รักนะ.....นายช่างตื้อ

..............//เราเลิกกันเถอะแก้ว
แก้ว//ทัมมัยล่ะเรารักกันมานานไม่ใช่หรอโทโมะ
โทโมะ//แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เปนเพื่อนกันมันดีสุดแล้ว
แก้ว//เพราะอะไร
โทโมะ//เพราะตอนนี้โมะรักพิมไม่ใช่แก้ว
โทโมะบอกแล้วเดินจากไปอย่างไม่สนใจร่างบางที่เจ็บใจมาก
แก้ว//ฉันจะหาวิธีทัมหัยนายเจ็บแบบฉันค่อยดูเถอะ
ร่างบางมองด้วยสายตาที่เคียดแค้น
 
 
 
 
 
15  ปีตอนมา
........//โทโมะขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
โทโมะ//มีรัยพิม
พิม//พิมหิวข้าวไปหารัยกินกันนะคะ
โทโมะ//แล้วแต่พิมเลย
ตุบ
พิม//ยัยบ้า เดินยังงัยฮะ
......//ขอโทษค่ะ
โทโมะ//แก้ว
แก้ว//โทโมะ
พิม//รู้จักกันด้วยหรอโทโมะ
โทโมะ//.........
แก้ว//ไม่เลย
ตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
โทโมะ//เธอเปลี่ยนไปมาก
เพราะแก้วจากเด็กเรียนใส่แว่นกลายเปนสาวใส่กระโปงสั้นแต่งตัวเปรี้ยวขึ้นจากเดิม
แก้ว//เรื่องของฉัน ไปล่ะ