My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี

9.2

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 03.51 น.

  31 ตอน
  651 วิจารณ์
  63.45K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9) "บ้านพักตากอากาศ"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี 

 

ตอนที่ 9 ‘บ้านพักตากอากาศ’

 

                “นี่ ตกลงนายจะพาฉันไปไหนกันแน่”

 

                "ซักที่"

 

                “ไอ้...เลิกกวนประสาทแล้วตอบมานายจะพาฉันไปไหน!!”

 

                ฟางตะโกนใส่หน้าป็อปปี้ด้วยความโมโห ที่เขาไม่ยอมบอกเธอซักทีว่าจะพาเธอไปไหน

 

มองสองข้างทาง ที่มีแต่ภาพอาคารบ้านเรือน แต่ที่แน่ๆมันไม่ใช่ในกรุงเทพหรือทางไปบ้านเธอด้วย

 

ถึงตานี่จะบอกว่าจะพาเธอไปบ้านเขาก็ตามเหอะ แต่บ้านมันอยู่สุไหงโกลกหรือไงกันนะ เธอ

 

นั่งอยู่ในรถมากว่าชั่วโมงแล้วด้วย แล้วไหนจะยังไอ้ชุดที่ตานี่บังคับให้เธอใส่ก่อนขึ้นรถมาอีก


            “ใส่ซะ”


            “อะไรของนาย” ฟางมองคนที่ยืนถุงใส่เสื้อผ้ามาให้เธอ งงๆ อยู่ก็บอกให้ใส่ จะช่วยพูดอะไรที่ชาวบ้าน


เขาเข้าใจง่ายๆไม่เป็นหรือไงกันนะ


            “ฉันไม่อยากถูกมองว่านั่งรถไปกับตุ๊ด มันสยอง”


            “ไอ้....”


กระชากถุงที่ป็อปปี้ยื่นมาให้ ก่อนจะเปิดออกดู


            ชุดผู้หญิง คงจะหมายถึงว่าให้เธอเปลี่ยนกลับไปแต่งตัวเหมือนเดินซินะ ทำไมไม่พูดให้รู้เรื่องแต่แรกกัน


นะ เสียเวลาชะมัด


สุดท้ายก็ยอมเข้าไปเปลียนเป็นชุดที่ชายหนุ่มเอามาให้แต่โดยดี


            “รสนิยมดีเหมือนกันแฮะ”


มองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก ชุดวันพีชสีสันสดใส่ เหมาะกับร่างบอบบางของตัวเอง


            “ปล่อยผมด้วยดีกว่า”


เอื้อมมือไปแกะยางรัดผมออก ปล่อยให้เส้นผมนุ่มมือทิ้งตัวยาวเคลียแผ่นหลัง

 

                “เหม่อไปถึงไหนกัน ลงมาได้แล้ว”

 

                “ห๊ะ...”

 

หลุดออกจากภัวงค์ที่ครุ่นคิดอยู่ มองรอบๆตัว งงๆ

 

                “ทะเล เดี๋ยวทะเลเนี้ยนะ!!”

 

                “ก็ใช่ หรือเธอเห็นเป็นน้ำตก”

 

                “นายจะเลิกกวนประสาทฉันซักนาทีจะได้มั้ย ไอ้โรคจิต” แหวใส่ชายหนุ่มเสียงดัง

 

                “คงจะ...ไม่ได้”

 

ยิ้มมุมปากส่งให้ฟาง ก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินทางใบเล็กมาถือไว้ ก้าวเดินนำไปทางบ้านพัก

 

                “ไอ้....”

 

                “ฮึ่ย!” สะบัดหน้าหนีป็อปปี้เซ็งๆ มองบรรยากาศท้องทะเลสีคราม สายลมเย็นๆอย่างถูกใจ

 

สูดลมหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดเฮือกใหญ่ นานแค่ไหนแล้วนะที่เธอไม่ได้มาเที่ยวทะเลแบบ

 

นี้ คงจะตั้งแต่แม่ได้ตำแหน่งคุณหญิงละมั้ง เฮ้อออ

 

               “ว๊าว น่ารักชะมัด”

 

อดชมกับภาพบ้านหลังเล็กสีขาวสะอาดตา เข้ากับบรรยากาศของชายทะเลเป็นอย่างดีไม่ได้

 

                “ว่าแต่ เฟย์ กับแก้วถึงไหนแล้วนะ”

 

                เพราะป็อปปี้ โทโมะ เขื่อน ต่างก็ขับรถสปอตร์ทำให้พวกเธอต้องแยกย้ายกันมา (ทำไมพระเอกมัน

 

ต้องขับสปอตร์ทุกเรื่องด้วยนะ:ก็เพราะเขารวยไง )

 

                ‘เอี๊ยด’  ฟางอดสะดุ้งไปกับเสียงเบรคของรถคันสวยไม่ได้

 

                 “อ้วก ชาตินี้ฉันจะไม่นั่งรถที่นายขับอีกเด็ดขาด ไอ้กบ!!”

 

เฟย์โวยเสียงดัง หลังจากเปิดประตูรถออกมานั่งยองๆกับพื้นอย่างหมดสภาพ

 

                “อะไรกันจ๊ะเบบี๋ เรื่องแค่นี้เองถึงกับตัดรอนกันเลยเหรอ”

 

                “ไอ้บ้า...อย่ามาเรียกฉันว่าเบบี๋นะ แล้วมันไม่ใช่เรื่องแค่นี้ด้วย ใครใช้ให้นายขับรถด้วยความเร็วแหก

 

นรกแบบนั้นกันห๊ะ”

 

                “ยัยเฟย์ ไหวมั้ยเนี้ย”

 

ฟางเข้าไปพยุงน้องสาวที่ยังคงนั่งแปะอยู่กับพื้น

 

                “พี่ฟาง”

 

                “แล้วแก้วล่ะ” เฟย์ส่ายหัวดิก

 

                “ฟาง อ้าวเฟย์ แกลงไปปนั่งทำอะไรตรงนั้นอ่ะ” แก้วที่เพิ่งรถจากรถมา ร้องเรียกฟาง ก่อน

 

จะมองเลยไปยังเฟย์ที่นั่งแปะอยู่กับพื้น

 

                “พวกเธอจะถามไถ่กันอีกนานป่ะ ฉันจะได้เข้าไปนอนรอ”

 

เสียงป็อปปี้ถามขึ้นเซ็งๆ หลังจากที่ยืนดูอยู่นาน

 

                “ไอ้ป็อป”

 

                โทโมะเรียกเพื่อน ก่อนจะโยนกุญแจบ้านพักให้เพื่อนไปเปิด ส่วนตัวเองคว้ากระเป๋าเดินทางจากหลัง

 

รถมาถือ เดินตามป็อปปี้เข้าไปในบ้าน

 

                “ไปบ่นต่อในบ้านแล้วกันแก” แก้วช่วยพยุงเฟย์เข้าไปในบ้าน 

 

เข้ามาในบ้านได้เฟย์ก็ผละไปนอนที่โซฟากลางบ้านทันที

 

“ข้างบนมีห้องนอนใหญ่ห้องหนึ่งแล้วก็ห้องนอนแขกอีก2ห้องพวกเธอแบ่งกันเอาแล้วกัน”

 

                “แล้วนายจะไปนอนกันที่ไหน”

 

                “ทำไม หว่งฉันหรือไง คุณคู่หมั้น”

 

                “อ๊ะ...ใครหว่งนายฉันก็แค่ถาม”

 

                “หึ พวกฉันนอนข้างล่างนี้ได้” ป็อปปี้เดินเข้ามาใก้ลร่างบาง ยกมือขึ้นโอบรอบคอฟางดึงเธอเข้า

 

มาใก้ลตัวเอง

 

                “แต่ถ้าเธอเหงาจะลงมานอนกับฉันก็ได้นะ ฉันไม่ว่า”

 

                “อ๊ะ...ไอ้โรคจิต”

 

                “หึๆ ถ้าฉันโรคจิตแล้วเธอจะหน้าแดงทำไมกัน”

 

ฟางยกมือกุมแก้มตัวเองทันทีที่ป็อปปี้พูดจบ ทำให้อีกฝ่ายอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

 

                “ไอ้บ้า ออกไปห่างๆฉันเลยนะ”

 

ผลักป็อปปี้ที่โอบรอบคอตัวเองออก ฉุนๆที่โดนเขาแกล้งเอาได้

 

                “และเธอจะไปไหน”

 

                “เล่นน้ำ”

 

                “พี่ฟาง”

 

                “ฟาง รอด้วยดิ”

 

แก้วกับเฟย์ วิ่งตามฟางออกจากบ้านไปทางชายหาด

 

                “หึ” มุมปากสวยยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังอยู่ในอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

 

                “ดูแกจะสนุกกับการแหย่ฟางนะ ป็อปปี้”

 

โทโมะทักเพื่อนที่ยังคงยิ้มไม่หุบ

 

                “ก็ใช่ หรือแกว่าไม่”

 

ร่างสูงล้วงกระเป๋ามองภาพของ3สาวที่วิ่งไล่กันลงทะเลยิ้มๆ

 

                “ฉันบอกแล้วว่ามันจะต้องแพ้ภัยตัวเอง”

 

                เขื่อนเงยหน้าจากเกมส์ในมือขึ้นมาพูดกับโทโมะ ป็อปปี้เหลือบตามองเขื่อนนิ่งแต่ไม่ได้เอ่ยอะไร

 

ออกมา

 

TOP  ♥ ‘ฉันบอกแล้วว่ามันจะต้องแพ้ภัยตัวเอง’ BY KONE

  ♪                    

ข้าน้อยพรอมรับวันผิด ทั้งๆที่ลอกว่าเดี๋ยวคืนนี้จะมมาอัพ แต่กว่าจะมาอัพให้อ่านไได้ก็ล่วงเข้าวันใหม่ไปแล้ว

ขอโต็ดก๊าบบ  เอาเป็นว่าขอชดเชยความผิดด้วยการอัพให้เป็น 2 ตอนแล้วกันเนอะ อ้อขอบคุณที่บอกว่าชอบ

TOP  ♥    เพราะว่าเราก็ชอบเหมือนกัน ฮ่าๆๆ เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^

 To_oNG

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา