ว้าวุ่น [In My Heart]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 29 ♥

 

ตอนพิเศษ ตอนที่ 1

 

 

“ไม่ให้ไปครับ” 

หมดถ้อยคำที่จะพูดกับเด็กอนุบาลจอมเอาแต่ใจ เขาจึงเอ่ยคำพูดสุดท้ายแล้วแกล้งเอาหมวกคู่ใจปิดบังใบหน้า เชิงบอกว่าอย่ามาดื้อให้เสียเวลา คนหล่อไม่ใจอ่อนแน่ๆครั้งนี้ 

 

 

“ว้าก......จะไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะไปโว้ย.......”  

ร้องโวยวายเพราะคนข้างกายเอาแต่ขัดใจ คราวนี้ต่อให้เป็นตายยังไงเธอก็จะดื้อกับเขาให้ถึงที่สุด คอยดูเหอะ!

 

 

“อย่าดื้อน่าแก้วใจจ๋า ไอโมะมันมีเหตุผลของมันหรอก” 

“ไม่สน ฉันจะไป ฉันจะไปหาพี่เบยงอุนที่ค่ายทหาร!! ฉันจะไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

เขื่อนพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักเฝ้าแต่งอแง จนเพื่อนชายของเขาแกล้งทำเมินไม่สนใจไปต่อหน้าต่อตา จะทิ้งให้อยู่ลำพังก็ดูจะใจร้ายเกินไปหน่อย จึงเข้าไปหาเพื่อพูดจากล่อมเด็กน้อยให้เข้าใจถึงความห่วงใยของชายคนรัก 

 

คนมันขี้หวง ก็รู้ๆกันอยู่ 

 

 

 

“มีแต่ผู้ชายจะไปทำไม?” 

ป๊อบปี้เอ่ยสำทับ ดีนะที่แฟนสาวของเขาไม่ร่วมงอแงในสถานการณ์ครั้งนี้ด้วย ไม่อย่างนั้นคงรับมือยากน่าดูถ้าเกิดคนเอาแต่ใจมากันครบแพ็ค  เฮ่อ.... 

 

 

 

ประเด็นคือไอโมะมันหวงแฟนที่งอแงจะไปทริปเกาหลีด้วย ก็แทนที่จะบอกเค้าไปตรงๆว่าหึงนะ ไม่ชอบให้อยู่ใกล้ๆผู้ชายคนอื่น แค่นั้นก็จบจะได้ไม่ต้องมานั่งดูเด็กน้อยเอาแต่ใจแบบไม่เข้าท่าอยู่แบบนี้  

เป็นป๊อบปี้หน่อยไม่ได้... 

 

 

“โหย....ป๊อบอ่ะ ไม่เห็นเป็นไรเลยเราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ แก้วก็เหมือนผู้ชายอยู่แล้ว เท่ห์ด้วยสาวๆกรี๊ดกันตรึม ไม่มีใครเค้าคิดว่าแก้วเป็นผู้หญิงหรอก นะให้แก้วไปด้วยนะ” 

 

“เดียวพ้มจะขอsign (ลายเซน) ของพี่คังอินมาไหเอง”

เสนอทางออกที่คิดว่าดีที่สุดมาต่อรองกับเพื่อนสนิทของแฟนสาว เผื่ออะไรจะได้ดูง่ายขึ้น ถ้ามีสายสืบตัวแสบไปด้วย พอถึงที่นู่นเขาจะออกย่ำราตรีได้อย่างไร แบบนี้กลับมาคนสวยตาหยีเอาตาย T^T

 

 

แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาทำเขาปวดตับมากกว่าเดิม ไม่น่าหาเรื่องเลยตู อยู่เงียบๆก็ดีอยู่แล้ว 

....ปากหนอปาก.... 

 

“จองเบที่รัก....บ้านตัวเองอยู่ใกล้ๆพี่เบยงอุนนี่นา พาเค้าไปขอด้วยตัวเองเลยนะ จุ๊บๆ” 

 

 

@@@@@@@@

 

 

 

“ไหนบอกวาพี่เค้าเป็นตะหานอยู่ไง ถ้าไปแลวน้องแก้วจะเจอใครจ้ะ?”

“เอาน่าเคนตะ ไม่เห็นหน้าเจ้า เห็นหลังคาบ้านก็ยังดี สุภาษิตญี่ปุ่นมีป้ะๆๆ” 

หมดหนทางในการต่อต้านความเอาแต่ใจของเด็กอนุบาลไปอีกคน เมื่อได้ยินคำบอกของแก้วใจเคนตะก็ถอนตัวออกจากการโต้วาทีครั้งนี้ในทันใด อยู่ไปก็มีแต่เสียกับเสีย เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้าจะคิดว่าผู้ใหญ่แกล้งเด็ก 

 

....... 

...........

 

“นะ โทโมะจ๋า...โทโมะของแก้วใจนะคะ นะคะ”

 

ไม้ตายสุดท้ายก่อนจะตัดสินใจหาไพ่ใบอื่น เข้าไปคลอเคลียแฟนหนุ่มบนฟูกข้างๆห้องซ้อมของ K-OTIC ทำเป็นใช้นิ้วเรียวจิ้มๆนวดๆไปที่มัดกล้ามแขนที่โผล่พ้นเสื้อยืดแขนสั้นสีดำ หยอดคำหวานหูที่ไม่เคยพูดมาก่อนในชีวิต

 

 

“จูบก่อนสิ แล้วผมอาจจะคิดดูอีกที”

โทโมะเปิดหมวกขึ้นมาก่อนใช้มือจับไหล่เล็กๆแล้วยกลำตัวส่วนบนของหญิงสาวเข้ามาใกล้ ทำหน้าตายียวนพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาหา ถ้างานนี้แก้วใจออกสื่อต่อหน้าประชาชน เขายินดีตามใจแม่ทูนหัวทันที

 

 

ถ้าคุณเธอจะกล้าอ่ะนะ 

 

“โว้ย...............ไม่ง้อก็ได้ ชิ!!!”

วิศวบอกแล้วว่า...จริญญาน่ะป๊อดครับ

 

 

@@@@@@@@

 

 

ออกมาจากห้องซ้อมของหนุ่มๆได้ก็ปรี่เข้าหาสองสาว(?)ที่บังเอิญยืนกดน้ำอัดลมที่หน้าตู้ ตรงข้ามกับห้องซ้อม FFK พอดิบพอดี ถ้าไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยมายากล ฮ่าๆๆๆๆ

 

“พี่บีพี่น่าจ๋า แก้วอยากจิไปเกาหลี๊เกาหลีกะเค้ามั่งอ่ะ ตั้งแต่เกิดมาเป็นสาวมาดเท่ห์ขนาดนี้ อายุอานามก็มากแล้ว ถ้าไม่ได้ไปตอนนี้ก็ไม่รู้จะมีโอกาสอีกเมื่อไหร่ น่าเศร้าจริงๆ” ทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จเหมือนใครก็ไม่รู้?

 

 

“หืม...พี่เชื่อแล้วว่าน้องแก้วนี่แอ๊กติ้งชนะเลิศ มิน่าล่ะผู้จัดฯแย่งตัวกันใหญ่ จริงป้ะบีฟู” 

“เออค่ะจริง...คือ คุณจริญญาคุณลูกรักของเฮีย คุณหนูแก้วของพี่สมชายขา...เบื้องบนเค้าว่าอย่างไรก็ต้องเป็นไปตามนั้นค่ะ พี่ว่าพี่ฝากคุณวิศวไปบอกแล้วนะคะเรื่องนี้”

สองสาวเพื่อนซี้เอ่ยชมถึงทักษะในการแสดงของน้องสาวหน้าหล่อ ณ FFK ที่นับวันจะมากขึ้นทุกทีๆ แบบนี้นางเอกเก่าๆได้ตกงานกันหมดแน่ๆ พร้อมกับพี่บีฟูผู้เข้าร่วมประชุมและออกเดินทางไปในทริปนี้ด้วยกล่าวบอกเจ้าตัวแสบแบบวิชาการสุดๆ โดยไม่ลืมแซวน้องทิ้งท้าย

 

ก็ทั้งคณะเค้ามีแต่ผู้ชายไป ถ้าหนีบหล่อนไปด้วยก็มีผีดิบมาบีบคอฉันน่ะสิยะ 

 

 

 

“ไม่รักพี่บีกะพี่น่าแล้ว ฮึ!!”  สะบัดบ๊อบใส่ทันทีแล้ววิ่งตรงไปยังห้องต้องห้าม...ห้องเจ้าของบริษัท 

 

 

“เฮียคร้าบ........................” งานเข้าอีกแล้ว บี’น่า T^T

 

 

 

@@@@@@@@

 

 

“ทำไมแกต้องอยากไปขนาดนั้นฮึ ยายแก้ว?”

“แกไม่เข้าใจหรอกฟาง ฉันรักพี่เบยงอุนขนาดไหน ตอนที่พี่เค้าเข้ากรมฯฉันก็ติดงานไปส่งไม่ได้ แต่ตอนนี้ฉันมีโอกาสฉันก็อยากไปให้พี่เขาเห็นหน้าซักครั้ง”

“โอเว่อร์แอ๊กติ้งอีกแล้วว่ะเฟย์”

เมื่อเข้ามาในห้องก็เอาแต่บ่นๆให้สองศรีพี่น้องฟัง บอกว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรมบ้างล่ะ พระเจ้าไม่เข้าข้างคนดีบ้างล่ะ ได้ยินแบบนั้นมากเข้าๆฟางก็เลยทนไม่ไหว จึงเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความอยากรู้จริงๆถึงเหตุผลที่สาวเท่ห์คนสวยดื้อดึงได้ขนาดนี้ ก่อนจะได้รับคำตอบที่ความเป็นไปได้ว่าน่าเชื่อถือจะอยู่ในขั้นติดลบ จึงหันไปส่งไม้ต่อให้กับน้องสาวที่รออยู่

 

 

“เอาเรื่องจริงดิ่...เพราะว่าทริปนี้มีทีมงานสาวๆสวยๆหมวยๆติดสอยห้อยตามไปด้วยใช่หรือเปล่า?” 

 

 

 

“อือ...ตามนั้นครับ”

ปฏิเสธไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา พวกเธอเป็นเพื่อนกันมาตั้ง 4 ปี กินด้วยกัน นอนด้วยกัน อาบน้ำด้วยกันก็ยังเคยทำมาแล้ว นับประสาอะไรกับท่าทีของเธอในเวลานี้ที่เพื่อนๆจะดูไม่ออก แก้วใจไม่เคยมีอาการแบบนี้ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยดื้อแพ่งได้ขนาดนี้ มีบ้างก็นิดหน่อย แต่คราวนี้ดูจะเยอะอยู่ หรือจะให้พูดอีกที

 

ตั้งแต่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน ก็กลายเป็นคนเรื่องมากมันซะยังงั้น 

 

 

ทั้งดื้อ ทั้งเอาแต่ใจ...คนขี้หวง

 

 

 

 

“ก๊อกๆๆ...น้องแก้วคะ เฮียเรียกพบค่ะ”....

 

 

 

 

 

ขอบคุณเน็ตเต่า ที่ทำให้เราได้ลงถึง 3 ตอนสำหรับวันนี้หลับฝันดีนะคะ