รักเธอนะยัยน้องตัวแสบ ♥

แคร่กๆ พพี่บ้านั้นเปิดห้องเข้าไปแล้ว
แก้ว :  มืดอะ
โทโมะ : ก็ไฟมันดับ จะให้สว่างรึไง
  กวนติงงงงงง
แก้ว : ชิ นายๆอยู่ไหน แก้วไม่เล่นนะ
  อีกพี่นั้นป่อยมือฉัน แล้วหายไปไหนไม่รู้ ปล่อยฉันไว้คนเดียว ฉันไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย
แก้ว : พี่โทโมะ อย่าเล่นแบบนี้นะ แก้วกลัว ฮึกฮือ พี่โมะ ออกมาอย่าแกล้ง ฮือออ TOT
   ฮันเรียกเท่าไหร่พี่เค้าก็ไม่ตอบกลับมา ฮือๆ ฉันกลัวจริงๆนะ อีพี่บ้ามาทิ้งให้กันฮยู่คนเดียวรู้ทั้งรู้ว่าคนเค้ากลัว 
แก้ว : ฮือออ ~
โทโมะ : แก้ว ! ร้องไห้ทำไม เป็นอะไร
แก้ว : อีตาพี่บ้า ฮือ ทิ้งแก้วไว้คนเดียว พี่ก็รู้ว่าแก้วกลัวบรรยากาศแบบนี้
  ฉันพูดไปร้องไห้ไป พร้อมทั้งมือของฉันรัวตีเข้าไปที่หน้าอกอันแข็งเกร่งของพี่บ้านี้
โทโมะ : พี่ขอโทษ พี่จะไม่ทิ้งแก้วอีกแล้ว พี่สัญญา 
  พี่โทโมะพูดพร้อมกับชูนิ้วก้อยเพื่อเป็นสัญญาว่าจะไม่ทิ้งฉัน ฉันเลยเกียวก้อยกลับไป 
แก้ว : พี่สัญญาแล้วนะ ฮือ ฮือ
โทโมะ : ครับพี่สัญาญา ไปนอนเถอะไป
แก้ว : พี่โมะเดี๋ยว
โทโมะ : หื้อ ?
แก้ว : พี่โมะอย่าเพิ่งไปนะ อยู่กับแก้วก่อน
โทโมะ : 5555. โอเคเดี๋ยววพี่จะอยู่เป็นเพื่อน นอนเถอะ
แก้ว : อื้ม 
แล้วฉันก็ค่อยๆหลับตาแล้วเข้าสู่ห่วงนิทาไป..
 

 
ยังมีใครคิดถึงเรื่องนี้อยู่มั้ย -0- 555.
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ เม้นก็ด้วยนะถ้าไม่ลำบาก T^T