Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 35
 
[Kaew talk]
“โอ๊ย! โทโมะปล่อยนะ แก้วเจ็บ! >[]<”จะไม่ให้เจ็บได้ไง ก็โทโมะน่ะ บีบข้อมือฉันแล้ว
ลากออกมาเนี่ย หุหุ สงสัยล่ะสิ๊~ ทั้งๆที่โทโมะโดนลากไปกินแล้ว(?) ทำไมถึงมาหาฉันได้
มาๆจะเล่าให้ ก็คือ หลังจากที่โทโมะโดนลากไปห้องข้างๆแล้ว ฉันกับพี่กบก็ดื่มกันปกติ คุย
กันไปเรื่อยๆ ประมาณ 10 นาทีเอง จู่ๆโทโมะก็เข้ามาหาฉันแล้วลากออกมา ฉันไม่รู้นะว่ารอด
มาได้ไง - -  แต่ตอนนี้ฉันก็อยู่ในรถแล้ว TT
“เจ็บก็ดี! จะได้จำ!”
 
“โทโมะเป็นอะไรง่ะ T-T”
 
“..............................”ทำไมไม่พูดอ่ะ?
 
“โกรธแก้วหรอ?”
 
“.............................( -3-)”ไม่ได้โกรธหรอก งอนแน่ๆเลย - -
 
“โอ๋~~ ขอโทษ แก้วกับพี่ๆเค้าแกล้งเล่นๆเฉยๆ *-*”
 
“แล้วแก้วคิดว่าโมะเล่นด้วยหรอ”เค้าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
 
“...........................”แงงงงงงงงงงง โมะใจร้าย T^T
 
“ไม่ต้องมาเงียบเลยนะ”
 
“แล้วโมะจะพูดเย็นชาใส่แก้วทำไมล่ะ!”อะไรกัน! ฉันแค่แกล้งเล่นๆเองนะ ตอนนี้ฉันน้ำตาคลอ
 
หันหน้าหลบก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ
 
“เดี๋ยว! โมะแค่อยากให้แก้วรู้เฉยๆว่าโมะไม่ชอบ ไม่ร้องนะคนดี”พูดแล้วก็ข้ามมานั่งกับฉัน ไอ้
บ้า! อึดอัดนะเฟ้ย! >^<
 
“แล้วโมะรอดมาได้ไงอ่ะ?”
 
“ก็....................นี้แหละ โมะถึงลากแก้วออกมาไง - -”
 
“ห๊ะ! นี่โทโมะทำพี่เค้าขนาดนั้นเลยหรอ o[]O”ไม่ต้องตกใจหน้าฉันนะ -*- โทโมะเล่าให้ฟัง
 
ว่า โทโมะทั้งฟัดทั้งเหวียง เตะ ถีบ เพื่อนพี่กบจนสลบ เลยลากฉันออกมาจากผับเพราะกลัวพี่
 
เค้าฟื้นแล้วจะมาลากโทโมะเข้าห้องอีก - - อ๊ายยยยยย! ฉันต้องจุดธูปขอโทษพี่เค้าชุดใหญ่
 
เลยยยยยย ~ >0< 
 
“อะ เออ.........อืม (_ _)”
 
“โทโมะทำอะไรลงไปเนี่ย!”
 
“ก็โมะกลัวเสียตัวให้เพื่อนเจ๊กบแกอ่ะ TT”
 
“โหหหหหห - - งั้นกลับบ้านกันเถอะ”แล้วโทโมะก็ออกรถไป.....ระหว่างทางฉันโทรบอกพี่
กบพร้อมกับขอโทษเพื่อนๆพี่เค้าด้วย พี่แกก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก ขอแค่ค่ารักษาพยาบาลคน
ละร้อยสองร้อย - -
 
@บ้านโทโมะ(22.05 น.)
 
“ดึกแล้ว งั้นแก้วไปนอนก่อนนะ”พอลงจากรถฉันก็รีบตรงไปยังห้องนอนทันที เหนื่อยจริงๆเลย
 ดื่มไปตั้งเยอะ มันเพิ่งจะมาออกฤทธิ์ -0-
 
“เดี๋ยวสิๆ โมะยังไม่ได้ลงโทษแก้วเลยนะ”
 
“ลงโทษ? ลงโทษอะไร(. . )”ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก่อนล่ะฉัน -^-
 
“ไม่ต้องมาทำเป็นลืมเลย คืนนี้ไม่ต้องนอน! -.,-”
 
“จะทำอะไร?... อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!~ ไอ้หื่นปล่อนฉานนนนะ >[]<”อี
ตาบ้านี่! หูหนวกรึไง! บอกให้ปล่อยๆๆๆๆๆ เค้าอุ้มฉันพาดบ่าแล้วเดินขึ้นห้อง...........
กริ๊ดดดดดดดด! แก้วใจจะโดนทำร้ายอีกแล้ววววว ช่วยด้วยยยยยยยยยย T^T (กรรมตาม
สนอง ..... -3-)
 
.
.
.
.
.
 
วันต่อมา
 
[Fang talk](11.10 น.)
 
@บริษัท
 
~ ผิดก็ตรงที่เผลอใจ ไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ ~
 
“ฮัลโหล.............หรอ..........อืมๆ งั้นฝากยัยแก้วด้วยนะ”
 
“ใครหรอฟาง?”ป๊อปที่กำลังนั่งทำงานให้บอสถามขึ้น
 
“โทโมะน่ะ โทรมาบอกให้ลางานให้”เดือดร้อนฉันอีก - -
 
“ลางาน? มันจะลาไปไหน”
 
“เห็นบอกว่าแก้วไม่สบาย จะอยู่ดูแลก็เลยโทรมาลางาน”
 
“อ๋อๆ งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะ”
 
“ยังไม่เที่ยงเลยนะป๊อป เหลืออีกตั้ง 50 นาที - -”
 
“เถอะน่าาาา~ ไปกัน..........จินนี่”ป๊อปเดินมาจับมือฉันแล้วพยายามจะดึงไป แต่พอหันไป
อีกทาง กลับเห็น...จินนี่
 
“เอ่อ.......”ฉันพูดไม่ออกเลย ฉันไม่คิดว่าจะเจอจินนี่เร็วขนาดนี้ มันไม่ทันตั้งตัว
 
“สวัสดี ป๊อปปี้ ฟาง”เธอพูดเรียบๆ แต่ดูแล้ว.....น่ากลัว - -
 
“จินมีอะไรหรอ?”
 
“จินแค่จะมาเชิญป๊อปกับฟางไปงานเลี้ยงบริษัทของจิน ในฐานะ...คนรู้จัก”
 
“.........................”
 
“ที่โรงแรม xxxx อีก 2 วัน....ต้องไปให้ได้นะค่ะ จินมาแค่นี้แหละค่ะ”เธอพูดแล้วเดินออก
ไป จินนี่เปลี่ยนไปเยอะเลย ฉันได้แต่ยืนใบ้กินอยู่อย่างนั้น..
 
“ฟาง ฟาง”
 
“.........................”
 
“ฟาง!! ฟางๆๆ!”
 
“ห๊ะ? อะไรหรอ?”
 
“ไปทานข้าวกันเถอะ”ตอนนี้ฉันเหมือนร่างไร้วิญญาณ ป๊อปจะดึงไปไหนฉันก็ไปด้วย เวลาทำ
งานก็ไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไร เฮ้อออ~ เมื่อไรฉันจะผ่านเรื่องนี้ไปได้นะ..
 
.
.
.
.
.
 
@บ้านป๊อปปี้
 
ตอนนี้ฉันมาอยู่ที่บ้านป๊อป เพราะจะมาทำความสะอาดและเก็บของบ้างส่วนย้ายไปบ้านฉัน
 
“อ๊ะ!”ฉันเดินไปบนห้องของเขา แต่ก็เห็นรูปจินนี่ถ่ายกับเขาเต็มไปหมด ความรู้สึกหลายอย่าง
เริ่มเข้ามาในหัว รู้สึกผิด......รู้สึกสงสาร......รู้สึกอาย
 
“เก็บมันไปเผาทิ้งเถอะ”ป๊อปเดินเข้ามาแล้วพูดพร้อมกับเก็บรูปพวกนั้นลงถุงดำ....เค้าคงเห็น
ฉันยืนมองสินะ
 
“แต่มัน.......”
 
“มันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ ฟางลงไปรอข้างล่างเถอะ เดี๋ยวป๊อปเก็บเสื้อผ้าแป๊ปเดียว”ฉันจำ
ต้องเดินลงไปรอข้างล่าง พลางนึกถึงตอนที่จินนี่มาที่บริษัท เธอเปลี่ยนไป ฉันไม่อยากเชื่อ
เลย..
 
 
2 วันต่อมา
 
“ฮึ่ย!....ทำไมชุดมันคับอย่างนี่นะ”ฉันว่าฉันหาตัวที่ใหญ่ที่สุดแล้วนะ มันยังใส่ไม่ได้เลย เฮ้อ
ออ~ ลูกทำพิษกับแม่ซะแล้ว - -
 
“ฟาง”ป๊อปเดินเข้ามาแล้วยื่นชุดเดรสสีขาวให้ฉัน ฉันทำหน้างงๆ เขาเอามาจากไหน?
 
“ป๊อปไปเอามาจากไหน?”
 
“เมื่อวานป๊อปเห็นฟางรื้อเสื้อผ้าใหญ่เลย ป๊อปเลยคิดว่าเสื้อผ้าของฟาง ฟางคงจะใส่ไม่ได้
เหมือนแต่ก่อน เลยขับรถไปยืมชุดของหวายมาให้”ก็จริงนะ ฉันอ้วนขึ้นมากเลย นี่ก็เริ่มเข้า
เดือนที่ 3 แล้ว
 
“อ๋อ ขอบคุณนะ”แล้วป๊อปก็เดินออกไปข้างนอก ฉันรีบแต่งตัวเพราะมันใกล้จะได้เวลา
แล้ว......วันที่ฉันต้องเจอกับผู้คนมากมาย ฉันพร้อมแล้วที่จะเผชิญหน้า! ฉันแต่งหน้าอ่อนๆ
 ผมก็ปล่อยตามธรรมชาติ มันคงไม่ฟูหรอกเนาะ - -
 
“เป็นยังไงบ้าง พอใส่ได้ไหม?”พอฉันลงมาข้างล่างก็เจอกับป๊อปที่กำลังนั่งดูทีวีรออยู่
 
“ก็ใส่พอดีเลย รีบไปกันเถอะ”.....
 
 
@โรมแรม xxxx
 
นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาที่นี้ ผู้คนมากมายกำลังพูดคุยกันอย่างออกรส ผิดกับฉัน......ที่กำลัง
หลบหน้าหลบตา สายตาที่ดูถูก เหมือนฉันเป็นคนชั้นต่ำ!
 
“สวัสดีค่ะพี่ป๊อป เอ่อ.....สวัสดีค่ะพี่ฟาง”ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉันกับป๊อป เธอใส่ชุด
เดรสสีเขียวอ่อน ผมยาวของเธอถูกเก็บเรียบร้อย
 
“สวัสดีครับน้องขนมจีน เอ่อ พี่....ขะ ขอโทษ เรื่อง.....”
 
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ป๊อป จีนเข้าใจ ความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกค่ะ จริงไหมค่ะพี่ฟาง :D”เธอ
พูดแล้วยิ้มให้ฉัน สายตาและน้ำเสียงของเธออ่อนโยนจนทำให้ฉันรู้สึกโล่งขึ้นมานิดนึง แต่ฉัน
ก็ไม่ได้พูดอะไรหรอก ฉันยิ้มตอบเธอเฉยๆ
 
“เดี๋ยวอีกหน่อยงานก็จะเริ่มแล้ว จีนว่าพี่ 2 คนไปยืนทางด้านโน่นดีกว่าค่ะ ตรงนี้มันไม่ค่อยจะ
ดีเท่าไร”ก็จริงอย่างที่เธอพูด พวกคุณหญิงคุณนายกำลังซุบซิบนินทากันอยู่ เผลอๆอาจมีเรื่อง
ของฉันอยู่ด้วยก็ได้... ฉันเดินตามขนมจีนมาในมุมที่ไม่ค่อยจะมีคน แล้วสักพักเธอก็ขอตัวไป
เตรียมงาน
 
“ฟาง ไหวไหม?”ป๊อปเห็นฉันทำหน้าเครียดเลยถาม
 
“ไหว.......ฟางยังไหว”ถึงจะตอบไปอย่างนั้น แต่คำพูดกับสีหน้าของฉันมันไปคนละทาง
เลย.........และแล้วงานเลี้ยงก็เริ่มต้นขึ้น
 
“สวัสดีค่ะแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ดิฉันนางสาว มีนาพร รับหน้าที่เป็นพิธีกรในวันนี้นะค่ะ เนื่อง
จากว่าวันนี้เป็นวันครบรอบ 80 ปีของบริษัท โชติวิจิตร ทางเราจึงจัดงานเลี้ยงฉลอง……”แล้ว
พิธีกรก็พูดไปเรื่อยๆ ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนฟังอยู่อย่างนั้น เฮ้อออ งานเลี้ยงน่าเบื่อแบบนี้ ทำไม
คนถึงชอบมากันจัง -3-
 
“งั้นขอเชิญคุณเขริกา ขึ้นมากล่าวความรู้สึกหน่อยค่ะ”เสียงปรบมือดังขึ้น ทำให้ฉันตื่นจาก
ภวังค์ สายตามองไปบนเวทีโดยอัตโนมัติ มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินขึ้นมาบนเวทีอย่างสง่า ชุดราตรี
สีครีมยาวถึงตาตุ่มมันทำให้เธอดูโดดเด่น ผมยาวของเธอถูกม้วนเป็นล่อนสวย หน้าตาเธอ
สวยอยู่แล้ว พอมีเครื่องสำอางอยู่บนใบหน้าก็ทำให้สวยยิ่งขึ้นไปอีก เป็นใครไม่ได้หรอกนอก
จาก...จินนี่
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------
มันอาจจสั้นหน่อยนะค่ะ พอดีกลุ้มใจเรื่องนึง(หลายคนคงรู้เนาะ) เลยไม่ค่อยมีอารมณ์แต่ง
 
 มันใกล้จบแล้วนะ ไม่สนุกเท่าไรหรอก -0- แต่เราก็ขอบคุณทุกคนนะที่ติดตาม (_ _)