Listen Voice To My Heart เสียงหัวใจมันบอกว่ารักเธอ

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแก้วก็เดินไปบ้านโทโมะซึ่งอยู่ใกล้ๆกับบ้านตัวเอง
โทโมะ: มาแล้วหรอคุณนายสายเสมอ นี่วันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ยไม่ดูเวลาบ้าง
แก้ว: มันก้อเพิ่งเจ็ดโมงห้าสิบ ห๊ะ! เจ็ดโมงห้าสิบ แล้วพี่ป็อบกับฟางล่ะ
โทโมะ: เค้าไปกันแล้วใครจะมีเวลามานั่งรอเธอห๊ะ ยัยบ๊อง เสียเวลาจิงๆ
แก้ว: แล้วนายรอฉันทำไมล่ะ
โทโมะ: ใครบอกว่าฉันรอเธอ ไอ้ป็อบมันให้ฉันรอเธอตังหาก
ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ป็อบฉันไม่รอเธอหรอก เฮอะ รอก้อบุญขนาดไหนแล้ว                                 
แก้ว: นี่ ฉันว่าไปโรงเรียนกันเถอะ สายแล้ว มัวแต่เถียงกันอยู่ได้
โทโมะ: เฮ้ย แปดโมงแล้วจะไปทันไหมว่ะเนี่ย
พูดแล้วก้อรีบขับรถไปโรงเรียน
โรงเรียน Kamikaze internationnal
ฟาง: แก้วทำไมมาเอาป่านี้ล่ะ
แก้ว: ก้อพี่ชายแกนั่นแหละยัยฟาง
ฟาง: พี่โมะทำไมหรอ
แก้ว: ก้อพอฉันเดินมาถึงบ้านแกนะ ก้อด่าฉันฉอดๆๆๆๆๆ ผู็้้้้้้ชายอะไรปากจัดชะมัด
ฟาง: 555
แก้ว: หัวเราะอะไรยัยฟาง
ฟาง: เปล่าไม่มีอะไร ไปเรียนกันเถอะ
ห้องเรียน A
คุณครู: นักเรียนค่ะวันนี้มีนักเรียนเข้ามาใหม่นะค่ะ เธอมาแนะนำตัวให้เพื่อนๆ รู้จัก
.....: สวัสดีครับผมพิชชี่ครับ
ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ
คุณครู: พิชชี่ไปนั่งกับแก้วนะที่ตรงนั้นมันว่าง
พิชชี่: ครับ
สวัสดีครับ (พูดทักทายแก้ว)
แก้ว: เอ่อ สวัสดีค่ะแก้วค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
พิชชี่: ครับ คุณแก้ว
(น่ารักจังเลย) คิดในใจ
เม้นกันเยอะๆนะจ๊ะ