รักวุ่นๆของยัยวุ่นวาย tk

"พิมในเเกงมีปูด้วยใช่ไหม"ฉันหันไปถามพิมเพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเเพ้อะไรสักอย่างซึ่งนั้นก็เดาได้ไม่อยากเพราะว่าฉันเเพ้ปูกับเเมลงมากกจะว่าไปฉันนี้ก็ขี้โรคดีเนอะมีอีกตั้งหลายอย่างที่ฉันเป็น ฮู่ ฉันล่ะเบื่อกับตัวเองจริงไม่รู้จะไปอะไรนักหนา

"พี่กิ่งพาเเก้วไป...."

ด้านโทโมะ

  อ่าวเเก้วยังพูดไม่จบเลยเป็นลมไปซ่ะพาเเก้วไปโรงบาลก่อนดีกว่าเเล้วทำไมผมถึงไม่เคยรู้เลยน่ะ(จะให้รู้ได้ไงล่ะย่ะก็เเก้วยังไม่ได้บอกใครนี้นอกจากคนในครอบครัว -__-)เงียบไปเลยไร้มารยาท 

ณ โรงพยาบาล

   "นี้ฉันรู้น่ะว่าเธอไม่ถูกกับน้องฉันเเต่เธอก็ทำเกินไปน่ะ"กิ่งว่าเกลเพราะเกลทำเกินไปจริงๆ

"ม๊ากิ่งขอไปอยู่ที่บ้านอีกหลังกับน้อง 2 คนได้ไหมม๊า"กิ่งหันไปบอกคุณป้าซึ่งคุณป้ายืนเงียบอยู่นานเนื้องจากลูกสุดที่รักเข้าโรงพยาบาล

"จ๊ะเเต่ต้องอย่าทำตัวเล่วไหลน่ะให้เกลไปอยู่ด้วยไหมมีไรจะได้ช่วยกัน"คุณป้าพูดอย่างเป็นฮ่วงอ่อลืมบอกตอนนี้เราอยู่ที่ห้องพักฝื่นอ่ะ

"ไม่อ่ะม๊ากิ่งอยากอยู่กับยัยเเก้วเเค่ 2 พี่น้องไม่อยากให้คนอื่นมาอยู่ด้วย"กิ่งว่าเพราะกิ่งไม่ถูกกับเกลเอามากๆเลยล่ะถึงจะอยู่ด้วยกันมาตั้งเเต่เด็กๆก็เหอะ

ด้านเเก้ว

   เพล้ง  ฉันเอามือไปปัดเเก้วอันที่จริงฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันตกหลอกน่ะเเค่หิวน้ำอ่ะเเต่เหมือนมือฉันมันจะไม่มีเเรงอ่ะ

"อ่าวเเก้วตื่นเเล้วหรอ" ฉันยิ้มให้เเล้วพยักหน้าตอบรับ คำถามจากโทโมะ

"นี้ยิ้มได้เเล้วเเสดงว่าหายเเล้วงั้นสิ"เสียงนี้ไม่ใช้เสียงใครที่ไหนนอกจากเเม่ของฉัันเอง

"^__^"ฉันยิ้มให้อีกครั้งก่อนจะเอื่อมมือไปยิบเเก้วน้ำอีกครั้งเเต่มันก็เหมื่อนครั้งเเรก

เพล้ง

"นี้ทำไมไม่บออกเป็นใบ้รึไง"งั้นเเกล้งนายนี้ดีกว่า ^__^

"อ่าวถามก็ไม่พูดยังจะยิ้มอีก"

":'("555+นายเสร็จฉันเเน่(อย่าคิดอะไรอย่างงั้นมันไม่ใช่อ่ะ)

"อ่าวร้องไห้เฉยเลยเป็นไรอะบอกฉันได้น่ะ"

ถ้าฉันบอกมันก็ไม่เป็นใบ้น่ะสิ :P

Tomo

"อ่าวทำไมไม่พูดอะอย่าบอกน่ะว่าเป็นใบ้จริงๆอ่ะไม่เอาน่ะอย่าเเกล้งนะน่ะฉันไม่อยากมีเเฟนเป็นใบ้น่ะ"หึ คงจะเเกล้งฉันนะสิเสียใขด้วยน่ะที่ฉันรู้ทันอ่ะยัย ยัย ยัยคนน่ารัก

"ชิ ไม่อยากมีก็ไม่ต้องมีสิ :P"นั้นไงจริงจริงด้วยเเกล้งฉันจริงๆด้วยเเสบจริงๆเลยน่ะยัยนี้อ่ะ

"นั้นไงเเกล้งฉันจริงๆด้วยยัยเเสบ"

"ชิ เบื่อที่สุดก็พวกชอบรู้ทันนี้เเหละ นอนดีกว่า"

"หึ"