Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 6
@บ้านจินนี่
‘‘ขอบคุณค่ะป๊อปที่มาส่ง เดี๋ยวพรุ่งนี้จินนี่จะไปหาที่บริษัทนะค่ะ’’
‘‘ให้ผมมารับก็ได้ครับ’’
‘‘ไม่เป็นไรค่ะ พอดีพรุ่งนี้จินนี่นัดเพื่อนไว้’’
‘‘ก็ได้ครับ’’เธอลงจากรถไป เดินเข้าบ้านที่หรูสมกับเป็นผู้ดี
‘‘ไปไหนมา’’เสียงของหญิงวัยกลางคนพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
‘‘ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน’’พูดแล้วไม่มองหน้า ทำท่าจะเดินขึ้นห้อง
‘‘นี่! ฉันถามแกดีๆนะ’’
‘‘ฉันก็ตอบแกแล้วไง จะเอาอะไรอีก!’’เธอเริ่มขึ้นเสียง แล้วหันมาประจันหน้ากับผู้หญิงคนนั้น
‘‘เดี๋ยวนี้แกกล้าขึ้นเสียงกับฉันแล้วหรอ!’’
‘‘ทำไมจะไม่กล้า! คุณเป็นแค่แม่เลี้ยงฉัน ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉันซะหน่อย!’’
‘‘แก!’’ยกมือขึ้นจะตบหน้า แต่ก็ได้แต่ค้างไว้กางอากาศ เพราะจินนี่ก็ไม่ยอมเช่นกัน
‘‘ลองดูสิ! ฉันก็มีมือมีเท้าเหมือนกันนะ!’’เห็นเช่นนั้นจึงได้แต่ลดมือลงแล้วกำมือแน่อย่างเจ็บใจ
‘‘อย่าคิดว่าฉันจะทำอะไรแกไม่ได้นะจินนี่’’
‘‘อ้าว!แล้วทำไมล่ะ? ทำไมไม่ทำฉันล่ะ? ทั้งๆที่ฉันก็ยืนอยู่ตรงนี่ ในบ้านก็ไม่มีใครอยู่ .....อ๋อ!รึว่าไม่มีแรง กลัวสู้ฉันไม่ได้งั้นสิ ฉันคิดไว้แล้ว แกก็แค่ผู้หญิงแก่ๆคนนึง!’’จินนี่พูดอย่างผู้ชนะ แล้วแน่คำว่าแก่ ตอนนี้ความเป็นผู้ดีได้หายไปหมดแล้ว
‘‘นังจินนี่!!!’’ตอนนี้หญิงคนนั้นกำลังจิ๊ดขึ้นสมอง ด้วยอารมณ์โกรธ โมโห
‘‘เรียกฉันทำไม! กลัวจำชื่อฉันไม่ได้หรอ!’’เธอไม่รู้จะทำอย่างไร ต่อให้ด่ายังไงก็สู้จินนี่ไม่ได้ จึงพยายามระงับอารมณ์ จากหน้าตาโมโหร้าย กลายเป็นยิ้มอย่างเยือกเย้น
‘‘หึ! แกจะด่าอะไรฉันก็ด่าไปเถอะ เพราะถึงยังไงฉันกับแกมันก็เหมือนกัน!’’เธอพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปบอกคนขับรถให้ไปพาเธอไปข้างนอก ส่วนจินนี่ก็ได้แต่ยืนกำมือแน่ ก่อนจะเดินขึ้นห้องอย่างอารมณ์เสีย...
 
วันต่อมา
ก๊อก ก๊อกๆๆ!
‘‘ฟาง ฟาง! ตื่นได้แล้วนะ ฟาง!’’แก้วที่เดินออกมาจากห้อง ว่าตนตื่นสายแล้ว เจ้าของบ้านยังสายกว่าอีก ประตูไม่ได้ล๊อตเลยลองเปิดแล้วเดินเข้าไปดู เห็นเพื่อนสาวนอนแบบไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
‘‘อืม~’’ คงจะคิดเรื่องนั้นเกือบทั้งคืนกว่าจะได้นอนก็คงจะประมาณตีสามตีสี่
‘‘ฟาง! เฮ้ย!ทำไมตัวร้อนอย่างนั้แหละ’’เรียกแล้วไม่ตื่นเลยลองเขย่าเบาๆ ก็ต้องร้องอย่างตกใจเมื่อเพื่อนสาวตัวร้อนจี๋ราวกับไฟ
‘‘ฮือ......อะ อ้าวแก้ว ตื่นนานแล้วหรอ?’’เธอเรียกชื่อเพื่อนและถามด้วยน้ำเสียงที่แหบ ผมยุ่งนิดๆ ตาบวมแถมคล้ำ ปากซีด สภาพไม่ต่างอะไรจากศพ
‘‘ฟาง! แกตัวร้อนมากเลยนะ ไปหาหมอเถอะ!’’ไม่ตอบคำถามเพื่อนสาวแต่พยายามพาเพื่อนไปหาหมอ
‘‘ไปไม่ได้นะ! วันนี้ฉันต้องไปทำงาน เอ้อ!จริงสิวันนี้งานด่วนเข้าด้วย ตายๆๆๆๆๆ ไปสายแน่ๆเลย เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะแก้ว’’เธอไม่เปิดโอกาสให้แก้วพูดเลย พอพูดเสร็จก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที แก้วได้แต่ส่ายหน้ากับความดื้อของฟาง ทั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่ไหวยังจะฝืนอีก
‘‘งั้นฉันไปรอข้างนอกนะฟาง’’ตะโกนบอกเพื่อนที่อยู่ในห้องน้ำ พอฟางอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัว พอไปนั่งหน้ากระจกก็ตกใจกับสภาพตัวเอง
‘‘นี่ฉันเป็นถึงขนาดนี่เลยหรอ?’’มองตัวเองที่ตอนนี้สภาพกดูดีขึ้น(นิดนึง)หลังจากอาบน้ำ
‘‘ไม่ได้ๆ!ฉันจะอยู่ในสภาพนี่ไม่ได้’’เธอพูดกับตัวเอง แล้วหยิบเครื่องสำอางมาแต่ง(ละเลง - -)หน้าของตนเอง จนดูเหมือนคนปกติทั่วไป(ที่ไม่ได้นอน - -^) จากนั้นก็ลงไปข้างล่าง
‘‘ฟาง แกลาสักวันก็ได้นะ อย่าฝืนเลย’’
‘‘แกอย่าห้ามฉันเลยแก้ว วันนี้มีงานด่วนเข้า แล้วฉันก็ยังไหว’’
‘‘แกแน่ใจนะ?’’ถามเพื่อความแน่ใจ แต่ถึงอย่างไรก็คงจะขัดไม่ได้อยู่ดี
‘‘แน่ใจสิ!’’ยืนยันด้วยเสียงหนักแน่น
‘‘เฮ้อ!~ ยังไงฉันก็คงห้ามแกไม่ได้สินะ ....... ok! งั้นเดี๋ยวบ่ายๆฉันจะไปหานะ’’
‘‘อืมๆ งั้นฉันไปก่อนนะ’’
‘‘เดี๋ยว!แกจะไปยังไง?’’
‘‘แท็กซี่’’ตอบแค่นั้นแล้วเดินออกไปเลย
แบรรรรรรรรรรรรรร! <<< เสียงอะไรของมัน - -
‘‘โอ๊ย!อะไรเนี่ย’’กำลังยืนรอแท็กซี่อยู่แล้วคิดอะไรเพลินๆ จู่ๆก็มีรถคันหนึ่งมีจอด บีบแตรรถซะเสียงดังจนทำให้คนที่ยืนอยู่หงุดหงิด (คนข้างบ้านไม่ออกมาด่าก็ดีเท่าไรแล้ว - -)
‘‘ขึ้นมา’’ป๊อปปี้เลื่อนกระจกลง แล้วเรียกฟางที่เพิ่งได้สติ
‘‘ป๊อป o_o!’’
‘‘ก็ใช่น่ะสิ ขึ้นรถเร็ว’’เธอไม่ตอบ แต่เธอกลับเดินหนี ยิ่งหนีเขาก็ยิ่งตาม จากเดินเปลี่ยนเป็นวิ่ง จนเขาทนไม่ไหว ลงจากรถแล้ววิ่งตามเธอ
[Poppy talk]
ที่จริงผมจะไปทำงานแล้วนะ แต่พอดีแก้วโทรมา(ไปขอเบอร์กันตอนไหนเนี่ย? -_-^)บอกว่าฟางไม่ไม่สบาย ตัวร้อน สภาพดูไม่ค่อยได้ แต่จะฝืนไปทำงาน ผมเลยรีบมา เห็นฟางยืนรอรถแท็กซี่อยู่ ทำท่าเหม่อลอย ผมเลยบีบแตรใส่ ตอนแรกเหมือนจะไม่มีอะไร แต่พอเธอเห็นผมเท่านั้นแหละ - -
‘‘ปล่อย!’’
‘‘ไม่ปล่อย’’
‘‘ฟางบอกให้ปล่อย!’’ทำไมถึงดื้ออย่างนี้น๊า
‘‘ก็ป๊อปไม่ปล่อย นี่!ฟางเป็นอะไร’’
‘‘ฟางไม่ได้เป็นอะไร’’
‘‘ป๊อปไม่เชื่อ’’
‘‘ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรไง!’’
‘‘เด็กดื้อ! ฟางไม่สบาย ทำไมไม่พัก จะฝืนมาทำงานทำไม’’
‘‘ฟางสบายดี! แล้ววันนี้มีงานด่วนเข้าฟางจะต้องไปทำ’’ยังจะฝืนอีก
‘‘เดี๋ยวป๊อปทำแทนก็ได้ ฟางกลับบ้านไปพักเถอะ’’
‘‘ไม่กลับ!’’
‘‘กลับ!’’
‘‘ไม่กลับ!’’ทำยังไงดีเนี่ย - -
‘‘งั้นขึ้นรถ’’
‘‘ไม่ขึ้น!’’
‘‘ไม่ขึ้นใช่ไหม?’’ผมคิดอะไรออกแล้ว ;)
‘‘ใช่!’’
‘‘งั้นก็ได้’’ผมทำท่าหันหลังแล้วเดินไปสัก 2-3 ก้าว ผมก็หันกลับมาแล้วรีบวิ่งไปอุ้มฟาง
‘‘อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย! ป๊อปปี้!ปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะ’’
‘‘ไม่ปล่อย!’’ผมอุ้มเธอไปที่รถ แล้วขับออกไปทันที
‘‘ป๊อป! ป๊อปทำแบบนี้ทำไม?!’’
‘‘เพราะป๊อปเป็นห่วงฟางไง!’’เธอดูจะตกใจกับคำพูดของผม แล้วหลังจากนั้นเธอก็ไม่พูดอะไรอีก
‘‘จะไปไหน?’’
‘‘ไปบ้าน’’
‘‘บ้าน? บ้านใคร?’’
‘‘บ้านป๊อปนี่แหละ’’
‘‘ไปทำไม!’’เธอดูตกใจกลัว ผมไม่พาเธอไปฆ่าหรอก - -^
‘‘เป็นอะไรฟาง? ป๊อปไปเอางาน!’’ผมรู้สึกเหนื่อยจังเลย
‘‘ระ....หรอ?’’เธอถามด้วยท่าทางไม่เชื่อ(มากกกกกกกกกกกกกกกก)
‘‘อืม -_-’’แล้วเธอก็เงียบจนมาถึงบ้าน
[Fang talk]
‘‘ฟางจะเดินจะนั่งดูอะไรในบ้านก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวป๊อปมา’’ฉันไม่เคยมาบ้านเขาเลย นี่เป็นครั้งแรกที่มา บ้านเขาก็น่าอยู่ดีนะ ฉันเดินดูรูปของป๊อปตั้งตอนเด็กยันโต หน้าตาไม่เปลี่ยนเลยนะ แต่......
‘‘ฮึก’’ตาของฉันดันไปสะดุดกับรูปของป๊อปกับ...จินนี่ ทำไมมันเจ็บแบบนี้ รูปที่เห็นคือภาพจินนี่หอมแก้มป๊อป อีกใจก็บอกว่าน่ารักดี แต่อีกใจก็บอกว่า........เจ็บเหลือเกิน ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองจะร้องไห้อีกแล้ว ขอบตาร้อน มันเตรียมจะไหลได้ทุกเมื่อ.......ฟุ่บ!~
‘‘ฟาง!’’
---------------------------------------------------------------------------------------------
ถ้าพิมพ์ตรงไหนขอโทษนะค่ะ ยุ่งมากเลยช่วงนี้อาจจะอัพช้าหน่อย