Listen Voice To My Heart เสียงหัวใจมันบอกว่ารักเธอ

ตอนเที่ยง
พิชชี่: แก้วเราขอไปกินข้าวด้วยได้ไหม คือเรายังไม่มีเพื่อนเลย
แก้ว: อืม ไปกับพวกเราก็ได้ ไปฟาง
ฟาง: จ๊ะไปกัน 
โรงอาหาร
พิชชี่: แก้ว ฟางกินอะไรเดี๋ยวเราไปซื้อให้
แก้ว: ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวเราไปซื้อเอง
ฟาง: เอ่อ เราเอาเหมือนพิชชีี่นั้นแหละ
แก้วเดินไปซื้อสุกกี้ของโปรด
แก้ว โทโมะ: สุกกี้แห้งจานนึงค่ะ/ครับ
แก้ว: นี่นายกินเหมือนฉันทำไมมิทราบ
โทโมะ: ใครอยากจะกินเหมือนเธอกันห่ะยัยแก้วแตก
แล้วนี่เธอควรจะเรียกฉันว่าพี่นะ ฉันเกิดก่อนเธอตั้ง 2 ปี
แก้ว: ก็แค่ 2 ปี ฉันจะเรียกว่าไอ้โทโมะยังได้เลย 555
โทโมะ: นี่ยัยแบน ปากน่ะเขามีวันพูดน่ะ ไม่ใช่เอาไว้กัดชาวบ้านเขา
คนขาย: นี่พวกหนูทั้งสองคนน่ะจะกินไหมสุกกี้น่ะป้ายื่นให้ตั้งนานแล้วนะ
โทโมะ แก้ว:กินครับ/ค่ะ
ที่โต๊ะ
ฟาง:นั่นไงพี่โทโมะกับแก้วมาแล้ว
พิม: โมะค่ะไปไหนมาแล้วทำไมมากับน้องแก้วล่ะค่ะ
โทโมะ: อ้าวพิมมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย
พิม: ก็มาเมื่อกี้เองค่ะ 
แก้ว: เอ่อ พี่ป็อบนี่พิชชี่ พิชชี่ นี่พี่ป็อบ พี่พิม แล้วก็ไอ้ตุ๊ด
โทโมะ: ยัยแบนพูดให้มันดีๆหน่อย เอ่อ พี่โทโมะนะ
พิชชี่: สวัสดีครับพี่ป็อบ พี่พิม พี่โทโมะ 
ป็อบ พิม โทโมะ: หวัดดีจ๊ะ/ครับ น้องพิชชี่
กริ๊ง กริ๊ง
เสียงออดเข้าเรียนตอนบ่าย
คุณครู:นักเรียนวันนี้เรียนอะไรบ้างค่ะ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนเย็น
พิชชี่: แก้วไปกินไอติมไหม เราเลี้ยง
แก้ว: อืมไปไหมฟาง
ฟาง: ไม่ไปหรอกเดี๋ยวพี่โมะก้อมารับแล้ว
แก้ว: งั้นฝากบอกพี่ป็อบด้วยนะ
ฟาง: จ๊ะ โชคดีนะ
แก้ว: จ๊ะ ไปกันเถอะพิชชี่
ร้านไอติม
พิชชี่: แก้ว อ่ะ เราป้อน
แก้ว: ขอบใจนะพิชชี่
พิม: โทโมะนั้นน้องแก้วกับน้องพิชชี่นี่น่า
โทโมะ: อืม หวานกันจังเด็กสมัยนี้ป้อนไอติมกันด้วย ไปกันเถอะ (ปากพูดแต่ในใจหวงแก้ว)
พิชชี่: แก้ว คือ...เอ่อ...คือ เราชอบแก้วนะ เราลองคบกันดูไหม 
แก้ว: ห๊ะ! (อึ้งกับคำที่พิชชี่พูดออกมา)
พิชชี่: ถ้าแก้วไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร (พูดแล้วจะเดินออกจากร้านไป)
แก้ว: เดี๋ยวพิชชี่เอ่อ....คือ....ตกลงจะลองคบกับนาย
พิชชี่: แก้วพูดจิงๆนะ นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม เย้ ผมจะมีแฟนแล้ว ผมจะมีแฟนแล้ว
แก้ว: นี่พิชชี่เบาๆก็ได้อายเขา
พิชชี่: ก็เราดีใจนี่น่า
ไปกันเถอะครับที่รัก 
เม้นกันเยอะๆนะจ๊ะ