[Shot fiction] กลลวง

8.0

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 12.24 น.

  3 ตอน
  32 วิจารณ์
  11.35K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) เมื่อความจริงปรากฏ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ตอนที่ 3ณ โรงพยาบาลห้อง 2712“พี่ป๊อป O.O พี่ป๊อปเป็นไงบ้างค่ะ T^T” เสียงกระแดะสุดฤทธิ์ของยัยพินดังขึ้น ฉันที่กำลังนั่งคุยกับคุณแม่ของป๊อปถึงกับต้องเอามือปิดหู -*-“โรงพยาบาลไม่ใช่สี่แยกไม่จำเป็นต้องเป่านกหวีด - -+”“ว่าไงน่ะยัยฟาย - -+” สายตาพิฆาตของยัยพินหันมาหาฉัน - -
“ฉันชื่อฟาง กรุณาเรียกให้ถูกด้วย”“พอๆหลานๆทั้งสอง ป้าเวียนหัว หนูพินกลับไปก่อนน่ะ ป้าจะคุยธุระกับผู้กองเขาก่อน“คุณป้า หนูเป็นแฟนพี่ป๊อปน่ะค่ะ!!”“เป็นแฟนก็น่าจะให้เกียติกันบ้าง ไม่ใช่เข้ามาก็อาลวาทขนาดนี้ มันไร้มารยาทน่ะ”“คุณผู้กองค่ะ เคลียร์คดีให้จบก่อนเถอะ แล้วค่อยมาด่าว่าคนอื่น!” ยัยนั้นถลึงตาใส่ฉัน ก็ฉันเป็น ‘เพื่อน’ ของป๊อปนิ พูดแล้วเจ็บ T^T“งั้นฉันขอตัวก่อนดีกว่าน่ะค่ะคุณป้า” “จ๊ะลูก” คุณป้ายิ้มให้ฉันอย่างสุภาพ ก่อนที่ฉันจะหันไปเห็นเงาตะคุมของป๊อปปี้ ที่อยู่ข้างๆเตียง“งั้น สวัสดีค่ะ” ฉันไปไหว้แม่ของป๊อปปี้แล้วเดินออกไปบนรถ“เอ๊ะ ทำไมป๊อปปี้ถึงเข้าร่างไม่ได้ ในเมื่อป๊อปก็ยังเข้าไปในห้องนั้นได้“เพราะฉันยังติใจอยู่ไง - -““ไปไวมาไวจริงนาย”“หึๆ ฉันรู้แล้วว่าใครเป็นคนตัดสายเบรค”“ใครป๊อป?”“พีมกับพินร่วมมือกัน”“ห่ะ พิน?”“อืม..”“ยัยบ้านี้!” ฉันสบถเล็กๆก่อนจะหันไปทางป๊อป “ป๊อป ทำไมสีหน้านายดูไม่ค่อยดีเลย”“ฉันน่าจะเชื่อเธอตั้งแต่ตอนนั้น ฉันขอโทษน่ะฟาง” ป๊อปพูดแล้วเอามือที่แม้จะเป็นเหมือนอากาศมาประกบมือฉัน แต่ฉันกลับรู้สึกว่ามันอบอุ่น“อืม” ฉันอมยิ้มเล็กๆก่อนที่จะนึกไปตอนนั้น‘ฟาง เธอมาอำฉันเล่นใช่ไหม 555’‘ฉันพูดจริงน่ะป๊อป พินต้องการสมบัตินาย’‘อย่ามาอำเลย ฉันไปก่อนน่ะ มีซ้อม’ ป๊อปพูดพร้อมลุกจากเก้าอี้‘ดะ ดะ เดี๋ยว’ ฉันจะท้วงแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว“ฟาง ..”“ฮืม?” ฉันพูดขณะกำลังขับรถกลับบ้าน“เธอพาฉันไปเอาโทรศัพท์หน่อยสิ”“ที่ไหนอ่ะ”“บนรถ”“เฮ้ย จะบ้าหรอ แล้วนายจะเอาไปทำไม”“น่ะฟาง”“ก็ได้ๆ” ฉันพูดก่อนที่จะกลับรถไปที่ สน.“จ่าค่ะ ขอถุงมือหน่อย”“ครับ” ฉันรับถึงมือมาใส่ ก่อนที่จะก้มไปในรถเพื่อไปเอาโทรศัพท์ให้ป๊อป“ฉันขอหลักฐานชิ้นนี้น่ะจ่า ญาติเขาต้องการ”“อ๋อ ครับๆ” ฉันถือโทรศัพท์ป๊อปมาที่รถก่อนที่จะกดดูมิสคอล“พิน 3 มิสคอล”“โมะ 5 มิสคอล”บลาๆๆๆๆ และอีกหลายคนยัยพินจะโทรมาทำไม ในเมื่อมันเป็นคนให้พี่ขายมันมาตัดสายเบรคป๊อป - -“มีของใครบ้างฟาง”พอฉันถึงรถป๊อป ก็ได้ยินเสียงป๊อปที่นั้งรอฉันอยู่ทีนที“ก็เพื่อนนายแล้วก็พินอ่ะแหละ”“อ้อ อืมๆ”ป๊อปพูดแล้วมองโทรศัพท์ที่ฉันวางไว้ข้างๆเขา แต่เขาก็ไม่สามารถเอาขึ้นมาดูได้บ้านฉันตอนนี้ฉันนั่งรอป๊อปที่บอกว่าเดี๋ยวมาๆ แต่ก็ไม่มีสักที -*- งั้นขอดูรูปในโทรศัพท์หน่อยน้า ฉันค่อยๆเปิดอัลบัมทีละอัลบัม ก่อนจะสดุดกับอัลบัมที่ชื่อว่า “It’s U”คงเป็นพินมั้ง ฉันจึงข้ามโฟลเดอร์นั้นไปแล้วดูโฟลเดอร์อื่นๆ บางรูปก็อดขำไม่ได้ที่จะบอกว่า นายนี้ก็มีความบ้าๆบอๆของเขาแหละผ่านไป 10 นาทีแล้ว ฉันดูรูปจนครบทุกอัลบัมแล้ว แต่ป๊อปก็ยังไม่มาสักที -*-งั้นขอเขาโหมดเจ็บ T^T ดูภาพในอัลบัม It’s U
 
ตอนหน้าฟางจะเปิดอัลบัม It's U แล้ว ฝากติดตามหน่อยน้า :)
Follow me : @SaII_PRN

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา