My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี

9.2

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 03.51 น.

  31 ตอน
  651 วิจารณ์
  63.36K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10) "ความลับ"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Msweeheart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี 

 

ตอนที่ 10 ‘ความลับ’

 

                “จินนี่ แกจะเลิกเดินวนไปวนมาได้หรือยัง ฉันเวียนหัว”

 

‘มีน’ สาวตาหยี โวยเพื่อนสาวที่เอาแต่เดินวนไปวนมาเกือบชั่วโมงไม่ยอมหยุดเซ็งๆ

 

                “ถ้าแกไม่อยากมองก็หลับตาไปซิ”

 

                “ยัย...”

 

                “ปล่อยมันไปเถอะน้า จินนี่มันติดต่อป็อปปี้ไม่ได้ก็เลยเดินพล่อานเป็นหนูติดจั่นแบบนี้ยังไงล่ะ”

 

                ‘โบร์’เพื่อนสาวอีกคนที่นั่งข้างๆ ช่วยอธิบายที่มาของอาการที่เพื่อนสาวเป็นอยู่ให้มีนฟัง

 

                “แล้วทำไมยัยพิมมันยังไม่เห็นเป็น”

 

                ปรายตามองเพื่อนสาวอีกคน ที่ใครๆต่างก็รู้ดีว่าเจ้าตัวก็เป็นหนึ่งในบรรดาสาวๆ

 

ที่ป็อปปี้ควงด้วยถึงแม้พิมกับจินนี่จะเป็นเพื่อนสนิทกันก็ตามเถอะ โบร์ได้แต่หยักไหล่เป็นคำตอบ

 

                “พิม พิม ไอ้พิม”

 

                “ห๊ะ...” เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมามองคนเรียก งงๆ

 

                “มีอะไรเหรอเกล”

 

                ‘เกล’ สาวมั่นอีกคนของกลุ่ม ส่ายหน้ามึนๆกับอาการของเพื่อนทั้งสองคน

 

ที่คนหนึ่งก็ดูร้อนลนราวกับไฟ ส่วนอีกคนหนึ่งก็เย็นเป็นน้ำแข็ง นี่แหละมั้งที่เขาเรียกว่าสมดุล

 

                “แกเป็นอะไรของแก ฉันเห็นแกเหม่อตั้งแต่เช้าแล้วนะ”

 

                “เปล่าหรอก....แค่คิดอะไรเพลินๆนะ”

 

                “เฮ้อ เซ็ง”

 

                “อะไรของแก อีกคนห๊ะ ยัยแบม”

 

                ‘แบม’ สาวสวยอีกคนในกลุ่มถอนหายใจออกมาดังเฮือก

 

                “ก็คนมันเบื่อนิ นี่เรามาคิดกันดีกว่าว่าหยุด3วันนี้เราจะทำอะไรกันดี ขืนให้อยู่เฉยแบบนี้ไปตลอด3วัน

 

ฉันได้เฉาตายแน่”

 

                 “ฉันเห็นด้วย”

 

                โบร์กับ มีน รีบยกมือเห็นด้วยทันที

 

                “ไปทะเลกัน”

 

                “ห๊ะ แกว่าอะไรนะจินนี่”

 

                “ฉันบอกว่าเราไปทะเลกัน”

 

                ไม่พูดเปล่า คนพูดยังทำท่าจะคว้ากุญแจรถ ขับออกไปซะเดี๋นยวนั้นอีกด้วย จนมีนต้อง

 

ตามมาคว้าตัวเอาไว้

 

                 “เดี๋ยวๆแก คุยกันให้รู้เรื่องของ ไปทะเลของแกนะ ทะเลที่ไหน ยังไง”

 

                “ก็ทะเล ที่เดียวกับที่ป็อปปี้ มีบ้านพักตากอากาศยังไงล่ะ ฉันว่าป็อปต้องไปที่นั้นแน่ๆ”

 

                “เฮ้ย แล้วเราจะไปได้ยังไง อยู่ๆโผล่ไปฉันว่าป็อปปี้คงไม่ชออบใจนักหรอกนะ”

 

                แบม ทำหน้าสยอง เพราะรู้ซึ่งถึงฉายาของชายหนุ่มดี หล่อวายร้าย นี้แหละเหมาะกับ

 

ผู้ชายคนนี้ที่สุดแล้ว 

 

                “ก็แกบอกเบื่อ”

 

                “เฮ้ย ถึงฉันจะบอกว่าเบื่อ แต่แกไม่ต้องเอเตเทร์นฉันด้วยความสยองแบบนี้ก็ได้นะ

 

ยัยจินนี่ ฉันยังไม่อยากเดือดร้อน”

 

                “จินนี่ แกเป็นอะไรกันแน่ ทำไมคราวนี้ถึงได้ตามติดป็อปปี้นัก ทุกทีฉันไม่เห้นแกจะสน

 

ว่านายนั้นจะไปที่ไหน กับใคร ยังไงนี่หว่า”

 

                โบร์ ถามอย่างสงสัย เพราะรู้ดีว่าเพื่อนเธอเองก็มีคู่ควงหลายคนใช่ว่าจะมีแต่ป็อปปี้คนเดียวเสียเมื่อ

 

ไหร่กัน

 

                 “ฉัน...ฉันบอกไม่ถูก แค่รู้สึกไม่ชอบที่ป็อป ไปสนิทกับผู้ชายอย่างฟาร์ม”

 

                “ห๊ะ...แกอย่าบอกนะว่าป็อปปี้ เป็นเกย์”

 

มีน ร้องออกมาเสียงดัง แอบทำหน้าสยองไม่อยากจะคิดหากผู้ชายหน้าตาดี2คนจะหันไปได้กันเอง

 

โถ่ ทรัพยากรยิ่งมีน้อยๆอยู่

 

                 “ไม่ใช่ ป็อปไม่มีทางเป็นเกย์” จินนี่เถียงอีกฝ่ายเสียงแข็ง

 

                “อ้าวก็แกบอกว่า....”

 

                “ฉันว่าคนที่เป็นเกย์น่าจะเป็น นายฟาร์มอะไรนั้นมากกว่า”

 

                “ฉันเห็นด้วยกับเกลนะ นายฟาร์มหน้าหวานเกินไปรึเปล่า แถมท่าทางยังดูอ้อนแอ่นอีกนะ

 

ชั่วโมงว่ายน้ำก็เอาแต่อ้างอะไรแปลกๆ โรคแพ้คลอลีนเนี้ยนะ”

 

                ‘มายด์’ เคาะปลายคางอย่างครุ่นคิด ทำให้คนอื่นๆเริ่มคล้อยตามได้ไม่ยาก

 

                “พิมนั้นแกจะไปไหน”

 

                “ฉันจะไปหา ยัยหวายนะ”

 

                พิม หันมาตอบมีนที่ตะโกนถาม ก่อนจะเดินลัดเลาะออกมาทางหลังบ้านที่เพื่อนอีกคน

 

หลบมานั่งทำโยคะอยู่คนเดียวเงียบๆ

 

                “พิม มีอะไรรึเปล่า”

 

                เอ่ยทักคนที่เดินหน้าเครียดเข้ามาหาตัวเอง

 

                “หวาย ถ้าสมมุติแกไปรู้ความลับอะไรบางอย่างของคนอื่นมา แกจะทำยังไง”

 

                “หืม?”

 

                 หวาย ย่นหัวคิ้วเข้าหากัน งงๆ กับคำถามของเพื่อนสาว

 

                “ความลับ ความลับแบบไหนล่ะ แต่ความลับมันก็คือความลับ ถ้าเราพูดไปมันก็ไม่ใช่

 

ความลับใช่มั้ยล่ะ”

 

                “นั้นซินะ” พิม มีสีหน้าคล้ายคิดอะไรบางอย่างได้ตก

 

TOP  ♥ ‘ความลับมันก็คือความลับ ถ้าเราพูดไปมันก็ไม่ใช่ความลับใช่มั้ยล่ะ’ BY  WAII

 

  ♪                    

อัพแล้วเน้อ อ่านแล้วได้ความว่ายังไงก็บอกกันบ้านน้า คนเขียนสนุกที่ได้อ่านคอมเม้นคนอ่านน้า

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^

 To_oNG

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา