Romantic Princess รักหวานแหววกับเจ้าหญิงของผม

แจ้งให้ทราบ !
นิยายเรื่องนี้ เป็นการสมมุติขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ต่างๆ
หรือ บุคคลบางคนที่ไม่มีอยู่จริง ! นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้น เพื่อความสนุกสนาน
โปรดใช้วิจาราณยา ในการรับอ่าน !
 
อันดับตระกูล มหาเศรฐี ของประเทศ
1. ตระกูล " ศิริมงคงสกุล "
2. ตระกูล " ไทยานนท์ "
3. ตระกูล " จิระคุณ "
4. ตระกูล " นีระสิงห์ "
 
ผู้สืบทอดที่ถูกเลือก ตระกูล " ศิริมงคลสกุล "
1. โทโมะ ( วิศว ไทยานนท์ )
2. เขื่อน   ( ภัทรดนัย ไทยานนท์ )
3. ป็อปปี้  ( ภาณุ จิระคุณ )
4. จงเบ    ( จงเบ ปาร์ค )
 
บทที่ 1
6.00 น.
ร่างบางลุกจากเตียง และ ลงไปยังชั้นล่างเพื่อทำกิจวัตรประจำวันก่อนที่เธอจะไปโรงเรียน หลังจากที่ร่างบางอาบน้ำ 
และแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ร่างบางก็เดินไปในห้องครัวเพื่อหาอาหารเช้ากิน
" แก้ว... แม่มีอะไรจะบอกลูก... " หญิงชรา ซึ่งก็คือ แม่ของร่างบางพูดขึ้น
" ค่ะแม่ " ร่างบางพูด แต่มือของเธอนั้นยังรินนมอยู่
" เอ่อ...แม่จะบอกกับลูกว่า...เอ่อ...ถ้าแม่จะบอกว่าลูกไม่ใช่ลูกของแม่ลูกจะเชื่อไหม " หญิงชราพูดกับร่างบาง
ร่างบางอึ้งกับคำพูด แก้วในมือของเธอ หลุดจากมือ  แก้ว บนั้นกระทบกับพื้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆ
" เพล้ง ! "
" แม่จะพูดว่า...แม่ไม่ใช่แม่ของแก้วหรอค่ะ " ร่างบางพูดด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย
" เอ่อ...แม่ก็คิดว่าแม่จะบอกลูกตอนที่ลูกอายุครบ 20 ปี ... " หญิงชราพูดด้วยน้ำเสียงกระตุกกระตัก แต่แววตาของ
หญิงชรานั้นไม่มีความรู้สึกอะไรอยู่เลย ไม่มีความรู้สึกแม้กระทั้งเสียใจ ที่บอกคำนั้นกับร่างบางไป
" หึ...แม่เลี้ยงหนูมา 19 ปี ! และอยู่ๆก็มาบอกกับหนูว่า หนูไม่ใช่ลูกแม่หรอ ! " ร่างบางรู้สึกเสียใจอย่างมาก
กับสิ่งที่หญิงชราพูดออกไป
" เอ่อ...ก็...ไม่แล้วแก้วเราจะไม่คุยเรื่องนี้อีก...ตอนเย็นหลังจากที่ลูกกลับมาจากโรงเรียน พ่อและแม่ของหนูจริงๆ
เขาจะมารับหนูไปอยู่ด้วย " น้ำใสๆ ที่เอ่อล้นดวงตาที่ฉายแววเศร้าสร้อย ของร่างบางไหลออกมา เธอไม่อยากได้ยิน
อะไรทั้งนั้น ไม่อยากจะรับรู้ ! ร่างบางวิ่งออกไปจากบ้าน เธอรู้สึกว่าอยากจะวิ่งไปให้ไกลที่สุด ไปเท่าที่จะไกลได้
ร่างบางวิ่งมาหยุดที่สวนแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนไม่มากนัก ร่างบางเดินไปนั่งที่ม้านั่งตัวเล็กๆตัวหนึ่ง
" ฮึก... " เสียงสะอื้นของร่างบาง
ชีวิตของเธอ ได้รับความอบอุ่นจากแม่ และ พ่อ ตลอดเวลา 19 ปี แต่อยู่ๆ แม่ของเธอก็พูดว่าเธอไม่ใช่ลูก ความรู้สึก
ต่างๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เหมือนกับมันไม่ใช่เรื่องจริง ! เธอไม่ใช่ลูกจริงๆของเเม่ ขณะที่เธอนั่ง คิด ทบทวน
เรื่องต่างๆ ก็มีผู้หญิงอีกคนเดินมานั่งด้วย
" เอ่อ...นี้จะ " ร่างเล็กยื่นผ้าเช็ดหน้าสีชมพูให้ร่างบาง
" เออ...ขอบใจนะ " ร่างบางพูดกับร่างเล็ก
" เธอชื่ออะไรหรอ...เราชื่อฟางนะ " ร่างเล็กถามร่างบาง
" เราชื่อแก้วจะ " ร่างบางพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้ร่างเล็ก
" งั้นแก้วร้องไห้ทำไมละ " ร่างเล็กพูดด้วยความสงสัย
" มันซับซ้อนนะจ้ะ "
" อื้มมมม... เล่าให้ฟางฟังได้ไหม "ร่างเล็กฟังที่ร่างบางพูดอย่างตั้งใจ
" แล้วทำไมฟางถึงมาเดินนี่ละ " ร่างบางพูด
" แฮ่ๆ ฟางหนีออกจากบ้านมานะซิ " ร่าลเล็กพูดแบบอายๆ
" อ้าวแล้วฟางหนีออกจากบ้านมา คนที่บ้านก็ตามหาฟางอยู่นะสิ " ร่างบางพูดดด้วยความเป็นห่วง
" ใช่นะสิ อีกไม่นานพวกเขาก็คงตามเจอ  -3- "
" แล้วฟางหนีออกจากบ้านทำไมละ "
" 555 ฟางหนีการแต่งงานนะ "
" อ๋อ... แล้วบ้านฟางอยู่แถวไหนละ "
" ไม่ไกลจากที่นี่หรอก "
" คุณหนูครับ ! กว่าจะเจอตัว " เสียงของชายหนุ่มซึ่งน่าจะมีอายุราว 40 พูดขึ้น
" ว้า ! เจอตัวแล้ววววว " ร่างเล็กบ่น
" ใครหรอฟาง "
" บอดี้กาด ฟางเองจะ "
" คุณหนูครับ กลับบ้านเถอะครับคุณท่านรออยู่ "
" คุณหนู ? " ร่างบางทวนคำ
" ครับ นี่คุณหนูแห่งตระกูล นีระสิงห์ "
" O_o " ร่างบางอึ้งกับคำพูด
" นี่ๆ ฟางหิวแล้วอะ ไปหาอะไรกินกันเถอะ "
" แต่คุณหนูต้องกลับบ้านนะครับ คุณท่านรออยู่ "
" ไม่เอาอะไปไม่นานหรอก " ร่างเล็กเถียง
" เอ่อ...ก็ได้ครับ "
" แก้ว ไปหาอะไรกินกันเถอะ ! "
" เอ่อ..คุณหนู..."
" ไม่เอาแก้วเรียกฉันว่าฟางนี่แหละดีแล้วววว >< "
" แต่  มันจะดีหรอฟาง ฟางเป็นถึงคุณหนูแต่มากินข้าวกับคนที่ฐานะไม่ร่ำรวยแบบแก้วนะ "
" ไม่เอาๆ แก้วอย่าพูดอย่างงี้จิ แก้วเพื่อนฟางนะ ฟางไม่สนหรอกว่าใครจะจนใครจะรวย " 
" เอ่อๆ งั้นก็ได้จ้ะ " ร่างบางอึ้งไปเล็กน้อยที่ได้กินข้าวกับคุณหนูฟาง ลูกสาวคนเดียวของตระกูลนีระสิงห์ ที่รวย
เป็นอันดับ 4 ของประเทศ !!!
หลังจากที่ร่างเล็กพาร่างบางไปกินอะไรเรียบร้อยแล้ว ร่างเล็กก็ไปส่งร่างบางที่บ้าน วันนี้ก็เป็นอันว่าร่างบางไม่ได้ไป
เรียน  แต่ร่างบางก็ยังทำใจเรื่อง พ่อและแม่ของเธอไม่ได้อยู่ดี
ร่างบางขึ้นไปบนบ้าน เธอเห็นรถลีมูซี จอดไว้หน้าบ้านพร้อมกับมอไซด์ ที่คาดว่าน่าจะเป็นของบอดี้การ จอดอยู่
เธอก็รู้เลยว่าคนที่เป็นพ่อกับแม่ของเธอต้องเป็นคนที่รวยมากแน่ๆ  ร่างบางเปิดประตูและเดินเข้าไปข้างใน
" อ้าวแก้ว มาแล้วหรอ มาสวัสดีคุณปู่สิ " หญิงชราพูดขึ้น
" เอ่อ...สวัสดีค่ะ " ร่างบางพูดอย่างสุภาพ
" หนูแก้วใช่ไหม "
" เอ่อ...ใช่ค่ะ "
" หนูโตแล้วสวยนะเนี่ย ปู่น่าจะได้ดูหนูตั้งแต่หนูยังเป็นเด็ก "
" ... " ร่างบางไม่ได้พูดอะไรออกไป ได้แต่เพียงนั่งนิ่งๆ
" แก้วนี่คือ คุณปู้ชองหนู " หญิงชราพูดขึ้น
ร่างบางอึ้งมากกว่าตอนที่รู้ว่าฟางคือคุณหนูของตระกูลนีระสิงห์อีก เพราะ ตอนนี้เธอคือหลานสาวของเอมพ์
มหาเศรษฐีอันดับ 1 ของประเทศ !
" ค่ะ "
" แก้วไปเก็บของซะสิจ้ะ " หญิงชราพูดขึ้น
" อ๋อไม่ต้องเก็บหรอกจ้ะหนูแก้ว ที่บ้านนะปู่เตรียมไว้แล้ว "
" ค่ะ คุณปู่ "
" งั้นเราไปกันเลยนะ " ปู้ของร่างบางพูดขึ้น
" ค่ะ " ร่างบางเดินไปกอดพ่อและแม่ ก่อนจะบอกลา และสัญญาว่าว่างๆเธอจะมาเยี่ยม หลังจากที่เธอล่ำลากับพ่อ
และแม่เสร็จเธอก็ เดินตามปู่ของเธอไป
-------------------------------------------------------------
จบก่อนนะ >< ถ้าว่างๆจะมาอัพพพพพพพพพ
อย่าส่องนะ โปรดเม้นเถอะค่ะ ^^ เพื้อเป็นกำลังใจให้คนแต่งงงงงงงง