ร้ายมา...ก็รักไป

.....:น้องครับ พี่ขอเบอร์หน่อยสิครับ น่ารักจังเลยอ่ะ เป็นแฟนกับพี่ป่าว
แก้ว:เออ ไม่ดีกว่าค่ะ คือ แก้วไม่ได้ชอบพี่อ่ะค่ะ ขอตัวนะค่ะแล้วก็ขอโทดด้วยค่ะ
.....:แต่พี่ชอบน้องนะ มาเป็นของพี่ดีกว่า มีแฟนยังครับ
แก้ว:มีแล้วค่ะ แก้วหันหน้าไปหาโทโมะที่ยืนอึ้งกับความน่ารักของแก้ว แก้วเดินไปหาโทโมะแล้วพูดว่า
โทโมะฉันขอยืมนายแปปนึงนะ  โทโมะที่ยืนอึ้งก็ยิ้มแล้วพูดว่า
โทโมะ:อื้ม โทโมะพูดพร้อมยิ้มให้แก้วอย่างน่ารัก  
แก้ว:นี้ไงค่ะ แฟนแก้วเอง หล่อไหมค่ะ คนนี้แหละค่ะที่แก้วรักที่สุด
โทโมะ:ครับ เราสองคนรักกันมาก พี่คงไม่สิทธ์แล้วหล่ะครับ เพราะคนนี้ผมจอง ฟอดดด
โทโมะหอมแก้มแก้วเพื่อให้รุ่นพี่ที่อยู่ข้างหน้าเชื่อใจ แต่แก้วได้แต่ อึ้ง อึ้ง อึ้ง
.....:ซักวัน น้องแก้วต้องเป็นของฉันเว่ย เพราะคนอย่างฉัน อยากได้อะไรก็ต้องได้
จากนั้นรุ่นพี่คนนั้น ก็เดินออกไป มีแต่แก้วและก็โทโมะที่ยืนโอบเอวกันอยู่
โทโมะ:แก้ว แก้ว เธอเป็นอะไรหรือป่าวว แก้ววววว
แก้ว:ห๊ะ อะไรน๊ะ
โทโมะ:หน้าเธอแดงมากเลยอ่ะ เขินฉันหรอ กิ้วๆๆๆ โทโมะเขี่ยแก้วแก้ว
แก้ว:ไอบ้าา แล้วไม่เรียกฉันว่าทอมแล้วหรอไง
โทโมะ:แหม ก็น่ารักซะขนาดนี้ใครจะไปเรียกลง  เดี๋ยวตอนเย็นไปกินข้าวกันนะครับที่รัก ฟอดดดด
แก้ว:~อ้ายยย ไอบ้า ขโมยหอมแก้วฉันไปกี่รอบแล้วเนี่ยยยยยยย><
เย็นวันนี้
แก้ว:เฮ้อ เรียนเหนื่อยจัง ยัยฟางไปช็อปปิ้งอีกและ เบื่อจัง ไม่มีเพื่อนคุยเลยอ่ะ ตอนนี้มันจะ1ทุ่มแล้วหนิ หิวจัง
ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ  เสียงโทรศัพท์แก้วดังขึ้น
แก้ว:ฮัลโหล สวัสดีค่ะ แก้วเองค่ะ
....:ฮัลโหล สวัสดีครับที่รัก
แก้ว:ใครอ่ะ นายเป็นใครกันแน่
....:เพื่อนข้างห้อง เอ้ยไม่ใช่ ต้องแฟนข้างห้องตังหาก
แก้ว:โทโมะหรอ 
โทโมะ:อืมม
แก้ว:มีอะไรหรือป่าว โทรมาหาฉันทำไมอ่ะ
โทโมะ:แก้วออกมาดูที่ระเบียงสิ ฉันมีอะไรจะให้เธอดูหน่ะ 
แก้ว:อื้ม
ที่ระเบียงห้องแก้ว โห สวยจังเลยอ๊ะ แก้วตกตะลึงเมื่อเห็นเทียนสีชมพูสลับกับสีขาว เรียงเป็นรูปหัวใจ
โทโมะ:ชอบปล่าว
แก้ว:ชอบสิ ชอบมากๆด้วย นายทำหรอ
โทโมะ:อื้ม ฉันขอไปนั้งที่ระเบียงห้องเธอได้ไหม
*************************************************
ติดตามตอนหน้าน้าาา คู่นี้เริ่มจะหวานแล้วหล่ะ รักคนอ่านน