครว่ะ!’’ไอ้เตี้ยถาม ไม่ใช่ใครหรอก...ไอ้ป๊อปนั้นเอง!

‘‘ฉานนนนนนนนหรอ? ก็แฟนนนนของงงคนนี้ไงงงงงง!’’ พูดแล้วชี้ไปที่ฟาง ห๊ะ! ฟางหรอ o[]o!

‘‘ช่ายยยยยยยๆเราสองงงคนเป็นแฟนกัน! เนอะป๊อปปปปปปป! ฟ๊อดดดดด~’’ยัยฟางพูดแล้วหอมแก้มไอ้ป๊อป เฮ้ย! บ้าไปแล้วสองคนนี้

‘‘ช่ายยยยยจ๊ะ ที่ร๊ากกกกกกกก!~’’แล้วไอ้ป๊อปก็กอดฟาง ผมก็ลืมไปว่าสองคนนั้นเมาอยู่ เอาเถอะ!อย่างน้อยพวกไอ้เตี้ยนั้นก็จะได้ไม่สงสัย

‘‘โห! อดเลยว่ะพี่  มันมีแฟนแล้ว’’ไอ้เหล่พูดขึ้น (สรุปพิการทั้งกลุ่ม - -“)

‘‘ปล่อยมันไป หาคนอื่นก็ได้!’’มันพูดแล้วเดินจากไป วุ้ย! โล่ง แต่อีกสองคน....

‘‘เฮ้ยยย! นี่นายมากอดฉันได้ยังไงเนี่ยยยยยย~’’ เมาแล้วความจำปลาทองจริง ๆ - -

‘‘ม่ายยยยยยยยยยรู้!’’โอ๊ย!ปวดหัวกับสองคนนี้จริงๆเลย

‘‘เดี๋ยวฉันมานะ’’ผมบอกทั้งสองคน

‘‘เออๆจะไปไหนก็ไป!’’ อ้าว! -0-’’ มันไล่กันเลยนี่หว๊า! ชั่งเถอะ!แล้วผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำ...

   [Fang talk]

โอ๊ย!ปวดหัวจังเลยยยยยยยยย~ ฉันเป็นอะไรเนี่ย!

‘‘นี่ๆฉานนนอยากนอนนนนแล้ววว พาไปหน่อยยยย’’

‘‘ก็ด้ายยยยยๆ! เฮ้ย!น้องข้างบนมีห้องเหลือมั้ยยยยย?’’

‘‘เหลือครับ เชิญทางนี้ครับ’’แล้วฉันกับเขาก็เดินไปที่ห้องๆหนึ่ง ด้วยอาการเมา (ยังดีนะที่ยังรู้ว่าตัวเองเมา - -^)

   [Tomo talk]

‘‘เฮ้ย!ไปไหนว่ะ’’ผมออกจากห้องน้ำก็ไม่เห็นสองคนนั้นเลย ไปไหนกัน แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าคงจะกลับบ้านไปแล้ว(ในใจก็คิดอยู่นะว่าจะกลับไวรึเปล่า - -)

‘‘น้องๆ ขอ 3 แก้ว’’ผมสั่งมาดื่มอีกหลายแก้ว พลางเหล่สาวไปด้วย จนในที่สุดผมก็เมาาาาาา~

    ทางด้าน PF

‘‘ขอบจายยยยยยยมากกกกกเลยน้องงง อ่ะๆๆเอาไป ไม่ต้องทอนนนน’’เขายื่นเงินให้พนักงาน แล้วเดิน(แบบเซๆ - -)เข้าห้องไปพร้อมฟาง

‘‘ป๊อปปปปปปฟางมีอารายจาาาบอกป๊อปปปปด้วยยย!’’เธอพูดขึ้น

‘‘อาราย?’’

‘‘ฟางงงงอ่ะ ชอบบบบป๊อปนะ’’ เธอพูดความในใจออกไป แต่ในสถานการณ์แบบนี้คงไม่มีใครเชื่อเธอหรอก เพราะเธอเมาซะขนาดนี้

‘‘หรออออ? ป๊อปปปปก็ชอบบบฟางงง’’ทั้งเขาและเธอเดินเซแล้วล้มลงไปนอนที่เตียง สายตาประสานกัน ปากค่อยๆเลื่อนเข้าหากันอย่างช้าๆ จนในที่สุดปากของทั้งสองก็ประกบกัน จูบนี้เนินนาน อ่อนหวาน และค่อยๆเปลี่ยนเป็นจูบที่เร้าร้อน มือของเค้าเริ่มไม่อยู่สุข ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของเธอ ไม่นานนักทั้งคู่ก็เปลือยเปล่า แล้วเริ่มทำกิจกรรม ที่คนในฐานะ‘เพื่อน’ไม่ควรให้มันเกิดขึ้น.........

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เวลาผ่านไปเนินนาน ตอนนี้ภายในห้องมีแต่เสียง.....อื้ม~ อ่ะ อ่า! << คงรู้เนอะว่าเสียงอะไร   เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอร์แท้ๆ ทำให้ทั้งสองคนเป็นแบบนี้ ต่อจากนี้ไป ทั้งเขาและเธอจะเจอแต่ปัญหา เรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่ใช่แค่เขากับเธอเท่านั้นที่เดือดร้อน....

 

เช้าวันต่อมา

แสงแดดจากทางหน้าต่างลอดผ่านเข้ามา ทำให้เธอรู้สึกแสบตาเล็กน้อย ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก เธอรู้สึกอยากจะหลับต่อ แต่เมื่อเธอเห็นสภาพตัวเองและสภาพคนข้างกาย(แบบลางๆ) หลังจากนั้นเธอก็....

>.<

0.<

0_0 !

0o0 !!

0[]0 !!!

[Fang talk]

‘‘กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!’’นี่......นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงอยู่ในสภาพนี้! ฉันอนอยู่บนเตียงกับป๊อปด้วยสภาพเปลือยเปล่า(แต่มีผ้าห่มคลุมอยู่)ทั้งคู่ เสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มห้อง แล้วที่นี่มันที่ไหนกัน ? มันเกิดอะไรขึ้นนนนนนนนนนนนนน!!!

‘‘อืม~เสียงอะไรเนี่ย เฮ้ย!ฟาง 0_0!’’ป๊อปที่ได้ยินเสียงกริ๊ดของฉันตื่นขึ้น พร้อมกับตกใจที่เห็นสภาพฉันและตัวเอง

‘‘ป๊อปปี้มันเกิดอะไรขึ้น! บอกฉันมาสิ! มันเกิดอะไรขึ้น!! อะ...ฮึกๆ’’ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันจำเป็นต้องระบายมันออกมา ตอนนี้ฉันนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ ฉันต้องการคำตอบจากนาย...

‘‘ป๊อป....ป๊อปก็ไม่รู้ จำได้แค่ว่าเมื่อคืนเมาแล้วหลังจากนั้นก็มาที่ห้องนี้แล้ว......เอ่อ.....’’นี้หมายความว่าฉันกับป๊อป.....มีอะไรกันแล้วไงหรอ?! ไม่จริง!

‘‘ฮึกๆ ป๊อปจะบอกว่าเราสองคน..............แล้วหรอ!’’ตอนนี้ฉันเหมือนคนบ้าเลย ฉันเริ่มควบคุมสติตัวเองไม่ได้แล้ว ไม่ได้ๆตอนนี้ฉันยังไม่พร้อม!

‘‘ฟางใจเย็นๆ ป๊อปขอโทษฟาง!’’พูดไปก็เท่านั้น ตอนนี้ฉันคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ฉันร้องไห้อย่างหนัก ตัวเริ่มสั่นเทา เหมือนคนบ้า

‘‘ฮือออออออๆ ฮึก ไม่จริงงงงงงงงง! อะฮึกๆ!’’ฉันไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว ตอนนี้บนใบหน้าฉันมีแต่น้ำตา ฉันไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลย.........

[Poppy talk]

ผมตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงกริ๊ดของฟาง แต่ผมก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสภาพตัวเอง ผมไม่น่าดื่มเลย ไม่งั้นเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น....

‘‘ฟาง! ฟางใจเย็น!’’ตอนนี้ฟางไม่มีสติแล้ว เธอคงเสียใจไม่น้อย ผมทำได้แค่กอดปลอบเธอเท่านั้น เธอยังร้องไห้ไม่หยุด

‘‘………’’ทำไมจู่ๆถึงเงียบแหละ ผมมองไปที่ฟาง เธอหลับนี่เอง......เธอคงเหนื่อยกับการร้องไห้อย่างหนักและนาน ผมจับเธอให้นอนดีๆ แล้วมองหน้าเธอที่เต็มไปด้วยน้ำตา ผมมีความเป็นสุภาพบุรุษพอ ผมจะรับผิดชอบเธอ!

[Fang talk]

ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าซีดๆ รู้สึกไม่มีแรงจะขยับตัวไปไหน ตอนนี้ในใจของฉันอยากให้เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่ความฝัน แต่เมื่อได้เห็นสภาพตัวเอง ฉันก็อยากจะหลับ......แบบไม่ตื่น

‘‘ฟาง!ตื่นแล้วหรอ?’’เขาถามฉัน ตอนนี้เขาใส่เสื้อผ้าแล้ว เหลือแต่ฉัน...ที่ยังนอนในสภาพนี้อยู่

‘‘…………’’ฉันไม่ตอบเขาหรอก แค่สบตายังไม่กล้าเลย

‘‘เอ่อ....ฟางอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวป๊อปจะไปส่ง’’ฉันไม่ตอบ แล้วพยายามลุก แต่มันเจ็บตรงนั่นจนทำให้ฉันร้องออกมา

‘‘โอ๊ย!’’เท้าแตะพื้นได้ไม่กี่วินาที ตัวขอฉันก็ล้มลงไปนอนกับพื้น ตอนนี้ฉันไม่มีแรงเลย...

‘‘ฟาง!’’ป๊อปรีบวิ่งมาดูฉัน แต่ฉันก็หลบหน้าเขา น้ำในตาของฉันก็ทำท่าว่าจะไหลอีกครั้ง ฉันทำไมอ่อนแออย่างนี้นะ?

‘‘…………’’ฉันยังเงียบอยู่อย่างนั้น

‘‘ให้ป๊อปช่วยไหม’’เขาพยายามจะช่วยฉัน

‘‘ไม่เป็นไร’’ ฉันพยายามช่วยตัวเอง แต่มันก็ไม่เป็นผล

‘‘อย่าฝืนเลยฟาง’’ฉันเลยจำต้องให้เขาช่วย เขาอุ้มฉันเข้าห้องน้ำ แล้วออกไป ฉันรีบชำระร่างกายเพราะไม่อยากอยู่นาน พออาบน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูที่พ้นกายผืนเดียว ตอนนี้ความเจ็บเริ่มทุเลาลงแล้ว ฉันเดินไปดูที่เตียงเห็นเสื้อผ้าวางอยู่ แล้วมีกระดาษติดไว้ด้วย

   ‘เสื้อผ้าป๊อปไปขอพนักงานให้ ป๊อปจะรออยู่ข้างนอกนะ

‘‘นายมีมุมแบบนี้ด้วยหรอ?’’ฉันยังงงๆอยู่ เขามีมุมแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน? คงจะเป็นเพราะจินนี่สินะ ฉันไม่คิดอะไรต่อ รีบแต่งตัวทันที และทำใจสักพักหลังจากนั้นฉันก็ออกไปเผชิญหน้ากับเขา....

‘‘เอ่อ......จะกลับเลยไหม?’’ฉันไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน แล้วเราก็ออกมาจากผับนั้น

‘‘ฟางมีธุระที่ไหนรึเปล่า หรือว่าจะกลับบ้านเลย’’เขาพยายามชวนฉันคุย ถึงแม้มันจะไม่ค่อยเป็นผลเท่าไรก็ตาม แต่......ธุระหรอ? .....เฮ้ย!ลืมไปได้ไง

‘‘ป๊อป! กี่โมงแล้ว’’ฉันถามเขา เขาตกใจเล็กน้อย ก็จู่ๆฉันก็พูดขึ้นแถมเสียงดังด้วย

‘‘ตอนนี้ก็......10.30 แล้ว’’ตายแล้ววววววว! ฉันลืมไปได้ยังไง ยัยแก้วต้องบ่นแน่ๆ หูชาแน่เลยฉัน

‘‘ไปสนามบินด่วน!’’ฉันบอกเขา (เรียกว่าสั่งเลยก็ได้ - -*)

‘‘ไปทำไม?’’เขาถาม

‘‘ไปรับยัยแก้ว’’ฉันบอก หลังจากนั้นเขาก็ไม่พูด แต่ขับรถเร็วและตรงไปสนามบินทันที แต่ฉันพูดกับเขาไปได้ไงกัน แค่สบตาฉันยังไม่กล้าเลยไม่ใช่หรอ? แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นมันจะเป็นยังไงต่อไปนะ..........

----------------------------------------------------------

ตอนที่ 4 ไม่แน่ใจนะค่ะว่าจะอัพตอนไหน ยังไงก็ฝากด้วยนะค่ะ ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา