รักครั้งใหม่ หัวใจบอกว่าคือเธอ TK
tumm
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ ไปไหนกันจ๊ะเด็กๆ”
“ ผมจะพาน้องไปทานข้าวแล้วก็พาเที่ยวครับ” โทโมะบอกกับมารดา
“ หนูขออนุญาตินะค่ะคุณแม่”
“ ตามสบายเลยจ๊ะ ดูแลน้องดีๆ ล่ะ” โทโมะพาแก้วมาทานข้าวที่ร้านอาหารที่ตัวเองชอบมาทานคนเดียว เวลาเบื่อๆ เซ็งๆ
“ สวัสดีครับพี่โทโมะ วันนี้พาใครมาด้วยครับเนี่ย” พนักงานหนุ่มเอ่ยถามอย่างสนิท เพราะเป็นลูกค้าประจำ
“ แฟนพี่เอง” โทโมะบอกแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้หญิงสาว
“ อ๋อ คนที่เป็นข่าวใช่ไหมพี่ น่ารักนะครับ”
“ อืม ไปเอาอาหารมาให้พี่ไป เหมือนเดิม” ผมไล่พนักงานออกไป
“ พี่มาที่นี้บ่อยเหรอ”
“ ใช่ พี่ชอบมาร้านนี้คนเดียว เวลาเบื่อๆ เซ็งๆ นะ”
“ อ๋อ บรรยากาศดีนะค่ะ”
“ ใช่ บรรยากาศดี และอาหารก็อร่อย” โทโมะบอกพร้อมพนักงานเอาอาหารออกมาเสริฟ์พอดี
“ พี่เป็นคนแรกเลยนะครับที่พี่โทโมะพามาร้านนี้”
“ คะ” แก้วทำหน้างง
“ ออกไปไกลๆ เลย พี่จะกินข้าว” โทโมะไล่พนักงานหนุ่มออกไปก่อนจะตักอาหารให้หญิงสาว แก้วมองชายหนุ่มพร้อมยิ้มให้
หลังจากที่ทั้งคู่ทานอาหารเสร็จแล้วโทโมะพาหญิงสาวมายังห้างสรรพสินค้าที่ตัวเองชอบมาเดินเล่นอยู่เป็นประจำ
“ อยากได้อะไรไหม พี่ซื้อให้” ผมถามหญิงสาว
“ ไม่รู้สิ แก้วไม่เคยซื้อของแพงๆ แบบนี้”
“ ทำไมล่ะ ผู้หญิงต้องใช้ของสวยๆ มีราคาไม่ใช้เหรอ” ผมถามเพราะเวลาผมมากับพิม เธอชอบให้ผมซื้อเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าของแบรน์เนมให้
“ ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ของธรรมดามันก็ใส่ได้ สวยเหมือนกัน อีกอย่างแก้วว่ามันสิ้นเปลืองเปล่า” ฉันบอกแล้วเดินดูของไปทั่วๆ ฉันหยุดมองกระเป๋าสะพายใบใหญ่สีดำ มันสวยมากเลย แต่คงแพง
“ ชอบเหรอ” ผมถามหญิงสาว
“ ค่ะ แก้วว่ามันใบใหญ่ และสามารถใช้ได้นาน”
“ หมายความว่าไง”
“ ก็เวลาแก้วจะซื้อของที่มันแพงสักชิ้นหนึ่ง ก็จะดูว่าเราใช้มันบ่อยแค่ไหน ไม่ใช่ซื้อมากจนไม่มีที่เก็บ และใช่น้อย มันเปลืองค่ะ”
“ เข้าไปดูสิ ถ้าชอบพี่ซื้อให้”
“ ไม่ดีกว่า” ฉันบอกแต่โทโมะกลับลากเข้าไปดู พนักงานเดินมาต้อนรับอย่างดี โทโมะบอกพร้อมขอดูกระเป๋าใบที่หญิงสาวมองอยู่
“ ใบนี้เพิ่งมาใหม่เลยนะค่ะ สวยมากๆ มีแค่ใบเดียวค่ะ” พนักงานสาวเอ่ยบอกกับชายหนุ่ม
“ ชอบไหม”
“ ค่ะ สวยดี”
“ เอาใบนี้ครับ” โทโมะบอกพร้อมส่งบัตรเครดิตให้ด้วย
“ พี่โทโมะ แก้วไม่เอานะ” ฉันบอกชายหนุ่มอย่างเกรงใจ
“ เธอไม่เอา งั้นฉันเอาเองล่ะกัน” พิมที่ยืนมองอยู่นานเลยเดินเข้ามาหา
“ ไม่ได้ พี่ซื้อให้แก้วก็ต้องเป็นของแก้วสิ” โทโมะบอกหญิงสาวที่เดินเข้ามาใหม่
“ แต่พี่โมะก็เคยซื้อให้พิมนะค่ะ”
“ แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว แก้วคือคนที่พี่รักและจะแต่งงานด้วย” โทโมะบอกพร้อมโอบเอวหญิงสาวไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นอันตราย พิมมองมายังแก้วด้วยความโกรธ เกลียด
“ ได้แล้วค่ะ” พนักงานยื่นถุงให้ โทโมะรีบคว้ามาก่อนที่พิมจะแย่งไป
“ ขอบคุณครับ ไปแก้ว” โทโมะบอกแล้วเดินโอบหญิงสาวออกจากร้านไป ปล่อยให้พิมมองตามอย่างโกรธแค้น
“ เอ่อ.เขาจะไม่โกรธพี่เหรอ” ฉันถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“ ไม่หรอก เราเลิกกันแล้ว พี่เป็นพวกเจ็บแล้วจำ” โทโมะบอกอย่างเย็นชา จนหญิงสาวรับรู้ได้
“ ปล่อยแก้วก่อนได้ไหม” ฉันบอกเมื่อโทโมะยังโอบเอวฉันไว้อยู่
“ ยัง ก็เราเป็นแฟนกันนิ”
“ หลอกๆ ไม่ใช่เหรอ”
“ ถ้าพี่จริงจังล่ะ”
“ แก้วไม่อยากเป็นตัวแทนของใคร” ฉันบอกแล้วเดินหนีไป โทโมะเดินตามหญิงสาวมาด้วยรอยยิ้ม
“ ไปกินติมกัน” ผมเดินมาทันหญิงสาวแล้วจับมือพาเดินไปยังร้านไอติมทันที แก้วพยายามจะสะบัดมือออก แต่ชายหนุ่มกับจับไว้แน่นกว่าเดิม
+++ อัพแล้ว เม้นแสดงความคิดเห็นหน่อยนะ +++
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
