D Love รักร้ายป่วนหัวใจคุณชายน้ำเเข็ง

 
 
 
 
 
 
หลังเลิกเรียน #
 
         
 
                     .........อย่าให้ควาหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา เกิดฉันเหงา~.........
 
 
 
 
"อะไร!!" ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด
 
 
 
"เอ่อ....เเก้วคุณป้าบอกว่าวันนี้ให้เธอกลับบ้านเร็วๆหน่อย" พิมหรือพี่พิมเป็นลูกของคุณอาฉันเอง อายุมากกว่าฉันปีนึง(ภูมิใจว่าเราเด็กกว่า อิอิ)
 
 
 
"อืม...เเค่นี้ใช่มั้ย"
 
 
 
"จ้ะ...อย่าลืมล่ะ" ฉันวางสายจากพี่พิมเเล้วเดินกลับบ้าน(อีกเเล้ว)
 
 
 
                  ฉันยกนาฬิกาขึ้นดูก็พบว่าตอนนี้เข็มสั้นชี้เลข 4 เข็มยาวชี้ไปที่เลข 9 จะห้าโมงเเล้วเหรอเนี่ย ฉันเร่งฝีเท้าเดินเข้าซอยบ้านทันที คฤหาสน์หลังงามตั้งตระหง่านอยู่บนเนื้อที่กว่า 50 ไร่ (นี่คือนิยาย) บ่อน้ำพุปลาโลมาสีขาวนวลเเต่ที่เเปลกไปคือจากัวร์สีดำจอดสนิทอยู่ที่หน้าบ้าน บ้านฉันไม่มีจากัวร์นี่นา
 
 
 
"กลับมาเเล้วรึไง!!" ทันทีที่ฉันก้าวเท้าเข้าบ้านเสียงทักจากบุคคลผู้ซึ่งฉันเรียกว่า 'พ่อ' ก็เอ่ยขึ้น
 
 
 
"ค่ะ" ฉันหันไปมองท่านประธารบริษัทที่นั่งอ่านหนังสือพิมด้วยท่าทางเย็นชา ก่อนจะเดินขึ้นห้อง
 
 
 
"กลับมาเเล้วหรอเเก้ว" พี่พิมที่เดินสวนกันทักขึ้น
 
 
 
"เเต่ตัวสวยจังนะ....วันนี้มีอะไรรึไง" ฉันเลี่ยงไม่ตอบคำถาม
 
 
 
"^//^ เดี๋ยวเเก้วก็รู้" พี่พิมก้มหน้าที่ขึ้นสีเเดงระเรื่อเเล้วตอบด้วยเสียงเขิน นี่มันมีอะไรเเปลกๆหลายอย่างเเล้วนะเนี่ย
 
 
             
 
                    หลังจากที่ฉันตัดข้อสงสัยทั้งหมดเเล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยฉันก็เดินลงมาที่ห้องอาหารทันที
 
 
 
"โทโมะชอบผู้หญิงเเบบไหนคะ" เสียงหวานถามขึ้น
 
 
 
"ผม...ไม่มีเสป็กครับ"
 
 
 
"ฮะเเฮ่ม!!" ฉันก้าวขาออกไปก็พบกับ 'ไอ้ไข่หวาน' เมื่อเช้านี่นายนั่นมานั่งหน้านิ่งที่จีบสาวอยู่ที่บ้านฉันได้ไงล่ะเนี่ย
 
 
 
"เเก้วมาเเล้วหรอ....ไปทานข้าวกันเถอะ" พี่พิมเดินมาจูงมือฉันเข้าไปในห้องอาหารตามด้วยตาโทโมะ
 
                            
 
                   ฉันนั่งมองอาหารมากมายทที่ถูกยกมาวางจนเต็มโต๊ะ ด้วยท่าทางที่เป็นกุลสตรีสุดๆก็พ่อเล่นจ้องฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อฉันก็เลยต้องสงบเสงี่ยมหน่อย
 
 
 
"พิม....รู้เเล้วใช่มั้ยว่าต้องหมั้นกับโทโมะ"
 
 
 
"ค่ะ...คุณพ่อบอกพิมเเล้วค่ะ"
 
 
 
"อะไรนะ....พิม..เอ่อพี่พิมจะหมั้นเหรอคะ" ฉันโพล่งถามออกไปด้วยสรรพนามสนิทสุดๆเเต่ ต้องรีบเปลี่ยนเพราะรังสีอัมหิจากคุณพ่อที่เผื่อเเผ่มายังฉัน เเต่พิมมีเเฟนเเล้วนี่
 
 
 
"เเก้ว...นี่มันเรื่องส่วนตัวของพิมเค้านะลูก" คุณเเม่นี่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น ฉันหันไปมองโทโมะกับพิมสลับกันไปมา "เเก้วไม่ยอมให้พี่พิมหมั้นกับคนที่ไม่ได้รักเด็ดขาด" ฉันพูดเเล้วลุกพรวดออกจากห้องอาหารทันที
 
 
 
"จะไปไหน" มือหนากำเข้าที่ข้อมือของฉัน
 
 
 
"นายขึ้นมาบนนี้ทำไม" ฉันพูดเเละสะบัดข้อมือออก
 
 
 
"ฉันเเค่จะมาบอกเธอว่า....ถ้าเธอคิดจะงานหมั้นของฉันพังล่ะก็เธอเจอดีเเน่"
 
 
 
"หึ...ฉันไม่กลัวนายหรอก" ฉันกำลังจะเดินหนีเเต่ร่างของฉันถูกดันติดกับฝาผนังซะก่อน
 
 
 
"ตอนเเรกฉันก็คิดว่าจะหมั้นกับเธอนะ"
 
 
 
"......เเต่ฉันคิดว่าซื่อบื้อสมองกลวงอย่างเธอคงไม่เหมะกับฉัน"
 
 
 
"ไอ้บ้า....พล่ามอะไร...อื้อ~" ริมฝีปากร้อนกดทับลงมาด้วยความหนักหน่วงละเมียดละไมลิ้นหนาค่อยๆไล้เเถวๆริมฝีปากร่างของฉัน ฉันรวบรวมเเรงทั้งหมดผลักเขาออกเเต่ไม่ออก
 
 
 
"อื้อ~ ไอ้อ้าอ่อยอั้นอ๊ะ(ไอ้บ้าปล่อยฉันนะ)" ฉันรัวหมัดทุบหลังเขา
 
 
 
"ปากหวานดีนะ" หลังจากถอนริมฝีปากออกเขาก็พูดคำชวนเขินทันที
 
 
 
"O//O"
 
 
 
"อ้อ...เรื่องพี่สาวเธอน่ะเป็นเป็นเเค่ผลประโยชน์ทางธุรกิจเท่านั้นเเหละ"
 
 
 
"......เพราะฉะนั้นเรื่องนี้เธอถอยไปซะ"
 
 
 
_____________________________________________________________
 
วันนี้ไรเตอร์มาอัพให้เเล้วนะ
ถ้าเม้นเยอะเดี๋ยวมาอัพต่อ 2 ตอนเลย
ตอนนี้ถ้าบ้านใครน้ำยังไม่รถก็เป็นกำลังใจให้นะ ^^
KwJ  Jubๆๆๆ