ว้าวุ่น [In My Heart]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

 

♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 12 ♥





แก้วใจละมือจาก BB ถือชุดนอนเข้าไปอาบน้ำ ภายในใจยังคิดคิดถึง “ก็รักดอลล่าล์”อยู่ ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองไปคนเดียว ว่ารักดอลล่าล์ในที่นี้เขาได้หมายความรวมไปถึงเจ้าของมันด้วยหรือเปล่า?

 



พักนี้ก็ไม่ค่อยได้เจอกันเพราะต่างคนต่างซ้อม ภาวนาอย่าให้ถึงพาส LOVE VER ของเธอกับชายหนุ่ม ก็เธอยังไม่อยากปั้นหน้าใส่เขาตอนนี้นี่นา...ไหนจะน้องเกลอะไรนั่นอีก

 

 

เฮ้อ....เจ็บชะมัดเลยอ่ะ  อกหักแล้วใช่ไหมเนี่ยเรา ? 

 

//BB// KwJ : HEART=♥             “.......”             “พรุ่งนี้มีซ้อมเช้านะ You ลืมหรือเปล่า?”             “ no ”             “ให้ I ปลุกไหม? 7.00 โมงพี่สมชายจ่อหน้าบ้านนะ”             “ไม่ต้องย่ะ”             “ทำไมต้อง HEART=♥”             “เผื่อกะเหรี่ยงโง่ จะแปลไม่ออกไง แค่นี้นะพรุ่งนี้ตื่นเช้า”....

 



ฮะ ฮะ คนสวยของเขางอนไปเสียแล้ว...เสียดายยังคุยไม่อิ่มเลย ตั้งแต่ผ่านเหตุการณ์วันนั้นมา วันที่คนสวยของเขาร้องไห้สะอื้นตัวโยน อยากเข้าไปกอดปลอบเหลือเกิน แต่ก็ทำไม่ได้

 

 

 

...อยากรู้ใจคนสวยก็ต้องทน

 

 

ผล ที่ออกมาก็ดูจะคุ้มค่า ได้รับรู้ว่าข่าวนั้นก็แค่ละครฉากใหญ่ แต่เรียกความเสียใจจากเขาไปได้มากเหมือนกัน หนำซ้ำยังได้รู้อีกว่าคนสวยแคร์เขามากแค่ไหน แค่เขาอยู่กับคนอื่น คนสวยก็สั่งน้ำตาออกมาได้อย่างกับเปิดก๊อก

 

...คู่หูดูโอสุดเท่ห์ของเค้าคน นั้นหายไปไหนแล้วนะ หึหึ

 

@@@@@@@@

 

 



 

“หิว....” หนุ่มหล่อลูกครึ่งญี่ปุ่นกล่าวออกมาเมื่อเห็นแก้วเดินมาถึงพร้อมกับถือตะกร้าใบโต “พี่กิ่งบอกว่ามีแซนวิชมาให้พวกเราทุกคน ใช่ไหมที่รัก?” เขื่อนยิ้มหน้าบานมาแต่ไกล กลับถูกจี้สกัดจุดบน

หน้าผากให้หงายหลังไปเล็กน้อย ก่อนจะได้หยิบของกินเข้าปาก

 

“ยาหยี ผีดิบแกล้งเค้า” ทำหน้าเศร้าส่งไปให้เฟย์ที่ตอนนี้หาได้สนใจไม่ มือเรียวถือแซนวิชสองชิ้น ไหนจะปากบางเข้ารูปที่ยังเคี้ยวตุ้ยๆนั่นอีก

 

 

“หวงหรือไง...คุณผีดิบ?” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของป๊อบปี้ถูกส่งออกมาพร้อมกับคำถามที่รับฟังได้เพียงแค่คนสองคน

 

 

“...ตามนั้นครับ” โทโมะหยิบแซนวิชเข้าปากก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงมือสาวสวยมาดเท่ห์ให้ลุกตามเขาไป

“อ๊ะ โทโมะ...จะไปไหนอ่ะ” อุตส่าห์นั่งเงียบก้มหน้าก้มตาไม่พูดไม่จากับใครแล้วเชียว แก้วใจบอกแล้วใช่ไหมว่ายังไม่พร้อมอ่ะ  ขอซ้อมทำใจก่อนได้ไหม ? T^T~

 

@@@@@@@@

 

 

 

มือ หนากดปุ่มสั่งให้ของเหลวบรรจุกระป๋องลำเลียงออกมาจากตู้อิเล็กทรอนิกส์ พร้อมกับบอกหญิงสาวที่เขาชวนออกมาด้วยความเต็มใจ(?) ยืนรอเขาอยู่ตรงนั้น  ไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามทิ้งเจ้าน้ำกระป๋องของเขาเป็นอันขาด

 



ชายหนุ่มโบกมือเรียกสาวน้อยวัยกระเตาะจากKM5 ที่ตอนนี้กำลังซ้อมเต้นเพลงน่ารักๆของนักร้องสุดแสน จะน่ารัก...แฟนคนนึง....เกลละมือจากการซ้อมวิ่งปรี่เข้ามาหาเขาทันที เหลือบไปเห็นสาวมาดเท่ห์หน้าสวยที่ในมือมีน้ำอัดลมเต็มเสื้อ เสื้อยืดตัวหลวมสีดำกับกางเกงวอร์มสุดแสนจะแมนนั่น เฮ่อ แล้วเมื่อไหร่จะจับปลาไหลได้ล่ะคะ?

 

 

โทโมะหยิบ BB ของตนเองออกมาแล้วยื่นให้กับสาวน้อย เธอดี๊ด๊า ดีใจจนเกินงาม ไม่ลืมที่จะหยิบ BB ของตัวเองขึ้นมาพิมพ์อะไรยิกๆๆ เสร็จแล้วกล่าวขอบคุณชายหนุ่ม โดยไม่ลืมโค้งตัวให้หญิงสาวมาดแมนด้านหลังแล้วรีบวิ่งไปกรี๊ดต่อกับกลุ่ม เพื่อนๆ

 

@@@@@@@@

 

 

 

 

“ทำอะไรน่ะ ลบทำไม?ไม่เสียดายหรือไง...” เหลือบไปเห็นชายหนุ่มกำลังเลือกลบข้อมูลอะไรซักอย่างบนหน้าจอ BB



“ไม่” ตอบเสร็จก็ยื่น BB ไปให้แก้ว หญิงสาวทำหน้า งง ประมาณว่าช่วยอธิบายด้วยว่าส่งมาทำไม?

“ลบให้หน่อย ทำไม่เป็น” ชายหนุ่มบอกแค่นั้นก็หยิบเครื่องดื่มกระป๋องจากเสื้อของแก้วเข้าไปให้เพื่อนๆที่รออยู่ด้านใน

 

“พิน BB คยองเท....” ริมฝีปากอิ่มได้รูป ค่อยๆอ่านสิ่งที่เห็นอยู่บนหน้าจอ BB ของเพื่อนสนิท

 

“พี่แก้วคะ....” หลังจากยังเมาไม่หายกับหมัดแรก หมัดที่สองก็สวนตามขึ้นมาทันที

“ว่ายังไงคะน้องเกล?...เอ่อ” น้องเกลกับใครอีกคนที่ไม่รู้จัก สงสัยจะเด็กฝึกหัดคนใหม่หน้าตาน่ารักเชียว

“ฝากบอกพี่โทโมะหน่อยนะคะ ว่าคราวหน้าขอเป็นพิน BB ของพี่กวินบ้างอ่ะค่ะ” สาวแรกรุ่นจากKM5พูดขึ้น ก่อนสาวน้อยที่มาด้วยกันจะบิดตัวไปมาอยู่ตรงหน้าเธอ

 

 

         

อะไร กันเนี่ย ? น้องเกลอยากได้พิน BB ของคยองเท? แล้วเรื่องข้าวปั้นล่ะ ไหนจะโอบเอว ควงแขนอะไรนั่นอีก ความ งง ได้หมดไปเมื่อเหลือบไปเห็นป๊อบปี้เดินออกมาหาน้องเกลอีกคน แก้วแอบเดินตามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

 

 

ปรกติไม่ใช่นิสัยนะแบบนี้

 

@@@@@@@@

 

 



“อ่ะนี่เบอร์มือถือ คยองเท ขอบคุณนะครับน้องเกลที่ช่วยพวกพี่น่ะครับ ไม่อย่างนั้นเพื่อนพี่ต้องตายทั้ง

เป็นเพราะแอบรักคนมีเจ้าของแน่ๆ” ป๊อบปี้พูดขึ้นเมื่อยื่นกระดาษโน๊ตใบเล็กๆที่ข้างในบรรจุเบอร์มือถือของหนุ่มต่างชาติให้กับสาวน้อย

“ฮิ ฮิ เต็มใจค่ะพี่ป๊อบปี้ ^^~เกลจะได้แอบตื๊ดไปหาคยองเทได้เสียที กลุ่มนั้นหวงตัวกันน่าดูเลย กว่าเกลจะได้มาทั้งพินทั้งเบอร์ ต้องเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงนะคะเนี่ย ไม่รู้เลยว่าพี่แก้วจะวีนแตกตอนไหน แอบกลัวอยู่เหมือนกันค่ะ แต่งานนี้ถ้าพี่แก้วรู้เข้ามีหวัง ...กรุงศรีฯแตกแน่ๆนะคะพี่ป๊อบปี้!”

บ่น ซะยืดยาว ก็เธอน่ะต้องเข้ามาพัวพันกับเรื่องความรักของรุ่นพี่ในค่ายเชียวนะ แสร้งทำเป็นเข้ามาจีบพี่โทโมะให้พี่แก้วรู้ใจตัวเองเร็วขึ้น .... แอบเห็นน้ำตาของพี่แก้วเหมือนกัน ถ้าความแตก ...เกลไม่เกี่ยวนะคะ ><~

“แล้วพี่จะจัดการเองครับ” ป๊อบปี้บอกแค่นั้นก็รีบกลับเข้าห้องซ้อมไปเพื่อไม่ให้ใครสงสัย
 


“อะไรกัน?”

พึมพำเบาๆ แล้วค่อยๆเรียบเรียงเรื่องราวประติดประต่อกัน ...ที่เธอร้องไห้อย่างหนักติดต่อกันช่วงนั้น คุณ

พระช่วย กรรมตามสนองแบบทันตาเห็นเลยอ่ะ เพราะเธอแกล้งทำเป็นบอกรักคนอื่น เธอเลยโดนคนอื่นขอความรักกับ(ว่าที่)คนของเธอบ้าง

 
 
คุณกรรมเดลิเวอร์ลี่....

 



 @@@@@@@@

 

 



“ลบยัง?” ชายหนุ่มถามหญิงสาวทันทีที่เดินเข้ามา รับมือถือจากมือเรียวของหญิงสาวที่ยื่นมาให้ “ลบแล้ว หมดเครื่องเลย .... ว่างเปล่า :P” แอบแลบลิ้นให้นิดๆ พร้อมกับไหวไหล่เล็กน้อย

 

 

ชายหนุ่มมองหน้าคนสวยสลับ BB ไปมา เปิดเครื่องดูในรายการหมดเกลี้ยงจริงๆ คุณเธอเล่นฟอร์แมต(format)เครื่องเขาเลยใช่ไหมเนี่ย? ตัวแสบเอ๊ย...น่ารักจริงๆให้ตาย หึหึ

 

“งั้นก็เมมให้ใหม่ด้วย ของ KwJ คนเดียวก็พอ” พูดเสร็จก็ยื่น BB ให้ แล้วเดินออกไปซ้อมเต้นกับเพื่อนร่วมวงที่รออยู่ก่อนหน้า

“(-///-)” ไอบ้า พูดกันซึ่งๆหน้าแบบนี้ได้ไง ขี้โกงนี่หว่า

 

 

 

 

“งั้นเมมให้ใหม่ด้วย ของ KwJ คนเดียวก็พอ”............

 

 

 

 

----------- พอจะอ่านกันได้ไหมคะ? ขอบคุณที่เข้ามาเป็นกำลังใจให้กันนะคะ