Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 12.40 น.

32 ตอน

1018 วิจารณ์

54.95K อ่าน

28) ยอมแล้วก็ได้O_O!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

โทโมะ : อย่างอนเลยนะคนดีโทโมะก็แค่อยากเป็นเจ้าของ

แก้ว : งั้นลากแก้วขึ้นเตียงเลยไหม!!

โทโมะ : แก้วยอมเหรอ^^

ฉันประชด!!ดูโทโมะคิดไปไหนแล้วเนี่ย ใบหน้าเนียเข้ามาคลอเคลียที่

แก้มฉันอีกแล้ว เคยบอกรึยังว่าฉันแพ้ลูกอ้อน><

แก้ว : โทโมะ--*

โทโมะ : โอเคๆโทโมะล้อเล่นนะครับ ว่าแต่จะไปดูโทโมะแข่งได้รึยัง

มันใกล้ได้เวลาแล้ว

ฉันกำลังจะส่ายหน้าอยู่แล้ว มันติดตรงที่ว่าวงแข็งแข็งแรงโอบกระชับ

แน่นกว่าเดิมแล้วทำหน้าตาอ้อนนั่นอีก ฉันใจไม่แข็งพอ>///<

แก้ว : ไปก็ได้

โทโมะ : ถ้าครั้งนี้ชนะแก้วจะให้อะไรเป็นรางวัลไหม

แก้ว : ให้ใจไง♥

ฮ่าฮ่ารางวัลนี้ไม่ต้องเปลี่องตัวโฮ๊กกก

โทโมะ : อยากได้ทั้งตัวและหัวใจเลยขอได้ปะ

แก้ว : >//////<

ฉันเขินแล้วน๊าอร๊ายยยย ฉันรีบหันหน้าหนีโทโมะแล้วเดินไปทางโรง

ยิมอย่างเร็ว ถ้าขืนอยู่ตรงนี้ต่อมีหวังฉันละลายเป็นขี้ผึ้งแน่ ไม่ได้ๆต้อง

แข็งไว้ก่อนตามใจมากโทโมะก็มีแต่ได้ใจ

โทโมะ : อ้าวว แก้วรอด้วยยังไม่บอกเลยนะไหนของรางวัล

แก้ว : ให้ชนะก่อนเถอะแล้วเดี๋ยวจะให้:P

พูดแล้ววิ่งหายเขาไปนั่งตรงข้างสนาม ยังไงโทโมะไม่มีทางตามฉันมา

แน่นอนเพราะว่าตอนนี้กรรมการเป่านกหวีดเรียกเข้าแข่งขันแล้ว ฉัน

สอดสายตาไปรอบสนามแข่งเพื่อหาเพื่อนทั้งสองคนของฉัน เอ๋ไป

ไหนหว่า??...

เฟย์ : แก้ววววว!!!

นั่นไงเจอแล้ว...เฟย์กับฟางนั่งอยู่ที่เก้าอี้สตาฟสีของฉันเอง ทั้งสอง

คนโบกมือเรียกให้ฉันไปนั่งด้วย ไปก็ได้อยากเห็นใกล้ๆเหมือนกัน^^

ฉันค่อยๆลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ทั้งสองคนทันทีโห้ยไม่อยากเชื่อว่าจะมีคน

สนใจมาดูการแข่งนัดนี้กันเพียบเลยอ่า คงเป็นเพราะออร่าความหล่อ

ของนักบาสและก็เชียร์สีตัวเองด้วยหล่ะมั่ง...

ฟาง : ตื่นเต้นๆเราต้องชนะแน่ๆเลย

ฟางเพื่อนฉันออกอาการกระดี๊กระด๊าในรอบหลายปี อย่าพึ่งมั่นใจเซ่ว่า

เราจะชนะ-*-

เฟย์ : จ่ะๆชนะก็ชนะ

ปี๊ดดดดด!! กรี๊ดดดด!!

สัญญาณเปิดการแข่งเริ่มต้นแล้ว มันเริ่มพร้อมกับเสียงกรี๊ดของบรรดา

สาวๆด้วยหน่ะซิก็ไม่รู้เอาเสียงที่ไหนมากรี๊ดกันคอทำด้วยอะไรกันเนี่ย
บรื้อ~

เพื่อนฉันทั้งสองก็ลุ้นกันจนตัวแข็งเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้555+

เฟย์ : อ๊ากกก!!ไอ้กบไอ้นักเรียนไม่เรียบร้อยว๊ากกกกก

อยู่ๆยัยเฟย์ก็ลุกขึ้นมากระโดดฉันตกใจรีบหันไปดูอย่างเป็นห่วง ยิ่งนับ
วันเพื่อนฉันคนนี้ยิ่งอาการบ้าหนักขึ้นทุกวัน-*-

แก้ว : เป็นอะไรเฟย์!

เฟย์ : แฟนฉันเทห์อ่ะ กรี๊ดดดด

แก้ว/ฟาง : --*

เฮือก~ทีแท้เฟย์ก็กรีดไอ้หนุ่มพ่อบ้านที่ยืนอยู่ในตำแหน่งเพาเวอร์

ฟอร์เวิร์ด(รู้จักไหมอ่า--*) ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากรี๊ดเลยก็แค่คนคอยรี

บาว์นลูก ใครเลยจะสู้พอย์ดการ์ดของฉันเนอะๆ >,< โทโมะเล่นตำ

แหน่งพอยด์การ์ด อืมฉันว่าก็สมควรอยู่หรอกเพราะพอยด์การ์ดส่วน

ใหญ่จะตัวเล็ก ไม่รู้นะส่วนใหญ่เขาจะเรียกพอย์การ์ดว่าเป็นมันสมอง

ของทีม--* งั้นก็แสดงว่าไอ้เจ้าชายของฉันก็เก่งไม่เบา อิอิ

เฟย์ : โหหหห~

เมื่อกี้ยังกรี๊ดอยู่เลยที่เขื่อนทำรีบาว์นลูกได้ แต่ตอนนี้เฟย์โห่เสียงดัง

เชี่ยว

เฟย์ : อ๊ากกก!!เเต้มเท่ากันแล้ววว

แน่นอนนี่หล่ะคือบาสมันเล่นสูสีกันเสมอแหละถ้าชนะก็ชนะแค่ไม่กี่ลูก
เพราะมันผลัดกันรุกอยู่ตลอด

ปี๊ดดด!!

??? : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

ฟาง : ><

จบควอเตอร์ที่สองแล้วที่ได้ยินเสียงกรี๊ดดังลั่นก็เพราะลูกที่ป๊อปปี้ชูต

สามแต้มมันลงไปอย่างสวยงามก่อนเวลาจะหมด ฟางยิ้มแป้นเลย

อ่า55+ แต่มันยังไม่จบเหลืออีกตั้งสองควอเตอร์แหนะ ลุ้นระทึกมาก

เขื่อน : เฮือก~หมดแรงแล้วววว

เขื่อนทำท่าเดินอ่อยๆมาที่เฟย์

เฟย์ : ยังแข่งไม่เสร็จเลยนะ หมดแรงได้ไง

เขื่อน : เหนี่อยนี่ครับ ไม่มีกำลังใจเลย~

โห้ๆไอ้มารยา ฉันมองดูก็รู้ว่าหวังอะไรอ่า ดูเขื่อนทำหน้าเข้าซิอ้อนซะ

พอบอกว่ากำลังใจไม่มีนิดเดียวยัยเฟย์เพื่อนฉันอยู่นิ่งที่ไหน ขว้าคอ

เขื่อนลงมาหอมแก้มซะฟอดใหญ่เลย ไงหล่ะที่นี้ยิ้มแก้มแทบปริวิ่งกลับ

ไปลงสนามปร๋อเลย โทโมะทำท่าจะเดินมาบ้างฉันสายหน้าเบาๆ อย่า

เดินมานะที่ได้ไปก่อนแข่งก็มากพอแล้ว เหมือนจะรู้เลยกลับหลังแล้ว

ว่างลงสนามตามเขื่อนไป

ปี๊ดดดปี๊ดดดดดปี๊ดดดดด!!

ในที่สุดควอเตอร์ที่น่าสนใจก็มาแล้ว ควอเตอร์ที่4 สุดท้ายแล้ววว~
ทันทีที่เสียงเริ่มควาเตอร์นี้ดังขึ้นผู้เล่นแต่ละฝ่ายต่างก็วิ่งตัดลูกกัน
อย่างดุเดือด

เฟย์ : เฮ้ย!!

เขื่อนโดนกระแทกจากเซนเตอร์อีกฝ่ายที่หลังเข้าอย่างจังจนล้มลงไป
กอง

บัค!!

พอลุกขึ้นมาได้ลูกจากการส่งของป๊อปปี้ยังไม่ทันจะขึ้นชูตในจังหวะที่

ลอยตัวขึ้นก็โดนสั้นของศอกกระแทกเข้าที่ไหล่ คราวนี้เสียงโห่ดังมาก

มันเริ่มไม่ใช่เกมเพื่อมิตรภาพแล้วซิเนี่ย เมื่อเพื่อนโดนเล่นนอกเกมมีเห

รอที่เหลือจะคุมอารมณ์อยู่ ป๊อปปี้จ้องลูกบาสตาไม่กระพริบ แล้วสง

สัญญาณไปที่เพื่อนร่วมทีมเพื่อเข้าไปเบียดคู่ พอโดนขนาบคู่โทโมะก็

รีบวิ่งมาขว้าลูกแล้วเลี้ยงกลับไปชูตอย่างรวดเร็ว

00.00.05

เหลือเวลาอีก5วินาทีสีเขียวยังตามอยู่1แต้ม และโทโมะก็กำลัวจะขึ้น
ชูตเพื่อทำให้ทีมชนะ

แควก!! ปี๊ด!!!!!

00.00.00

??? : โห่!!!!!!!!!!!!!!

ว่าแล้วเชี่ยวโทโมะโดนผู้เล่นของอีกทีมกระฉากเสื้ออย่างแรงเพื่อรั้งไม่

ให้ทำคะแนน เสื้อกล้ามบางๆขาดออกจนโชว์แผ่นหลังอันขาวเนียน

อ๊ากกพอแล้วคิดบ้าอะไรเนี่ยฉันตอนนี้มันเวลาเป็นเวลาตายเลยนะ
เวลาหมดแถมโทโมะก็ทำคะแนนเพิ่มไม่ได้

?? : โห่!!

สีเขียวโห่ร้องอย่างบ้าคลั่งที่จริงมันสมควรได้แต้มแล้วเราก็จะชนะ มัน
ทำฟลาว์ชัดๆทำไมกรรมการในสนามไม่เป่าฟลาว์ ฮึยๆมันโกงนี้หว่าฉัน
กำลังจะลุกไปเอาเรื่องกรรมการแต่ตอนนี้ไม่ทันยัยเฟย์แล้ว

เฟย์ : ตาบอดหรือไง!!คนเห็นทั้งสนามว่ามันฟลาว์ทำไมคุณไม่เป่าฟ

ลาว์!!

กรรมการ : แต่เวลามันกำลัวจะหมดนะครับเป่าไปก็ไร้ค่า

เฟย์ : ถึงจะเหลืออีกหนึ่งวิคุณก็ต้องเป่าเพราะฟลาว์ตรงนั้นสีฉันต้อง
ได้ลูกโทษ!!

ยัยเฟย์หน้ากลัวมากอ่าตอนนี้ ยัยนั้นไปเรียนรู้กฎมาขนานนั้นเชี่ยว พูด
ไปเล่นเอากรรมการเถียงไม่ออก

ปี๊ด!!

กรรมการ : ฟลาว์ สีเขียวได้ลูกโทษ

??? : กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

ทันทีที่กรรมการหันหน้าเข้าสนามแล้วเป่าให้สีเขียวได้ลูกโทษ

นักเรียนหลายร้อยที่ใส้ที่เสื้อสีเขียวต่างกรี๊ดเอ๊ะหรือแหกปาก5555+

โทโมะที่เปลี่อยท่อนบนเดินไปหน้าแป้นแล้วหันหน้ากลับมาทางคน

ที่มาเชียร์สีเขียวเพื่อยิ้มหล่อละลายใส่

??? : กรี๊ด!!!!!

ไอ้เจ้าชายบ้ายังมีหน้ามาเล่นอีก แต่เอ๊ะเสียงหรี๊ดทำไมไม่หยุด

ฟาง : แก้วๆๆๆ

ยัยฟางสะกิดแขนฉันรัวๆแล้วชี้ให้จ้องไปที่หน้าอกข้างซ้ายของโทโมะ

แก้ว : O_O!!!

โทโมะ : ^____^

รอยสักบนหน้าอกของโทโมะ!! มันเขียนว่าKAEWชื่อฉันอ่า>////<
โทโมะใช้

ฝ่ามือเรียวสัมผัสไปที่รอยสักนั่นลูบเบาๆก่อนจะหอมที่ฝ่ามือตัวเองและ

ก็ปล่อยลูกบาสออกจากมือและไม่ใช่เรื่องยากที่มันจะลงหวง เกมจบ
สรุปสีฉันชนะกรี๊ดดดดด ตอนนี้คนทั้งสีเขียวลุกขึ้นกรี๊ดจนฉันหูแทบ
แตกงั้นออกไปข้างนอกก่อนดีกว่า

หมับ!!

ใครจับมือฉัน!

แก้ว : แฮ่ๆ

โทโมะที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน ใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ต้องให้ฉัน

ละลายตรงนี้เลยไหมโทโมะนายนี้มันอันตรายต่อหัวใจผู้หญิงจริง

เชี่ยว>< เหงี่อเอาไว้ที่หลังตอนนี้สายตาของฉันจับจ้องไปที่รอยสัก

นั่น

แก้ว : ไปทำอะไนกับเนื้อตัวมา

โทโมะ : ก็เค้ารักตัวเองนี่น่า

แก้ว : ใช่เวลาเหรอโทโมะ

โทโมะ : ปล่อยเอาไว้ก่อนครับเดี๋ยวค่อยคุยแต่ว่าวันนี้โทโมะชนะนะ

เรื่องเปลี่ยนเรื่องหน่ะถนัดนักนะ

แก้ว : อืมรู้แล้ว

โทโมะ : :)

แก้ว : ยิ้มอะไร?

โทโมะ : ไหนของรางวัลหล่ะครับ

แก้ว : --*

ตายละฉันไม่ทันคิดเลยว่าจะให้อะไรโทโมะ แก้วใจตายแน่งานนี้ไม่มี

ทางรอดเลยตายๆ ใบหน้าหล่อโน้มต่ำลงมาเรื่อย โทโมะนี่มันสนามนะ

อย่าทำอะไรบ้าๆให้ฉันต้องอายคนอื่นนะ

ปึก~

เฮือก เกือบไม่ทันแหนะ ฉันเอามือยันโทโมะไว้ก่อนแล้วค่อยล้วงไป
ในหระเป๋าหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา แล้วเช็ดไปทั่วใบหน้าที่พราวไป
ด้วยเหงื่อ

โทโมะ : --*

แก้ว : ทำไมทำหน้าแบบนั้นหล่ะ นี้ไงรางวัล

โทโมะ : มันน้อยไปอ่า

ส่งเสียงอ้อนยังไม่พอแต่รังตัวฉันไปใกล้ๆแล้วทำหน้าตาเหมือนหมา
กำลังจะขาดใจตาย ยังไงยังงั้นเลย

แก้ว : โทโมะเดี๋ยวนี้งอแงใหญ่โตแล้วนะ

โทโมะ : ก็ราวังลมันน้อยไปอ่า

แก้ว : แล้วจะเอาอะไร

ฉันก็ถามไปงั้นๆแหละ ที่จริงมีแผนฮ๋าฮ่าฮ่า เจ้าชายนายไม่มีทางได้
แอ่มฉันง่ายๆหรอกอิอิ

โทโมะ : คิสมีพลีสสสสส

แก้ว : โทโมะ...แก้วอ่อนภาษาฟังไม่ออก

ฮ่าฮ่าฮ่าฉันยังแถไปเรื่อยๆ

โทโมะ : จูบกันหน่อยได้ไหมครับ...

แก้ว : >////<

อย่าทำตาหวานเซ่โทโมะ ฉันเกลียดสายตาเขาจังมันทำให้ฉันใจแข็ง
ไม่อยู่ อ่าและเชื่อว่าแน่นอนผู้หญิงที่ยืนอยู่รอบๆกำลังจ้องมองมาที่ฉัน
และโทโมะแน่นอน โทโมะทำอะไรเคยอายชาวบ้านชาวช่องบ้างไหม
นะ โทโมะจ้องฉันไม่วางตาเอาไงหลาะทีนี้ ฉันหันสายแลขวาแล้วใช้
มือซ้ายเหยี่ยวคอเค้าลงมา มือขาวที่ถือผ้าเช็ดหน้าอยู่ยกขึ้นปิดริม
ฝีปากโทโมะไว้แล้วจุบที่ผ้าเช็ดหน้าอย่างรวดเร็ว หวังให้แก้วใจจูบจริง
เหรอง่าไม่มีทาง~ เสร็จแล้วฉันก็ยิ้มหวานให้โทโมะแล้วหันหลังวิ่งหนี

โทโมะ : ขี้โกงอ่ายังไม่ทันจูบเลย

บ่นไปเถอะฉันไม่อยู่ให้บ่นแล้ว วิ่งออกมาทันที

แก้ว : แฮ่ก แฮ่ก

ฉันออกมายืนหอบแฮกอยู่ตรงใต้ต้นไม้ข้างนอก แปลกแหะไม่ยักจะ

เห็นโทโมะวิ่งตามมา แต่ก็ดีแล้วแหละ

โทโมะ : แม่มดขี้โกงจังนะครับ

แก้ว : -o-

โทโมะมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันวิ่งตามมาตอนไหนทำให้ฉันไม่รู้ฟร่ะ ฉัน
เตรียมจะหนีอีก

โทโมะ : อยากเล่นหนังอินเดียเหรอแม่มด

แก้ว : -.-

โทโมะ : รางวัลของเจ้าชายหล่ะครับ

ยังไม่จบอีกเหรอไง จะเอาให้ได้ใช่ป่ะเนี่ย

แก้ว : ก็ให้ไปแล้วไง

โทโมะ : ให้ที่ไหนยังไม่ทันได้ชิมเลยนะ

แก้ว : เปลี่ยนไม่ได้เหรอ นะนะ

โทโมะ : เปลี่ยนเป็นขึ้นห้องเหรอครับ

แก้ว : โทโมะ-*-

โทโมะ : ล้อเล่นค๊าบบ~ ว่าแต่จะจูบกันได้รึยัง

ยังไม่วายถามฉันอีก ทำไงดีวันนี้ปากฉันต้องช้ำไปหมดแน่เลยแก้วใจ
เอ๋ย

แก้ว : เดี๋ยวๆ แก้วขึ้นห้องโทโมะดีกว่า

โทโมะ : ยอมเหรอ~

แก้ว : ยอมซี~

ฮ่าฮ่าฉันต้องหาเรื่องบ่ายเบี่ยงไปก่อน ขึ้นห้องด้วยไม่จำเป็นว่าจะต้อง

มีอะไรกันนิน่าโฮ๊ะๆๆๆ ไม่ทันไรโทโมะก็ลากฉันไปที่รถ

................................................................................

มาอัพแล้วนะค๊าบหายไปนานอย่าลืมกันน๊ษมันไม่มีอะไรเลบอ่าตอนนี้แบบว่ามันไม่มีอะไรเจ่งๆ อย่าด่าอย่าขว้างปาข้าวของใส่นะค๊าบบ(เดี๋ยวหลบไม่ทันหัวจะแตกเอาได้555)

เม้นๆกันซิเดี๋ยวมาใหม่อีกรอบ(ห่วยงีร้แกจะหวังเม้น)นะนะเม้นหน่อยค๊าบแล้วเดี๋ยวมาใหม่
ปล.รักรีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟฟฟ

ตอน 27

สารบัญ

ตอน 29