น้องรหัสสุดร้ายกับกับพี่รหัสสุดเพลย์บอยNC 18++

9.1

เขียนโดย Mild_poppy

วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 09.40 น.

  18 chapter
  351 วิจารณ์
  89.32K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13) แก้วเอาคืน เธอเจ็บ.......ชั้นสะใจ>_o

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ตอนที่ 12
หลังจากที่แก้วออกจากโรงพยาบาล แก้วก็รีบไปมหาลัยทันที เพราะเธอมีเรื่องเยอะแยะที่ต้องสะสาง
เธอต้องมาเอาคืนเรื่ที่เธอโดนทำร้ายจนต้องเข้าโรงพยาบาลและโดนฉีดยาอีก พูแล้วยังเจ็บใจ อายมากๆเลย พอตื่นมาทั้งหมอ พยาบาลอยู่เต็มห้องเลย ป่านนี้คนในโนงบาลรู้กันหมดแล้วมั้ง อายๆๆๆๆ จะเอาหน้าไปไว้ไหนเนี่ย และไปตัวตันเหตุนะ มันยังนอนสบายใจอยู่เลยยคอยดูเถอะ ไอบ้า!!!!!
“นี่ยัยเฟย์เรื่องที่ชั้นให้ไปหาได้ยัง”แก้วนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆเฟย์และถาม
“เรื่องไร”เขื่อนหันมาถามด้วยความมึนงง
“เงียบ อย่ายุ่ง”แก้วชะโกหน้าพูด
“ไงเฟย์ได้นัง”แก้วหันกับมาถามเฟย์
“คนที่ทำร้ายแกต้องเป็นพี่ปี 2 แน่ๆ นี่ใช่กลุ่มนี้มะ”เฟย์ยื่นซองสีน้ำตาลให้ และแก้วก็เปิดดู เฟย์ชี้รูป พิม เกล หวย ที่ถ่ายด้วยกัน
“เออๆ ใช่ใจมากๆ”แก้วพูด  ยัยเฟยืเก่งจริงสมกับเป็นลูกนายตำรวจ
“ไม่เป็นไรแค่เนี่ย จิ๊บ”เฟย์พูด และแก้วก็เห็นโทโมะเดินลงมาจากบันได้เลยรีบเก็บรูปไว้และจะเดินหนีแต่...........
“นี่ยัยแสบ !!!!!! จะไปไหนหะ”โทโมะตะโกนไล่หลัง
“เรื่องของชั้น”แก้วตอบโดยไม่หันไปมอง
“เห้ยไอโมะไม่ต้องตามหรอก”เขื่อนห้ามเสียงเรียบ
“เดี๋ยวแก้วโดนทำร้ายอีก ทำไงละ”โทโมะพูด
“โอ๊ย พี่โมะคะ ไม่ต้องห่วงเพื่อนของเฟย์หรอกคราวเนี่ยยัยแก้วปลอกถัยชัวล์ ส่วนอีฝ่ายเนี่ยไม่แน่คะ”เฟย์พูด
“หมายความว่าไง?”โทโมะถามเฟย์อย่างงงๆและนั่งข้างเฟย์แต่เขื่อนก็หาแทรกระหว่างดทโมะกับเฟย์
“อะไรวะ!! ที่นั่งเยอะแยะไม่นั่ง”โทโมะโวยวาย
“คิๆ”เฟย์หัวเราะ นี่เขื่อนกำลังหึงเราชิมิ น่ารักจังอ๊ายยยยยยย
“เล่าซิ หัวเราะอยู่ได้”เขื่อนพูดและหยิบนั่งสือขึ้นมาอ่านทำเป็เหมือนไม่ตั้งใจฟัง แต่ใจจริงอยากรู้
“ก็คืเรื่องมันมีอยู่ว่า ยัยแก้วให้ดฟย์ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับคนที่ทำร้าย และตอนนี้มันก็รู้แล้วว่าคือใคร มันกำลังจะไปเอาคืนคะพี่โมะไม่ต้องห่วง”เฟย์พูด
“อ๊ายยยยย”เฟย์ร้องตกใจเมื่ออยู่ดีๆไอโทโมะบ้าเนี่ยลุกพรวดพราดเลย
“นี่เธอโดนยำซะขนาดนั้นเนี่ยนะ เธอถ้าแก้วเป็นอะไรจะทำไงห๊ะ ห๊ะ ตอบชั้นมาซิ”โทโมะพูดอย่างน่ากลัวและเขย่าตัวเฟย์จนเฟย์ร้องไห้
“ไอโมะปล่อย”เขื่อนพ฿ดเสียงเรียบแต่ใจจริง โกรธฉิบ
โทโมะไม่สนใจแต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาใครบางคน
“ฮัลโลเคนตะหรอ กุมีเรื่องให้ช่วย”โทโมะพูด
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
ฝ่ายแก้วก็เดินมาดักหน้าห้องของยัย สามสาวมหาภัยและจนนักศึกษาทยอยลงมาเรื่อยๆและเป้าหมายก็มาตามที่แก้วคิดไว้ แก้วเดินตามยัยสามสาวที่เดินชูหน้าไปเรื่อยๆจนถึงโรงอาหาร
“พูดแล้วยังสะใจเลยเนอะ ไม่รู้ป่านนี้นังเด็กนั้นเป็นไงบ้าง”สาวร่างบงที่ชื่อว่าพิมพูด
“หึ ได้ข่าวว่าเข้าดรงพยาบาลด้วยหนิสม ใครสั่งให้มายุ่งกับโทโมะของชั้นละ”เกลพูด
‘อ๋อ นี่เธอสามคนตบชั้นเพราะไอบ้าโทโมะหรอ พ่อแม่ให้มาเรียนกับมแย่งผู้ชาย(ของชั้น)ซะอีก หึคอยดูแก้วใจคนเนี่ยจะจัดการให้เลียบเลย หึ’แก้วคิดในใจอย่างชั่วร้าย
“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ”เสียงของเกลร้อง จนนักศึษาหันมาหมด ด้วยกก๋วยเตี๋ยวสูตรพิเศษของแก้วใจที่ราดบนหัวเกล
แก้วยืนกอดอกยิ้มกับความทุกทรมานของอีกฝ่าย  แค่เนี่ยมันน้อยไปอย่างแกต้องโดนอีกเยอะ ว่าแล้วแก้วก็จิกผมเกลและกดใบหน้าลงที่โต๊ะ
เพี๊ย เพี๊ย เพี๊ย เพี๊ย!!!!
เสียงตบดัง 4 ครั้งติด ตอนนี้เกลหน้าช้ำหมดแล้ว และระบมไปทั้งหน้า ร้องให้คนช่วยแต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามา เกลร้องด้วยความทรมาน ไหนจะความร้อนจากก๋วยเตี๋ยว และความเจ็บที่ใบหน้า แต่แก้วสะใจ!!
“อ๋อ ลืมดอกเบี้ย”แก้วพูดเสร็จก็จบรัวอีก 4 ครั้ง และแก้วก็ไม่สนใจคนรอบข้าง
“ยัยเกล”พิมและหวายที่แหวกทางเข้าไป และหวายก็ถึงก่อน ส่วนพิมก็ถูกมือแก้วคว้าเอาไว้
“จะไปไหนคะรุ่นพี่”แก้วพูดและยิ้มเหยียดๆก่อนที่ส่งมัดไปให้พิม 1 ทีจนพิมล้มและแก้วก็นั่งคร่อมพิมทันทีและก็ส่งตบให้อีก 4 ทีรวด
“นี่แกเองหรอ หึ คราวที่แล้วยังไม่เข็ดอีกหรอ”หวายพูดขึ้น
“หึ อย่าพูดเลยคะ เพราะรุ่นพี่ก็ไม่รอดหรอกคะ”แก้วเดินเข้าไปหาหวายช้าๆ
หวายที่เห็ท่าไม่ค่อยดี เพราะเพื่อนของเธอ 2 คนยังเละเลยแล้วหวายคนเดียวจะไปสู้อะไรได้ และหวายก็ค่อยๆหันหลัเตรียมวิ่งหนี
“จะไปไหนครับ”โทโมะที่ยืนดูเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ก็ออกมาโทโมะโทรหากรรมการนักเรียนที่คุมกล้องวงจรปิดและก้ตามหาแก้วเพราเป็นห่วง แต่พอมาเจอแบบนี้คงไม่ต้องห่วงแล้วแหละมั้ง
“ทะ...ทะโทโมะ”หวายพูด
“นี่นายอย่ายุ่งนี่คืดเรื่องของชั้น นายไม่เกี่ยวเข้าใจมั๊ย”แก้วส่งสายตาคาดโทษให้โทโมะจนดทดมะกลัวเลยพลักตัวหวายเบาๆไปหาแก้ว
“นี่แกอย่าเข้ามานะ”หายพุดด้วยเสียงที่กลัวๆ
“นี่ที 3 คนชั้นยังไม่กลัวเลย หึ ทำไม”แก้วพูดเยาะเย้ย
และแก้วก็เดินเข้าไปใกล้ๆหวายและก็  เพี๊ย เพี๊ย เพี๊ย เพี๊ย!!!!
……………………………………………………………………………………………………………………….
สะใจคะ หิๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา