Sweet ก็น่ารักขนาดเนี๊ย...ขอรักเลยได้มั้ย

             “ นักเรียนเคารพ”
                “ สวัสดีครับ / ค่ะ ”
            “ นักเรียนวันนี้ครูมีประชุมเรื่องงานโรงเรียน ที่จะเกิดขึ้นอาทิตย์หน้า คาบเช้าทั้งหมดอาจจะไม่มีครูคนไหนมาสอน อยู่กันเงียบๆล่ะ ครูไปละ ” เย้ยยยยยยย ยะฮู้วววว
 
                “ นักเรียนเคารพ ”
                “ ขอบคุณครับ / ค่ะ ”
 
โรงอาหาร
 
ตอนนี้ฉันกับยัยเฟย์อยู่ที่โรงอาหารเพราะมันบ่นหิวตลอด อ้าว นั่นไงมาแล้ว
 
                “ นี่แก้วฉันซื้อมาเผื่อแกด้วยนะ” ยัยเฟย์บอกฉันพลางยัดลูกชิ้นร้อนๆเข้าปาก
                “ เออๆขอบใจ ” ฉันพูดแล้วหยิบไส้กรอกมาหนึ่งไม้ อืม อร่อยเหมือนกันแฮะ
                “ เออนี่พูดถึงงานโรงเรียนแกจะไปป่ะ ” งานไร้สาระสิไม่ว่า
                “ ไม่อ่ะ ขี้เกียจ ” ฉันตอบอย่างไม่สนใจ
                “ ไม่ได้!!!! แกต้องไปนะ คราวนี้อาจารย์เขาบังคับทุกคนแกจำได้มั้ยเมื่อปีที่แล้วมีเด็กมาไม่ถึงครึ่งโรงเรียนเลย ปีนี้เขาเลยบังคับทุกคน ” ยัยเฟย์พล่าม อะไรว่ะ น่าเบื่อจะตาย มีแต่พวกอาจารย์มายืนบ่นๆพล่ามๆเรื่องประวัติโรงเรียนฉันฟังจนจำได้ขึ้นใจแล้ว
 
                “ ไปก็ได้ว่ะ ” ฉันตอบอย่างไม่ยินดี
                “ ดีมากกก งั้นพรุ่งนี้วันเสาร์พอดีฉันจะพาแกไปเลือกชุด ” ยัยเฟย์บอกยิ้มๆ
                “ เฮ้ยยย ฉันมีชุดของฉันน่า” เดี๋ยวยืมชุดหล่อๆของไอ้พี่ป๊อบก็ได้
                “ ไม่ได้ ฉันไม่มีทางให้แกใส่สูทผูกไทค์เหมือนผู้ชายเด็ดขาด แกประกาศไปแล้วว่าแกไม่ใช่ทอมเพราะฉะนั้นแกก็ทำตัวให้เหมือนผู้หญิงหน่อยสิ ” ถ้าจะให้ฉันไปยืนกรี๊ดๆรุ่นพี่เหมือนยัยพวกนั้นหรือจะให้มัดจุดติดกิ๊บหวานๆเหมือนยัยเฟย์ล่ะก็ฉันขอให้คนอื่นมองว่าฉันเป็นทอมแบบเดิมดีกว่า คิดแล้วรับสภาพตัวเองไม่ได้
 
                “ งั้นฉันเป็นทอมแบบเดิมก็ได้ ” ฉันตอบอย่างไม่ใส่ใจ
 
โป๊ก!!!!!
 
                “ โอ้ยยยยยย ” เสียงฉันเองแหละ ก็ยัยเฟย์น่ะสิอยู่ๆก็เอากำปั้นหนักๆมาเขกหน้าผากฉันอย่างจัง
                “ ฉันล่ะเหนื่อยใจกับแกจริงๆตกลงแกชอบผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่เนี่ย ” ยัยเฟย์พูดอย่างหัวเสียแล้วทำท่าจะเขกกบาลฉันอีกรอบ
 
                “ ผู้ชายเว้ย!!!! ” ฉันตอบแล้วเอามือลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ ฮือๆเจ็บอ่ะ T^T
                “ เออ งั้นก็แปลว่าแกเป็นผู้หญิง เพราะฉะนั้น ฉันก็จะทำให้แกได้เป็นผู้หญิงจริงๆซักที ”
            “ แกจะทำไร ” ฉันถามอย่างไม่ค่อยวางใจยัยเฟย์
                “ เดี๋ยวก็รู้น่า ”
 
กริ๊งงงงงงงงงงง (เลิกเรียน)
 
~ ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ อยู่ไหนก็ใกล้เธอเพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่~
 
                “ ฮัลโหลค่ะแม่ ” ฉันรับโทรศัพท์
                “ แก้วพอดีพ่อเขามีงานด่วนน่ะ แม่เลยต้องรีบกลับ”
                “ อ่ะ อ้าว เพิ่งมาได้แค่สองวันเองนะแม่อ่ะ T^T ”
            “ แม่ขอโทษจ้ะ ตายแล้วๆแก้วแค่นี้ก่อนนะ แม่รักลูกจ้ะ ตู้ดๆๆๆๆ”
                “ มะ แม่ TOT~” ยังไม่ทันได้กล่าวล่ำลาแบบซึ้งๆเลยอ่ะ แม่ก็ชิงตัดสายไปซะก่อน ทั้งพ่อ ทั้งแม่เลยเห็นงานสำคัญกว่าลูก นอยด์ค่ะนอยด์
 
                “ อ้าว ยัยแก้วเป็นไรไปอีกล่ะ เห็นทำหน้าง่ำหน้างอมาตั้งแต่บนห้องแล้ว” เฟย์ถามฉัน
                “ ก็พ่อแม่อ่ะดิ เพิ่งกลับมาได้แค่สองวันก็ไปอีกล่ะ”
                “ แหมๆๆๆ ที่แท้ยัยแก้วก็เป็นพวกลูกแหง่นี่เอง” เสียงนี้มันไม่ใช่เสียงยัยเฟย์นี่
                “ ไอ้เขื่อนแตก!”
                “ เขื่อนอย่างเดียวเว้ย!!!” ไอ้เขื่อนมาปกติถ้ามีเขื่อนก็ต้องมีนายโทโมะ แต่วันนี้ทำไมมันมาคนเดียวล่ะ
                “ แล้วนี่คู่ขาของนายเขาไปไหนล่ะ” เฟย์ถาม
                “ ไอ้โมะอ่ะเหรอ ป่านนี้คงอยู่แถวโรงเรียนหญิงล้วนโน่นแหละ แต่เดี๋ยวนะเมื่อกี้เธอบอกว่าคู่ขา ฉันไม่ได้เป็นเกย์นะเฟ้ยยย!!!” โรงเรียนหญิงล้วน โรงเรียนหญิงล้วน อ๊ากกกก! ไอ้หน้าม่อ
 
                “ อ๋อ เหรอ ก็เห็นตัวติดกันอย่างกะปาท่องโก๋ ใครเห็นเขาก็นึกว่าเป็น” เฟย์
                “ เธอมันก็เลสเบี้ยนเหมือนกันนั่นแหละ” เขื่อน
                “ ฉันเป็นผู้หญิง”
                “ ฉันก็เป็นผู้ชายทั้งแท่ง”
                “ -_-^^ ” <<<< หน้าฉันเองแหละ ตกลงเรื่องนี้ใครเป็นนางเอก-พระเอกย่ะ แย่งซีนตลอดอ่ะพวกแก เซ็ง -_-
 
                “ โว้ยยย!!!! หยุดทะเลาะกันก๊อนนนน” ฉันทนไม่ไหว
                “ ยุ่ง!!!!” แว๊กกกกก จะตะคอกกันทำไม ยิ่งขวัญอ่อนอยู่ ชิส์ อยากทะเลาะกันนัก ไปก็ได้ ฉันไปก็ได้
 
 
 
ฉันขี้เกียจฟังพวกมันทะเลาะกันเรื่องปัญญาอ่อนเลย เดินหนีมาแถวๆระแวกโรงเรียนหญิงล้วนซึ่งอยู่ใกล้กัน
 
                “ แก๊กกก พี่แก้วอ่ะ”
                “ อ๊ายยย ตัวจริงหล่อเนอะว่ามั้ย”
                “ สมคำล่ำลือจริงๆ”
 
ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนพอดีจึงมีเด็กผู้หญิงเดินขวักไขว่กันเต็มไปหมด(รวมตัวเองด้วยดีมั้ยเนี่ย) จริงๆฉันก็ไม่ได้อยากมานักหรอกนะแต่ตรงนี้มันมีของกินเยอะดีหาอะไรลงท้องแก้เซ็ง
 
                “ พี่ค่ะเอารูปมิกกี้เม้าส์ชิ้นนึง” ฉันเดินมาซื้อแพนเค้กกินรองท้อง
                “ เอา...รูปกระต่ายค่ะ ” ผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ตาโต ผิวขาวอมชมพู ตัวเล็กๆ เดินเข้ามาสั่ง อั๊ยย่ะ! ผู้หญิงอะไรน่ารักชะมัด ถ้าไม่ติดว่าตัวฉันเองก็เป็นผู้หญิงนะจีบแล้วนะเนี่ย เหอๆ (เป็นผู้หญิงจริงเร๊อออ)
 
                “ อ่ะได้แล้วจ้ะ” แม่ค้าส่งแพนเค้กมาให้ฉันกับผู้หญิงคนนั้นแต่...
                “ เอ่อ พี่หนูสั่งรูปมิกกี้เม้าส์นะ ไม่ใช่กระต่าย ” ฉันทักท้วงขึ้นมาเมื่อมิกกี้ของฉันมันมีรูปร่างเปลี่ยนไป
                “ เอ่อ คุณค่ะ ของเราน่าจะสลับกันนะ” ผู้หญิงคนนั้นสะกิดไหล่ฉันเบาๆ
                “ เอ๋? จริงด้วย ” ฉันส่งแพนเค้กรูปกระต่ายแสนคิกขุนั่นให้เธอไปแล้วรับมิกกี้เม้าส์ของตัวเองมา เธอยิ้มนิดๆ คนหรือตุ๊กตาบลายว่ะนั่น (ตกลงเรื่องนี้มันวายใช่มั้ย -_-)
 
                “ อืม เธอเรียนอยู่ที่นี่เหรอ ” ฉันถาม
                “ ใช่ค่ะ เอ่อ แล้วคุณชื่ออะไรเหรอค่ะ ฉันชื่อพิมนะ ^_^ ” ทำไมดูเรียบร้อยเช่นนี้หนอ ทั้งหน้าตา คำพูด ขนาดชื่อยังเป็นผู้ดีเลย
                “ ฉันชื่อแก้ว แล้วเธอไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณหรอกมันรู้สึกแปลกๆอ่ะ ” ฉันยิ้มตอบ
                “ ก็ได้จ้ะ งั้นเรียกว่าแก้วนะ ^^ ” พิมบอกพร้อมกับฉีกยิ้ม
                “ ละ ” ฉันกำลังจะชวนคุยต่อแต่มีเสียงที่คุ้นเคยมาขัดซะก่อน
 
                “ พิ๊มมมมม”
                “ อ้าว โทโมะ” พิมเรียกชื่อผู้มาเยือนใหม่ โทโมะ? ห๊า!!! โทโมะ
                “ ไอ้โทโมะ!!! ” เสียงฉันเองแหละ
                “ ยัยแก้วแหกแตกหัก” ชื่อฉันทำไมมันดูทุเรศเช่นนี้ TOT
                “ รู้จักกันด้วยเหรอ” พิมเอ่ยขึ้นมาอย่างงงๆ
                “ เราเรียนโรงเรียนเดียวกันน่ะ ” โทโมะตอบ
                “ แล้วนายทำไมมาอยู่ที่นี่ ” เอ๊ะ? ตอนนั้นเขื่อนมันก็บอกว่าโทโมะอยู่แถวโรงเรียนหญิงล้วนนี่
                “ อ๋อ วันนี้โทโมะมารับพิมกลับบ้านน่ะจ้ะแก้ว” พิมตอบ
                “ พิม...เป็นแฟนนายเหรอ” ฉันถามขึ้นมา
                “ เฮ้ย! ปะ..”
                “ โถ่ มีแฟนน่ารักขนาดนี้ไม่เคยบอกกันมั่งเลย ” ฉันพูดอย่างทะเล้น แต่ทำไมข้างในมันรู้สึกจุกอย่างพูดไม่ถูก
                “ เปล่านะ” โทโมะโบกไม้โบกมือปฏิเสธ หึ ไม่ใช่แฟนแล้วทำไมต้องคอยรับคอยส่งด้วย
                “ แหมมมม กะจะฮุบเก็บไว้คนเดียวรึไงว่ะ น่ารักแบบนี้ดูแลดีๆล่ะกัน อย่าให้เผลอนะฉันแย่งแน่ ฮ่าๆๆ    พิมแก้วกลับก่อนนะ บ๊ายบาย ^ ^” พูดติดตลกไว้ปิดท้ายก่อนจะรีบโบกมือมือลาแล้วรีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันที
 
                “ บายจ้ะแก้ว ^_^ ” พิมพูดเสียงดังแล้วยิ้มกว้างอย่างน่ารัก
                “ เอ่อ ป่ะพิมเดี๋ยวฉันไปส่ง ” ใจนึงก็อย่างจะตามแก้วไปแต่ยังติดภารกิจเป็นสารถีให้สาวน้อยตรงหน้าตามที่ให้สัญญาไว้
 
 
 
                “ แก้วเขา...น่ารักดีเนอะ ว่ามั้ยโทโมะ” ระหว่างที่ติดไฟแดงสาวน้อยที่นั่งซ้อนท้ายก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับแก้มที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ
 
                “ เหรอ ” ในใจพลางคิด ‘ อย่างยัยนั่นเนี่ยนะเรียกว่าน่ารัก น่าลักไปทิ้งแถวชายแดนล่ะสิไม่ว่า ’
                “ นี่! ทำไมทำเสียงแบบนั้นล่ะ ” พิมตีไหล่โทโมะเบาๆ
                “ ถ้าอย่างยัยแก้วเรียกว่าน่ารัก พิมก็คงจะโครตของโครตของโครตน่ารักเลยล่ะ” โทโมะตอบพร้อมกับเอียงใบหน้ามามองหญิงสาวที่ซ้อนท้าย
 
                “ ปากหวานจริงนะพ่อคุณ ไฟเขียวแล้วรีบไปเลย”
                “ คร้าบบบบบ ”
 
___________________________________________________________
 
อัพแล้วนะฮับ^^ ว่างพอดี อิอิ