รักนี้มอบให้พี่สาวสุดสวย

~ลั้นลา~
โทโมะ:วันนี้พี่ฟางจะไปไหนกันดีครับ^_^
ฟาง:แล้วแต่โทโมะเลยจ๊ะ
โทโมะ:พี่ฟางใจดีที่สุดเลยเย้>O<
เฟย์:ถ้างั้นก็รักพี่ฟางเยอะๆนะจ๊ะ
โทโมะ:ครับ
ฟาง:ยัยเฟย์!!>//<
ณ ที่นัดหมาย
โทโมะ:ผมขอเลือกขนมก่อนนพี่ฟางกับเฟย์รอตรงนี้แหละ
ฟาง เฟย์:จ๊ะ
ผลั๊ก!!
แก้ว:โอ๊ยนี่นายเดินระวังทางหน่อยซิ
ในสายตาของโทโมะมีหญิงสาวร่างเพรียวบางสูงผมที่ยาวสลวยเป็นสีน้ำตาลดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลหาไม่ดูเหมือน
พญาหงส์ขาวโดยสิ้นเชิง
โทโมะ:ก็พี่เดินขว้างทางเองช่วยไม่ได้
แก้ว:เหอะๆแล้วแต่นายจะคิดแล้วกันนะ= =
โทโมะ:ผู้หิงอะไรเย็นชาชะมัด
โทโมะเมื่อเห็นหญิงสาวสวยร่างเพรียวผู้นั้นจะหยิบของแต่เขาก็พยายามจะหาเรื่อง
แก้ว:นายมีอะไร??
โทโมะ:ยัยแก่บ้าฉันด่าไปฟังรึป่าวเนี้ย-0-
แก้ว:ฟังไปแล้วได้อะไรละ??
โทโมะอึ้งประมาณ2วิเพราะเมื่อเห็นสาวสวยลูกครึ่งที่อยู่ตรงหน้ารอฟังดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลยังคงสงบนิ่งเพื่อรอฟัง
แก้ว:นายจะรีบๆพูดซักทีได้ไหมฉันว่านายควรมีเหตุผลมากกว่านี้
หญิงสาวร่างเพรียวสูงูดอย่างเย็นชาก่อนจะเดินจากไป
กึ๊ก
โทโมะ:พี่ฟางเป็นไรไหมครับ!!
โทโมะเห็นว่าพี่ฟางข้อเท้าพลิกแต่แปลกที่เฟย์กลับวิ่งไปหาสาวสวยคนนั้น
เฟย์:ว้าว ยัยแก้วแกกลับมาไทยทำไมฮึ- -??
แก้ว:แล้วเธอจะมาทักทายฉันแค่นี้รึป่าว??
สาวร่างเพรียวบางตอบด้วยความเฉยชาโดยดวงตาสีน้ำทะเลนั้นไม่มีความหวั่นไหวกลับสงบนิ่งมากโทโมะรู้สึกว่า
เมื่อใกล้สาวผู้นั้นรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อย
เฟย์:กร๊ดนังแก้ว!!
แก้ว:จะตบก็ลองดูอ้อถ้าตบแล้วอย่าลืมว่ากราบเท้าฉันนะ
เฟย์:นังแก้ว!!
แก้ว:คนฉลาดเขาไม่ใช้กำลังกันหลอกแบบเธอเรียกว่าโง่รึป่าวละ:)
เฟย์:ก็เพราะแกทำให้พี่ฟางร้องไห้
แก้ว:เธอหัดมีเหตุผลซะบ้างนะฉันแย่งหลอ?? กลับมาทีไรเธอใจร้อนเหมือนเดิมน่าสมเพชหึ
เฟย์:แกก็ยังเย็นชาเหมือนเดิมสรุปแกเป็นใครกันแน่ยัยแก้ว
แก้ว:ฉันจะเป็นใครมันไม่เกี่ยวกับเธอ
โทโมะมองร่างเพรียวนั้นสาสวที่มีผมลอนใหญ่สีน้ำตาลดวงตาสีน้ำทะเลที่เดินไปด้วยความเฉยชาสงบนิ่งปล่อยให้
พี่เฟย์เดือดไปคนเดียว