Stubborn Love Plan แผนการณ์ขโมยหัวใจ รักนายปากแข็ง

*ตัดNCอันเก่าออกนะคะ จากตอนแรก25ตอน ตอนนี้เหลือแค่24นะคะ*
 
 
Chapter24
 
The Surprise Question
 
 
 
 
[ Poppy Talk ]
 
บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารนานาชนิด ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นอาหารไทย
 
ผมนั่งลงบนเก้าอี้ตัวประจำ ส่วนฟางก็นั่งลงข้างๆพี่กี้ซึ่งตรงข้ามผมพอดี
 
 
“หนูฟาง ชอบทานอาหารชนิดอะไรจ้ะ คาว หวาน ”
 
คุณแม่เริ่มเปิดประเด็นด้วยการถามอาหารที่ฟางชอบ รอยยิ้มอ่อนโยนที่ส่งมาทำให้โต๊ะอาหารดูอบอุ่นขึ้น
 
“ฟางชอบทานขนมหวานค่ะ แต่อาหารคาวฟางก็ชอบนะคะ แต่อาจจะน้อยกว่าอาหารคาวนิดนึง”
 
ผมตักอาหารใส่จานให้ฟางพร้อมกับฟังเธอตอบอย่างยิ้มแย้ม
 
“แล้วหนูทำอาหารเป็นมั้ย”
 
คราวนี้คุณพ่อผมเป็นคนถามบ้าง ปกติท่านไม่ค่อยพูด แต่คราวนี้มาแปลก หรือว่าท่านจะมีแผนการณ์อะไรกับคุณแม่และพี่กี้
 
“ก็พอทำได้ค่ะ แต่ไม่เก่งเท่าไหร่ ส่วนมากฟางจะอบพวกขนมกับเฟย์ซะมากกว่า”
 
เธอตอบพร้อมกับทานอาหารในจาน
 
“งั้นว่างๆฟางทำให้พี่ทานบ้างนะ”
 
พี่กี้พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ฟางได้แต่พยักหน้ารับและทานอาหารต่อไป
 
 
ผ่านไปหลายนาทีจนอาหารบนตัวใกล้หมด คุณแม่ก็เอ่ยถามฟางขึ้นว่า
 
“หนูฟางแพลนเรื่องงานแต่งงานไว้บ้างมั้ยจ้ะ ว่าอยากจะแต่งประมาณอายุเท่าไหร่”
 
“แค่กๆๆ”
 
เสียงไอนี่ไม่ใช่เสียงของฟางแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงของผม
 
จะไม่ให้ตกใจได้ไงละครับ อยู่ๆมาถามเรื่องแต่งงานแบบนี้!! อย่าบอกนะว่าคุณแม่...
 
“ฟางก็แพลนไว้แล้วค่ะ ว่าจะแต่งหลังเรียนจบหรือไม่ก็ประมาณอายุ25 เพราะถ้าแต่งนานกว่านี้ฟางกลัวว่าเวลามีลูกแล้วเราจะดูแลเขาได้ไม่ดีพอ ฟางอยากมีเวลาเล่นกับลูกเยอะๆนะคะ”
 
น้ำเสียงและแววตาที่ฟางตอบคำถามคุณแม่ผมนั้นช่างอ่อนหวานและอบอุ่น
 
ผมเพลอจ้องเธอเหมือนตกอยู่ในห่วงนิทรา แต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ่น
 
“อะแห่ม!!! ตาป๊อปจ้องแบบนี้คิดอะไรกับฟางรึเปล่า คนนี้พี่ไม่ให้นะ พี่หวง”
 
เสียงกระแอ่มนั้นมาจากพี่กี้ และเธอก็แกล้งผมด้วยการเอียงตัวไปกอดฟางที่นั่งข้างๆอย่างแน่น
 
เห็นแบบนี้แล้วหึงครับบบบบบบ
 
ผมได้แต่ขบกรามตัวเองอย่างขัดใจและได้แต่เสมองไปทางอื่น
 
“กี้อย่าแกล้งน้องเลย ดูสิ ขบกรามซะเป็นสันนูนขนาดนี้ หึงมากหรือตาป๊อป”
 
คุณแม่ก็แกล้งแหย่ผมอีกคน
 
“พี่กี้อะ!! คุณแม่ครับ ป๊อปไม่ได้หึง แค่ไม่ชอบเท่านั้นเอง...”
 
ผมเรียกชื่อพี่กี้เสียงดีงแสดงถึงความไม่พอใจ แต่เวลาตอบคุณแม่ผมได้แต่ใช้เสียงอ้อมแอ่มเท่านั้นเอง
 
“พอเลยๆทั้ง2คน”
 
คุณพ่อเป็นคนตัดบทเหมือนทุกที ไม่งั้นผมคงโดนแกล้งอีกนานแน่
 
“งั้นเดียวผมกับฟางขอตัวก่อนนะครับ ถ้าช้ากว่านี้กลัวจะมืดซะก่อน”
 
ผมรีบขอตัวกลับก่อนจะดึงมือฟางลุกจากเก้าอี้
 
“ฟางกลับก่อนนะคะ”
 
ฟางยกมือไหว้ทุกคนก่อนจะเดินออกไปพร้อมผม
 
 
 
[ บนรถ ]
 
ผมขับรถไปอย่างเรื่อยๆ บนรถนั้นเงียบกริบ ไม่มีใครเริ่มพูดอะไรเลย
 
ที่ผมไม่ยอมนั่งรถที่บ้านมาพราะผมอยากอยู่กับฟาง2ต่อ2 (นาระ :: แต่เฮียไม่มีใบขับขี่นะ =  =”)
 
“นี่ ป๊อป อย่าลืมแวะไปที่บ้านฉันนะ”
 
ฟางเอ่ยขึ้น เกือบลืมเลยนะนั้น...
 
“ดีนะที่เธอเตือน ไม่งั้นฉันคงขับเลยไปแล้ว”
 
ผมตอบกลับไปพร้อมกับเลี้ยวซ้ายเพื่อมุ่งหน้าไปบ้านของฟาง
 
“เห้ออ อีกไม่กี่วันก็งานแต่งพี่โฟมแล้ว ฉันยังไม่ได้ซื้อชุดเลย”
 
อยู่ๆฟางก็เอ่ยขึ้นมาเสียงเบาเหมือนกับบ่นกับตัวเอง
 
“แล้วนี่ฟางสั่งตัดหรือว่าซื้อสำเร็จละ”
 
ผมหันไปถามฟางแว๊บนึงก่อนจะหันกลับมามองถนนเหมือนเดิม
 
“คุณแม่สั่งตัดให้แล้วนะสิ แต่ฉันไม่ค่อยชอบชุดที่คุณแม่สั่งตัดให้เท่าไหร่ มันดูโอเวอร์มากกกกก งานนี้พี่มิ้นต้องเด่นเพราะเป็นเจ้าสาว ฉันกลัวคุณแม่จะตัดชุดอลังเกินหน้าเกินตาคนอื่น ความจริงวันนี้ต้องไปรับชุดด้วยนะ แต่ฉันไม่อยากไป กะว่าจะไปหาซื้อสำเร็จตามร้านเอา ได้เลือกแบบที่ตัวเองชอบด้วย”
 
ฟางร่ายยาวด้วยอาการเบื่อๆ
 
“งั้นเราแวะเข้าไปที่ร้านก่อนีมั้ย ฟางลองชุดดูก่อน ถ้าไม่ชอบค่อยหาซื้อใหม่ แต่ถ้าชอบก็ใช้ได้เลย ไม่ต้องไปหาซื้ออยู่ ดีมั้ยละ”
 
ผมถามฟางพร้อมกับเลื่อนมือซ้ายไปกุมมือเธอไว้
 
“อืม... เอาอย่างนั้นก็ได้ ร้านอยู่ไม่ไกลจากนี้ เดียวฉันบอกทางเอง”
 
ฟางตอบรับ ผมเลยเลี้ยวรถกลับไปมุ่งหน้าไปร้านตัดชุด
 
 
 
 
[ ร้านตัดชุด ]
 
ผมจอดรถหน้าร้านตัดชุด ก่อนจะเปิดประตูลงมาพร้อมฟาง แล้วก็เปิดประตูร้านเข้าไป
 
“ยินดีต้อนรับค่ะ อ้าว คุณหนูฟาง มารับชุดเหรอคะ แล้วนั้นพาใครมาด้วยคะ ไม่เคยเจอเลย”
 
พอเข้ามาปุป พี่คนนึงในร้านก็ทักขึ้นปัป
 
“สวัสดีค่ะพี่แป้ง คือฟางมารับชุดนะคะ คุณป้าไม่อยู่เหรอคะ”
 
ฟางสวัสดีพี่แป้งอย่างสดใส ก่อนจะถามหาคุณป้า ซึ่งผมเดาว่าน่าจะเป็นคนตัดชุดให้ฟาง
 
“อ๊อ คุณป้าอยู่ค่ะ นั้นไงพูดปุปมาปัป คุณป้าคะ คุณหนูฟางมาหาค่ะ”
 
คุณป้าอายุราวๆ60ปีเดินออกจากทางด้านหลังของร้านที่มีกำแพงกั้นอยู่
 
“หนูฟางมารับชุดเหรอลูก มาเลยๆ ป้ากำลังรออยู่พอดี คุณแม่เราสั่งตัดไว้ตั้งหลายชุด สวยๆทั้งนั้น คราวนี้ป้ารับประกันได้เลยว่าต้องมีตัวที่ถูกใจหนูแน่ๆ”
 
คุณป้าออกมาเจอฟางปุปก็รีบดึงมือให้เดินตามเข้าไปหลังร้าน ฟางนั้นได้แต่เดินตามอย่างงงๆแต่เธอก็ไม่ลืมึงมือผมตามมาด้วย
 
“อ้าว พ่อหนุ่มนี้ใครละหนูฟาง แฟนเหรอจ้ะ หล่อใช้ได้เลยนะเนี้ย”
 
คุณป้าที่พึ่งเห็นผมถามฟางขึ้น
 
“ปะ เปล่านะคะ แค่เพื่อนนะคะ เพื่อนเฉยๆ”
 
ฟางรีบปฏิเสธเสียงตะกุกตะกัก ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มแล้วกระชับมือที่จับไว้กับมือฟางให้แน่นขึ้น
 
“หนูฟางมาเลือกชุดดีกว่า คุณแม่เรานะสั่งตัดไว้ตั้ง5ชุด เลือกเอาเลยนะว่าชอบตัวไหน ส่วนพ่อหนุ่มนั่งรอตรงนี้ก่อนนะจ้ะ”
 
ผมนั่งรอที่โซฟาสำหรับแขกด้านหน้า ส่วนคุณป้าและฟางก็หายไปเลือกชุดกันด้านหลัง
 
[ End Poppy Talk ]
 
 
 
 
[ Fang Talk ]
 
คุณป้าพาฉันมาที่ห้องลอง ด้านหน้ามีราวแขวนชุดไว้5ชุด
 
“เลือกเอาเลยนะลูก ว่าชอบตัวไหน เดียวป้าขอตัวไปคุยกับลูกค้าหน่อย มีอะไรก็เรียกพี่แป้งมาช่วยแล้วกันนะ”
 
คุณป้าพูดจบก็เดินออกไป
 
เห้อออออ แต่ละตัว ทำไมคุณแม่ต้องเน้นสีชมพูกับสีฟ้าอ่อนด้วยนะ
 
‘แต่ละชุดอลังๆทั้งนั้น ขอชุดธรรมดาๆให้ฉันใส่สักตัวจะได้มั้ย ’
 
ฉันดูชุดทุกตัวอย่างเบื่อหน่าย ต้องลองหมดเลยใช่มั้ยเนี้ย เห้อออออออ
 
 
 
[ 15 นาที ผ่านไป ]
 
ในที่สุดฉันก็ลองครบทุกชุด
 
ชุดที่ฉันเลือกเป็นชุดผ้าชีฟองสีชมพูอ่อน เป็นกระโปรงสั้นเหนือเข่ามา1คืบ 2ชั้นซ้อนกัน ด้านบนเป็นเกาะอกที่ประดับด้วยผ้าที่ตกแต่งเป็นรูปดอกไม้ ที่เอวมีริบบิ้นเส้นเล็กสีชมพูคาดเอวและผูกเป็นโบว์ไว้ที่ด้านหน้า
 

 

 
 
ตอนนี้ฉันสวมรองเท้าส้นสูงสีขาว แซมด้วยผ้าลูกไม้ เข้ากับชุดที่ฉันเลือก ดีเลย จะได้ไม่ต้องไปหาซื้อใหม่
 

 
 
ฉันว่าชุดนี้แหละเหมาะสุดแล้ว ไม่โอเวอร์ไป ไม่โป๊ไป
 
ฉันเปิดประตูห้องเปลี่ยนชุดออกมา ก่อนจะเดินออกไปหาป๊อป
 
“ป๊อป ชุดนี้เป็นไงบ้าง”
 
ป๊อปปี้ที่นั่งอ่านนิตยาสารรออยู่เงยหน้าขึ้นมามอง แล้วก็หยุดชะงักไป
 
“ทำไมเหรอ มันไม่เข้ากับฉันเหรอ งั้นเดียวฉันไปเปลี่ยน...”
 
“ไม่ต้อง ฟางสวยมากๆเลยนะ สวยซะจนทำให้ฉันตะลึงเลย ชุดนี้แหละเหมาะกับฟางที่สุด”
 
ฉันที่กำลังจะหันกลับไปเปลี่ยนชุดถูกมือของป๊อปปี้ดึงไว้ก่อน
 
“โอเค ถ้านายบอกว่าเหมาะกับฉัน ฉันก็จะเชื่อ งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ ง่วงแล้ว”
 
ฉันที่เริ่มง่วงก็เอ่ยปากชวนป๊อปปี้กลับบ้าน เขายกมือขึ้นดูนาฬิกาข้อมือ ก็พบว่าตอนนี้จะ4ทุ่มแล้ว
 
“โอเค ฟางเปลี่ยนชุดเลย จะได้รีบกลับไปเอาของที่บ้านแล่วไปคอนโดกัน”
 
“งั้นป๊อปนั่งรอก่อนนะ เดียวฟางเปลี่ยนชุดก่อน”
 
ป๊อปปี้พยักหน้ารับ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าห้องลองชุดอีกครั้ง
 
 
 
[ บนรถ ]
 
ตอนนี้พวกเราทั้ง2คนนั่งอยู่บนรถแล้ว ฉันที่เวลานี้ปกติจะเข้านอนแล้วตาก็เริ่มหนัก
 
“นี่ฟาง ถ้าง่วงก็หลับไปเลย เดียวถึงบ้านฟางแล้วฉันปลุกเอง”
 
“ไม่เอาอะ ถ้านอนตอนนี้มีหวังปลุกไม่ตื่นแน่ ป๊อปขับรถต่อไปเถอะ ฟางยังพอทนได้ ฮ้าววววววว”
 
ฉันตอบป๊อปปี้พรอมกับยกมือขึ้นปิดปากหาว
 
ฉันพยายามบังคับตัวเองไม่ให้หลับ เป็นเวลานานมากที่เรานั่งกันเงียบๆแบบนี้ แล้วอยู่ๆป๊อปปี้ก็เอ่ยขึ้นมา
 
“นี่ฟาง ฉันมีอะไรจะขอให้เธอช่วยหน่อย พอจะทำให้ได้รึเปล่า”
 
อะไรของนายเนี้ย จะมาไม้ไหนอีก
 
“ถ้าฉันช่วยได้ก็จะช่วย แต่ไม่รับประกันนะว่าจะทำให้รึเปล่า ว่าแต่เรื่องอะไรละ”
 
ฉันตอบพร้อมกับหันไปมองหน้าเขาอย่างสงสัย
 
“เป็นแฟนกับป๊อปนะ.....”
 
[ End Fang Talk ]
 
 
 
[ END SEASON I ]
 
 
 
 
_____________________________________________________
 
 
 
 
Talk with Writer ::
 
สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกคนนนนนนนน คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย  ^3^
หลังจากที่ห่างหายไปนานเพราะติดเรียน ตอนนี้ก็มาอัพ Chapter สุดท้ายของ Season I แล้วค่ะ
ตอนนี้ก็ปิดเทอมแล้ว มีเวลาแต่งเยอะขึ้นและมีเวลาอัพเยอะขึ้น
 
Season II พบกับเรื่อง 'Stubborn Love Dear แผนการณ์กระตุ้นหัวใจ รักยัยสุดที่รัก'
(ยังไม่ได้ทำป้ายนิยายเลย ฮาาาา) พรุ่งนี้ทำป้ายนิยาย และคงได้เปิดเรื่องตอนดึกๆนะคะ
 
ตอนนี้ก็ขอทำให้หลายๆคนค้างกันก่อน อดใจรออีกนิดดดดดดดดดดดดด นะคะ ^^
ตอนนี้มีพล๊อตเรื่องใหม่อยู่ประมาณ3เรื่อง (ขออุบไวเป็นความลับก่อนนะ ^_<)
ก่อนหน้าก็คุยเปลยๆกับพี่ตองไปแล้วว่าอยากแต่งแนวนั้น (แต่ไม่รู้ว่าจะรอดรึเปล่า TTT^TTT)
 
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและคะแนนโหวตนะคะ
เดียวคงต้องกลับไปคอมเม้นย้อนหลังให้ไรเตอร์หลายๆคนแล้ว
เจอกัน Season II ค่าาาาาา ^_____________________^
 
 
 
*** Photo credit :: IG girlfashiongirl